Uzun zamandır yazmayı düşünüyordum ama sıkıntılarımı anlatmaya okadar korkar olmuşum ki buraya bile yazmaya cesaret edemedim. Benim derdim evliliğim. Eşimle 6 yıl önce evlendik. Aynı okulda çalışıyorduk. İkimizde öğretmeniz. İki yıl aynı okulda çalıştıktan sonra aramızda birşeyler başladı ve nasılsa birbirimizi tanıyoruz diye çok uzatmadan birkaç ay içinde nişan ve düğünümüz oldu. Şimdi iki çocuğumuz var biri altı yaşında biri daha sekiz aylık. Sorunuma geleyim ; Evlendiğimiz günün gecesinde eşim benden maaş kartımı istedi. Vermem deyince küstü. Etrafımızda birilerinden örnekler vererek onlar eşlerini seviyorlar sen beni sevmiyorsun vs. Sözlerle beni ikna etti. İlk hatam maaş kartımı eşime vermem oldu. Kendisi kaynana gibi herşeye laf söyleyen biridir. Bir tartışma olsa beş yıl önceki sorunları getirip önüme koyar o zaman da bana bunları söylemiştin diye. Hiç hatasını kabul ettiğini görmedim. Sürekli bir baskı var üzerimde. Örneğin Kız kardeşim evlendi düğün başka şehirdeydi büyük oğlum altı aylıktı kızın peşine düşülüp başka şehire düğüne gidilmez vs. Diyerek bir sürü kavgalar ederek gitmeme izin vermedi bende kucağımda bebekle tek başıma gitmeyi göze alamadığım için gitmedim ikinci hatamdı bu. Bir çok konuda beni böyle baskıladı. Bir gün bir hediye almışlığı yoktur. İki doğum yaptım bir iğne almadı. Son olay annem vefat etti benim babamda ondan sonra yurt dışında bir iş buldu oraya gitti. İki hafta önce izne geldi on gün falan bekledim hemen gitmeyeyim ne olur ne olmaz salgın var diye. Sonra dedim gidelim mi babamın yanına bekliyor. Bana dediği şey sen onları yemeğe çağır gelsinler. Ben ve çocuklarım hiç bir yere gitmeyiz. Salgın var. Onlar benim de çocuklarım dedim ve tartışmaya başladık. Sen babanın evinden mı getirdin bu çocukları falan diyor saçma sapan. Dedim o zaman ben gideceğim arabanın anahtarını aldım. Bana para ver dedim. Param yok dedi. Kartlarımı ver dedim onları da aldım çıktım evden gittim babamı gördüm döndüm eve. Şimdi benim yaptığım yemeği yemiyor. Konuşmuyoruz. Ne yaparsa yapsın umrumda değil artık hatta kendimi rahatlamış hissediyorum. Boşanmak istiyorum ama büyük oğluma kıyamıyorum. Bir defa sözünü açtım sen kardeşin ve ben birlikte başka bir evde yaşayalım mı dedim. Olmaz burada babamda bizimle olacak dedi. tamam dedim üzülmesin diye. Aynı evde iki farklı hayat yaşamaya çalışıyoruz. Barışmayı düşünmüyorum. Ama böyle daha ne kadar gider bilmiyorum. kafam çok karışık.
