- 22 Ağustos 2015
- 1.341
- 3.149
- 48
Ben de artık eşinin iyi niyetine inanmıyorum,
aile yanında rahat edememe konusunda da seni çok iyi anlıyorum ama insanoğlu her duruma çok kısa sürede uyum sağlayabilen tek canlı.
Bundan sonra tek önemli olan senin ruh sağlığın, o ruh hastası kadının yanında normal şekilde hayatını devam ettirebileceğini düşünmüyorum.
Pembesu, bak ne güzel ifade ediyorsun kendini ben bile etkilendim dışardan biri olarak.
Kayınvalidene de kocana da bir mektup yazsan.
Bugüne kadar ne annemin ne babamın yanında kendimi evimde yuvamda hissetmedim tam yuvam oldu dedim yine olmadı, sürekli bu ev benim emek emek kurdum diye evime en özelime müdahale edilmesi beni üzüyor de. Açıkça yaz tüm duygularını hatta isyan et.
Ama o kadın sana ne yaşattığını okusun. Belki anlar manyak.
Yada kocan belki en azından bencilliğinden vazgeçer de ne yaptığını anlar.
Şöyle duygusal damardan bir mektupla anlatsana, eve sürekli girmesinin aslında o ev senin değil benim demek gibi olduğunu ve bundan dolayı mutsuz olduğunu. Evini benimseyemediğini. Bu kadarına da mı hakkım yok de mesela.
İnsansa ikisi de anlar. Belki vicdana gelirler analı oğullu.
en son evi ateşe vercem giderken al iyiyce seyret diye..
Soyle de aci bir gercek var ki sen artik bosansan da mutsuz olacaksin evli kalsan da.. onemli olan hangisinde daha az mutsuz olacagina karar vermek su noktadan sonra. İnsallah herkes icin en dogru cozumu bulabilirsiniz.
Bu arada ben kocanin kk daki uyeligini bildigini ve bu yazdiklarini hep okudugunu dusunuyorum...
eşim bütün bunları biliyor.
yıllardır ailemle yaşadığım sıkıntılarımı hep gördü birazda bu yüzden evliliğimizi aceleye getirdik yığınla borcumuz olsun ama yanımda ol dedi.
kayınvalimdem bu kadar detaylı bilmiyor fakat zaman zaman benim ağladığıma falan şahit olup üzülme en azından ölmedi ikiside hayatta bırak ayrı ayrı mutlu olsunlar diye teslli etmişliği bile vardır..
daha önceki kavgamızda evde bişeleri değiştiyorsun ben o evin hanımı gibi hissedemiyorum kendimi anne lütfen müdahale etme demiştim bırakmıştı dokunmayı.
söylediğim herşeyi bıraktı sadece eve girme olayını çözemedik çözemedik.. mektupta yazsam eminim anlar üzülür bile ama yinede balkona çıkıp o ocağa bakar en son evi ateşe vercem giderken al iyiyce seyret diye..
Aynen ben de inanmıyorum.
Annem böyle katlan demek çok acımasızca geliyor bana da. Bu kadın mutsuz görüyorsun hala idare et demek çok acımasızca.
Annesi idare etsin girmeyiversin mesela.
Neden pembesu idare ediyor ki?
Aslında oğlu anneyi bu şekilde destekliyor, pembesuyu değil.
valla düşündüm de evliliğin benim anne babanın evliliğine benziyor.
annemin başında da dengesiz kv ve görümce var yıllardır.
şimdi onlar benim kandan akrabam, severim de, ama kendim bile katlanamam.
babam da anneme her zaman "onlar dengesiz, sen onlara bakma, sen onlara uyma, takma boşver,...." diye diye gönlünü aldı sözde.
Annem pişman mı bilemem de, son bir kaç yıldır psikolojik haplar kullanıyor.
Aslinda cidden benim annemin de evliligi buna cok benziyor. Annemler yurt disina tasinarak cozumu bulmuslar... Tabi dedem o donem sag oldugu icin birakip gitmek daha kolaymis.
ailem başka şehirde yaşıyor bende burada işe devam edip kendime yeni hayat kuraramam ki..
hep bizim tüm borçlarımız yeni bitmişti ilk kez maaşlarımız cebimize kalıyordu bu ay bizde kendimizi ödüllendirmek için hemen tatil rezervasyonu yaptırdık..
iyi bi eğitimim var ama birikmişim yok tek birikimim evimiz arabamız eşyalarımızdı..
nereye gidersem gideyim iş bulurum da şuanki işim gibi güzel bi iş bulur muyum bilemem..
zaten hemen yeni hayata başlayacak gücümde olmayabilir. bi süre annemde kalırım diye düşüdüm..
acı ama şu da var ne annem de ne de babamın yeni kurdugu yuvasında bana yer yok.
ben ailemin yanına 1 haftalıgına giidp evimi kocamı özledim diye 3 günde dönen insanım.
işte tam da bu yüzden sırf geri dönememek için işi bırakmak istiyorum.. hani artık gemileri yaktım iş işten geçti dönüş yok diyebilmek için kendime kapıları kapatmazsam ben eşime dönerim çünkü biliyorum.
ben hayatım boyunca şu yaşıma kadar ne annemle ne de babamla mutlu olamadım daha önce yazmıştım okuyanınız vardır belki. eşimle bunca sıkıntı çekip o evi kurana kadar ki süreçte bile hayatımın en güzel yılları bu diyip hep şükrettim.
yalan yok hala aynı fikirdeyim ruh hastası annesine rağmen ben o evde ve eşimde buldugum huzuru 25 yıldır ne annemde ne babamda buldum.. ama şuan başka şansım yok gibi düşünüyorum.
o evde artık ben görünmez olacakmışım ve eşim artık bana saygı duymauacakmış gibi geliyor.
eğer şimdi bitirmezsem bir daha hiç bitiremeyecekmişim gibi.
tek başıma yeniden bi hayat kurabilecek kadar eğitimim iş tecrübem var..
sadece biraz zamana ihtiyacım var hepsi bu.
bu kadar kararlı olmama şaşıran üyeler var.. kararlı olmamın tek sebebi eşimin taşınma taraftarı olmaması. ben yanıma gelmesine ayrı şaşırdım taşınmayalım demesine apayrı şaşırdım.
Gerçekten o kadının mektubu okuyunca üzüleceğini mi sanyorsun pembecim?eşim bütün bunları biliyor.
yıllardır ailemle yaşadığım sıkıntılarımı hep gördü birazda bu yüzden evliliğimizi aceleye getirdik yığınla borcumuz olsun ama yanımda ol dedi.
kayınvalimdem bu kadar detaylı bilmiyor fakat zaman zaman benim ağladığıma falan şahit olup üzülme en azından ölmedi ikiside hayatta bırak ayrı ayrı mutlu olsunlar diye teslli etmişliği bile vardır..
daha önceki kavgamızda evde bişeleri değiştiyorsun ben o evin hanımı gibi hissedemiyorum kendimi anne lütfen müdahale etme demiştim bırakmıştı dokunmayı.
söylediğim herşeyi bıraktı sadece eve girme olayını çözemedik çözemedik.. mektupta yazsam eminim anlar üzülür bile ama yinede balkona çıkıp o ocağa bakar en son evi ateşe vercem giderken al iyiyce seyret diye..
Çok zor ya çok üzülüyorum bu çözümsüzlüğe.
Cidden çok zor.
Evliliğinde mutluluk en çok senin hakkınken hem de...
Ben bu kadının iyi niyetine inanmıyorum yada ağlamalarına. Yani bildiği halde bu kadar bile bile mutsuz ediyorsa zaten ne denir ki...
Ben düşünüyorum benim annem bunları yapsa ve eşim bu kadar mutsuz olsa ben evi taşırım yada anneme selamı keserim ama hallederim. Hayat arkadaşımı göz göre göre mutsuz etmem yani.
Eşin de annesi de çok benciller ve çok vicdansızlar.
Allah yardımcın olsun ne denilir bilemedim.
Çok çok zor.
benim dedem erken veafat ettiğinde, babannem de pembesunun kv si yaşlarındaymış.
o dönemden beridir evleri dönem dönem ayrı olsa da birlikte yaşıyorlar sayılır.
babannem 75i devirdi, huysuzluğu sürekli artan eğride devam ediyor.
Gerçekten o kadının mektubu okuyunca üzüleceğini mi sanyorsun pembecim?
Ah be güzelim,şu senin kayınvalideyle oturan bir kardeş vardı,hani sabahlara kadar balkonda oturup evin bekçiliğini yapan?
Ona noldu canım benim?
Bak güzelim,çok hassassın şu an. Anlıyorum. Ama bazı olayları görmüyorsun,atlıyorsun,sevdiğin için sümenaltı ediyorsun.
Gerçekten çok garip bir ailenin içine düşmüşsün,kınamıyorum,ayıplamıyorum yanlış anlama,benim de çok hatalarım oldu ama illa birilerinin gözümüze sokması gerekiyor işte...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?