- 7 Ağustos 2023
- 1.125
- 1.979
- 34
-
- Konu Sahibi sessizmanifesto
- #121
Yaşım 33 evet gerçekten aşırı bastırılmış büyüdük düşündükçe fark ediyorum. Çocuklarımı o yüzden desteklemek istiyorum bu konuda.
Yaşım 33 evet gerçekten aşırı bastırılmış büyüdük düşündükçe fark ediyorum. Çocuklarımı o yüzden desteklemek istiyorum bu konuda.Yaşınız kaç bilmiyorum ama bizim nesil hep ana babalar tarafından bastırılarak büyütüldü. çoğumuz küçükken içine kapanık çocuklardık. Çocuklarımızın da kendilerini aşmaları için belli yaşa ve okgunluğa gelmeleri önemlidir. Ben de küçükken öyleydim, büyüdükçe kendimi savunmayı öğrendim. Çocuklarım da zaman zaman sinik davranırlar, normal karşılarım, düzeltmeye çalışırım. Endişeye mahal vermeyin yani
Evet öyle düşününce hep zaten diyorum kendine haksızlık etme sessizmanifesto. Eğitimim, çalıştığım işi düşününce baya yol kat etmişim diyorum. Çok teşekkür ederim gerçekten yorumunuz cesaret verdiÇevrede o kadar boş egoya sahip ünsan varki. Gördükçe bunlar neyine güveniyorda bu kadar kendilerini bir halt sanıp başkalarını hor görebiliyor diyorum kendi kendime. Yani o kadar egolu olacak hiçbir özellikleri yok. Çok gğzel çok zeki çok hoş sohbet vs yok hatta çoğu o kadar boş konuşıyor ki ve bu boş sıkıcı konuşmalarına güvenip kendilerini sosyal egolu görüyorlar. Demem o ki ywterliliklerinizin farkına varın o egolu özgüvenli olanların hiçbir artı özelliği yok. Hatta çoğu boş insanlar. Sadece boş boş kendilerini bir halt sanmışlar üstün özellikleri Olmadıkları halde. Ben sizin gibi insanlara toplumda efendi kendi halinde derim özgüvensiz demem hatta öyle insanları severim. Ama geliştirebiliyorsanız geliştirin kendinizi her anlamda ki boş tenekeler küçümsemesin sizi
Rica ederimEvet öyle düşününce hep zaten diyorum kendine haksızlık etme sessizmanifesto. Eğitimim, çalıştığım işi düşününce baya yol kat etmişim diyorum. Çok teşekkür ederim gerçekten yorumunuz cesaret verdi❤
Ya ben sizi çok çok iyi anladım gerçekten sıkıntınızı derinden hissettim. Siz de tedavi olun ya da videolar kitaplar önerdiler onlara bakın. Bir hayatımız var gerçekten heba ediyoruz. Yaşamıyoruz ki gitmek istediğimiz yere gidememek çok sorun... Bizi elimizden tutup kursa vs götüren olmadı. Karateye yazdırın demiştim mesela. Hiç oralı olmadılar, çok özenmiştim halbuki en yakın arkadaşım gidiyordu. Babam zaten işkolik ondan hiç hayır yoktu, annem de çalışıyordu vakti yoktu öyle şeylere belki de bilmiyorum.Benim annemde aynı bu şekildeydi hatta kovayı aman alsın ne olucak bişey deme ayıp derdi üstüne de kesin.ve sonuç bende de özgüvensizim ve sosyal fobim var. Annemi okul toplantılarından hatırlıyorum öyle sinik otururduki zaten bi kere falan gelebilmiştir. Tam bi baş belası gerçekten özgüvensizlik.Benim annem öldükten sonra da iyice azdı nedense tek derdim kimseye gözükmeden yaşamak çocuk bile yapmadım cesaret edemedim okulu olacak gidecem ne diyecem bi olay olsa onlara da yazık olacaktı.Ama siz bence mutlaka yardım alın onlara yol göstermek adına hep adım atın değişebilirler bence.Bizim annelerimize göre uslu çocuktuk sesi çıkmayan işlerine bile gelmiştir eminim.
Bahsettiğiniz videonun linkini atar mısınız lütfenBen bugüne kadar kendini hep duygusuz biri sanırdım ama bir aydınlanma yaşadım. Ben aslında duygusuz değildim ben duygularımı bastıran biriydim dedim.
Çok teşekkürler bunu dinledim biraz önce. Tam beni anlatıyor. Yapılması gereken şeyi de anlatmış sonunda. Zorla da olsa tepki vermek olaylara.özgürleşme videosu da var youtubeden aratin. Eski bi video
Ferhans'ım ferhanslığımı yapayım. Eee bu utangaçlıkla kocayı nasıl buldun kız. Bizim kızlar altından girip üstünden cıkıyor milletin de tık yokMerhabalar hanımlar;
Kendini bildim bileli aşırı özgüvensiz biriyim. Sırada birisi önüme geçse, birisi laf atsa bir şey diyemem. Birisi kavga etse karşılık vermem çok zor. Sosyal ortamlara çok az giriyorum. Tek gördüğüm kişiler pandemiden beri KV, görümce, kendi annem babam kardeşim. Nadir eşimin arkadaşlarının eşleriyle görüşürüm. Sosyal fobi mi diyorlar neyse ondan var heralde diye düşünüyorum. Çalışıyorum aslında ama bebek bakmak için ücretsiz izindeyim, bu beni iyice asosyal yapıyor. Benim için bir şey yapmak, biriyle konuşmak, bir eşimi dostumu aramak adeta zorlu bir görev gibi. Birine baş sağlığı vermek isterim cesaret edip arayamam mesela. Sonra da üzülür dururum.
Neyse bugün kızlarımla sahildeyiz, kovalarını başka çocuklar aldı. Gidip isteyemediler çok üzüldümBüyük 6 yaşında , anne ben utanırım dedi. Utandığı da 2 yaşında bebekler. Küçüğüm de yaklaşık 3 yaşında. O da çekindi isteyemedi. Büyüğümü bir de okulda arkadaşı zorbalamış. Kalemlerini çöpe atmış. Bir şey diyememiş bizimki... Küçükken benim de bir kere bebeğim elimden çalındo resmen. Geri alamamıştım. Hala aklımdadır. Acaba bu travmayı kızlarıma da mı geçirdim. Ben de mesela bu yaşımda biri eşyamı alsa gidip bu benim ya demeye çok çekinirim. Çocuklarımı parka götürmeye filan bile bu sebepten çok sıkılıyorum.
İçime çok dert oluyor kendim neyse de çocuklarım bari benim gibi olmasalar keşke.Ne yapayım böyle ne dersiniz? Bunu yaşayanlar var mı?
Hayatımda pek çok heves ettiğim şeyi bu huyum yüzünden yapamadım. Akrabalarımı arayıp hal hatır sormaya bile çekinen biriyim resmen.
Belki kocası onu buldu, nereden biliyorsun?Ferhans'ım ferhanslığımı yapayım. Eee bu utangaçlıkla kocayı nasıl buldun kız. Bizim kızlar altından girip üstünden cıkıyor milletin de tık yok
Evet tabi fıtrat da var, biliyorum o da çok etkili ama mutlaka beni de aynalıyorlardır davranışlarında. Güçlü olma konusunda haklısınızBenim annem tanıdığım en özgüvenli insanlardan biridir ama ben ona göre çok çekingen bir çocuktum. Yıllar geçtikçe yavaş yavaş aştım bu durumu. Ben annemi birebir kopyalamadım yani bir yandan da herkesin doğuştan gelen bir karakteri var. Aksine sürekli sosyalleşmem , diğer çocuklarla oynamam için iteklerdi beni :) ama parkta çocuklarımı koruyamıyorum demenize çok üzüldüm . İşte bu çocuklar için travmatik ve yaralayıcı bir olay. Siz çekingensiniz diye öyle olurlar mı bilmiyorum ama her çocuğun annesini, babasını arkasında duvar gibi hissetmeye ihtiyacı vardır. Ben annemi her zaman arkamda kaplan gibi hissettim ve hayatımın çok yerinde işimi kolaylaştırdı çok şükür. Bu hisle çok sorunumu annemin haberi bile olmadan , onun arkamda olacağını bilme güveniyle aştım. Size tavsiyem sırf bu hissi çocuklarınıza vermek için bile tedavi görün. Kesinlikle çabalayın. Annelerini onları koruyamayacak biri gibi görmeleri büyük bir yara.