Her ne kadar akademisyen olsam da ben de öğretmenlik çıkışlıyım. Elimizden geçiyor yani geleceğin eğitmenleri . Ben anlatayım istiyorsanız nasıl öğretmen olunduğunu. Lisede yoğun çalışmalar sonucu belli konuları yalayıp yutan arkadaşlarımız, tabiri caizse üniversiteye kapak atıyorlar. Öğretmen olmak içim kimse diplomaya bakmadığından dersleri düşe kalka geçip, yine sadece teknik bilgilerle dolu olan kpss sınavına giriyorlar. Eğer yeterli puanı alırlarsa öğretmen oluyorlar.
Öyle öğrencilerimiz var ki psikolojik sorunlu mu ararsınız, sapık mı, kötü madde bağımlısı mı ? Bunlar da atanmıyor mu ? Ne yazık ki atanıyor. Ne yazık ki eğitim sistemimiz ,böyle kutsal bir mesleği teknik sınavdan ibaret görüyor. Öğretmen olan bireylerin karakterleriyle, ruhsal durumlarıyla ilgilenen yok! Devlet bozuk para saçar gibi saçıyor memleketin dört yanına sonra bu vatandaşları. Atamızın meşhur sözü varya : 'Öğretmenler yeni nesil sizin eseriniz olacaktır' diye. Ayan beyan ortada değil mi sizce neslimizin durumu ? Kendini sürekli geliştiren, yenileyen ,ömr-ü hayatlarını öğrencilerine vakfetmiş elleri öpülesi öğretmenlerimizi ehemmiyetle tenzih ediyorum. Allah onlardan kat be kat razı olsun. Ama gerçek şu ki onlar bir avuçlar. Evet,keşke her çocuğumuz aynı imkanlara sahip olsa, aynı koşullarda eğitim alsa; ama olmuyor işte lanet olsun . O yüzden naçizane tavsiyem eğer maddi durumunuzu çok çok zorlamayacaksa çocuğunuz koleje devam etsin. O kurumlar özel oldukları için en ufak ayrıntısına kadar taranıyor öğretmenler ,bir kaç kurum istisna. Evlatlarımızdan önemli ne olabilir ki bu hayatta. Bari imkanı olan yavrularımız iyi eğitim alsın. Ne trajikomik değil mi. Ama bunlar hayatın gerçekleri...
