- 22 Nisan 2020
- 390
- 905
Herkese merhaba,
Konu nişanlımın ailesini bir türlü çözemiyor oluşum. Yüzüme karşı iyi davranmaya çalışıyorlar ama samimi olmadıklarını hissediyorum. Biz erkek arkadaşımla 6 yıldır birlikte, 1 yıldır da nişanlıyız. Sevgili olduğumuz zamanlarda gayet iyilerdi ama nişanlandığımız zamandan beri sürekli kendilerini ailemle kıyaslama halindeler, hep bir çekememezlik hissediyorum (kendi durumları da iyi olmasına rağmen) ve bu beni çok rahatsız ediyor. Daha önce etrafımda pek bu tarz bir insan bulunmadığı için de neye nasıl tepki vereceğimi bilmiyorum. O yüzden buradaki tecrübe sahibi, akıllı kadınlardan akıl almaya geldim.
Geçen yaz nişanlandığımızın ertesi günü nişanlıma ''takılan takıları babana verelim, o kuyumcu olduğu için daha iyi saklar onun kasasına koyalım'' demiştim. Annem yanımdaydı, o da onayladı hatta altın hesabı açmakla uğraşmazsınız falan dedi. Altınları alıp nişanlımın evine geçtik, oturduğumuz dakikadan itibaren nişanlımın annesi ve babası nişanımızı kötülemeye başladılar. Neymiş otelde servis yapan garsonları beğenmemişler çünkü yemek servisi sırasında hayırlı olsun demişler bahşiş ister gibi, misafirden bahşiş istemek ne kadar ayıpmış. ''Biz düğünden önce garsonlarla anlaşalım parası neyse verelim de gidip misafirden bahşiş isteyip bizi rezil etmesinler'' falan dedi nişanlımın annesi eşine. Ben de ''öyle bir otelde de misafirden bahşiş istemezler herhalde, size öyle gelmiştir muhtemelen x teyze vermeseydin keşke para rahatsız olduysan'' dedim. Durmadı tabi her şeyi kötülemeye devam etti neymiş orkestrayı beğenmemişler solistin sesi çok kötüymüş (biz çok beğenerek seçmiştik nişanlımla halbuki), dans pisti darmış vs. saçma sapan şeyler sıraladılar şok oldum. Annesi ailemin taktığı altınla kendi taktıklarını yarıştırmaya çalıştı, ''sana taktığımızın değeri x bin lira'' diye 3 defa tekrarladı (değerinin 2-3 kat fazlasını söyleyerek). Nişanlımın babası ''nişanda normalde kız tarafı takı takar, bizimkiler takmak zorunda değildi de bizden de baya takan oldu yine iyisiniz'' falan dedi. Normalde kimse takmak zorunda değil de asıl kız tarafının taktığını ilk kez ondan duymuş oldum... Kendi taraflarından takılan gram altının bile lafını yaptılar sanki ben çok altına düşkünmüşüm gibi. O kadar meraklısı olsam gelip elinize vermem kime neyi ispatlamaya çalışıyorsunuz diyemedim aptal gibi. Aman hanımefendiliğimi bozmayayım diye dedikleri her şeyi sessizce dinledim. Abimler geçen yaz yeni bir eve taşındılar mesela, nişanlım bir akşam annesiyle babasına abimlerin evini çok beğendiğini, tam olarak ileride yaşamak istediği gibi bir ev olduğunu falan söyledi laf arasında. Buna bile inanılmaz bozuldular, sürekli görmedikleri halde evi eleştirip durdular falan saçma sapan şeyler. Neyse zaten nişanlımla Almanya'da yaşamaya başlayacaktık, uzak olunca çok muhabbet de olmaz böyle şeylere pek maruz kalmam dedim ama yanılmışım. Şimdi de annemin taşındığı eve takmış durumdalar. Birkaç ay önce annem yazlığı satıp onun yerine ev almıştı, hemen ertesi hafta kendileri de ev alma derdine düştüler birden bire. Her telefon konuşmasında ''kaçıncı kattı'', ''ne kadara aldı'', ''kredi çekti mi hiç'' falan gibi saçma sapan detaylar sordular, bir kere hayırlı olsun dediklerini duymadım. Genel olarak baktığımda iyi niyet göremiyorum kendilerinde. Öte yandan annesinin inanılmaz iyi davrandığı zamanlar da oluyor. Karantina zamanında Türkiye'ye gelememiştik, nişanlımla burada kalıp birlikte yaşamaya başladık, her gün arayıp ''ah yavrularım gelemediniz diye çok üzüldüm ama çok şükür birliktesiniz gözüm arkada değil'' diyip durdu. Nişanlımın sınavları başlayacağı için kendi şehrine dönmesi gerekti birkaç hafta önce, o zaman da sürekli ''bunca aydan sonra ayrı kalacaksınız diye nasıl üzülüyorum bir bilseniz'' falan dedi bize telefonda gözleri dolarak. O anlarda da ''kadın iyi aslında ben abartıyorum galiba'' diyorum ama bilmiyorum.
Mesafeli davranmaya çalışıyorum ama her konuşmamızda mutlaka canımı sıkacak bir lafları oluyor. Ayıp olmasın diye duymazdan geliyorum çoğunlukla ama bu böyle artarak gider diye de korkuyorum. Sizce bu tarz durumlarda tavrım nasıl olmalı? Saygımı bozmadan nasıl cevap verebilirim? Uzun oldu ama şimdiden okuyan herkese teşekkürler
Konu nişanlımın ailesini bir türlü çözemiyor oluşum. Yüzüme karşı iyi davranmaya çalışıyorlar ama samimi olmadıklarını hissediyorum. Biz erkek arkadaşımla 6 yıldır birlikte, 1 yıldır da nişanlıyız. Sevgili olduğumuz zamanlarda gayet iyilerdi ama nişanlandığımız zamandan beri sürekli kendilerini ailemle kıyaslama halindeler, hep bir çekememezlik hissediyorum (kendi durumları da iyi olmasına rağmen) ve bu beni çok rahatsız ediyor. Daha önce etrafımda pek bu tarz bir insan bulunmadığı için de neye nasıl tepki vereceğimi bilmiyorum. O yüzden buradaki tecrübe sahibi, akıllı kadınlardan akıl almaya geldim.
Geçen yaz nişanlandığımızın ertesi günü nişanlıma ''takılan takıları babana verelim, o kuyumcu olduğu için daha iyi saklar onun kasasına koyalım'' demiştim. Annem yanımdaydı, o da onayladı hatta altın hesabı açmakla uğraşmazsınız falan dedi. Altınları alıp nişanlımın evine geçtik, oturduğumuz dakikadan itibaren nişanlımın annesi ve babası nişanımızı kötülemeye başladılar. Neymiş otelde servis yapan garsonları beğenmemişler çünkü yemek servisi sırasında hayırlı olsun demişler bahşiş ister gibi, misafirden bahşiş istemek ne kadar ayıpmış. ''Biz düğünden önce garsonlarla anlaşalım parası neyse verelim de gidip misafirden bahşiş isteyip bizi rezil etmesinler'' falan dedi nişanlımın annesi eşine. Ben de ''öyle bir otelde de misafirden bahşiş istemezler herhalde, size öyle gelmiştir muhtemelen x teyze vermeseydin keşke para rahatsız olduysan'' dedim. Durmadı tabi her şeyi kötülemeye devam etti neymiş orkestrayı beğenmemişler solistin sesi çok kötüymüş (biz çok beğenerek seçmiştik nişanlımla halbuki), dans pisti darmış vs. saçma sapan şeyler sıraladılar şok oldum. Annesi ailemin taktığı altınla kendi taktıklarını yarıştırmaya çalıştı, ''sana taktığımızın değeri x bin lira'' diye 3 defa tekrarladı (değerinin 2-3 kat fazlasını söyleyerek). Nişanlımın babası ''nişanda normalde kız tarafı takı takar, bizimkiler takmak zorunda değildi de bizden de baya takan oldu yine iyisiniz'' falan dedi. Normalde kimse takmak zorunda değil de asıl kız tarafının taktığını ilk kez ondan duymuş oldum... Kendi taraflarından takılan gram altının bile lafını yaptılar sanki ben çok altına düşkünmüşüm gibi. O kadar meraklısı olsam gelip elinize vermem kime neyi ispatlamaya çalışıyorsunuz diyemedim aptal gibi. Aman hanımefendiliğimi bozmayayım diye dedikleri her şeyi sessizce dinledim. Abimler geçen yaz yeni bir eve taşındılar mesela, nişanlım bir akşam annesiyle babasına abimlerin evini çok beğendiğini, tam olarak ileride yaşamak istediği gibi bir ev olduğunu falan söyledi laf arasında. Buna bile inanılmaz bozuldular, sürekli görmedikleri halde evi eleştirip durdular falan saçma sapan şeyler. Neyse zaten nişanlımla Almanya'da yaşamaya başlayacaktık, uzak olunca çok muhabbet de olmaz böyle şeylere pek maruz kalmam dedim ama yanılmışım. Şimdi de annemin taşındığı eve takmış durumdalar. Birkaç ay önce annem yazlığı satıp onun yerine ev almıştı, hemen ertesi hafta kendileri de ev alma derdine düştüler birden bire. Her telefon konuşmasında ''kaçıncı kattı'', ''ne kadara aldı'', ''kredi çekti mi hiç'' falan gibi saçma sapan detaylar sordular, bir kere hayırlı olsun dediklerini duymadım. Genel olarak baktığımda iyi niyet göremiyorum kendilerinde. Öte yandan annesinin inanılmaz iyi davrandığı zamanlar da oluyor. Karantina zamanında Türkiye'ye gelememiştik, nişanlımla burada kalıp birlikte yaşamaya başladık, her gün arayıp ''ah yavrularım gelemediniz diye çok üzüldüm ama çok şükür birliktesiniz gözüm arkada değil'' diyip durdu. Nişanlımın sınavları başlayacağı için kendi şehrine dönmesi gerekti birkaç hafta önce, o zaman da sürekli ''bunca aydan sonra ayrı kalacaksınız diye nasıl üzülüyorum bir bilseniz'' falan dedi bize telefonda gözleri dolarak. O anlarda da ''kadın iyi aslında ben abartıyorum galiba'' diyorum ama bilmiyorum.
Mesafeli davranmaya çalışıyorum ama her konuşmamızda mutlaka canımı sıkacak bir lafları oluyor. Ayıp olmasın diye duymazdan geliyorum çoğunlukla ama bu böyle artarak gider diye de korkuyorum. Sizce bu tarz durumlarda tavrım nasıl olmalı? Saygımı bozmadan nasıl cevap verebilirim? Uzun oldu ama şimdiden okuyan herkese teşekkürler
işte arada sevgili var.
