Neden çocuk sahibi olmalıyım ?

samantha .!.:

Cocuk yapmak biraz da fakirlikten ya. Düşünsene maddi imkanin yok hicbi eglencen hobin yok bari cocuk yapiyim da onunla egleniyim diyosun. Ya da zenginsindir cok iyi kosullar sunabiliosundur yaparsin anlarim. Bence hayatindan memmun bi insan cocuk yapmaz ya da yapmamali :) çünkü bu isin geri dönüşü yok ömür boyu huzursuzluk sebebi.

Genişletmek için tıkla...

Elon Musk'ın 6 çocuğu var. Uzaya roket falan gönderiyo

Ahahaha yaa ne güldüm. Yalnız kaç yıldır kk dayım bu kadar haklı bir yorum görmedim ajsdjfkf hala gülüyorum @samantha yorumu alıntılamayı unutmuşum gülmekten :)

tedaviyle çocuk sahibi olmama rağmen çocuğum olana kadar bende neden illa çocuk çocuk diye diretiyorumun cevabini kendime hic veremedim.
sadece bir zaman onume cikan bebek videolarina bakarken, annelerine seslenirken icimde bir seyler oluyordu.
çocugunun olmasi güzel bir his.
bir insan yetistiriyor olmak guzel bir his ama şimdiden söyleyim annelik rezillik
yaninizda yardim edecek biri yoksa eğer (aile buyugu olabilir bakici olabilir) gerçekten duş almaya, rahatca bir yemek yemeye keyif cayina hasret kaliyorsunuz.
hepsini geçtim tek başına rahatça wc ye gitme lüksünüz bile olmuyor değdimi bütün bunlara derseniz tabiki değdi

Disardaki ve cevremdeki cocuklari cok severim, cok iyi anlasirim, yeri gelir bakarim da lakin hayatimin hic 1 doneminde kendime ait 1 cocuk istemedim. Bekarken de evliyken de. Bilmiyorum bu, beni, sizin tabirinizle "anormal" mi yapiyor ama istemiyorum iste.

Benim yapım çok anaç.. Her çocuğa bayılırım.. Okula küçükken tarak götürürdüm annesi küçük kızların saçlarını taramazsa ben tarayıp toplayayim diye kendim ilkokul dörde gidiyordum ozaman... Şuan bile kardeşlerimin bir şeye ihtiyacı varmı hamile kardesiminin canı birşey çeker mi sürekli düşünürüm annem benim kadar umursamaz..
Oyuzden en büyük hayalim anne olmaktı.. 11 senelik evliyim.. Tedaviler sonucu 8. Senemde oğlum doğdu...
Ben yapım gereği çok istedim galiba yoksa hiç niye istiyorum diye düşünmedim..
Annelik gerçekten delilik sevgi, korku, yorgunluk, sorumluluk, mutluluk hepsiii zirvede yaşanıyor ortası yok..

Çocuk bende düşünemiyorum

Ben de aynı sizin gibiydim ya da hala gibiyim.Hiç bir zaman çocuk delisi olmadım.Şu an hamileyim ama aşırı duygusallık hala yok.Bazen kızıyorum kendime - ki çok zor elde edilen bir hamilelik oldu-neden böyle duygusuzum diye.Neden istedim peki eşim çok istediğinden.Eşim çok sever.Hani o dediğiniz agucuk yapanlardan.Onunla benden ortak bir şey olsun istedim.Ne bileyim bir insan yetiştireyim dedim şu dünyaya.Yani ben o isteğin gelmesini ya da hazır olmayı bekleseydim ohoooo...

5 aylık hamileyim hala neden çocuk yapıyoruz anlamadım toplum baskısı ve yaştan dolayı hadi yapalım dedim ama içimde hala annelik isteği yok doğunca olur inşallah şimdiden eski halimi özledim

Düşünmeyen, bi sebep arayan yapmasın kanun yok sonuçta.

Ben de çocuk seven bir tip değilim. Öyle bayilmam. Neden çocuk sahibi oldum? Bir kere ben kendimi bildiğim için hiç öyle dikkatli korunmadim. Eğer duygusal olarak hazır olmayı bekleseydim hiç olamazdım. Ben nasıl hazırdım? Eşime güveniyordum. Maddi durumum iyiydi ve yardımcı tutabilecektim. Doktorami falan da bitirmiştim. Akademisyenlige geçmiştim. Bunlardan sebep olursa da bakarım diye düşündüm ki öyle de oldu. Fakat açık söyleyeyim; bu durumlardan biri eksik olsaydı tekrar tekrar düşünürdüm. Çocuk sahibi olmak gerçekten çok keyifli fakat oldukça zor. Ya da şöyle söyleyeyim; benim gibi mükemmelliyetci ve kaygı düzeyi yüksek insanlar için zor. Yani ben hiç şu kafada olamadım; ya işte doğusunda bir şekilde büyür. Ben eğer bir işe kalkistiysam elimden gelenin en iyisini yapmalıyım. Bu annelik için de böyle. Mükemmel annelik var mı? Yok tabii ki ama işte imkanlar dahilinde en iyisini yapmaya çalışıyorum.

Valla bende sizdenim
Cocuk diye ölmüyordum hic
Bunun sebebi bence 6 cocugun en büyüğü olmak ve gereğinden fazla yuklendigim sorumluluklar.
Kızımda kazayla oldu oğlumu kizim yanliz kalmasın diye yaptim sonra kapattım kapilari
Baksan iyiki yapmisim. Onlardan önce hayat boşmuş diyorsun. Ama bi taraftan buyuselerde eversem diye de beklemiyor değilim
O anki duygu durumuna bağlı. Su an bana 3. Icin baski var ama ne sağlığım buna elverişli ne madden ne de pasa gönlümden dolayi benden bu kadar diyorum. Su an rahatım büyüdüler. Bu seferde okuluydu dersiydi kursuydu ödeviydi...Bitmiyor yani.
O yuzden kendinizi hazir hissediyorsanız yapin hissetmiorsnaiz zamana birakin

samantha .!.:

Cocuk yapmak biraz da fakirlikten ya. Düşünsene maddi imkanin yok hicbi eglencen hobin yok bari cocuk yapiyim da onunla egleniyim diyosun. Ya da zenginsindir cok iyi kosullar sunabiliosundur yaparsin anlarim. Bence hayatindan memmun bi insan cocuk yapmaz ya da yapmamali :) çünkü bu isin geri dönüşü yok ömür boyu huzursuzluk sebebi.

Genişletmek için tıkla...

Fakirler konusunda hak veriyorum,fakir bi ailede büyüdüm çevrede de epey gözlemleme inkanım oldu nerede fakirlikten kıvranan insanlar varsa orada bol çocuk vardır,eğitimsizlik de dahil ayrıca hava atma yöntemlerinin çocuk olduğunu düşünüyorum zenginler nasıl lüks evleri son model arabaları ile hava atıyorlarsa fakirlerde bu konuda çocuğu kullanıyorlar nasıl bi düşünceyse inanın böyle düşünüp çocuk yapan çok insan var

masal88 .!.:

Hanımlar bana da bır yardım :)) 1,5 senedir evliyim.Eşimle güzel bir evliliğimiz var..1 seneye kendi evimize geçeceğiz bahcelı bır ev yaptırıyoruz kısmet olursa.Çocukları severim ama öyle millet gibi birinin kucağında çocuk görünce agucuk gugucuk yapacak kadar öyle bazıları cıldırır ya hıc öyle bir sevgim yok..Ama bir çocuğun başına birşey gelsin inanılmaz üzülürüm,sokakta bir çocuga birşey olsun yardım ederim ama kadınlar hani çocuk için çıldırır ya hiç öyle değilim.Ben niye normal kadınlar gibi çocuk düşünemiyorum.Maddi imkanlarımız iyi,evliliğim güzel gidiyor eşim iyi biri, öğretmen,çocuklarla arası cok ıyı çocuklara karşı aşırı sabırlı..Ben çok merhametliyim kedilerim köpeklerim var onlara çok iyi bakarım özel mamalar alırım en ıyı veterinere götürürüm,bir hastalansalar ilacını saatı saatıne verırım maddı ımkanlarımı onlar ıcın sonuna kadar kullanırım sorumluluk sahıbıyımdır hanı onlara ıyı bakıyorsam herhalde çocuguma da güzel bakarım diye düşünüyorum ama bazen diyorumki arkadaslarım hep ''ay cocuktan sonra bır dus alacak vaktım bile yok,hıcbırseye zamanım kalmıyor,1 saatlık uykuyla duruyorum gece hıc uyutmadı,çocuktan sonra kendime bakacak vaktım kalmadı'' vs gıbı cok fazla serzenişler de duyduktan sonra hem korktum hem de eğer çocuk böyle bişeyse bütün vaktinizi alan,enerjinizi emen neden o zaman çocuk yapıyorsunuzi1-2-3-4 demeden...Yani illaki güzel bir yanı vardır nedir o kısmı onu merak ediyorum..Eşim kararı bana bıraktı..33 yaşındayım bu arada..Yaşım da geçiyor herhalde..Ama bir yandan o cocuk sahıbı olmalıyım hissi de bana gelmiyor..Sizler neden cocuk sahıbı oldunuz nasıl karar verdiniz cevreden gelen toplum baskısı dısında...Hikayelerinizi merak ediyorum benimle paylaşır mısınız..

Genişletmek için tıkla...

bunun cevabını bende merak ediyorum çocuk için yanan kadın arkadaşlara haksızlık olmasın ama olmazsa da kendimi kahredeceğim birşey değil sanırım hepimiz kadın olsak da anaçlık çocuk olmas isteği herkeste aynı oranda olmuyobende aynı siz gibi sorumluluktan kaçma ya da zor gelme olayında tembellikten değil sadece o duygu çok yoğun değil bende hayatımın merkezinde değill sanırım bir varlığa ömür boyu sorumluluk duyma beni çok ürkütüyor herkesin evladı hayırlı da olmuyor sonuçta neler duyuyoruz annesini kesen yok boğan tabi bunlar ekstrem örnek ama cidden çok çetrefilli ve çok iyi düşüünlmesi gerektiğine inanıyorum birde çocuk sahibi olmak yaptım oldu demek değil bana göre o çocuğa günümüz şartlarında iyi bir gelecek sunabiliecek miyim bu sorununu cevabı çok önemli yoksa üremek basıt bi sağlılkı sorunu yoksa allah isteyenlere ve güzel bakabilecek ilgisini sevgisini esirgemeyecek olanlara versin inş

Açık net, ben çocuk sevmem. Yani Allah korusun hiç bir çocuk zarar görsün istemem. İhmal edilen her çocuğun yanında olmak isterim elimden geleni onlar için yaparım. Ama çocuk eglemeyi vs hiç sevmem. Öğretmenim. Lise dışında hiç bir yerde çalışmam, çünkü mümkün değil yapamam.

Evliliğimin ilk yılı sürpriz şekilde hamile kaldım :)) bir oğlum var 6 yaşında. Onunla yaptığım herşey inanılmaz keyif veriyor. Hayattaki bütün zevklerimi bir araya topluyorum ve oglumla olan tek bir mutluluk anıyla karşılıklı teraziye koyuyorum, oğlumla olan mutluluk ağır basıyor... hala çocuk eglemeyi sevmiyorum hala çocuklarla olmaktan keyif almıyorum. Arkadaş ortamima çocuk götürmüyorum, ortamdaki çocuktanda mümkün mertebe uzak duruyorum :))

Sonra oglumdaki yalnızlığı görüp üzülüyorum. Hele de şu pandemi sürecinde.. üstüne bir de hayat zorluklarını tek başına goguslemek zorunda kalmasından korkuyorum. E o zaman 6 yıl aradan sonra ikinci bir çocuk düşüneyim ama onu yalnız büyütmemek icin de üçüncüyü de hemen arkasından düşüneyim diyordum ciddi ciddi :)) aaaa o da ne ikizlere hamileyim :)

Son iki haftam ve iki hafta sonra inşallah üç çocuk annesi olacağım..

Bu hamilelik sürecinde önce 55 yaşındaki dünyada sırtımı yasladigim dağım olan babamı kaybettim. Üç kardeşiz birbirimize dayandık, güç verdik, annemize sim sıkı sarıldık. O koskoca zorluğu bolusup yaşadık. Aynı acıyı yaşayan insanlar dışında kimse bu duyguyu anlayıp, paylasamaz asla. Sonra 4 ay geçti babaannem vefat etti.

Allah'ım sonsuz şükürler olsun hayat zorluginda bir arada olabilecek evlatlar nasip ettin diyorum..

İnşallah hayırlı evlat olurlar, iyi insan, ahlaklı birey olurlar. Topluma da birbirlerine de faydaları olur hep.

Hala çocuk sevmiyorum, benim bir şahsiyetim, onlardan bağımsız bir benliğim var. ileri de bana bakarlar şeklinde zerre de beklentim yok, sadece iyi olsunlar derim. :)

Ama gece kalkıp besledigim, hastalandığında başında olduğum, daha iyi olması için cabaladigim evlatlarım iyiki varlar. Birlikte yaşadığımız ve yaşayacağımız güzel her bir an küçük ya da büyük bir ömre bedel... İyi ki Rabbim nasip etti sizi...

masal88 .!.:

birinin kucağında çocuk görünce agucuk gugucuk yapacak kadar öyle bazıları cıldırır ya

Genişletmek için tıkla...

Valla ben en çok bu kısmı merak ediyorum. Neden böyle hareketlere bürünüyorlar, çok itici duruyor bence.
Ben "Ayy minik ne tatlıymış" der geçerim, bebekle temas bile kurmam. Mesela bugün gitmek zorunda olduğum bir evde 20 günlük bir bebek vardı, annesi al al kucağına sev dedi "abla bebeğin daha yeni doğmuş, üstelik 10 gün enfeksiyon nedeniyle yoğun bakımda kalmış, bana değil kimseye verme bence" dedim, hafif kırıldı. Hiç öyle milletin kucağında çocuk gördüm diye çıldıracak tiplerden olmadım yani.

Bende tam böyleyim. Aşırı sorumluluk sahibiyim hatta bu yüzden istemiyorum sanırım. Kendimi daha fazla paralamak istemiyorum çünkü. Ve kendi şikayetçi olduğum dünyaya bir insan daha getirip ona da ‘neden geldim ki bu dünyaya’ sorusu sordurmak istemiyorum. Çok çok çocuk istersek de anne-babasız kalan çocuklara anne baba olmamız gerektiğini düşünüyorum Zaman neler gösterecek bakalım.

Daha kötüsünü soyliyeyim mi 7 yıllık evliyim 3 tüp denemem oldu dört yılımı hastanelerde geçirdim anne olmayı cok istemiştim ama olmadı.. Zorlayınca olmuyor demek ki.. Son üç yıldır bu fikirden tamamen uzaklastım. O kadar rahatım ki anlatamam.. Özgürce gezip dolaşmak işinde gücünde olmak oyle buyuk bir lutuf geliyor ki anlatamam. Etrafımda buyuk yada kucuk cocukları olanlar sürekli dert yanıyor bana ne kadar rahat oldugumu soyluyorlar.. Evet annelik duygusu muhteşemdir buna eminim ama herkes anne olamaz gercekten. Özellikle üç ve üzeri olan cocugu olanlar istemeden dahi olsa cocuklarıyla yeteri kadar ilgilenemiyorlar. Cocuk ilgisiz kalıyor.. Bu benim üç cocuklu ailelerden gözlemlediklerim.. 10 yaslarında bir cocuk tanıyorum geçen gün diyorki kardeşim olduktan sonra annem benimle hiç ilgilenemiyor.. Cocuk bunu sagda solda dile getiriyor artık..
Kısaca kendini nasıl mutlu hissedeceksen oyle yap.

Bu soruyu soranlara benim de şunu sorasım geliyor:
Neden evlenmeliyiz?
Neden evlendik ki? Hadi evlendik neden evli kalmaya devam ediyoruz :)

Ben çocukları severim.
Ama ayılıp bayılmam.
Ille de olsun diye delirmedim.

Olursa güzel olur olmazsa hayırlısı derken oldu çok şükür.

Neden çocuk yaptım?

Evli kalmamın bir anlamı olmalıydı..
Açıkçası evlilik delilik bence, bu deliliği neden yaparım annelik duygusu için yaparım ancak onun için değer.. Onun dışında çok manasiz benim için.. Kv, kp, görümce, Elti iyyyy tüm sevimsiz kavramlarla tanışıyoruz iç içe yaşıyoruz evlilik için.

Ama bebeğimiz en sevimli ayrıntı.. :)