Merhaba, bir süredir kendimi garip hissediyorum. Şöyle ki evlilikle birlikte şehir değişikliğinden sonra kız arkadaşlarımla arama kilometreler girince bana iyi gelir umuduyla buraya üye oldum. Bir yıl oldu ben şehir değiştireli ve gerçekten kk bana iyi hissettirdi. Geldiğim şehir çok güzel ancak ilçede bulunuyorum. Ciddi anlamda büyük şehre alışan biri için epey küçük bir yer. Merkeze yaklaşık 1 saat uzaklıkta. Herkese alıştım diyordum ama son zamanlarda kendimi daha kötü ve mutsuz hissediyorum. Her sosyal ortamda bulunmamın ardından en az 4-5 saati ne söylediğimi ve nasıl davrandığımı düşünerek geçiriyorum. Normalde böyle değildim. Eski şehrimde çok sosyal ve farklı farklı arkadaş gruplarıyla görüşen bir insandım. Bu fazla düşünme olayı en son babam kanser hastasıyken yaşadığım bir durumdu. Çok şükür hastalığı yendi . Bununla birlikte gelen depresif ruh halim ise beni iyice dibe çekti. Terapi düşündüm ancak eşim dışında kime bu durumdan bahsetsem geçici bir süreç olduğunu benim abarttığımı ve fazla düşünme durumumun bir yerde biteceğini söylediler.
Geçmişte ilaç kullandığım sürecime güvenerek tekrardan psikiyatriye gittim. Biliyorsunuz devlet hastanesinde muayene süresi ve doktorun sizinle geçirebileceği zaman dilimi çok kısa. Doktor beni 3-4 dk kadar dinledi ve sosyal fobi diyerek aurorix isimli bir ilaç yazdı. Pek sorgulamadım geçmişte de bana ilaçlar iyi gelmişti deyip aynı gün ilacı aldım. Bir haftadır kullanıyorum.
Beni asıl travmatik hissettiren kısmına geçiyorum. Kendi mesleğimden insanlarla da bir şekilde denk gelip görüşmeye çalışmıştım. Herkesin birbirinden mesleki olarak bir çok farklı şey öğrenebileceğini düşünüyorum. Bir şekilde benden 3 yaş büyük bir mühendisle tanıştım bir yıl içinde 2-3 kere görüştük hep kalabalık gruplara çağırdı beni. Bir sebeple telefonda konuşurken hep grup halinde görüşmek zorunda değiliz tek buluşalım dedi ben de o zaman çarşamba kahve içelim dedim ve dün akşam buluştuk. Tek buluşalım demesine rağmen dört arkadaşına daha haber vermiş ve gelenler hep benden yaşça büyükmüş muhabbet esnasında fark ettim.
Aurorix isimli ilacın etkilerinden bahsetmem gerekirse eğer ssrı ilaçlara göre farklı bir etken maddeye sahip ve 2-3 gün içerisinde etki etmeye başlıyor. Ekstra bir özgüven veriyor(muş) ve ben de bu durumu çok fark etmeden buluşmada çok enerjik mutlu bir şekilde konuştum. Masadaki kalan 5 kişiyi daha yeni tanıyordum ve ben de herkes gibi birinin ilk defa bir ortama girdiğinde daha çekimser temkinli kalmasını beklerim. Galiba bu enerjik ve konuşkan halim onlara garip geldi. Ben 26 yaşındayım 2 kişi benden 6 yaş büyükmüş diğerleri de 3 yaş büyüktü. Evet hep bu kadar çok konuşmazdım ancak arkadaş ortamlarında çoğunlukla enerjik ve neşeliyimdir. Aramızda 6 yaş olanlar bir kaç kez benimle dalga geçer gibi yaş konusunu ve çocuksu olduğumu söylediler esprili bir şekilde. Hatta birisiyle yirmilerden sonra tekrar ergenliğe girildiği konusu konuşulurken gülerek evet ergensin dedi. Kesinlikle belli etmemeye çalıştım bozulduğumu ve gülüşümü bozmadım ama illa ki anlaşıldı.
Şu an buraya konu açma sebebimi bile tam olarak bilemiyorum. Tüm gece uyuyamadım, ilacın etkisi olarak 3-4 gündür uyuyamıyordum zaten ama dün gece birden şimşek çaktı sanki beynimde. Sürekli düşündüm durdum, ağladım. İlerleyen süreçte bu insanlar hep benimle dalga geçecekmiş gibi geldi. Arkamdan bana bakıp güleceklermiş gibi hissediyorum. Hatta birisi devlet dairesinde çalıştığı için kesinlikle karşılaşacağız ve belki de orda bile beni görünce bana çocuk muamelesi çekecek ya da çevresine anlatacak.
İnanmayacaksınız belki ama gerçekten normalde böyle değilim :') Tanışıp muhabbet ilerlediğinde samimiyet geliştiğinde böyle davranırım ama ilaç sayesinde ilk defa bu kadar özgüvenliydim. Bir şeyi söylerken tekrar tekrar düşünmeden, kırılırlar mı espriyi yanlış anlar mı diye kurmadan hareket ettim ve sonradan fark ettim. Şimdi ise geceden beri benimle ilgili ilk izlenimleri ilerleyen süreçte değişir mi diye düşünüyorum. Anlattıklarım içerisinden hangisini isterseniz yorumlayabilirsiniz çünkü şu an her şeyi düşünüyorum.
Beynimin bir yerinde kötü şeyler yaşadığında oradan kaçmak isteyen kısmı dön evine ve konfor alanına diyor bir kısmı da saçmalama buraya gelmeyi istedin iş bulmak için çok çabaladın az da olsa güzel bir iki arkadaşlık edindin kendine gel diyor. Eşimi çok seviyorum. Yani o kadar seviyorum ki tüm dünya birleşse bana bu kadar ilgi ve sevgi gösteremezmiş gibi geliyor. İşten gelirken çiçek alamazsa çiçek toplayan, acaba pizza mı yesek dediğimde ben işten eve gelene kadar pizza yapıp yanına şarapla mumlarla masayı süsleyen birisi. Her zaman ilk hareketi beni öpmek olan birini şehir değiştirelim diye zorlamak istemiyorum ve böyle bir sebepten de şehir değiştirilmez zaten. Her başım sıkıştığında başka bir şehre gitseydim Türkiye'de yer kalmazdı ancak şu an durumum tamamen psikolojik. Siz ne düşünüyorsunuz ilerleyen süreçte acaba bir şekilde bu insanlarda bıraktığım kötü izlenimi silebilir miyim ? Çok uzun yazdım üzgünüm ama ağlamayı bırakıp içimi boşaltmaya ihtiyacım varmış. Şimdiden teşekkür ediyorum.
Galiba genel özelliklerini yorumlarını konularını vs bildiğim için ama ben bile şaşırdım kendime :)
