Özgüvensiz karakterim çocuklarıma mı geçti?

Bu yazıda kendimi buldum. O kadar özgüvensiz bi anne-babanın çocuğuyum ki. Hayatım cehennem gibi geçti, başıma her şey geldi ve herkesin yanına kâr kaldı. Bu dünyadaki cehennemi gördüm diyebilirim. Beni de bu sebepten dolayı 12 yaşında tekvando kursuna yazdırmışlardı. Fakat olmadı. Ben de şu an çok öfkeli birisiyim. Kimse de beni anlamıyor. Bu forumda da mesela çok kez sinirli davranış sergiledim. Dalga geçtiler hep. Sizle dalga geçilmemesine şaşırdım, çünkü her şeyi dalgaya alan bi kitle var. Ben çözümünü bulamadım. Sinirli birisiyim ama hâlâ daha kendimi eksik hissediyorum. Bu özgüvensizlik, kanınıza bi kere girdi mi uyuşturucu gibi kurtulması zor oluyor. Umarım çocuklarınızın başına benim başıma gelenler gelmez. Gerçekten korkunç olaylar. Ve özgüvensizliği yaşadığım bütün sorunların temeli olarak görüyorum. Burada bana çok kez "destek al, destek al" dendi, destek de alıyorum ama hâlâ o boşluk geçmiyor. Geçmiş olsun şimdiden, bu dünyadaki cehennemdir özgüvensizlik. Kendimden biliyorum
 
AlegraMoon .!.:
Şu hayata bir kere geliyoruz ve farketmesek de çok çabuk geçiyor yıllar. Ben de sizle aynı yaştayım ve bu yaşa geldiğime inanamıyorum hala:) Daha da geç kalmadan eşinize en azından bi bahsedebilirsiniz destek almak ve değişmek istediğinizden.
Genişletmek için tıkla...
Doğru bugüne kadar bir şekilde geldim, tektim ama çocuklar söz konusu artık onlar için de zaman çabuk geçecek. Pişman olmak istemiyorum artık hiç bir şeyden.
 
sessizmanifesto .!.:
Merhabalar hanımlar;

Kendini bildim bileli aşırı özgüvensiz biriyim. Sırada birisi önüme geçse, birisi laf atsa bir şey diyemem. Birisi kavga etse karşılık vermem çok zor. Sosyal ortamlara çok az giriyorum. Tek gördüğüm kişiler pandemiden beri KV, görümce, kendi annem babam kardeşim. Nadir eşimin arkadaşlarının eşleriyle görüşürüm. Sosyal fobi mi diyorlar neyse ondan var heralde diye düşünüyorum. Çalışıyorum aslında ama bebek bakmak için ücretsiz izindeyim, bu beni iyice asosyal yapıyor. Benim için bir şey yapmak, biriyle konuşmak, bir eşimi dostumu aramak adeta zorlu bir görev gibi. Birine baş sağlığı vermek isterim cesaret edip arayamam mesela. Sonra da üzülür dururum.

Neyse bugün kızlarımla sahildeyiz, kovalarını başka çocuklar aldı. Gidip isteyemediler çok üzüldüm :KK43: Büyük 6 yaşında , anne ben utanırım dedi. Utandığı da 2 yaşında bebekler. Küçüğüm de yaklaşık 3 yaşında. O da çekindi isteyemedi. Büyüğümü bir de okulda arkadaşı zorbalamış. Kalemlerini çöpe atmış. Bir şey diyememiş bizimki... Küçükken benim de bir kere bebeğim elimden çalındo resmen. Geri alamamıştım. Hala aklımdadır. Acaba bu travmayı kızlarıma da mı geçirdim. Ben de mesela bu yaşımda biri eşyamı alsa gidip bu benim ya demeye çok çekinirim. Çocuklarımı parka götürmeye filan bile bu sebepten çok sıkılıyorum.

İçime çok dert oluyor kendim neyse de çocuklarım bari benim gibi olmasalar keşke. :KK43: Ne yapayım böyle ne dersiniz? Bunu yaşayanlar var mı?

Hayatımda pek çok heves ettiğim şeyi bu huyum yüzünden yapamadım. Akrabalarımı arayıp hal hatır sormaya bile çekinen biriyim resmen.
Genişletmek için tıkla...
Maalesef ezik annenin ezik çocuğu olur , annenin ve babanın karakteri çocukları çok etkiliyor, armut dibine düşüyor kim ne derse desin , çocuklarınız pasif olmayı sizden öğrenmişler, bence bir uzmandan yardım alın...
 
Siz kendi kendinizi egitemezsiniz egitecek olsaniz bu zamana kadar yapmis olurdunuz. Net bir sosyal fobiniz var, terapiye baslayin. Terapi iyi gelmezse ilac da kullanabilirsiniz. Siz kendi sosyal fobinizi yenemezseniz yetistirdiginiz cocuklar da oyle olacak. Benim annem de bir markete baska marketin poseti ile girmezdi. Uzunca bir sure ben de sorgulamadan bunu dogru kabul etmistim. Cok sukur ki girdigim diger sosyal ortamlar bu gibi anne eseri sosyal fobimi koreltti ama buyuk kismi yetiskinligime de tasindi. Cocuklarinizi seviyor onemsiyorsaniz uzman destegi alin. Sosyal fobi oyle evde kendi basiniza cozulecek bir sorun olsaydi bugun ulkenin yuzde altmis yetmisi goz goze gelmekten bile utanacak seviyede olmazdi.
 
gittinyine .!.:
Bu yazıda kendimi buldum. O kadar özgüvensiz bi anne-babanın çocuğuyum ki. Hayatım cehennem gibi geçti, başıma her şey geldi ve herkesin yanına kâr kaldı. Bu dünyadaki cehennemi gördüm diyebilirim. Beni de bu sebepten dolayı 12 yaşında tekvando kursuna yazdırmışlardı. Fakat olmadı. Ben de şu an çok öfkeli birisiyim. Kimse de beni anlamıyor. Bu forumda da mesela çok kez sinirli davranış sergiledim. Dalga geçtiler hep. Sizle dalga geçilmemesine şaşırdım, çünkü her şeyi dalgaya alan bi kitle var. Ben çözümünü bulamadım. Sinirli birisiyim ama hâlâ daha kendimi eksik hissediyorum. Bu özgüvensizlik, kanınıza bi kere girdi mi uyuşturucu gibi kurtulması zor oluyor. Umarım çocuklarınızın başına benim başıma gelenler gelmez. Gerçekten korkunç olaylar. Ve özgüvensizliği yaşadığım bütün sorunların temeli olarak görüyorum. Burada bana çok kez "destek al, destek al" dendi, destek de alıyorum ama hâlâ o boşluk geçmiyor. Geçmiş olsun şimdiden, bu dünyadaki cehennemdir özgüvensizlik. Kendimden biliyorum
Genişletmek için tıkla...
Çok üzüldüm gerçekten sizin adınıza. Biz iki kardeşiz ben duygusuz kardeşim öfkeli oldu. Sizin gibi o da çabuk parlar. Bağımlı ilişkiler kurar erkek arkadaşları ile. Destek ne için aldınız öfke için mi yoksa özgüven problemi için mi? Çözemediniz mi bunu?
 
sessizmanifesto .!.:
Çok üzüldüm gerçekten sizin adınıza. Biz iki kardeşiz ben duygusuz kardeşim öfkeli oldu. Sizin gibi o da çabuk parlar. Bağımlı ilişkiler kurar erkek arkadaşları ile. Destek ne için aldınız öfke için mi yoksa özgüven problemi için mi? Çözemediniz mi bunu?
Genişletmek için tıkla...
Aynen kardeşiniz gibi bağımlı ilişkiler kuran birisiyim. Desteği özgüven problemim ve onun bana kattığı sıkıntılardan dolayı aldım/almaya da devam ediyorum. Sinirli birisi olmam, işi biraz çözdü gibi. Artık kimse yaklaşmıyor. 😁 Bu da asosyal birisi olmama neden oldu. Çok sert mizaçlıymışım dışarıdan. Sert duruyormuşum. İyi de oldu diye düşünüyorum, yanlış kalplerde oldum şimdiye kadar ve yalnızlık daha iyiymiş. Kafa rahat... Ve de bu sefer de millete tuhaf geliyorum. Forumdakiler olsun, dışarıdakiler olsun. Ama çözemedim, sorunuza tam anlamıyla cevap verecek olursam.
 
Son düzenleme:
Mihrimah Sultann .!.:
Maalesef ezik annenin ezik çocuğu olur , annenin ve babanın karakteri çocukları çok etkiliyor, armut dibine düşüyor kim ne derse desin , çocuklarınız pasif olmayı sizden öğrenmişler, bence bir uzmandan yardım alın...
Genişletmek için tıkla...
Ezik gerçekten çok kaba... Sizin gibilerin yetiştirdiği çocuklardansa eziklerin yetiştirdiği nazik narin çocukları tercih ederim yine de.
 
gittinyine .!.:
Aynen kardeşiniz gibi bağımlı ilişkiler kuran birisiyim. Desteği özgüven problemim ve onun bana kattığı sıkıntılardan dolayı aldım/almaya da devam ediyorum. Sinirli birisi olmam, işi biraz çözdü gibi. Artık kimse yaklaşmıyor. 😁 Bu da asosyal birisi olmama neden oldu. Çok sert mizaçlıymışım dışarıdan. Sert duruyormuşum. İyi de oldu diye düşünüyorum, yanlış kalplerde oldum şimdiye kadar ve yalnızlık daha iyiymiş. Kafa rahat... Ve de bu sefer de millete tuhaf geliyorum. Forumdakiler olsun, dışarıdakiler olsun. Ama çözemedim, sorunuza tam anlamıyla cevap verecek olursam.
Genişletmek için tıkla...
Siz kendinizden memnunsanız sıkıntı yok tabi ama bazı sıkıntılar çocuk sahibi olunca büyüyor. Bilmiyorum çocuk insanın yara kabuklarını kaldırıyor sanki. Tuhaflık konusunu boş verin ya kim normal ki...
 
sessizmanifesto .!.:
Siz kendinizden memnunsanız sıkıntı yok tabi ama bazı sıkıntılar çocuk sahibi olunca büyüyor. Bilmiyorum çocuk insanın yara kabuklarını kaldırıyor sanki. Tuhaflık konusunu boş verin ya kim normal ki...
Genişletmek için tıkla...
Ben kendimden memnun değilim. Çocuk sahibi olmayı zaten Allah korusun. Tüplerimi bağlatmayı düşünüyorum. Böyle acı dolu bi hayata çocuk getirmem tuhaf kaçardı, o kadar acı çekmişim zaten
 
gittinyine .!.:
Ben kendimden memnun değilim. Çocuk sahibi olmayı zaten Allah korusun. Tüplerimi bağlatmayı düşünüyorum. Böyle acı dolu bi hayata çocuk getirmem tuhaf kaçardı, o kadar acı çekmişim zaten
Genişletmek için tıkla...
İnşallah iyi hissedersiniz zamanla 🙏
 
Yıkarıda bir arkadaş yazmış Tülay Kök videolarını kendiniz için öneririm, çocuklar içinde maddi olarak zorlamazsa (çoğu yerde 600-700 tl civarı seans ücreti çünkü) oyun terapisti olan bir psikologla götüşseniz ihtiyaç varsa oyun terapisi alsalar. Muhtemelen kaygı sorunu olabilir, genetik bir şey çünkü bu, oyun terapisi ile baya yol alabilirler.
 
Tutunamayanlar777 .!.:
Yıkarıda bir arkadaş yazmış Tülay Kök videolarını kendiniz için öneririm, çocuklar içinde maddi olarak zorlamazsa (çoğu yerde 600-700 tl civarı seans ücreti çünkü) oyun terapisti olan bir psikologla götüşsrniz ihtiuaç varsa oyun terapisi alsalar. Muhtemelen kaygı sorunı olabilir, genetik bir şey çünkü bu, oyun terapisi ile baya yol alabilirler.
Genişletmek için tıkla...
Evet baktım arkadaş önerince Tülay Köke. Onları izleyeceğim. Çocuklar çok vahim değiller aslında. Büyük kızımı okul psikoloğu değerlendirmişti. İhtiyacı olmadığını söyledi ama böyle ufak tefek şeyler yaşayınca ben kafama takıyorum işte. Sosyal konuşkan bir çocuk iletişim becerisi var. Ama işte şu eşyasını isteyememe vs onun için belki tekrar görüşebilirim dediğiniz gibi. Küçüğü de kreş ile görüşeceğim bakalım akranları ile bir araya getirmem lazım bolca.
 
sessizmanifesto .!.:
Evet baktım arkadaş önerince Tülay Köke. Onları izleyeceğim. Çocuklar çok vahim değiller aslında. Büyük kızımı okul psikoloğu değerlendirmişti. İhtiyacı olmadığını söyledi ama böyle ufak tefek şeyler yaşayınca ben kafama takıyorum işte. Sosyal konuşkan bir çocuk iletişim becerisi var. Ama işte şu eşyasını isteyememe vs onun için belki tekrar görüşebilirim dediğiniz gibi. Küçüğü de kreş ile görüşeceğim bakalım akranları ile bir araya getirmem lazım bolca.
Genişletmek için tıkla...
Analdım .o zaman istemeyi öğretmek gerekiyor
Eğer size sıkıntı olmazsa şöyle yapabilirsiniz:
Örneğin biri eşyaaını aldı tatlim iatwyebilirsin de, gitmem deyince gel beraber gidelim de, siz kibarca istetip alın.bir kaç kere bunu yapıp sonra beraber gidip onun konuşmasını destekleyin.aonra beraber gidip bir adım geride durun gibi . Öyle yavaş yavaş kibarca naaıl hak istenir öğretebilirsiniz
 
Mihrimah Sultann .!.:
Maalesef ezik annenin ezik çocuğu olur , annenin ve babanın karakteri çocukları çok etkiliyor, armut dibine düşüyor kim ne derse desin , çocuklarınız pasif olmayı sizden öğrenmişler, bence bir uzmandan yardım alın...
Genişletmek için tıkla...
Bu nasıl bi üslup. Yuh size.
 
Son düzenleme:
sessizmanifesto .!.:
Harikasınız ya altın gibi tavsiyeler. Ben aslıdna destek almak da isterim ama ona bile cesaret edip gidemiyorum. Mesela en basiti eşime diyemem ben bununla ilgili destek almak istiyorum diye. O bile benim için çok zor. Online olursa belki rahat da olurum.
Genişletmek için tıkla...
Bende de vardı kısmen; hala yenmiş değilim tam olarak. Altında yatan travmalara odaklandıktan sonra terapistimin dediği maruz kalacaksın! Başka seçeneğiniz yok; kendinizi belki en kolaydan. Başlayarak bunları yaşatacaksınız. Sevmediğiniz, yanında kötü ezik çirkin ya da her neyse.. bulduğunuz insanın yanında vakit geçirmeye çalışmalısınız biraz
 
sessizmanifesto .!.:
Merhabalar hanımlar;

Kendini bildim bileli aşırı özgüvensiz biriyim. Sırada birisi önüme geçse, birisi laf atsa bir şey diyemem. Birisi kavga etse karşılık vermem çok zor. Sosyal ortamlara çok az giriyorum. Tek gördüğüm kişiler pandemiden beri KV, görümce, kendi annem babam kardeşim. Nadir eşimin arkadaşlarının eşleriyle görüşürüm. Sosyal fobi mi diyorlar neyse ondan var heralde diye düşünüyorum. Çalışıyorum aslında ama bebek bakmak için ücretsiz izindeyim, bu beni iyice asosyal yapıyor. Benim için bir şey yapmak, biriyle konuşmak, bir eşimi dostumu aramak adeta zorlu bir görev gibi. Birine baş sağlığı vermek isterim cesaret edip arayamam mesela. Sonra da üzülür dururum.

Neyse bugün kızlarımla sahildeyiz, kovalarını başka çocuklar aldı. Gidip isteyemediler çok üzüldüm :KK43: Büyük 6 yaşında , anne ben utanırım dedi. Utandığı da 2 yaşında bebekler. Küçüğüm de yaklaşık 3 yaşında. O da çekindi isteyemedi. Büyüğümü bir de okulda arkadaşı zorbalamış. Kalemlerini çöpe atmış. Bir şey diyememiş bizimki... Küçükken benim de bir kere bebeğim elimden çalındo resmen. Geri alamamıştım. Hala aklımdadır. Acaba bu travmayı kızlarıma da mı geçirdim. Ben de mesela bu yaşımda biri eşyamı alsa gidip bu benim ya demeye çok çekinirim. Çocuklarımı parka götürmeye filan bile bu sebepten çok sıkılıyorum.

İçime çok dert oluyor kendim neyse de çocuklarım bari benim gibi olmasalar keşke. :KK43: Ne yapayım böyle ne dersiniz? Bunu yaşayanlar var mı?

Hayatımda pek çok heves ettiğim şeyi bu huyum yüzünden yapamadım. Akrabalarımı arayıp hal hatır sormaya bile çekinen biriyim resmen.
Genişletmek için tıkla...
Ben ağır hastasın hastasıydım annem misafirlere sigara icmeyin diyemezdi.
Annemin tam tersi olacam dedim hep, büyüdüm taban tabana zıttıyım. Biseye tırnaklarımı gecirdim mi hakkımsa alırım
 
Tutunamayanlar777 .!.:
Analdım .o zaman istemeyi öğretmek gerekiyor
Eğer size sıkıntı olmazsa şöyle yapabilirsiniz:
Örneğin biri eşyaaını aldı tatlim iatwyebilirsin de, gitmem deyince gel beraber gidelim de, siz kibarca istetip alın.bir kaç kere bunu yapıp sonra beraber gidip onun konuşmasını destekleyin.aonra beraber gidip bir adım geride durun gibi . Öyle yavaş yavaş kibarca naaıl hak istenir öğretebilirsiniz
Genişletmek için tıkla...
Aynen ben de böyle yapayım yukarıda bir arkadaş da yazmış bu şekilde yapmalıydınız diye. O an aklıma gelmedi örnek olmak.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

E
Biriyle ilgili ilk izlenim sonradan değişir mi ?
2
Yorumlar
25
Görüntüleme
1K
Dribbble
Dribbble
K
Eşimin isteksizliği, hamile kalamama
Yorumlar
7
Görüntüleme
1K
kugukusu
K
SeaBoundless
  • Kilitli
Beni ailemden sonra seven tek erkeği mi kaybettim sizce ? yoksa haklı mıyım ? Bir şeyler yapmalı mı çok karışık derin bir konu.Yorumlarınız çok önemli
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
3K
SeaBoundless
SeaBoundless
Zaren
GECE TELEFONLA ARANDIM SİNİRDEN UYUYAMADIM.
10 11 12
Yorumlar
238
Görüntüleme
11K
Dante
Dante
B
Kayınvalide kıskançlığı
3 4 5
Yorumlar
95
Görüntüleme
5K
Erstrebenswert
Erstrebenswert
X