6 yil sevgililikten sonra turlu zorluga ragmen evlendik 4 yillik evliyiz ve 8 aylik bir oglumuz var.
Kavga, hir gur olmayan, bana ev islerinde ve cocuk bakiminda muazzam yardimci, bir dedigimi iki etmeyen bir esim var, bu gune kadar hadi yapalim dedigim hic bir istegimi geri cevirdigini gormedim.
Ancak, inanin bunlar hic te yeterli degilmis evliligin mutlu surmesi icin onu anladim.
Simdi bir cok tepki alabilir bu konum, simariklik ettigimi filan dusunebilir bir cok uye, ama kesinlikle alakasi yok inanin ben azla yetinmeyi herzaman bildim ve asla fazlasinda gozum olmadi.
Gel gelelim esimle hicbir paylasimimiz yok, yani birlikte yapmaktan keyif aldigimiz tek bir etkinlik bile yok. Etkinlikten kastim inanin sohbet etmek, kahve icmek, film izlemek filan gibi basit seyler.
İsin kotusu esimin kendi kendine bir sosyal yasami da yok, spor yapmaz takim tutmaz, sinema sektorunde calistigi icin tv den bikmis hicbisey izlemez, sozlerini bildigi tek bir sarki bile yok, hobilerin neler diye sorsam oylece kalakaliyor.
Ve, bzim en buyuk problemimiz, uyku! Ama bunu normal bir uyku ile karistirmayin, narkolepsi diye bir hastalik.
Birlikte hadi film izleyelim derim, filmde uyur, sohbet edelim derim, sohbet ederken uyuya kalir, arkadaslarimizla disari cikariz kafede herkes gulmekten yere yatarken bizimki uyuklar, direksiyonda bile uyur, ve uykun geldi galiba hadi git yat dedigimde hayir gelmedi der, gidip yatmaz, oturdugu yerde uyur, direksiyonda uykusu geldigini anlarim, ben kullanabilirim sen biraz gec arkada uyu derim yok ya uykum yok der devam eder, yani uykusu geldiginde gidip yatmaz da, ama surekli uyku halinde.
Cok yogun calisiyor, eve bazi geceler hic gelmeden calisiyor, geldigi aksamlar da en erken 9-10 da geliyor, zaten yemek yer yemez koltukta uyuklamaya basliyor, onceleri yorgunluktan yogunluktan saniyordum ama yaz tatillerinde de ayni, yani bedeni yorgun degilken de oyle, hic degismiyor.
Fakat 1-2 defa sabahin korunde kalkip ise gidecegi halde telefonda oyun oynadigini gordum, nerdeysse sabaha kadar oynadi, bu evliligimiz boyunca 1-2 defa ancak olmustur ama ben hem bir hobisi oldugu icin cok sevindim hem dee bir bilgisayAr oyunu kadar ona keyif veremedigimi dusunerek uzuldum acikcasi.
Surekli konusmayi deniyorum, ama genellikle ben sikintimdan soz ederken de uyuya kaliyor, karsimda uyuklayan bir adam gorunce benim de istahim kaciyor, oyle iste diyerek sonlandiriyorum konusmayi, cevap bile vermeden uyuklamaya devam ediyor.
Ve hicbir paylasimi olmayan evliligimiz beni cok yoruyor, mutsuz ediyor, uzuluyorum. Artik inanin biktim hadi bu aksam film izleyelim diyerek acilan filmlerin daha 20. Dakikasinda sizan bir adamdan. Konu film izlemek degil herhangi baska bir sey de olur, ama ne yazikki hicbirseyde basarili olamiyorum.
İs saatleri cok ama cok duzensiz ve yogun, bu yuzden aldigim konser-tiyatro biletleri, tatil paketleri defalarca elimize patladigi icin artik sadece anlik programlar yapabiliyorum
O halinden memnun, ama ben cok ciddi rahatsiz oluyorum bundan. Yaptigimiz hersey ama hersey mecburiyetten! Hadi disari cikalim diyorum, alacaklarimizi alip eve donmeye calisiyoruz hemen,bir yerde oturalim karsilikli bir kahve icelim sohbet edelim yok, yaris ati gibi yasiyoruz.
Cinsel hayatimiz da boyle, ozellikle cocuktan sonra (asla uyumayan uyursa da sadece ortamizda uyuyan bir cocuk) epey bitti, ezelinden beri is yogunlumuz o kadar cok ki, bazen ayni evin icinde bir hafta birbirimizi gormedigimiz oluyordu zaten cocuktan once de. Bazen 2 ay birlikte olmazdik ama firsat varsa haftanin her gunu oldugu da oluyordu, ama cocuktan sonra nerdeyse son 1,5 yildir toplasan 10 kere degildir...
Ben bu sekilde bir evliligi omrumun sonuna kadar surdurebilirmiyim gercekten bilmiyorum, onu cok seviyorum biliyorum ki o da beni cok seviyor. Ama bos beles bir sevgiye dondu evliligimiz, kuru kuru olmuyor yani...
Evlilik boyle birsey mi? Ben mi abartiyorum? Yoksa sorun ettigim seyler gercekten sorun mu? Ne boyutta? Nasil bir yol izlemeliyim ki ustesinden gelebilelim? Deneyimli arkadaslarin fikirlerine acigim:)
