Neden çocuk sahibi olmalıyım ?

Ben de çocuk sahibi olmak için tüp bebek tedavisine başladığımda sorguladım neden diye? Aslında çok ta aşırı bir isteğimin olmadığını gördüm. Halbuki çocuklarla zaman geçirmekten de keyif alırım.Belki sadece sevgimi verip paylaşacağım biri olsun istiyorum hayatımda. Bir insan yetiştirmek onunla tekrar çocuk olmak belki. Şu an günümüzün en büyük problemi çocuk doğurmak çok büyük bir meziyetmiş gibi lanse ediliyor. Kadınlar bunun üzerinden kendilerine aşırı değer atfediyor. Bununla değerli hissediyorlar kendilerini. Sosyal medyadaki annelik çılgınlığını görmeyen kalmamıştır. İnsanın mutlu huzurlu bir hayatı varsa belki çocuk renk olur neşe olur zorluğuyla güzelliğiyle eksiğiyle fazlasıyla. Onun dışında benim de çok aşırı bir isteğim yok.
 
Hanımlar bana da bır yardım :)) 1,5 senedir evliyim.Eşimle güzel bir evliliğimiz var..1 seneye kendi evimize geçeceğiz bahcelı bır ev yaptırıyoruz kısmet olursa.Çocukları severim ama öyle millet gibi birinin kucağında çocuk görünce agucuk gugucuk yapacak kadar öyle bazıları cıldırır ya hıc öyle bir sevgim yok..Ama bir çocuğun başına birşey gelsin inanılmaz üzülürüm,sokakta bir çocuga birşey olsun yardım ederim ama kadınlar hani çocuk için çıldırır ya hiç öyle değilim.Ben niye normal kadınlar gibi çocuk düşünemiyorum.Maddi imkanlarımız iyi,evliliğim güzel gidiyor eşim iyi biri, öğretmen,çocuklarla arası cok ıyı çocuklara karşı aşırı sabırlı..Ben çok merhametliyim kedilerim köpeklerim var onlara çok iyi bakarım özel mamalar alırım en ıyı veterinere götürürüm,bir hastalansalar ilacını saatı saatıne verırım maddı ımkanlarımı onlar ıcın sonuna kadar kullanırım sorumluluk sahıbıyımdır hanı onlara ıyı bakıyorsam herhalde çocuguma da güzel bakarım diye düşünüyorum ama bazen diyorumki arkadaslarım hep ''ay cocuktan sonra bır dus alacak vaktım bile yok,hıcbırseye zamanım kalmıyor,1 saatlık uykuyla duruyorum gece hıc uyutmadı,çocuktan sonra kendime bakacak vaktım kalmadı'' vs gıbı cok fazla serzenişler de duyduktan sonra hem korktum hem de eğer çocuk böyle bişeyse bütün vaktinizi alan,enerjinizi emen neden o zaman çocuk yapıyorsunuzi1-2-3-4 demeden...Yani illaki güzel bir yanı vardır nedir o kısmı onu merak ediyorum..Eşim kararı bana bıraktı..33 yaşındayım bu arada..Yaşım da geçiyor herhalde..Ama bir yandan o cocuk sahıbı olmalıyım hissi de bana gelmiyor..Sizler neden cocuk sahıbı oldunuz nasıl karar verdiniz cevreden gelen toplum baskısı dısında...Hikayelerinizi merak ediyorum benimle paylaşır mısınız..
Bende çocuk için çıldıranlardan olmadım. Çocuk ağlamasından nefret ederdim. İlk sene çocuk düşünmüyodum. Sonra kistim filan çıkınca korkum deneyelim dedik. Korktuğum gibide olmadı bi kızımız var şimdi 2,5 yaşında. Tabikide zorluğu var aranıza 3.bi kişi katılıyo. Hamileyken nasıl sevecem millet nasıl seviyo çocuğunu derdim. Ama onu kucağınıza aldıktan sonra ki duyguyu anlatamam. Yaşayana kadar anlayamazsınızda zaten. Evliliğimize negatif bi etkisi olmadı bazı çiftlerde olduğu gibi. Ama 2.çocuğu hiç düşünmüyorum. Ben 1 çocuk bakabilirim. Onun geleceğini sağlayabilirim.
 
Ben çocuk istiyordum. Eşime sizin gibi sordum "neden çocuk sahibi olmayalım" diye. Eşimde eşimde" neden çocuk sahibi olalım " demişti . Aklıma geldi bir an. Eşim istemiyor. Çünkü diyabet. Çocuğunda diyabet olmasından korkuyor. Detayları açtığım konudan okuyabilirsiniz.
 
27 yaşında 8 aylık evliyim.
Çevrem bilir asla çocuk istemiyordum evliliğimde.
Aslında çok anaç bir insanım ama çocuğu göze alamıyordum sadece.
Hayvanlara aşığım.
Hayatımı kedi köpek ile geçirme planları yapıyordum.
Ta ki korunduğum halde hamile kaldığımı öğrenene kadar...
Şuan 3. ayıma girdim. İlk zamanlar kabul etmek biraz zor oldu.
Ama eşimle korkularımı yendim 😄
Bu kadar erken hamilelik... Asla diyordum al sana asla dedi tokadı yapıştırdı hayat😄
Köpeği yine sahipleneceğim ama yanında artık bir de bebek olacak😄
Korunma derken tek yöntemle mi korundunuz. Ben hem hap hem prezervatif kullanıyoruz. İkisi yeterli mi acaba. Korktum bende🤣
 
Icguduler, hormonlar...
33 yasindayim ,esim 35 yasinda. Cocuk sahibi olmama karari verdik. Hem genetik olarak cok saglam degiliz, ikimizin de saglik sorunlarimiz var. Hem de icimden bir cocugun sorumlulugunu almak gelmiyor,omur boyu kendime bakabilecegim bile supheli.
Ote yandan bebekler sevimli geliyor ama cocuklara cok fazla sempati beslemiyorum, ergenlere gicik oluyorum. Herkes cocuk cocuk diye ölürken, acaba ben kalpsiz miyim diyorum bazen.
 
Hanımlar bana da bır yardım :)) 1,5 senedir evliyim.Eşimle güzel bir evliliğimiz var..1 seneye kendi evimize geçeceğiz bahcelı bır ev yaptırıyoruz kısmet olursa.Çocukları severim ama öyle millet gibi birinin kucağında çocuk görünce agucuk gugucuk yapacak kadar öyle bazıları cıldırır ya hıc öyle bir sevgim yok..Ama bir çocuğun başına birşey gelsin inanılmaz üzülürüm,sokakta bir çocuga birşey olsun yardım ederim ama kadınlar hani çocuk için çıldırır ya hiç öyle değilim.Ben niye normal kadınlar gibi çocuk düşünemiyorum.Maddi imkanlarımız iyi,evliliğim güzel gidiyor eşim iyi biri, öğretmen,çocuklarla arası cok ıyı çocuklara karşı aşırı sabırlı..Ben çok merhametliyim kedilerim köpeklerim var onlara çok iyi bakarım özel mamalar alırım en ıyı veterinere götürürüm,bir hastalansalar ilacını saatı saatıne verırım maddı ımkanlarımı onlar ıcın sonuna kadar kullanırım sorumluluk sahıbıyımdır hanı onlara ıyı bakıyorsam herhalde çocuguma da güzel bakarım diye düşünüyorum ama bazen diyorumki arkadaslarım hep ''ay cocuktan sonra bır dus alacak vaktım bile yok,hıcbırseye zamanım kalmıyor,1 saatlık uykuyla duruyorum gece hıc uyutmadı,çocuktan sonra kendime bakacak vaktım kalmadı'' vs gıbı cok fazla serzenişler de duyduktan sonra hem korktum hem de eğer çocuk böyle bişeyse bütün vaktinizi alan,enerjinizi emen neden o zaman çocuk yapıyorsunuzi1-2-3-4 demeden...Yani illaki güzel bir yanı vardır nedir o kısmı onu merak ediyorum..Eşim kararı bana bıraktı..33 yaşındayım bu arada..Yaşım da geçiyor herhalde..Ama bir yandan o cocuk sahıbı olmalıyım hissi de bana gelmiyor..Sizler neden cocuk sahıbı oldunuz nasıl karar verdiniz cevreden gelen toplum baskısı dısında...Hikayelerinizi merak ediyorum benimle paylaşır mısınız..
Canim evet çocuk bakmak zor ama bu dunyada ne kadar oara sayip aldiğin araban telefonunu bile yarin başkasina satarsan senin olmakdan çikar. Ama çocuk kani cani senden, sevdiğin jnsandan olan bir can. bu dunyada evet benim diye bileceğin tek varlik. Çocuk doğunca zaten onun zahmeti bile guzel gelicekdir sana. Onun yuzunu gulumsemesinj kokusunu duymak hissetmek çok özel bir duygular.Allah herkese tattirsin bu duygulari. Evet hepimjz rahati isteriz ama hayat sadece eğlenmekle uyumakla gezmekle de doldurulmamali. Şu an gencsiniz. Ama artik yaşlandikda elinden tutan bir evlada ihtiyaci olucak. O mutlu olunca sen de olucaksin. Kendini unutuo sadece onun için çalişicaksin. Ben 20 ay sonra hamile kaldim. Hergun karnimda bebeklerimle konuşuyorum. Yavrularima kavuşmak için sabirsizlaniyorum . Her ultrasonda kalp atişlarini dinlerken gozlerim doluyor. Ben daha hissetmiyorum ama benim kanimla beslenen iki can taşiyorum. Hayat yan gelip yatmak, gezmek tozmak değildir. Zahmetiyle, karmaşasiyla hayattir. Zorluklar sizi korkutmasin. Hayirli zamanda nasib etsin size de InsaAllah ♥️
 
Üreme, nesli devam ettirmek (malum kraliyet ailesinin) filan belki de içgüdüsel.. Ama benim de çocuk için karar vermem uzun sürdü. Ben çocukları severim ama çocuk doğurmak için sevmek yetmiyor. Maddi manevi hazır olmak gerekiyor. Ben zaman geçtikçe evde bir cıvıltı istedim, ne bileyim böyle kucağımda uyutup(bunu sanırım biraz abartılı istemiş olabilirim hala kucağımda uyuyor) koklayacağım bir can istedim. Hatta uzun karar verme sürecinden sonra da bir süre istedik ama olmadı, işte o dönem zordu. Ben anne babasız bir çocuğu büyüyüp onunla da aynı duyguları yaşayabilirdim illa kendim doğurmalıyım canımdan kanımdan olsun gibi düşünce tarzım yoktu. Ama eşim istemediği için konusu açılmadı pek. Siz de şu an kedi ve köpekleriniz olduğu için belki bu duygunuz onlarla tatmin oluyor
 
Bu soruyu soranlara benim de şunu sorasım geliyor:
Neden evlenmeliyiz?
Neden evlendik ki? Hadi evlendik neden evli kalmaya devam ediyoruz :)

Ben çocukları severim.
Ama ayılıp bayılmam.
Ille de olsun diye delirmedim.

Olursa güzel olur olmazsa hayırlısı derken oldu çok şükür.

Neden çocuk yaptım?

Evli kalmamın bir anlamı olmalıydı..
Açıkçası evlilik delilik bence, bu deliliği neden yaparım annelik duygusu için yaparım ancak onun için değer.. Onun dışında çok manasiz benim için.. Kv, kp, görümce, Elti iyyyy tüm sevimsiz kavramlarla tanışıyoruz iç içe yaşıyoruz evlilik için.

Ama bebeğimiz en sevimli ayrıntı.. :)
Son paragraf aynı benim düşüncelerim 👍
 
Bu soruyu soranlara benim de şunu sorasım geliyor:
Neden evlenmeliyiz?
Neden evlendik ki? Hadi evlendik neden evli kalmaya devam ediyoruz :)

Ben çocukları severim.
Ama ayılıp bayılmam.
Ille de olsun diye delirmedim.

Olursa güzel olur olmazsa hayırlısı derken oldu çok şükür.

Neden çocuk yaptım?

Evli kalmamın bir anlamı olmalıydı..
Açıkçası evlilik delilik bence, bu deliliği neden yaparım annelik duygusu için yaparım ancak onun için değer.. Onun dışında çok manasiz benim için.. Kv, kp, görümce, Elti iyyyy tüm sevimsiz kavramlarla tanışıyoruz iç içe yaşıyoruz evlilik için.

Ama bebeğimiz en sevimli ayrıntı.. :)
İşte evlilik dediğimiz şeyde eş ailesi eşin önüne geçince pek anlamlı olmuyor. Ama doğru değil bu. Açıkcası dini açıdan sıkıntı olmasa evlenmeyi değil beraber yaşamayı tercih ederdim, malum cepte olmayan hep daha tatlıdır, evlilik de o tadı kaçırmamalı.. Çocuk da tadına tat katmak için yapılmalı ancak. Tabi karşılıklı istek, çaba ve sorumluluk duygusu varsa...
 
Çok klişe ama çok gerçek, sevgisini ve aradaki bağı hissettiğin ilk andan itibaren onsuz/onlarsız geçen her anın nasıl boş/anlamsız olduğunu kavrıyorsun sanırım. Çocuk sahibi değilsen o eksiği hiçbir zaman da bilmiyorsun ,iyki bilinmiyor bence, o eksik bilinse mutlu olamaz insan. Eşimi de çok başka seviyorum ama kulvarları çok farklı, onları koşulsuz seviyorum, eşimi bana sadakat gösterirse, beni severse, her anımı paylaşırsa bla bla severim gibi. Stop.
 
Hanımlar bana da bır yardım :)) 1,5 senedir evliyim.Eşimle güzel bir evliliğimiz var..1 seneye kendi evimize geçeceğiz bahcelı bır ev yaptırıyoruz kısmet olursa.Çocukları severim ama öyle millet gibi birinin kucağında çocuk görünce agucuk gugucuk yapacak kadar öyle bazıları cıldırır ya hıc öyle bir sevgim yok..Ama bir çocuğun başına birşey gelsin inanılmaz üzülürüm,sokakta bir çocuga birşey olsun yardım ederim ama kadınlar hani çocuk için çıldırır ya hiç öyle değilim.Ben niye normal kadınlar gibi çocuk düşünemiyorum.Maddi imkanlarımız iyi,evliliğim güzel gidiyor eşim iyi biri, öğretmen,çocuklarla arası cok ıyı çocuklara karşı aşırı sabırlı..Ben çok merhametliyim kedilerim köpeklerim var onlara çok iyi bakarım özel mamalar alırım en ıyı veterinere götürürüm,bir hastalansalar ilacını saatı saatıne verırım maddı ımkanlarımı onlar ıcın sonuna kadar kullanırım sorumluluk sahıbıyımdır hanı onlara ıyı bakıyorsam herhalde çocuguma da güzel bakarım diye düşünüyorum ama bazen diyorumki arkadaslarım hep ''ay cocuktan sonra bır dus alacak vaktım bile yok,hıcbırseye zamanım kalmıyor,1 saatlık uykuyla duruyorum gece hıc uyutmadı,çocuktan sonra kendime bakacak vaktım kalmadı'' vs gıbı cok fazla serzenişler de duyduktan sonra hem korktum hem de eğer çocuk böyle bişeyse bütün vaktinizi alan,enerjinizi emen neden o zaman çocuk yapıyorsunuzi1-2-3-4 demeden...Yani illaki güzel bir yanı vardır nedir o kısmı onu merak ediyorum..Eşim kararı bana bıraktı..33 yaşındayım bu arada..Yaşım da geçiyor herhalde..Ama bir yandan o cocuk sahıbı olmalıyım hissi de bana gelmiyor..Sizler neden cocuk sahıbı oldunuz nasıl karar verdiniz cevreden gelen toplum baskısı dısında...Hikayelerinizi merak ediyorum benimle paylaşır mısınız..
Bende aynı sizin gibiydim çocukları elbet severim ama pek kucağıma almamisimdir icimden pek gelmezdi
Şimdi 3 bebem var ev kreş gibi çocuklarımı cook seviyorum evet inanılmaz yoruluyorum akşamları pertim çıkıyor ama keşkem olmadı hiç
Kızım evin neşesi oğlum beni prenses gibi hissettirir hep en küçük oğlum yaka iğnesi gibi sürekli kucakta beni en çok yoranda o ama bana bagliligi gülüşü kollarımdan ayrılamayisi
Anne olmayı çok sevdim ben çocuklarımın birbirine düşkünlüğü sevgisi oyle mutlu ediyorki
Ama tabi herkes anne olmalı diye bi kaide yok önemli olan kendini buna hazır hissedebilmek çünkü gerçekten zor ve yıpratıcı yanları var her zaman güllük gülistanlık degil
 
Bence bu evlilik ve eşle olan ilişkiden tatmin olmakla alakalı. Şahsen ben de aynı sizin gibiyim,10 seneye yakındır eşimle sevgiliyiz 1.5 yıldır da evliyiz. Fakat şuan bebek düşüncesi o kadaaar uzak geliyor ki. Çünkü evliliğimin şu anki halinden son derece memnunum ve bu durumun bir süre daha sürmesini istiyorum. Özellikle Türkiye de mutsuz evliliklerde hemen çocuk yapılıp durum kurtarılmaya, ilişki monotonluktan çıkarılmaya çalışılıyor. Bu durumu yaşamayanların birazcık daha çocuk konusuna temkinli bakabildiğini düşünüyorum. Yani en azından bende bu şekilde. Planlamaya gelecek olursam; şuan istemediğime eminim,yarın ne olur bilemem o yüzden fazla kafaya takmamaya çalışıyorum. Bugünlerimin tadını çıkarmaya çalışıyorum. Sonuçta çocuk sahibi olmak da çok güzel bir şey olmalı ki insanlar senelerini harcıyor bunun için. O yüzden doğru vakit gelince kısmet olacağına inanıyorum.
 
Bence bu evlilik ve eşle olan ilişkiden tatmin olmakla alakalı. Şahsen ben de aynı sizin gibiyim,10 seneye yakındır eşimle sevgiliyiz 1.5 yıldır da evliyiz. Fakat şuan bebek düşüncesi o kadaaar uzak geliyor ki. Çünkü evliliğimin şu anki halinden son derece memnunum ve bu durumun bir süre daha sürmesini istiyorum. Özellikle Türkiye de mutsuz evliliklerde hemen çocuk yapılıp durum kurtarılmaya, ilişki monotonluktan çıkarılmaya çalışılıyor. Bu durumu yaşamayanların birazcık daha çocuk konusuna temkinli bakabildiğini düşünüyorum. Yani en azından bende bu şekilde. Planlamaya gelecek olursam; şuan istemediğime eminim,yarın ne olur bilemem o yüzden fazla kafaya takmamaya çalışıyorum. Bugünlerimin tadını çıkarmaya çalışıyorum. Sonuçta çocuk sahibi olmak da çok güzel bir şey olmalı ki insanlar senelerini harcıyor bunun için. O yüzden doğru vakit gelince kısmet olacağına inanıyorum.
Bende 5 aydır evliyim. Ve içinde öyle bir his yok. Kardeşimin eşi çocuk yoksa bir evde aile olamıyorsun demişti. Şimdi 2 kişi i biz aile degil miyiz. 2kişi çok mutluyuz. Bi 5 6 yıl geçsin o zaman belki isterim
 
Bende 5 aydır evliyim. Ve içinde öyle bir his yok. Kardeşimin eşi çocuk yoksa bir evde aile olamıyorsun demişti. Şimdi 2 kişi i biz aile degil miyiz. 2kişi çok mutluyuz. Bi 5 6 yıl geçsin o zaman belki isterim
Kesinlikle. Ben,eşim ve iki kedimiz, aileyiz diye geçinen mutsuz,geçimsiz çocuklu ailelere bin basarız. İnsanın hiç bir zaman çocuğu da olmayabilir, kimse eşiyle ben bu adamdan çocuk doğururum hadi evleneyim diye evlenmez. Garantisi olan bir şey de değil. Ama bir ömür geçirmek için seçiyoruz ve duygusal bağ+tatmin sağlanıyorsa ailenin alâsı olur karı koca.
 
X