Özgüvensiz karakterim çocuklarıma mı geçti?

girlinred .!.:

Yaşınız kaç bilmiyorum ama bizim nesil hep ana babalar tarafından bastırılarak büyütüldü. çoğumuz küçükken içine kapanık çocuklardık. Çocuklarımızın da kendilerini aşmaları için belli yaşa ve okgunluğa gelmeleri önemlidir. Ben de küçükken öyleydim, büyüdükçe kendimi savunmayı öğrendim. Çocuklarım da zaman zaman sinik davranırlar, normal karşılarım, düzeltmeye çalışırım. Endişeye mahal vermeyin yani

Genişletmek için tıkla...

Dnzzz3 .!.:

Çevrede o kadar boş egoya sahip ünsan varki. Gördükçe bunlar neyine güveniyorda bu kadar kendilerini bir halt sanıp başkalarını hor görebiliyor diyorum kendi kendime. Yani o kadar egolu olacak hiçbir özellikleri yok. Çok gğzel çok zeki çok hoş sohbet vs yok hatta çoğu o kadar boş konuşıyor ki ve bu boş sıkıcı konuşmalarına güvenip kendilerini sosyal egolu görüyorlar. Demem o ki ywterliliklerinizin farkına varın o egolu özgüvenli olanların hiçbir artı özelliği yok. Hatta çoğu boş insanlar. Sadece boş boş kendilerini bir halt sanmışlar üstün özellikleri Olmadıkları halde. Ben sizin gibi insanlara toplumda efendi kendi halinde derim özgüvensiz demem hatta öyle insanları severim. Ama geliştirebiliyorsanız geliştirin kendinizi her anlamda ki boş tenekeler küçümsemesin sizi

Genişletmek için tıkla...

sessizmanifesto .!.:

Evet öyle düşününce hep zaten diyorum kendine haksızlık etme sessizmanifesto. Eğitimim, çalıştığım işi düşününce baya yol kat etmişim diyorum. Çok teşekkür ederim gerçekten yorumunuz cesaret verdi ❤

Genişletmek için tıkla...

Nedesembilemedimkiben .!.:

Benim annemde aynı bu şekildeydi hatta kovayı aman alsın ne olucak bişey deme ayıp derdi üstüne de kesin.ve sonuç bende de özgüvensizim ve sosyal fobim var. Annemi okul toplantılarından hatırlıyorum öyle sinik otururduki zaten bi kere falan gelebilmiştir. Tam bi baş belası gerçekten özgüvensizlik.Benim annem öldükten sonra da iyice azdı nedense tek derdim kimseye gözükmeden yaşamak çocuk bile yapmadım cesaret edemedim okulu olacak gidecem ne diyecem bi olay olsa onlara da yazık olacaktı.Ama siz bence mutlaka yardım alın onlara yol göstermek adına hep adım atın değişebilirler bence.Bizim annelerimize göre uslu çocuktuk sesi çıkmayan işlerine bile gelmiştir eminim.

Genişletmek için tıkla...

sessizmanifesto .!.:

Bahsettiğiniz videonun linkini atar mısınız lütfen Ben bugüne kadar kendini hep duygusuz biri sanırdım ama bir aydınlanma yaşadım. Ben aslında duygusuz değildim ben duygularımı bastıran biriydim dedim.

Genişletmek için tıkla...

Lale223 .!.:

özgürleşme videosu da var youtubeden aratin. Eski bi video

Genişletmek için tıkla...

sessizmanifesto .!.:

Merhabalar hanımlar;

Kendini bildim bileli aşırı özgüvensiz biriyim. Sırada birisi önüme geçse, birisi laf atsa bir şey diyemem. Birisi kavga etse karşılık vermem çok zor. Sosyal ortamlara çok az giriyorum. Tek gördüğüm kişiler pandemiden beri KV, görümce, kendi annem babam kardeşim. Nadir eşimin arkadaşlarının eşleriyle görüşürüm. Sosyal fobi mi diyorlar neyse ondan var heralde diye düşünüyorum. Çalışıyorum aslında ama bebek bakmak için ücretsiz izindeyim, bu beni iyice asosyal yapıyor. Benim için bir şey yapmak, biriyle konuşmak, bir eşimi dostumu aramak adeta zorlu bir görev gibi. Birine baş sağlığı vermek isterim cesaret edip arayamam mesela. Sonra da üzülür dururum.

Neyse bugün kızlarımla sahildeyiz, kovalarını başka çocuklar aldı. Gidip isteyemediler çok üzüldüm Büyük 6 yaşında , anne ben utanırım dedi. Utandığı da 2 yaşında bebekler. Küçüğüm de yaklaşık 3 yaşında. O da çekindi isteyemedi. Büyüğümü bir de okulda arkadaşı zorbalamış. Kalemlerini çöpe atmış. Bir şey diyememiş bizimki... Küçükken benim de bir kere bebeğim elimden çalındo resmen. Geri alamamıştım. Hala aklımdadır. Acaba bu travmayı kızlarıma da mı geçirdim. Ben de mesela bu yaşımda biri eşyamı alsa gidip bu benim ya demeye çok çekinirim. Çocuklarımı parka götürmeye filan bile bu sebepten çok sıkılıyorum.

İçime çok dert oluyor kendim neyse de çocuklarım bari benim gibi olmasalar keşke. Ne yapayım böyle ne dersiniz? Bunu yaşayanlar var mı?

Hayatımda pek çok heves ettiğim şeyi bu huyum yüzünden yapamadım. Akrabalarımı arayıp hal hatır sormaya bile çekinen biriyim resmen.

Genişletmek için tıkla...

Aysenimi .!.:

Ferhans'ım ferhanslığımı yapayım. Eee bu utangaçlıkla kocayı nasıl buldun kız. Bizim kızlar altından girip üstünden cıkıyor milletin de tık yok

Genişletmek için tıkla...

KeskeYesilElmaOlsaydim .!.:

Benim annem tanıdığım en özgüvenli insanlardan biridir ama ben ona göre çok çekingen bir çocuktum. Yıllar geçtikçe yavaş yavaş aştım bu durumu. Ben annemi birebir kopyalamadım yani bir yandan da herkesin doğuştan gelen bir karakteri var. Aksine sürekli sosyalleşmem , diğer çocuklarla oynamam için iteklerdi beni :) ama parkta çocuklarımı koruyamıyorum demenize çok üzüldüm . İşte bu çocuklar için travmatik ve yaralayıcı bir olay. Siz çekingensiniz diye öyle olurlar mı bilmiyorum ama her çocuğun annesini, babasını arkasında duvar gibi hissetmeye ihtiyacı vardır. Ben annemi her zaman arkamda kaplan gibi hissettim ve hayatımın çok yerinde işimi kolaylaştırdı çok şükür. Bu hisle çok sorunumu annemin haberi bile olmadan , onun arkamda olacağını bilme güveniyle aştım. Size tavsiyem sırf bu hissi çocuklarınıza vermek için bile tedavi görün. Kesinlikle çabalayın. Annelerini onları koruyamayacak biri gibi görmeleri büyük bir yara.

Genişletmek için tıkla...