Merhaba kızlar.. 28 yaşındayım. inişli çıkışlı ,zor bir ilişkiyi nişanla taçlandırdık (!). Aslında en başlarda güzel gidiyordu. ikimizde çok mutluyduk . Ailem nişanlımı oğlu gibi seviyordu., Nişanlımın ailesi özellikle annesi para konusunda o kadar sıkıntılı ki şimdi burada uzun uzun anlatmak istemiyorum. Annesi annemi bir kere bile aramıyor. Şimdi diyeceksiniz ki annen arıyor mu? Evet .. inanın annem elinden gelen sıcaklığı ben mutlu olayım diye gösterdi. Kendi aile apartmanlarından daire almamız için bizi o kadar zorladı ki vee sonuç yıkık dökük , duvarları çatlakla dolu bir ev aldık nişanlımın annesi yüzünden . evin tapusu yok, amcasının evini aldık. ev amcasının üstüne bile değil zaten. içi leş gibi her yer berbat . tadilata ihtiyacı var ama en ucuz en kolay nasıl yapılır onun derdinde kayınvalide . Ayrıca hiçbirşey yapmadığım halde yüzüme bile bakmayan eltimde aynı binada olucaz.
annem duvardaki 2 parmak çatlakları gördü nasıl üzüldü. Neden böyle bu ev diye sordu kayınvalidem de'' Depremden öncede vardı . üstüne kat çıkılırken oldu '' deyip üstünü kapattı. ben nişanlımı çok sevdiğim için katlanıyorum bazı şeylere. onun da kazandığı belli sonuçta. ne yapacaksak birlikte yapalım istiyorum. ama gel gelelim artık nişanlıma da tahammül edemiyorum. o kadar aksi, küfürbaz , huysuz , kıskanç bir adam oldu ki. artık dayanamıyorum.
annemin el emeği yaptığı bohçaya bile geçen gün laf etti. gösteriş meraklısıymışız. annem o bohçaya aylarca emek verdi. ama kendi annesi bohça için 1000 lira verdi elime onla herşeyi halletmemi istedi. kendi bohçamı kendi cebimden yaptım ben. durumları yok , mahçup olmasınlar diye. ilk etapta bohçamın bir kısmını aldım 950 tl tuttum. bana 50 liranın hesabını yaptı ,resmen geri istedi. şok oldum. sonra bohçanın kalan kısmını annem ben üzülmeyeyim diye hep kendi tamamladı.
bakın bana şimdi çul çaput senin için ne kadar önemlliymiş diyeceksiniz. inanın öyle değil. burda anlatmak istdiğim; bir insanın durumu olmayabilir ama yeterki gönüller bir olsun. yeterki tatlı bir çift sözü olsun , ilgisi ,alakası olsun. yok ama yok..
bunun lafını ettiğim zaman nişanlım hemen annesine diyo ariyacaksın 5 dk içinde arıyor. ama kendi içinden gelerek değil. annem ondan kaç yaş büyük. ne bayramda ne kandilde.
herşey bir yana ben nişanlımın canavara dönüşmesine de artık tahammül edemiyorum. herşey kavga , herşey küfür. giydiğim tshirte kadar batıyor gözüne. ben tükendim.. kavga etmeden anlatmaya çalışıyorum gene yok. ailem çok üzülecek diye ani karar vermek istemiyorum. nişan atmak nasıl karşılanacak bilmiyorum. tabiki evlenip boşanmaktan çok daha iyi ama kafam çok karışık.Etrafımda ki örneklere bakıyorum da herkes ne kadar mutlu , etrafımdaki kızların kayınvalidesi gözlerinin içine bakıyor . arkadaş gibiler. gelinlerinin üstüne titriyolar. ben böyle hayal etmemişti...
ama ben galiba nişan atmak istiyorum. benimle benzer durumları yaşayan hanımlar manevi desteklerinizi bekliyorum.
not: yazım veya noktalama hatası yaptığımın farkındayım. iş yerinden yazıyorum hızlı hızlı. lütfen kusura bakmayın