Çok hoşsunuz gerçekten diğer yorumları okurken dolan gözlerime bir gülümseme geldi. Rabbim herkesi iyi insanlarla karşılaştırsın.Maaş kartini 17 sene sonra da alabilirdin.
Sekil a 1
Birde bu yandan bak
Bende evlenmeden önce çok kızıyordum çevremdeki kadınlara ama büyük konuştum galiba evlendiğim gece geldi başımaMaaş kartınızı vermeyin ya nolur. Yalvaracagim artık kadınlara. Bende öğretmenim. Mesleği elimize alana kadar canımız çıkıyor. Çalışırken çıkıyor. Nasıl emeğinizi elin herifinin gönlüne bagisliyorsunuz. Sizin kocaniz hakkında birşey demeyeceğim. Boşanın.
Burdan çok nahif , sevimli bir arkadaşa benziyorsunuz. Lütfen ama lütfen bu herifle ömür curutmeyin. Önünüze bakın. Kendinize değer verin. Siz kendinize sahip cikmazsaniz kimse çıkmaz.Bende evlenmeden önce çok kızıyordum çevremdeki kadınlara ama büyük konuştum galiba evlendiğim gece geldi başıma
Çok teşekkür ederim değerli yorumunuz için artık geri dönüşüm yok zaten kendimi inanın bir kaç gündür rahatlamış hissediyorum lafı sözü bitti konuşsada umrumda değil artıkAnlattiklarinizi öğretmen olmuş ,insanları eğiten bir beye hiç yakiştıramadım.Size olan tavrı çağ dışı bence.Nice işçi ,emekçi erkek taniyorum ,etrafta gözlemledim ,kartlarini ev hanimi eşlerine veriyorlar.Burdan aslaaaa işçi ,emekçi,ev hanimi diye insanlari kategorize etmiyorum ,lütfen yanlış anlaşılmasın,herkese saygim sonsuuz hatta ben de ev hanimiyim eşim de işçi ama benim gözümde öğretmen olmuş birinin eşine böyle davranması gurur incitici bir sey.Insanlarin önce kendini kisisel olarak gelistirmesi şart.Yoksa meslekmiş,kitap okumakmis,egitimli olmakmiş hepsi boş görünüyor bunlari okudukca.Tavrinizi,cizginizi koruyun lütfen öğretmenim.
Çok teşekkür ederim ben çok duygusal bir insanım inanın bu mesajınızda yaşlar döküldü gözlerimden belki de bu yüzden bu kadar ezdirdim kendimi. Çok teşekkür ediyorum.Burdan çok nahif , sevimli bir arkadaşa benziyorsunuz. Lütfen ama lütfen bu herifle ömür curutmeyin. Önünüze bakın. Kendinize değer verin. Siz kendinize sahip cikmazsaniz kimse çıkmaz.
Bundan sonra sizin için daha iyi olacak herşeyUzun zamandır yazmayı düşünüyordum ama sıkıntılarımı anlatmaya okadar korkar olmuşum ki buraya bile yazmaya cesaret edemedim. Benim derdim evliliğim. Eşimle 6 yıl önce evlendik. Aynı okulda çalışıyorduk. İkimizde öğretmeniz. İki yıl aynı okulda çalıştıktan sonra aramızda birşeyler başladı ve nasılsa birbirimizi tanıyoruz diye çok uzatmadan birkaç ay içinde nişan ve düğünümüz oldu. Şimdi iki çocuğumuz var biri altı yaşında biri daha sekiz aylık. Sorunuma geleyim ; Evlendiğimiz günün gecesinde eşim benden maaş kartımı istedi. Vermem deyince küstü. Etrafımızda birilerinden örnekler vererek onlar eşlerini seviyorlar sen beni sevmiyorsun vs. Sözlerle beni ikna etti. İlk hatam maaş kartımı eşime vermem oldu. Kendisi kaynana gibi herşeye laf söyleyen biridir. Bir tartışma olsa beş yıl önceki sorunları getirip önüme koyar o zaman da bana bunları söylemiştin diye. Hiç hatasını kabul ettiğini görmedim. Sürekli bir baskı var üzerimde. Örneğin Kız kardeşim evlendi düğün başka şehirdeydi büyük oğlum altı aylıktı kızın peşine düşülüp başka şehire düğüne gidilmez vs. Diyerek bir sürü kavgalar ederek gitmeme izin vermedi bende kucağımda bebekle tek başıma gitmeyi göze alamadığım için gitmedim ikinci hatamdı bu. Bir çok konuda beni böyle baskıladı. Bir gün bir hediye almışlığı yoktur. İki doğum yaptım bir iğne almadı. Son olay annem vefat etti benim babamda ondan sonra yurt dışında bir iş buldu oraya gitti. İki hafta önce izne geldi on gün falan bekledim hemen gitmeyeyim ne olur ne olmaz salgın var diye. Sonra dedim gidelim mi babamın yanına bekliyor. Bana dediği şey sen onları yemeğe çağır gelsinler. Ben ve çocuklarım hiç bir yere gitmeyiz. Salgın var. Onlar benim de çocuklarım dedim ve tartışmaya başladık. Sen babanın evinden mı getirdin bu çocukları falan diyor saçma sapan. Dedim o zaman ben gideceğim arabanın anahtarını aldım. Bana para ver dedim. Param yok dedi. Kartlarımı ver dedim onları da aldım çıktım evden gittim babamı gördüm döndüm eve. Şimdi benim yaptığım yemeği yemiyor. Konuşmuyoruz. Ne yaparsa yapsın umrumda değil artık hatta kendimi rahatlamış hissediyorum. Boşanmak istiyorum ama büyük oğluma kıyamıyorum. Bir defa sözünü açtım sen kardeşin ve ben birlikte başka bir evde yaşayalım mı dedim. Olmaz burada babamda bizimle olacak dedi. tamam dedim üzülmesin diye. Aynı evde iki farklı hayat yaşamaya çalışıyoruz. Barışmayı düşünmüyorum. Ama böyle daha ne kadar gider bilmiyorum. kafam çok karışık.
Bu dedikleriniz yapmayı düşündüğüm şeyler ve sadece hadi yapabilirsin sen çok güçlüsün demenize ihtiyacım vardı çok teşekkür ederim kendimi daha güçlü hissediyorum bu mesajlardan sonraBundan sonra sizin için daha iyi olacak herşeykartları sakın geri vermeyin hemen şifreleri değiştirin.
Siz de onu yok sayın. resmen psikolojik şiddet uygulamış yıllarca.
Ve dik durun mesleğiniz var çok şükür evladına gül gibi bakarsın gerçekten boşanmak istiyorsanız.inanin biz kadınlar Yeter ki isteyelim basaramiyacagiz şey yok.
Hayat çok kısa mutlu olmayı hak ediyorsunuz
Yapmayın öyle hem meslektaşımı hem böyle tatlı birini ağlatmaya dayanamam bende ağlarım.Çok teşekkür ederim ben çok duygusal bir insanım inanın bu mesajınızda yaşlar döküldü gözlerimden belki de bu yüzden bu kadar ezdirdim kendimi. Çok teşekkür ediyorum.
Bu güne kadar hiç kimseyle paylaşamadığım problemlerimdi bunlar ilk defa paylaştım ve hiç kimse yargılamadı ve herkes destek oluyorsa demekki çok haklıyımYapmayın öyle hem meslektaşımı hem böyle tatlı birini ağlatmaya dayanamam bende ağlarım.Bende duygusalım inanın ama sınırlarımızı , menfaatlerimizi korumayı bilmek zorundayız. Biz kendimiz korumayinca kimse korumuyor çünkü... Silkelenin şimdi. Siz kendi ayaklarının üstünde duran aklı başında bir kadinsiniz. Hiç kimseye eyvAllah demek zorunda değilsiniz. Bir çok kadın bu ülkede sizin imkanlariniza sahip değil. Ama siz sahipsiniz. Bunun farkında ve kendinizden emin olun. Siz haklısınız. Boyun egmeyin o herif bozuntusuna.
Haklısınız davranışlarının değişeceğini de zannetmiyorum. Boşanmak en doğru şey olacak çocuklarım ve benim için.Eğer davranışları değişmezse ipleri koparın bence. Çekilecek gibi değil sizin fikirlerinize saygı duymuyor. Çocuğunuza acımayın huzursuz bir evde büyümesindense boşanmanız yeğdir.
evlenince eşinizi ilah görmeyin aile baginizi koparmayın her istedigine her söylediğine tamam demeyin birinin sizi yonlendirmesine asla izin vermeyin elinizdeki maddi gücü ona altın tepside sunmayın Allah aşkına kendi özgür iradenizi eşinizin eline teslim etmeyinUzun zamandır yazmayı düşünüyordum ama sıkıntılarımı anlatmaya okadar korkar olmuşum ki buraya bile yazmaya cesaret edemedim. Benim derdim evliliğim. Eşimle 6 yıl önce evlendik. Aynı okulda çalışıyorduk. İkimizde öğretmeniz. İki yıl aynı okulda çalıştıktan sonra aramızda birşeyler başladı ve nasılsa birbirimizi tanıyoruz diye çok uzatmadan birkaç ay içinde nişan ve düğünümüz oldu. Şimdi iki çocuğumuz var biri altı yaşında biri daha sekiz aylık. Sorunuma geleyim ; Evlendiğimiz günün gecesinde eşim benden maaş kartımı istedi. Vermem deyince küstü. Etrafımızda birilerinden örnekler vererek onlar eşlerini seviyorlar sen beni sevmiyorsun vs. Sözlerle beni ikna etti. İlk hatam maaş kartımı eşime vermem oldu. Kendisi kaynana gibi herşeye laf söyleyen biridir. Bir tartışma olsa beş yıl önceki sorunları getirip önüme koyar o zaman da bana bunları söylemiştin diye. Hiç hatasını kabul ettiğini görmedim. Sürekli bir baskı var üzerimde. Örneğin Kız kardeşim evlendi düğün başka şehirdeydi büyük oğlum altı aylıktı kızın peşine düşülüp başka şehire düğüne gidilmez vs. Diyerek bir sürü kavgalar ederek gitmeme izin vermedi bende kucağımda bebekle tek başıma gitmeyi göze alamadığım için gitmedim ikinci hatamdı bu. Bir çok konuda beni böyle baskıladı. Bir gün bir hediye almışlığı yoktur. İki doğum yaptım bir iğne almadı. Son olay annem vefat etti benim babamda ondan sonra yurt dışında bir iş buldu oraya gitti. İki hafta önce izne geldi on gün falan bekledim hemen gitmeyeyim ne olur ne olmaz salgın var diye. Sonra dedim gidelim mi babamın yanına bekliyor. Bana dediği şey sen onları yemeğe çağır gelsinler. Ben ve çocuklarım hiç bir yere gitmeyiz. Salgın var. Onlar benim de çocuklarım dedim ve tartışmaya başladık. Sen babanın evinden mı getirdin bu çocukları falan diyor saçma sapan. Dedim o zaman ben gideceğim arabanın anahtarını aldım. Bana para ver dedim. Param yok dedi. Kartlarımı ver dedim onları da aldım çıktım evden gittim babamı gördüm döndüm eve. Şimdi benim yaptığım yemeği yemiyor. Konuşmuyoruz. Ne yaparsa yapsın umrumda değil artık hatta kendimi rahatlamış hissediyorum. Boşanmak istiyorum ama büyük oğluma kıyamıyorum. Bir defa sözünü açtım sen kardeşin ve ben birlikte başka bir evde yaşayalım mı dedim. Olmaz burada babamda bizimle olacak dedi. tamam dedim üzülmesin diye. Aynı evde iki farklı hayat yaşamaya çalışıyoruz. Barışmayı düşünmüyorum. Ama böyle daha ne kadar gider bilmiyorum. kafam çok karışık.
Deneyimlerinizi paylaştığınız için teşekkür ederim oğlum beni düşündürüyor babasıyla tartışsak bana vurmaya başlıyor beni suçlayacak boşansak bilemiyorum kafam karmakarışık. Geri dönüşüm yok sadece bundan eminim. Artık eski ben olmak istemiyorum.Allah'ım bu kadar mı benzer yaşadıklarımız bende ek olarak öfke kontrol problemi vardı .Ben 11 yıl dayanabildim .Sonunda ne derse desin barismayi kabul etmedim .Ve hayatım da verdiğim en doğru karar .Büyük kızım 10 küçüğüm 4 yaşındaydı .Benim Büyük kızım asla barismamizi istemiyor .Küçük babasını çok ama çok özlüyor ve şerefsiz gelmiyor .İnanın bu sizin verebileceğiniz karar .Yani ben en son artık çocuklar için bile yapamadım .Çünkü doz gittikçe artıyor .Taviz verdikçe taviz isteniyor Hiç ama hiç azalmıyor .Sessiz kaldıkça karşıdaki insan simariyor .Şimdi mutlu muyum ilk 3 4 ay çok ama çok ama çok üzüldüm.Ama asla geri adim atmadım çünkü artık bunu adı evlilik değil zulüm ,tahammül etme adını aldı .Saygı yerlerdeydi .Hayırlısı olsun hakkınızda çocuklar konusunda göze alamam diyorsanız yapmayın .Çünkü en zor kısmı onları sakın tutmak ve herşeyin yolunda olduğuna ikna etmek .Psikolojiniz yerlerdeyken zor oluyor bu da çok ama geçiyor .Çocuklarda alıştı ben de alıştım.
Deneyimlerinizi paylaştığınız için teşekkür ederim oğlum beni düşündürüyor babasıyla tartışsak bana vurmaya başlıyor beni suçlayacak boşansak bilemiyorum kafam karmakarışık. Geri dönüşüm yok sadece bundan eminim. Artık eski ben olmak istemiyorum.
Kendi paranızı kazanırken eşinize bana para ver demenizUzun zamandır yazmayı düşünüyordum ama sıkıntılarımı anlatmaya okadar korkar olmuşum ki buraya bile yazmaya cesaret edemedim. Benim derdim evliliğim. Eşimle 6 yıl önce evlendik. Aynı okulda çalışıyorduk. İkimizde öğretmeniz. İki yıl aynı okulda çalıştıktan sonra aramızda birşeyler başladı ve nasılsa birbirimizi tanıyoruz diye çok uzatmadan birkaç ay içinde nişan ve düğünümüz oldu. Şimdi iki çocuğumuz var biri altı yaşında biri daha sekiz aylık. Sorunuma geleyim ; Evlendiğimiz günün gecesinde eşim benden maaş kartımı istedi. Vermem deyince küstü. Etrafımızda birilerinden örnekler vererek onlar eşlerini seviyorlar sen beni sevmiyorsun vs. Sözlerle beni ikna etti. İlk hatam maaş kartımı eşime vermem oldu. Kendisi kaynana gibi herşeye laf söyleyen biridir. Bir tartışma olsa beş yıl önceki sorunları getirip önüme koyar o zaman da bana bunları söylemiştin diye. Hiç hatasını kabul ettiğini görmedim. Sürekli bir baskı var üzerimde. Örneğin Kız kardeşim evlendi düğün başka şehirdeydi büyük oğlum altı aylıktı kızın peşine düşülüp başka şehire düğüne gidilmez vs. Diyerek bir sürü kavgalar ederek gitmeme izin vermedi bende kucağımda bebekle tek başıma gitmeyi göze alamadığım için gitmedim ikinci hatamdı bu. Bir çok konuda beni böyle baskıladı. Bir gün bir hediye almışlığı yoktur. İki doğum yaptım bir iğne almadı. Son olay annem vefat etti benim babamda ondan sonra yurt dışında bir iş buldu oraya gitti. İki hafta önce izne geldi on gün falan bekledim hemen gitmeyeyim ne olur ne olmaz salgın var diye. Sonra dedim gidelim mi babamın yanına bekliyor. Bana dediği şey sen onları yemeğe çağır gelsinler. Ben ve çocuklarım hiç bir yere gitmeyiz. Salgın var. Onlar benim de çocuklarım dedim ve tartışmaya başladık. Sen babanın evinden mı getirdin bu çocukları falan diyor saçma sapan. Dedim o zaman ben gideceğim arabanın anahtarını aldım. Bana para ver dedim. Param yok dedi. Kartlarımı ver dedim onları da aldım çıktım evden gittim babamı gördüm döndüm eve. Şimdi benim yaptığım yemeği yemiyor. Konuşmuyoruz. Ne yaparsa yapsın umrumda değil artık hatta kendimi rahatlamış hissediyorum. Boşanmak istiyorum ama büyük oğluma kıyamıyorum. Bir defa sözünü açtım sen kardeşin ve ben birlikte başka bir evde yaşayalım mı dedim. Olmaz burada babamda bizimle olacak dedi. tamam dedim üzülmesin diye. Aynı evde iki farklı hayat yaşamaya çalışıyoruz. Barışmayı düşünmüyorum. Ama böyle daha ne kadar gider bilmiyorum. kafam çok karışık.
Haklısınız fiziksel şiddet hiç bir zaman olmasa da eşimin bana karşı her sözü beni aşağılar nitelikte olunca çocukta bunu öğrenmiş bu yüzden böyle davranıyor. Ve ben bunun farkına şu anda varıyorum.Çok üzülerek açık konuşacağım. Oğlunuz babasının size olan davranışlarını taklit ediyor. Babanın saygısı yok, oğlunuz da bunu görerek öğrenmiş.