Özgüvensiz karakterim çocuklarıma mı geçti?

sessizmanifesto .!.:

Ben de konuyu harekete geçmek için tavsiye alayım diye açtım. Kızım birinci sınıfa başlayacak. Bana daha çok ihtiyacı olacak.

Genişletmek için tıkla...

• Parka gittiğinde tanımadığın başka bi anneyle kısa sohbet
• Markette kasiyerle kısa sohbey
• Yeni bi kursa yazılmak
• Mesela çocuklarına markette küçük ödüller karşılığında birşeyler sordurmak (mesela çalışana abla/abi çikolatalar nerde)
• Dışarda yemekte kendilerinin sipariş vermeleri
• Komşularla belki daha çok görüşmek yada aileyle
• Çocukları oyun gruplarına yazdırmak
• Onlara küçük görevler vermek

huysuzsdo .!.:

Hayır bence alakası yok yani illaki vardır ama düşündüğünüz kadar olduğunu dusunmuyorum ,ben son derece girişken kızımı ezdirmeyen her konuda gerektiği kadar konuşabilen gerekirse kavga edebilen biriyim ve kızım nasılsa öyle tanıyor beni ,ama benim kızımda sessiz sakin utangaç yani beni rol model alıyor olsa böyle olmamıs olması gerekirdi

Genişletmek için tıkla...

sessizmanifesto .!.:

Baba çok sosyal ama benim kadar zaman geçiremiyor çocuklarla.

Genişletmek için tıkla...

LeylaSultan93 .!.:

Bence basit hedefler koyabilirsin kendine gün içinde.

• Parka gittiğinde tanımadığın başka bi anneyle kısa sohbet
• Markette kasiyerle kısa sohbey
• Yeni bi kursa yazılmak
• Mesela çocuklarına markette küçük ödüller karşılığında birşeyler sordurmak (mesela çalışana abla/abi çikolatalar nerde)
• Dışarda yemekte kendilerinin sipariş vermeleri
• Komşularla belki daha çok görüşmek yada aileyle
• Çocukları oyun gruplarına yazdırmak
• Onlara küçük görevler vermek

Bugüne kadar kötü gitmiş olabilir ama bugünden sonra ipleri elinize alın.

Böyle durumlarda susmak yerine küçücük olsada adımlar atmaya çalışın.

Kaç yaşındasın? Eşin nasıl biri?

Genişletmek için tıkla...

Blanc12 .!.:

Abimin kızı da çok özgüven siz bir çocuktu. O kadar çekingendi ki kısık sesle konuşuyordu. Daha sonra abim çocuğu gittiği her yere kendiyle beraber götürmeye başladı. Yanlış bir hareket yapamadığı sürece özgür bıraktılar. Çocuk şuan 8 yaşında gayet iyi durumda.

Genişletmek için tıkla...

sessizmanifesto .!.:

Evet genelde karşı çıkamam, haksızlığa uğramamak için de sosyal ilişkilerim işte çok zayıf zaten. İnsanlarla mesafem çok fazla, sınırlı genelde. Kendimi korumaya alıyorjm böyle.

Genişletmek için tıkla...

sessizmanifesto .!.:

Merhabalar hanımlar;

Kendini bildim bileli aşırı özgüvensiz biriyim. Sırada birisi önüme geçse, birisi laf atsa bir şey diyemem. Birisi kavga etse karşılık vermem çok zor. Sosyal ortamlara çok az giriyorum. Tek gördüğüm kişiler pandemiden beri KV, görümce, kendi annem babam kardeşim. Nadir eşimin arkadaşlarının eşleriyle görüşürüm. Sosyal fobi mi diyorlar neyse ondan var heralde diye düşünüyorum. Çalışıyorum aslında ama bebek bakmak için ücretsiz izindeyim, bu beni iyice asosyal yapıyor. Benim için bir şey yapmak, biriyle konuşmak, bir eşimi dostumu aramak adeta zorlu bir görev gibi. Birine baş sağlığı vermek isterim cesaret edip arayamam mesela. Sonra da üzülür dururum.

Neyse bugün kızlarımla sahildeyiz, kovalarını başka çocuklar aldı. Gidip isteyemediler çok üzüldüm Büyük 6 yaşında , anne ben utanırım dedi. Utandığı da 2 yaşında bebekler. Küçüğüm de yaklaşık 3 yaşında. O da çekindi isteyemedi. Büyüğümü bir de okulda arkadaşı zorbalamış. Kalemlerini çöpe atmış. Bir şey diyememiş bizimki... Küçükken benim de bir kere bebeğim elimden çalındo resmen. Geri alamamıştım. Hala aklımdadır. Acaba bu travmayı kızlarıma da mı geçirdim. Ben de mesela bu yaşımda biri eşyamı alsa gidip bu benim ya demeye çok çekinirim. Çocuklarımı parka götürmeye filan bile bu sebepten çok sıkılıyorum.

İçime çok dert oluyor kendim neyse de çocuklarım bari benim gibi olmasalar keşke. Ne yapayım böyle ne dersiniz? Bunu yaşayanlar var mı?

Hayatımda pek çok heves ettiğim şeyi bu huyum yüzünden yapamadım. Akrabalarımı arayıp hal hatır sormaya bile çekinen biriyim resmen.

Genişletmek için tıkla...

sessizmanifesto .!.:

İş dışında hep birlikteyiz aslında ama şöyle ki köyde arsamız var bağlı bahçe derken iyice asosyal olduk heralde. Kendi içimize kapandık gibi mi oldu ne oldu ha.

Genişletmek için tıkla...

sessizmanifesto .!.:

Harikasınız ya altın gibi tavsiyeler. Ben aslıdna destek almak da isterim ama ona bile cesaret edip gidemiyorum. Mesela en basiti eşime diyemem ben bununla ilgili destek almak istiyorum diye. O bile benim için çok zor. Online olursa belki rahat da olurum.

Genişletmek için tıkla...

AlegraMoon .!.:

Benim de annem hiç hakkını korumazdı ve hala korumaz. Annem sosyal biri ama hep başkalarını haklı görüyo bence uğraşmak istemiyo kimseyle. Ben de çocukken kendimi koruyamazdım nedeni annem olabilir. Sizin konunuzdan sonra düşündüm ilk kez bu yönden…
Benim dönüm noktam üniversite yıllarımdı. Önce fiziksel olarak sonra da kendimi koruma konusunda aşırı bir özgüven yüklendi sanki. Kendime değer vermeye başladım. Hatta çocukluğumun dolmuşluğu mu ne gerektiğinde bağıra bağıra, her yolu deneyerek sonuna kadar arıyorum hakkımı. Çünkü kimsenin haddine değil bir başkasının alanını işgal etmek ve hakkını çiğnemek.

Genişletmek için tıkla...

Blanc12 .!.:

Aynen öyle olmuş. Çocukların sürekli sosyal ortamlara girmesi lazım. yoksa çocuk farlı farlı bir ortama girdiğinde nasıl davranacağını bilmadiği için özgüveni düşüyor.

Genişletmek için tıkla...

zamandaKayboldum .!.:

Çocuklarınız yanınızdayken hakkınızı arayın, yedirmeyin. Çocuklar da zaten evebeynlerini taklit ediyorlar, onlar da kendilerini savunmayı öğrenirler bu sayede.

Genişletmek için tıkla...

Bissunicole .!.:

Konu sahibi benim annem çok cabbar bir kadındır. Babam ise daha sessizdir. Ben belli bir yaşa kadar hep sessiz kendi hakkını savunamayan tarafımı kullandım. Sonra lisede büyük bir depresyon geçirdim. Akran zorbalığı sayesinde. Sonra bir açıldım bir açıldım. Çok öfkeli bir insana dönüştüm. Sonra duruldum tabi. Bu sessizlik çocuklarınıza akran zorbalığı olarak dönebilir. Mutlaka dikkat etmek gerekiyor.

Genişletmek için tıkla...

Pampasotu .!.:

Böyle bisey okumustum travmalar cocuklara geçer diye. Çözüm olarak normal daveanin elestirmeyin o sekilde sevin kabul edin cocukların en çok da olduğu gibibsevilmeye ihtiyacı var. Zamanla düzelir gerisi. İşe de baslayin isterseniz daha da artmadan bu durum

Genişletmek için tıkla...

sessizmanifesto .!.:

Bana da öyle bir aydınlanma gelse keşke bir anda. Ben bir kere hastanede bir şey yaşadım kendimi savundum ama nasıl kötü oldum, o duyguyla araba kullanırken kaza yaptım. Bunları aşmam lazım. Belki annenizde aşamamıştı umursamazlığa verdi. Bana da öyle diyorlar ne kadar rahatsın umursamazsın diye ama her şeyi içime atıyormuşum meğer sessiz değil bastırılmışım.

Genişletmek için tıkla...

sessizmanifesto .!.:

Merhabalar hanımlar;

Kendini bildim bileli aşırı özgüvensiz biriyim. Sırada birisi önüme geçse, birisi laf atsa bir şey diyemem. Birisi kavga etse karşılık vermem çok zor. Sosyal ortamlara çok az giriyorum. Tek gördüğüm kişiler pandemiden beri KV, görümce, kendi annem babam kardeşim. Nadir eşimin arkadaşlarının eşleriyle görüşürüm. Sosyal fobi mi diyorlar neyse ondan var heralde diye düşünüyorum. Çalışıyorum aslında ama bebek bakmak için ücretsiz izindeyim, bu beni iyice asosyal yapıyor. Benim için bir şey yapmak, biriyle konuşmak, bir eşimi dostumu aramak adeta zorlu bir görev gibi. Birine baş sağlığı vermek isterim cesaret edip arayamam mesela. Sonra da üzülür dururum.

Neyse bugün kızlarımla sahildeyiz, kovalarını başka çocuklar aldı. Gidip isteyemediler çok üzüldüm Büyük 6 yaşında , anne ben utanırım dedi. Utandığı da 2 yaşında bebekler. Küçüğüm de yaklaşık 3 yaşında. O da çekindi isteyemedi. Büyüğümü bir de okulda arkadaşı zorbalamış. Kalemlerini çöpe atmış. Bir şey diyememiş bizimki... Küçükken benim de bir kere bebeğim elimden çalındo resmen. Geri alamamıştım. Hala aklımdadır. Acaba bu travmayı kızlarıma da mı geçirdim. Ben de mesela bu yaşımda biri eşyamı alsa gidip bu benim ya demeye çok çekinirim. Çocuklarımı parka götürmeye filan bile bu sebepten çok sıkılıyorum.

İçime çok dert oluyor kendim neyse de çocuklarım bari benim gibi olmasalar keşke. Ne yapayım böyle ne dersiniz? Bunu yaşayanlar var mı?

Hayatımda pek çok heves ettiğim şeyi bu huyum yüzünden yapamadım. Akrabalarımı arayıp hal hatır sormaya bile çekinen biriyim resmen.

Genişletmek için tıkla...

sessizmanifesto .!.:

Ya evet çok güzel fikir bunları uygulayabilirim, kendimi zorlarsam bunları yapmaya iyiye gider diye umuyorum çünkü çalışırken bu kadar kötü durumda değildim. Ücretsiz izinde iyice kötü oldum. Bu görevleri yazıp yapmaya çalışacağım teşekkür ederim.

Evet geç değil hala çocuklarım küçük, değişebilir her şey.

Kendimi zorlayscağım sosyal ortamlarda.

33 yaşındayım, eşim bana göre iyi biri ama kendimi yalnız hissediyorum bu konuda. Ben bir yıl önce sanırım anksiyete geçirdim. O an anlamıyor insan tabi ama içinden çıkıp geri bakınca çok sıkıntılk bir dönemmiş diyorum. Her gün bir litre sütten puding yapıp onla besleniyordum resmen. Bir gün eşime dedim ki keşke sigara olsa da biraz bahçede içsem. Eşim saçmalama demişti o gün bana. İnsan biraz eşinin halinden anlamaz mı... Saçma sapan besleniyor, içi bunalmış belki sigara içecek kadar ki hayatımda ağzıma ne içki ne de sigara sürmüş biriyim... O gün bana neyin var değil de saçmalama demişti mesela.
Ama diğer türlü iyidir yani bilmiyorum bana göre iyi diyorum ya. İyi bir eştir. Yardımcıdır her zaman, üzmez beni, kızmaz bağırmaz. Yemek de yapar temizliğe de yardım eder.

Genişletmek için tıkla...

sessizmanifesto .!.:

Ya evet çok güzel fikir bunları uygulayabilirim, kendimi zorlarsam bunları yapmaya iyiye gider diye umuyorum çünkü çalışırken bu kadar kötü durumda değildim. Ücretsiz izinde iyice kötü oldum. Bu görevleri yazıp yapmaya çalışacağım teşekkür ederim.

Evet geç değil hala çocuklarım küçük, değişebilir her şey.

Kendimi zorlayscağım sosyal ortamlarda.

33 yaşındayım, eşim bana göre iyi biri ama kendimi yalnız hissediyorum bu konuda. Ben bir yıl önce sanırım anksiyete geçirdim. O an anlamıyor insan tabi ama içinden çıkıp geri bakınca çok sıkıntılk bir dönemmiş diyorum. Her gün bir litre sütten puding yapıp onla besleniyordum resmen. Bir gün eşime dedim ki keşke sigara olsa da biraz bahçede içsem. Eşim saçmalama demişti o gün bana. İnsan biraz eşinin halinden anlamaz mı... Saçma sapan besleniyor, içi bunalmış belki sigara içecek kadar ki hayatımda ağzıma ne içki ne de sigara sürmüş biriyim... O gün bana neyin var değil de saçmalama demişti mesela.
Ama diğer türlü iyidir yani bilmiyorum bana göre iyi diyorum ya. İyi bir eştir. Yardımcıdır her zaman, üzmez beni, kızmaz bağırmaz. Yemek de yapar temizliğe de yardım eder.

Genişletmek için tıkla...