Adil olan insanı severim. Yalansız dolansız söylediniz .Bizde tam tersi. Ama aile atsan atılmaz satsan satılmaz. İdare edip, frenlemek lazım bir şekilde.
Ama nişanlımla gayet evlat ilişkisi kurdular. Nişanlım anlayışlı sağolsun. Tabi eğitim kültür vs de göreceli. Annemlere göre de onun ailesi kültürsüz, çünkğ bohça mohça bilmiyorlar
Ayyy , seni simdi daha iyi anladim. Maalesef bizim kültürümüzde evlilik iki kisi arasinda olmuyor, aileler evleniyor. Sen istediğin kadar uzak dur gitme görüşme ama mecbur bir yerlerde karşılaşacaksın.Ne dediği anlaşılmıyor çoğu zaman. Sürekli suçluymuşum da yargılarmış gibi konuşuyor. Mesela bi çay koyuver kızım demiyor. Çay koysana görmüyon mu bardak boş sen anca otur öyle boş boş bak diyor. Ama istisnasız her cümlesi bu şekilde. Haliyle sabır tahammül kalmıyor malesef
Ee o zaman insan nasıl tanıyacak ki? Özellikle aileler arasındaki ilişkileri görmek için Nisan iyi bir süre. Sadece insan geriliyor biraz.nişan olayına karşıyım bence direk evlilik olmalı
Sevgi eksiği mi bilmiyorum. Ben çok sevdim çok güvendim ama o körü körüne aşık biri değilim. Bunu çok mantıklı yada normal bulmuyorum. Çevremde genelde insanlar evliler ama mutsuzlar. Evlilik deyince aklıma gelen kadının kısıtlanması erkeğin üste çıkması psikolojik baskı kurması.. Çevremde hep bunları gördüm. Kadın her ortama bir şekilde ayak uyduruyor eğilip bükülüyor ama erkekler yapmıyor. Haliyle kültür farkı çok büyük bir olay olarak önümde kaldı. Aşamıyorum ne yapacağımı bilmiyorum. Huzursuzluğa dayanamayıp nişanı attım.Sayfalarca aile,kültür,eğitim vs tartışılmış,erinmedim hepsini de okudum.Herkes kendi fikrini,yaşayış şeklini,bakış açısını anlatmış olması gereken bu ama.Olmaması gereken kendi savunduklarımızı "kesin doğru" olarak kabul edip eleştirmek acımasızca yargılamak ve dayatmak!
Yaptığın veya yapacağın işten mutlu olmak "kıstas" aslında.Anahtar kelime bu bence.
Ailesiyle çok iyi anlaşıyor da olabilirdiniz.Ama mutsuz olmanıza sebep olabilecek başka şeyler olurdu "mutluluk" tanımı eksik olduktan sonra.
İleriye yönelik kaygılarınız için çok haklısınız hatta bunu şuan sorgulamanız çok akıllıca..Ama ben yalnızca ailelerin uyumsuzluğunun vazgeçmenize tek sebep olduğunu düşünmüyorum.
Belki yazamadığınız şeyler vardır,belki de kendinizin bile çok farkında olamadığı şeyler..Ama yarım bıraktığınıza göre yarım kalmışsınız demektir..
Bunca insan çileyi derdi çok meraklı,bundan mutlu olduğu için çekmiyordur.Herkesin bir vazgeçilmezi,vazgeçemediği sabretmek zorunda hissettiği bir şey mutlaka vardır.İşte kilit nokta tam da bu..
Aklınıza yatmayan en büyük sebep uyumsuzluk.Ama duygu eksikliği de olmuş bence.Bunun farkında veya değilsiniz bilmiyorum ama bence doğru olanı yapmışsınız..
Ee o zaman insan nasıl tanıyacak ki? Özellikle aileler arasındaki ilişkileri görmek için Nisan iyi bir süre. Sadece insan geriliyor biraz.
ah be canım neden bukdr ileri gittin evler kurulmuş tarih alınmış tabi ki cok geç değil ama bazı şeyler değişmez davul bile dengi dengine demişler.. kendi ailenle yanyana getirmezsin nişanlınıda kendi ailene daha yakın tutmanı tavsiye ederim.. eğer evlenirsen sende ayda yılda bir eşin için sabır edersin ama gerçekten eşinin bu fedakarlığına değecek bir insan oldugundan eminsen.Herkese merhaba
Nişanlımla 2 ay önce nişanlandık öncesindeki 4 yıl da sevgililik dönemimiz oldu. Evlilik dönemi işin içine girene kadar inanılmaz mutluyduk. Hayatımın erkeğini bulmuş gibiydim o da bana hayatının kadınını bulduğunu hissettiriyordu. O şu an 33 yaşında ben 25. Geçen sene bana evlenme teklifi etti ikimizin de ayakları yerden kesildi çok mutluyduk ve evet dedim. Sonra konuyu ailelerimize açtık. O gün bugündür hiç bir şey yolunda değil resmen mutsuzuz. Benim ailem ile nişanlımın ailesi arasında inanılmaz kültür farkı var en büyük sorun da bu. Benim ailemde herkes üniversite mezunu kendilerini yetiştirmiş insanlar. Onun ailesinde kendinden başka okumuş insan yok. Benim ailemde herkes sakin kendi halinde kibar insanlar. Onun ailesinde herkes başka bir bomba. Çoğunluk patavatsız. Okul okumamaları önemli değil derdim hep ama kültür farkına eğitim farkı da eklenince uçurum artıyor. Birbirinden uzak şehirlerde yaşıyoruz ve evlenince de uzak şehirlerde olacağız. Annesi çok iyi düzgün bir kadın ama geri kalanı daha önce muhatap olduğum türden değil. Ailem başta bu sebeple istemedi. 1 sene mücadele ettim ailemi ikna etmek için. Sonunda ettim ve 2 ay önce nişanlandık. Herşeyin çok güzel olacağına inanmıştım ama malesef nişanın ertesi günü bizi evlerine yemeğe davet ettiler. Babasının patavatsız konuşmaları beni öyle mahcup etti ki ailemi kimlerle muhatap ettim dedim inanılmaz üzüldüm. O gün neredeyse nişanı atacaktım. Nişanlıma kıyamadım. Çok iyi çok anlayışlı benim bir dediğimi iki etmeyen her istediğime yetişemeye çalışan biri. Ailesini karşısına almış konuşmuş. Herşeyin düzeleceğine inanmıştık ikimiz de. Ama bomba babası yüzünden hiçbir şey düzelmiyor. Zaten sürekli aklımda böyle bir aileyle nasıl anlaşacağım kaygısı var bir de üstüne babasının hareketleri var. Nişanlımla sürekli aramda bu problem. Nişanlım da babasının hareketlerini konuşmalarını onaylamıyor babasını uyarıyor ama fayda etmiyor. Kısacası onun da elinden birşey gelmiyor. İstersen ailemle görüşme dedi zaten şehir dışındalar görüşürsen de bayramdan bayrama ancak görüşeceksin diyor. Kendisi de zaten ailesinin yanına bayramdan bayrama anca gidiyor. Ama yine de korkuyorum. Sürekli kendimi harcıyor yazık ediyor gibi hissediyorum. 2 ay sonra düğünümüz var evimizi döşedik her şeyimiz hazır ama benim iç huzurum yok. Gönül rahatlığıyla evlenemiyorum. Akıl alacak kimsem yok çevremde. Nolur bana yardım edin. Evlenmekten vazgeçmeli miyim yoksa devam mı etmeliyim.
Sonuna kadar haklısınTanısa noluyorki sanki
Günde kaç konu açılıyor burda ya nişanlı ve sorunlardan bahsediyor, herkes ayrıl diyor ama nişanlım ailesi gibi değilki o çoook farklııı o çok minnoş çok tatlış deniyor. Veya adamın aslında çokda matah birşey olmadiğini anliyor hanımkızımız ama aşkından ölüyor onsuz nefes alamiyor. Özellikle evimiz ve eşyalarımız alındı, gelinliğim bile hazır nasıl ayrilim denir ve kaza zaten geliyorum demiş olur.
Yada mutsuz evliliklerden bahsediliyor. Aslında sorunların nişanlıklık döneminde başladiğini anlatıp, evlenince düzelir sandımla devam eden konular. Evlenmeden önce çok iyidi, ailesine hiç düşkün değildi, evlendik 1 hafta sonra değişti falan filan...hep aynı hikaye.
5 senede nişanlı kalınsa asıl tanıma aynı eve girince başliyor. Net.
Ayrılmanız çok iyi olmuş çünkü sizin baştan beri nişanlınızı gerçekten sevdiğinizi düşünmedim.Ailenizin bile aslında o kadar büyütülecek sorunlar olmadığını söylemesine rağmen hala kaygılarınızı atamamanızın nedeni çok açık:ELALEM NE DER!Siz nişanlınızın ailesinden utanmışsınız,sizdeki bu kibirle bu küçümser tavırla zaten evliliğiniz yürümezdi isabet olmuş kararınız.Tekrar merhaba
Daha önce çok bunalıp sizlere danışmıştım. Dün gece nişanlımdan ayrıldım. Ayrılmamın temel sebebi de aileler arasındaki kültür farkının bizim hayatımızı da etkileyeceği korkusu. Nişanlım hep alttan aldı hep benim yanımda oldu ama benim içimdeki kırgınlık korku hiç geçmedi. Rol yapıyordum onun yüzü gülsün diye umursamıyor gibi davranıyordum ama içten içe bu mutsuzluğu artan şekilde yaşıyordum. Nişan günü evlerinde olan olaydan sonra ailemden çok utandım ve o günden beri ailemin yüzüne bakamıyorum. Onlar beni kıt kanaat okuttular bu günlere getirmek için çok emek saefettiler. Karşılaştıkları muamele laga luga konuşan karşılarında ot atan ne konuştuğu ne dediği anlaşılmayan bi dünür değildi. Aileme karşı boynum çok büküldü onlardan çok utanıyorum. Aslında o gün atmalıydım nişanı. Çok sevdik nişanlanabilmek için de çok emek verdik diye kıyamadım. Nişanlımın da sürekli benim yanımda oluşu duruşu hep bu durumu ertelememe sebep oldu. Alışveriş yaptım evimi döşedim düğün yerini tuttum gelinliğimi aldım. Ama normalde ben bunları yaşarken mutlu olmam gerekmiyor muydu? İçimde korku, sürekli yanlış bir aileyle güzel hayaller kurduğum fikri, verdiğim emeklerin karşı taraftan aslında hiç anlaşılmadığı ve anlaşılmayacağı hissi çıkmadı aklımdan. Keşke o gün bitseymiş hergün aynı mutsuzluğa uyanmaktansa bir gün bir ay bir yıl bunu yaşamak çok daha iyi bana göre. Şimdi dayalı döşeli binbir hayallerle aldığın eşyaları evi boşaltmak çok zor. Nişanlımı çok seviyorum onun kadar iyi bir eş daha bulabileceğimi düşünmüyorum ama bu durumların beni de onu da mutsuz yapacağına adım gibi eminim. Bunu haketmesek de bitirmek zorundayız. Özür dilerim sevgilim..
Haklı olabilirsiniz bilmiyorum.. Nişanlımı sevmemek de değil sadece çok seviyorum onsuz yaşayamam vs diye arabesk laflarla kendimi kandırıp hata yapmaktan korkuyorum.Ayrılmanız çok iyi olmuş çünkü sizin baştan beri nişanlınızı gerçekten sevdiğinizi düşünmedim.Ailenizin bile aslında o kadar büyütülecek sorunlar olmadığını söylemesine rağmen hala kaygılarınızı atamamanızın nedeni çok açık:ELALEM NE DER!Siz nişanlınızın ailesinden utanmışsınız,sizdeki bu kibirle bu küçümser tavırla zaten evliliğiniz yürümezdi isabet olmuş kararınız.
Zaten aileleri silmek gibi bir düşüncem asla olmadı. Sadece evlendikten sonra bana müdaheleleri olur mu benim yaşantım onlara marjinal yada lüks gelip diğer aile bireyleri arasında çekememezlik olur mu vs.Aynı benim kayınpeder herhalde eşim ve annesi şahane insanlar ama iki görümce ve kayınpeder aman aman görgü falan hakgetire nerde ne yapılır insan içinde nasıl davranılır bilmezler takılmadan yaşıyorum eş adayınla 4 yıl geçirmişsin az çok tanımışsındır güveniyorsan evlen sınırlarını koruyabileceksen ama şunuda unutma anne baba ne olursa olsun silmemen gerekir bakıma muhtaç olsalar ne yapacaksın... evlilik sürecinde sorunlar olur önemli olan bu sorunlara verdiğiniz tepkiler iyi değerlendirin
Bence isabetli bir karar olmuş. Siz de iyice düşünün taşının.Dün akşam nişanlım geldi. Annemlerle de durumu konuştuk. Ailem nişanlımı seviyor ailesiyle kültür farkımızın dağ gibi ortada olduğunu da biliyor. Babam açıkça dedi eğer ailesiyle aynı şehirde olsak ben evlenmene razı olmazdım ama uzaktalar sürekli müdahil olmaları imkansız bu sebeple çok büyük bir problem görmüyorum dedi. Nişanlım da beni çok seviyor çok da fedakarlık yaptı benim için. Ailem nişanı bozup herşeyi dağıtmayalım biraz daha düşünün belki düğünü erteleriz ve bu olanlar büyük ihtimalle evlilik öncesi stresinden dedi. Hayatım çok mu değişecek şöyle mi olacak böyle mi olacak diye düşünmekten kendimi alamadığımı, ailesini de kendime yakıştıramadığım için herşeyi çok abarttığımı söylediler. Evlilik biraz da bu dediler. İnsanları sevmesen de beğenmesen de sevdiğin adam için birilerine katlanacaksın, umursamamaya çalışacaksın dediler. O yüzden biraz dinlenip bu süreçte de nişanlımla evlenmek istediğimden emin olup olmadığıma karar vermemi söylediler. Bir süre dinleneceğiz yani.. Bu arada bu konuşma nişanlımın yanında geçmedi. Onun yanında sadece bitirmek için acele etmeyin çok yoruldunuz yıprandınız o yüzden bir süre dinlenin düşünün dediler.
O yüzden evlenmeden mutlaka 1 yıl flaan beraber yaşamak lazımTanısa noluyorki sanki
Günde kaç konu açılıyor burda ya nişanlı ve sorunlardan bahsediyor, herkes ayrıl diyor ama nişanlım ailesi gibi değilki o çoook farklııı o çok minnoş çok tatlış deniyor. Veya adamın aslında çokda matah birşey olmadiğini anliyor hanımkızımız ama aşkından ölüyor onsuz nefes alamiyor. Özellikle evimiz ve eşyalarımız alındı, gelinliğim bile hazır nasıl ayrilim denir ve kaza zaten geliyorum demiş olur.
Yada mutsuz evliliklerden bahsediliyor. Aslında sorunların nişanlıklık döneminde başladiğini anlatıp, evlenince düzelir sandımla devam eden konular. Evlenmeden önce çok iyidi, ailesine hiç düşkün değildi, evlendik 1 hafta sonra değişti falan filan...hep aynı hikaye.
5 senede nişanlı kalınsa asıl tanıma aynı eve girince başliyor. Net.
Zaten farklı sehırdeyymıssın ozel zamanlwrsa gıdıp gelırsın bu kadar takmaHerkese merhaba
Nişanlımla 2 ay önce nişanlandık öncesindeki 4 yıl da sevgililik dönemimiz oldu. Evlilik dönemi işin içine girene kadar inanılmaz mutluyduk. Hayatımın erkeğini bulmuş gibiydim o da bana hayatının kadınını bulduğunu hissettiriyordu. O şu an 33 yaşında ben 25. Geçen sene bana evlenme teklifi etti ikimizin de ayakları yerden kesildi çok mutluyduk ve evet dedim. Sonra konuyu ailelerimize açtık. O gün bugündür hiç bir şey yolunda değil resmen mutsuzuz. Benim ailem ile nişanlımın ailesi arasında inanılmaz kültür farkı var en büyük sorun da bu. Benim ailemde herkes üniversite mezunu kendilerini yetiştirmiş insanlar. Onun ailesinde kendinden başka okumuş insan yok. Benim ailemde herkes sakin kendi halinde kibar insanlar. Onun ailesinde herkes başka bir bomba. Çoğunluk patavatsız. Okul okumamaları önemli değil derdim hep ama kültür farkına eğitim farkı da eklenince uçurum artıyor. Birbirinden uzak şehirlerde yaşıyoruz ve evlenince de uzak şehirlerde olacağız. Annesi çok iyi düzgün bir kadın ama geri kalanı daha önce muhatap olduğum türden değil. Ailem başta bu sebeple istemedi. 1 sene mücadele ettim ailemi ikna etmek için. Sonunda ettim ve 2 ay önce nişanlandık. Herşeyin çok güzel olacağına inanmıştım ama malesef nişanın ertesi günü bizi evlerine yemeğe davet ettiler. Babasının patavatsız konuşmaları beni öyle mahcup etti ki ailemi kimlerle muhatap ettim dedim inanılmaz üzüldüm. O gün neredeyse nişanı atacaktım. Nişanlıma kıyamadım. Çok iyi çok anlayışlı benim bir dediğimi iki etmeyen her istediğime yetişemeye çalışan biri. Ailesini karşısına almış konuşmuş. Herşeyin düzeleceğine inanmıştık ikimiz de. Ama bomba babası yüzünden hiçbir şey düzelmiyor. Zaten sürekli aklımda böyle bir aileyle nasıl anlaşacağım kaygısı var bir de üstüne babasının hareketleri var. Nişanlımla sürekli aramda bu problem. Nişanlım da babasının hareketlerini konuşmalarını onaylamıyor babasını uyarıyor ama fayda etmiyor. Kısacası onun da elinden birşey gelmiyor. İstersen ailemle görüşme dedi zaten şehir dışındalar görüşürsen de bayramdan bayrama ancak görüşeceksin diyor. Kendisi de zaten ailesinin yanına bayramdan bayrama anca gidiyor. Ama yine de korkuyorum. Sürekli kendimi harcıyor yazık ediyor gibi hissediyorum. 2 ay sonra düğünümüz var evimizi döşedik her şeyimiz hazır ama benim iç huzurum yok. Gönül rahatlığıyla evlenemiyorum. Akıl alacak kimsem yok çevremde. Nolur bana yardım edin. Evlenmekten vazgeçmeli miyim yoksa devam mı etmeliyim.