Özgüvensiz karakterim çocuklarıma mı geçti?

sessizmanifesto

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
7 Ağustos 2023
1.125
1.979
34
Merhabalar hanımlar;

Kendini bildim bileli aşırı özgüvensiz biriyim. Sırada birisi önüme geçse, birisi laf atsa bir şey diyemem. Birisi kavga etse karşılık vermem çok zor. Sosyal ortamlara çok az giriyorum. Tek gördüğüm kişiler pandemiden beri KV, görümce, kendi annem babam kardeşim. Nadir eşimin arkadaşlarının eşleriyle görüşürüm. Sosyal fobi mi diyorlar neyse ondan var heralde diye düşünüyorum. Çalışıyorum aslında ama bebek bakmak için ücretsiz izindeyim, bu beni iyice asosyal yapıyor. Benim için bir şey yapmak, biriyle konuşmak, bir eşimi dostumu aramak adeta zorlu bir görev gibi. Birine baş sağlığı vermek isterim cesaret edip arayamam mesela. Sonra da üzülür dururum.

Neyse bugün kızlarımla sahildeyiz, kovalarını başka çocuklar aldı. Gidip isteyemediler çok üzüldüm Büyük 6 yaşında , anne ben utanırım dedi. Utandığı da 2 yaşında bebekler. Küçüğüm de yaklaşık 3 yaşında. O da çekindi isteyemedi. Büyüğümü bir de okulda arkadaşı zorbalamış. Kalemlerini çöpe atmış. Bir şey diyememiş bizimki... Küçükken benim de bir kere bebeğim elimden çalındo resmen. Geri alamamıştım. Hala aklımdadır. Acaba bu travmayı kızlarıma da mı geçirdim. Ben de mesela bu yaşımda biri eşyamı alsa gidip bu benim ya demeye çok çekinirim. Çocuklarımı parka götürmeye filan bile bu sebepten çok sıkılıyorum.

İçime çok dert oluyor kendim neyse de çocuklarım bari benim gibi olmasalar keşke. Ne yapayım böyle ne dersiniz? Bunu yaşayanlar var mı?

Hayatımda pek çok heves ettiğim şeyi bu huyum yüzünden yapamadım. Akrabalarımı arayıp hal hatır sormaya bile çekinen biriyim resmen.
 
Annem aynı sizin gibiydi. Küçükken bize kızanlara bağıranlara tek kelime etmezdi. Yani ezilerek büyüdük. Velhasıl içime kapanık olarak yetiştim. Üniversiteden sonra kendimi yetiştirdim. Ve bazen anneme bunun için çok kızarız. Onların rol modeli sizsiniz şuan.
 
Of çok üzgünüm gerçekten ben de böyleyim, çocuklarımı dediğiniz gibi parkta bahçede koruyamıyorum o yüzden de götürmek istemiyorum. Bu sefer onlar da sosyal olamıyorlar.
 
Siz örnek olacaksınız onlara , hadi kızım gidip istiyoruz diyeceksiniz ki , onlar da davranışsal olarak sizden öğrensinler
Öyle mi yapmam gerek bilmiyorum ki ya işte o an beynim donuyor resmen. Dediğiniz gibi gidip isteyelim demeliydim.
 
Of çok üzgünüm gerçekten ben de böyleyim, çocuklarımı dediğiniz gibi parkta bahçede koruyamıyorum o yüzden de götürmek istemiyorum. Bu sefer onlar da sosyal olamıyorlar.
Kötülük yapıyorsunuz. Tabiki bu çirkef olun anlamına de gelmiyor. Ama haklarını savunmalarını, konuşabilmeyi öğretin.
 
Kötülük yapıyorsunuz. Tabiki bu çirkef olun anlamına de gelmiyor. Ama haklarını savunmalarını, konuşabilmeyi öğretin.
İsteyerek olmuyor aslında dediğim gibi benim için basit bir telefon konuşması bile cesaret edip yapmam gereken bir şey. Kalbim bazen hızlıca atıyor o tarz şeyler yapmam gerekince. Önce ben kendimi eğitme liyim.
 
Biraz ben de böyleyim, eşim de. Çok fazla kişisel gelişim ve Çocuk gelisimiyle ilgili kitap okudum. Çocuğum böyle olmayacak dedim. Onun yanında çok sosyal ve girişken davranmaya çalışıyorum. Kendim de yol kat ettim aslında ama oğlumda da var cekingenlik . Genetikle alakalı bazı şeyler ama üstüne calisildikca, bol bol kurs, etkinlik vs ile zaman içinde daha iyi olacaklardir
 
Sosyal fobi genetik yapı gibi geçmez ama siz onları yetiştiriyorsunuz. İster istemez çocuklar bu davranışları aynalıyor.
Terapi almak maddi olarak zorlayabilir belki ama Fatih Reşit Civelekoğlu'nun atölyeleri var keza Tülay Kök'ün YouTube atölyeleri var. Fiyatları çok çok makul. Bu tarz eğitimlerle kendinizi geliştirin.başka türlüsü çocuklarınıza da size de zarar.
 
Nasıl yetiştirdiniz kendinizi?
 
Nasıl yapıyorsunuz neler yapıyorsunjz bana biraz tavsiye verir misiniz acaba?
 
Harikasınız ya altın gibi tavsiyeler. Ben aslıdna destek almak da isterim ama ona bile cesaret edip gidemiyorum. Mesela en basiti eşime diyemem ben bununla ilgili destek almak istiyorum diye. O bile benim için çok zor. Online olursa belki rahat da olurum.
 

Naçizane tavsiyem; çocuklarınızı bir savunma sporuna, dövüş kursuna göndermeniz. Kızlarınız kalkıp birini dövmeyecekler, ama kendlerini savunabileceklerinden emin olacaklar.

Aslında hepimizi korkutan temel şey; karşımızdakinin bizi dövmesi, öldürmesi. Kızlarınız kendilerini koruyabileceklerini bilirlerse, daha bir kendinden emin, özgüvenli çıkacaklar insanların karşılarına ve olaylar daha kolay bir şekilde çözülecek.
 
Teşekkür ederim evet kızımı bu yıl tekvando kursuna vermeyi düşünüyordum. Hem farklı bir sosyal ortam olur hem de dediniz gibi kendilerini savunmayı öğrenirler.
 

Yine başka psikologlar da bakabilirsiniz. Benim içime sinen, bakış açıma uyan insanlar olduğu için söyledim belki çok daha iyi gelecek bir uzmanın atölyesine denk düşersiniz
 
Teşekkür ederim evet kızımı bu yıl tekvando kursuna vermeyi düşünüyordum. Hem farklı bir sosyal ortam olur hem de dediniz gibi kendilerini savunmayı öğrenirler.

Rica ederim, tiyatro kursunun da faydalı olduğunu duymuştum, hem diksiyonlarına da faydalı olur :)
 
Yine başka psikologlar da bakabilirsiniz. Benim içime sinen, bakış açıma uyan insanlar olduğu için söyledim belki çok daha iyi gelecek bir uzmanın atölyesine denk düşersiniz
Çok teşekkür ederim dediklerinize bakayım bir belki biraz faydası olur. Kendimi de biraz zorlamam lazım bu konuda.
 
Anneniz nasıldı?
Annem aslında sosyal çevresi olan sosyal biri, benim gibi değil. Hakkını arar, yedirmez. Ailem böyle değiller. Babam da sessiz biri ama. O da yine de fikrini ifade eder çekinmez. Asosyal değilim benim gibi. Ananem büyüttü beni, annem çalışıyordu. dedem ananemi sürekli döverdi. Kavga şiddeti görerek büyüdüm o evde. Bağırış, çağırış, sürekli olaylar... Acaba onlar mı beni içe kapanık yaptı diyorum.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…