Annene kötü davran demiyorum annendir.Ama sen madem okumuş mesleği olan birisin.İyiyle kötüyü ayırdedecek bilinçte olmalısın.Kocan seni kullanıyor mu kullanmıyor mu sen bilirsin.Bir de okumuş meslek sahibi kız verdim demesi de saçma.Herkes kendine okuyor.Eşin ipsiz sapsız biri mi.Her ne sebeple olursa olsun,mal kayırmak,evlat ayırmak yanlış.Bağır çağır demiorum ama evliliğinle annen arasındaki dengeyi kuracak olan kişi sensin.benim kardeşime göre daha iyi bir mesleğim ve daha iyi bir kazancım var. ben de eskiden hep sizin dediğinizi savunurdum sonuçta bu onun seçimi diye. ama annemler ben vermek istemeyince sanki kardeşimin malına göz dikmişim muamelesi yaptılar bana.
eşimi de hep paragöz bi insan olarak gördüler. aslında hiç alakası yoktur. annem eşimin benim param ve mesleğim için benimle evlendiğini, mesleğim olmasa benimle evlenmeyeceğini söylüyor hep bana. geçen gün de nikah günümüzde nikah salonuna girmeden önce eşimin benim çantamdan para aldığını görmüş de onu söylüyor bana. sanki eşim benim bütün paramı kullanıyor sürekli gibi konuşuyor. hatırlıyorum o gün eşim garsona bahşiş vermek istemişti de yanında bozuk parası yokmuş bana sormuştu ve 50 tl vermiştim de onu söylüyo annem bana.
ve onun asıl gücüne giden şey de şu. ben ona okumuş meslek sahibi bi kız verdim, o bana hala daha saygısızlık yapıyor diyo eşim için. hatta keşke vermeseydim seni çok pişmanım diyo. ben de anneme sen eşime saygısızca davrandın anne diyince de ağlamaya, beni arama bi daha demeye başladı telefondabenim de annem ya, kırmamaya üzmemeye çalışıyorum. ona kötü söz söyleyince üzülüyorum. annem o benim, hakkını nasıl öderim, beni bu yaşıma getirmiş o kadın diyorum kendi kendime çok çelişkiler yaşıyorum.
annendeki bu paragözlük diyemeyeceğim ne diyeceğimi bilemediğim tavrı algılayamadım...tamamen sen ve eşin haklısın...annen sana üvey evlat muamelesi yapmış resmen..öte tarafta mal mülk yok senin hakkını neden almaya çalışıyor anlamadım..baban biliyor mu bir sor bence..annenin bu ısrarını ..ne tür hesabı olduğunu..kızlar merhaba. benim bi sorunum var. ne yapacağımı bilmiyorum ve derdimi anlatacağım pek kimsem olmadığı için sizden akıl almak istedim.
sorunum eşim ve ailem arasındaki sorunlar. eşimle ilk görüştüğümüz zamanlarda ailem eşimi istemedi ve sorun çıkardılar bana ama ben seviyorum diye kabullenmek durumunda kaldılar sonunda. nişanlılık döneminde annem ile eşim çok iyiydiler. eşim de ben de ailemizden farklı bir ilde yaşıyorduk ama annem benim yanımda kalıyordu ve annem eşimi günaşırı yemeğe çağırırdı birlikte yemek yer, çay içer otururduk.
nişanlılık dönemimin 6. ayında annemle birtakım sorunlar yaşamaya başladım. annem beni çok sıkıyordu telefonda nişanlımla çok konuşuyormuşum diye kavga ediyorduk. babam da annemle olan kavgalarımıza dayanamayıp nikahı yapalım annen de dönsün artık dedi. ve biz nişanlımla nikahlandık ve birlikte yaşamaya başladık. nikah öncesi annem benden kendi oturduğu evlerinden miras hakkı almamam ve hakkımı kardeşime bırakmam için imza atmamı istediğini belirtti. bana da evin yarısı değerinde bir para vereceğini söyledi ve imzayı atmazsan nikahına da düğününe de gelmem deyip beni tehdit etti. ben kabul ettim ama bazı başka sebeplerden dolayı imzayı atamadım, ama annem nikahıma geldi. ben de büyük bi hata yapıp bütün sorunlarımı nişanlıma anlatıyordum o zamanlar. bu arada eşim ve ailem baya zıt karakterde ve hayat görüşünde olan insanlar. mesela ailem paraya düşkündür, eşim de tam tersi para muhabbetlerini sevmez.
eşim benim annemle kavgalarımdan etkilendi ve aileme karşı soğuk davranmaya başladı. hatta nikahtan sonra annem memlekete dönünce o annemin, annem de onun aramasını bekledi ve ikisi de birbirlerini 2 ay boyunca hiç aramadılar. sonra eşimin başına gelen bi olaydan ötürü annem eşimi aradı konuşup barıştılar. sonrasında yine ayda 1 ben aradığımda konuşurladı. düğün döneminde karşılıklı birtakım alınganlıklar oldu ama küslük yaratacak bir durum yoktu.
evliliğimin 1. yılında annem bize kalmaya geldi 2-3 haftalık. eşim de işten gelince yemekten sonra sigara içmek için öteki odaya geçer 1 saat kadar oturur sonra yanımıza gelirdi. ben de arada gidip eşimin yanında otururdum sonra birlikte annemin yanına gelirdik. aynı odada olunca da pek birşey konuşmazlardı annemle. eşim konuşçak bişey bulamıyorum derdi. ama eşim saygılı davranmak adına annemin karşısında bacak bacak üstüne bile atmadı. eşim işe gidince annem şu miras konusunu yeniden dile getirdi imza atıcak mısın diye. annemin ben tamam dememe rağmen bu şekilde ısrarcı oluşu da canımı çok sıktı ve yine annemle kavga ettik. sonra da misafir olduğu için kavga ettiğime pişman olup gönlünü almaya çalıştım ama annem gidene kadar birkaç gün hep tersledi beni. eşim işe gittiğinde de hep arkasından konuştu ve eşimin haketmediği ithamlarda bulunup tartışmaya devam etti benimle. ben de eşimi savundum her zaman anneme karşı.
işte asıl sorunum bundan sonra başladı. annemin memlekete döneceği gün sabah eşim işten geldi ve annemin odasının kapısını kapalı olduğunu ve beni de yatıyor görünce eşim de yattı. onun geldiğini görünce 1-1,5 saat sonra onu uyandıracağımı ve kahvaltı edeceğimizi söyledim eşim de tamam dedi. ben uyandım ve annemin yanına geçtim. anneme kahvaltı edelim dedim istemedi tersledi beni yine. dışarı çıkalım dışarda bişeyler yiyelim dedim yine istemedi. evimiz otogara arabayla 10 dakika mesafede. Bir de o gün hava çok soğuk olunca yarım saat önce çıkarız dedim anneme. hayır 1 saat önce çıkıcaz dedi ve ona göre hazırlanmaya başladı ve bi yandan söylenerek beni bekledi. ben de ne gerek var ki dedim ve annemi otogara götüreceğiz diye eşimi 45 dakika öncesinde uyandırdım. eşimin uykusu ağırdır 5-10 dakika başında uğraştım ve uyandırdım. bi yandan da annem dış kapıyı açmış valizlerini sinirle dışarı çıkartıyordu. eşim söyle annene beklesin 5 dakikaya giyinip geliyorum dedi ve ben de çıktım anneme söyledim bunu. annem de iyice sinirlenmişti söyle gelmesin o istemiyorum onu götür bırak beni otogara hadi dedi ve tekrar kapı önünde kavga ettik annemle. sonra içeri gidip eşime sen gelme ben annemi bırakıcam deyince şaşırdı ve tamam dedi. sonrasında ise küstüler birbirine. annem yatak odasından neden hemen çıkmadı diye eşime küstü. eşim de 2-3 hafta birlikte kaldık neden bi Allahaısmarladık demeden gitti diye küstü ve annen aramadan konuşmucam artık annenle, evimize misafir gelip huzursuzluk çıkaramaz dedi. ben de eşime bişey diyemedim hak verdim açıkçası eşim kandillerde annemi aramadı. 2 ay kadar önce de eşimin amcası vefat etti. annem de baş sağlığı dilemek için aramadı eşimi.
geçen gün annemle telefonda konuşurken yine aynı konu açıldı ve ben anneme eşimin haklı olduğunu söyledim. annem eşimin kendisine saygısızlık yaptığını söyleyince, hayır anne sen ona karşı saygısızlık yaptın dedim ve bu lafıma karşı annem daha fazla kızıp ağlamaya başladı. bundan sonra beni arama, babanı ara, kardeşini ara, ama beni arama dedi. iyi dedim ben de ve telefonu kapattık. 3 gündür aramadım annemi ve o da beni aramadı. anneme kıyamıyorum ama bi yandan da kızıyorum yaptıklarına. şu an ne yapmam gerek bilmiyorum. bir arkadaşım annenle bir süre konuşmazsan belki hatasını anlar istersen bi de öyle dene dedi. her gün çok üzülüyorum çok ağlıyorum bu küslük sebebiyle. biri eşim biri annem. bir akıl verin bana kızlar nolur((
gerçekleri görebiliyor olmanız çok güzelgerçekten amacı o. ailem eşimin ailesini de sevmiyor. eşimin ailesinin maddi durumu çok iyi değil, kendi kendilerine geçiniyorlar anca, bi birikimleri yok. bu yüzden düğünü biz eşimle yaptık onların bi katkısı olmadı. bunu öğrenen ailem de kına gecesini biz kendimiz yaptık diyebilmek için ben vericem masrafını dememe rağmen inatla kendileri karşıladılar kına gecesi giderlerini. salon parası dahil 4 bin civarı bi masrafı oldu sanırım kına gecesinin. ailem kayınpederim memur emeklisi olmasına rağmen nasıl olur da birikimi olmaz da oğlunun düğününü yapamaz diye kızıyorlar içten içe onlara. kayınpederimin varlık olarak sadece bi oturduğu evi var. onu da iki kardeş eşit paylaşırsınız diyormuş eşime. ben bunu anneme söylemiştim de o da onların bir tek evleri var onu da sadece oğluna bırakması gerekir diyor.
ay ne hatası ya saçmalığa bakarmısınız. annen hatasını anlıcakmışkızlar merhaba. benim bi sorunum var. ne yapacağımı bilmiyorum ve derdimi anlatacağım pek kimsem olmadığı için sizden akıl almak istedim.
sorunum eşim ve ailem arasındaki sorunlar. eşimle ilk görüştüğümüz zamanlarda ailem eşimi istemedi ve sorun çıkardılar bana ama ben seviyorum diye kabullenmek durumunda kaldılar sonunda. nişanlılık döneminde annem ile eşim çok iyiydiler. eşim de ben de ailemizden farklı bir ilde yaşıyorduk ama annem benim yanımda kalıyordu ve annem eşimi günaşırı yemeğe çağırırdı birlikte yemek yer, çay içer otururduk.
nişanlılık dönemimin 6. ayında annemle birtakım sorunlar yaşamaya başladım. annem beni çok sıkıyordu telefonda nişanlımla çok konuşuyormuşum diye kavga ediyorduk. babam da annemle olan kavgalarımıza dayanamayıp nikahı yapalım annen de dönsün artık dedi. ve biz nişanlımla nikahlandık ve birlikte yaşamaya başladık. nikah öncesi annem benden kendi oturduğu evlerinden miras hakkı almamam ve hakkımı kardeşime bırakmam için imza atmamı istediğini belirtti. bana da evin yarısı değerinde bir para vereceğini söyledi ve imzayı atmazsan nikahına da düğününe de gelmem deyip beni tehdit etti. ben kabul ettim ama bazı başka sebeplerden dolayı imzayı atamadım, ama annem nikahıma geldi. ben de büyük bi hata yapıp bütün sorunlarımı nişanlıma anlatıyordum o zamanlar. bu arada eşim ve ailem baya zıt karakterde ve hayat görüşünde olan insanlar. mesela ailem paraya düşkündür, eşim de tam tersi para muhabbetlerini sevmez.
eşim benim annemle kavgalarımdan etkilendi ve aileme karşı soğuk davranmaya başladı. hatta nikahtan sonra annem memlekete dönünce o annemin, annem de onun aramasını bekledi ve ikisi de birbirlerini 2 ay boyunca hiç aramadılar. sonra eşimin başına gelen bi olaydan ötürü annem eşimi aradı konuşup barıştılar. sonrasında yine ayda 1 ben aradığımda konuşurladı. düğün döneminde karşılıklı birtakım alınganlıklar oldu ama küslük yaratacak bir durum yoktu.
evliliğimin 1. yılında annem bize kalmaya geldi 2-3 haftalık. eşim de işten gelince yemekten sonra sigara içmek için öteki odaya geçer 1 saat kadar oturur sonra yanımıza gelirdi. ben de arada gidip eşimin yanında otururdum sonra birlikte annemin yanına gelirdik. aynı odada olunca da pek birşey konuşmazlardı annemle. eşim konuşçak bişey bulamıyorum derdi. ama eşim saygılı davranmak adına annemin karşısında bacak bacak üstüne bile atmadı. eşim işe gidince annem şu miras konusunu yeniden dile getirdi imza atıcak mısın diye. annemin ben tamam dememe rağmen bu şekilde ısrarcı oluşu da canımı çok sıktı ve yine annemle kavga ettik. sonra da misafir olduğu için kavga ettiğime pişman olup gönlünü almaya çalıştım ama annem gidene kadar birkaç gün hep tersledi beni. eşim işe gittiğinde de hep arkasından konuştu ve eşimin haketmediği ithamlarda bulunup tartışmaya devam etti benimle. ben de eşimi savundum her zaman anneme karşı.
işte asıl sorunum bundan sonra başladı. annemin memlekete döneceği gün sabah eşim işten geldi ve annemin odasının kapısını kapalı olduğunu ve beni de yatıyor görünce eşim de yattı. onun geldiğini görünce 1-1,5 saat sonra onu uyandıracağımı ve kahvaltı edeceğimizi söyledim eşim de tamam dedi. ben uyandım ve annemin yanına geçtim. anneme kahvaltı edelim dedim istemedi tersledi beni yine. dışarı çıkalım dışarda bişeyler yiyelim dedim yine istemedi. evimiz otogara arabayla 10 dakika mesafede. Bir de o gün hava çok soğuk olunca yarım saat önce çıkarız dedim anneme. hayır 1 saat önce çıkıcaz dedi ve ona göre hazırlanmaya başladı ve bi yandan söylenerek beni bekledi. ben de ne gerek var ki dedim ve annemi otogara götüreceğiz diye eşimi 45 dakika öncesinde uyandırdım. eşimin uykusu ağırdır 5-10 dakika başında uğraştım ve uyandırdım. bi yandan da annem dış kapıyı açmış valizlerini sinirle dışarı çıkartıyordu. eşim söyle annene beklesin 5 dakikaya giyinip geliyorum dedi ve ben de çıktım anneme söyledim bunu. annem de iyice sinirlenmişti söyle gelmesin o istemiyorum onu götür bırak beni otogara hadi dedi ve tekrar kapı önünde kavga ettik annemle. sonra içeri gidip eşime sen gelme ben annemi bırakıcam deyince şaşırdı ve tamam dedi. sonrasında ise küstüler birbirine. annem yatak odasından neden hemen çıkmadı diye eşime küstü. eşim de 2-3 hafta birlikte kaldık neden bi Allahaısmarladık demeden gitti diye küstü ve annen aramadan konuşmucam artık annenle, evimize misafir gelip huzursuzluk çıkaramaz dedi. ben de eşime bişey diyemedim hak verdim açıkçası eşim kandillerde annemi aramadı. 2 ay kadar önce de eşimin amcası vefat etti. annem de baş sağlığı dilemek için aramadı eşimi.
geçen gün annemle telefonda konuşurken yine aynı konu açıldı ve ben anneme eşimin haklı olduğunu söyledim. annem eşimin kendisine saygısızlık yaptığını söyleyince, hayır anne sen ona karşı saygısızlık yaptın dedim ve bu lafıma karşı annem daha fazla kızıp ağlamaya başladı. bundan sonra beni arama, babanı ara, kardeşini ara, ama beni arama dedi. iyi dedim ben de ve telefonu kapattık. 3 gündür aramadım annemi ve o da beni aramadı. anneme kıyamıyorum ama bi yandan da kızıyorum yaptıklarına. şu an ne yapmam gerek bilmiyorum. bir arkadaşım annenle bir süre konuşmazsan belki hatasını anlar istersen bi de öyle dene dedi. her gün çok üzülüyorum çok ağlıyorum bu küslük sebebiyle. biri eşim biri annem. bir akıl verin bana kızlar nolur((
eşim de ben de memuruz. ama halk gözüyle benim mesleğim daha iyi ve kazancım da daha iyi ona göre. kocamın beni kullanmadığımı biliyorum. nişanlıyken de demiştir eğer ben seni az da olsa mesleğin paran kariyerin için seviyorsam Allah seni bana nasip etmesin diye çok kez dua etmiştir. hatta bazen keşke ev hanımı olsaydın demişliği bile oldu. bana karşı eşimi kötülemesini, eşime laf söylemesini istemiyorum artık annemin. o yüzden bile tartıştık işte annemle. annemi evliliğimden uzak tutmazsam, onu dinlersem sonum kötü olur farkındayım maalesef.Annene kötü davran demiyorum annendir.Ama sen madem okumuş mesleği olan birisin.İyiyle kötüyü ayırdedecek bilinçte olmalısın.Kocan seni kullanıyor mu kullanmıyor mu sen bilirsin.Bir de okumuş meslek sahibi kız verdim demesi de saçma.Herkes kendine okuyor.Eşin ipsiz sapsız biri mi.Her ne sebeple olursa olsun,mal kayırmak,evlat ayırmak yanlış.Bağır çağır demiorum ama evliliğinle annen arasındaki dengeyi kuracak olan kişi sensin.
saygısızlık dediğiniz şey sigara içmek için öteki odada oturmamız sanırım. eşim kendi annesi geldiğinde de o odaya geçer sigarasını içerdi. benim de eşimin yanına gidip oturmam benim hatamdır evet. annem bana bunu ilk dediğinde anneme kızsam da hak verdim sonrasında, kendisine de söyledim bunu ve eşimin yanına gitmedim devamındaki günlerde. eşimi de uyardım bu konuda ve daha kısa süreli yarım saat kadar durmaya başladı o da öteki odada.ay ne hatası ya saçmalığa bakarmısınız. annen hatasını anlıcakmış
koskoca kadına birlik olup resmen saygısızlık etmişsiniz.
herşeyi geçtim. eşiniz sonuçta anneniz gideceği sabah bi zahmet yatmayıverseydi. ne olacaktı.
yani kadın sanki hergün evinizde. kırkyılda bir gelmiş.
diğer kısımları bilmiyorum ama sonuçta ne olursa olsun anne. ilgi görmek ister.
siz bence eşinize uymayın.
ayrıca o ev için zaten evin yarısı kadar para vereceklermiş . neden hala insanları süründürüyorsunuz ki. verin imzayı gitsin.
canım ben aranızda yaşananları bilmiyorum. ancak ben kendimi annen yerine koyuyorum ki kadın benden kaç yaş büyük olduğu için ve evinize ilk defa geldiği için mutlaka ilgi bekler.saygısızlık dediğiniz şey sigara içmek için öteki odada oturmamız sanırım. eşim kendi annesi geldiğinde de o odaya geçer sigarasını içerdi. benim de eşimin yanına gidip oturmam benim hatamdır evet. annem bana bunu ilk dediğinde anneme kızsam da hak verdim sonrasında, kendisine de söyledim bunu ve eşimin yanına gitmedim devamındaki günlerde. eşimi de uyardım bu konuda ve daha kısa süreli yarım saat kadar durmaya başladı o da öteki odada.
evet annem ilk kez geliyordu evimize. eşimin ifadesine göre annemin gideceği gün eşim sabah nöbetten dönmüştü ama zaten kendisi de yatmayı düşünmüyormuş aslında. ama annemin odasının kapısını kapalı görünce ve beni de yatıyor görünce o da yatmış. hatta eşim sabah birlikte kahvaltı ederiz, öğlen de dışarda yemek yer yolcu ederiz diye düşünüyormuş kendisi. ben de sabah eşimin geldiğini ve yattığını farkedince kendisine söyledim 1-1,5 saat sonra kaldıracağım seni diye. o da tamam dedi. daha sonra ben anneme kahvaltı edelim eşimi kaldırıcam dedim. annem kahvaltı etmeyi reddetti sinirle. gönlünü almaya çalıştım annemin sinirlenmesin daha fazla diye ama yok. eşim de bizim annemle o halimizi gerginliğimizi görmesin diye erken uyandırmadım onu da. otogara gitmek için uyandırdım.
yani sonuçta bi hata yapmış olabilirim. ama annemin büyüklük yapıp kızının huzurunu bozmamak için alttan alması gerekmez miydi? eşimin kendi annesi varken de öteki odaya geçip sigara içtiğini söyledim anneme ama kabullenmiyor o annesi ben kayınvalidesiyim, benim yanımda yapmamalı diyor. annem eşime dedi gel yanımda sigara iç oğlum diye ama eşim büyüklerin yanında sigara içmeyi saygısızlık olarak gördüğü için kabul etmedi.
evet haklısınız aslında. en çok üzüldüğüm gerçekleri yüzüme vurmuşsunuz. bu konu içimi çok yakıyo gerçekten. miras hakkından öte benim derdim bu aslındacanım ben aranızda yaşananları bilmiyorum. ancak ben kendimi annen yerine koyuyorum ki kadın benden kaç yaş büyük olduğu için ve evinize ilk defa geldiği için mutlaka ilgi bekler.
ben kendimi onun yerine koyduğumda o ev kızımın bile olsa karı koca bir odaya girmiş yalnız bırakmışlar bu gücüme gider. kaldı ki kadın gel yanımda iç demiş, buna rağmen eşiniz de çok saygılı maşallah içmiyor. bana samimi gelmedi bu tavrı.
herşeyi geçtim bunlar tamam olmuş son gideceği sabah bari kadını böyle kızdırmasaydınız diyorum.
o erkenden kapıyı çıkışı, eşinizi beklemeyişi falan aslında hep bir kırgınlık sonucu yapılan şeyler. yoksa arada hoş sohbet muhabbet olsa, kadın der ki sıcacık evde kahvaltımızı yapalım, eşin de yatsın uyusun biraz uykusunu alsın falan der. yani bir an önce evden çıkmak istemiş.
evet anneniz büyük olabilir ama burada siz bir evsiniz ve tek kalan o oluyor. bunu ben anlayabiliyorum. mesela ablamlara gittiğimle eniştemle ablamı ve kendimi düşünüyorum falan. onlar eğer bu tarz davransalar bana ben de çok kırılırdım ki bu bir anne. ne var yani 2 haftacık sabredemediniz mi diye düşünüyorum ben.
eşim işten gelince annemi salonda bırakıp yarım saat-1 saat kadar sigara içmesi için birlikte öteki odada oturmamız sizce çok büyük bir ayıp mı? annemin alttan alması gerekir miydi yoksa alttan alınamayacak bir mevzu mu ki bu? ben annemin alttan almasını beklerdim ama olmadı maalesef. annem o yüzden mi alınmıştır da böyle bişey yapmıştır acaba?Büyükler büyüklüğünü bilmelidir bence konu sahibinin annesine yaptığı bir terbiyesizlik yok ne yani evlendi diye evladıdamı değil artık miras hakkınıda alıyorlar elinden çok saçma çok
çok sağol canım çok iyi geldi bana bu yazın. keşke benim annemle eşim de sizinkiler gibi birbirlerine anlayışlı olabilseler. ben daha yeni evli sayılırım 1,5 yıl oldu. daha yeniyiz diye birbirlerine alışamadılar mı yoksa hep böyle mi olacak bilmiyorum. geçen ay memlekete gittiğimizde eşimin beni annemlerin evinin sokağına bırakıp eve girmeden kendi annesinin evine dönmesi olayından sonra annem o damadı artık evime sokmam, daha 1,5 yıllık damatken neler yapmaya başladı diyip duruyor. annem zor bir insan gerçekten. eşim de öyle inatçı ve gururludur. inşallah bir gün araları düzelir, iyi olurlar.Canım ben kendi annemi anlatayım sana annem bizde kaldıgında Annem kalk eşinin yanına git der eşinde annem rahat tv izlesin rahat rahat uzansın diye annemin yanında biraz takılır sonra arka odaya geçer ve annem buna alınmaz hatta ben eşine gel yanımıza diyşnce bana kızar adam yorgun git sor bişey istiyormu diye valla 2006 dan beri evliyiz bence annenin asıl sıkıntısı miras imza olayının uzaması sen imzanı versen bak nasıl değişiyor ama bence verme imza o yatırımları yaparken ailen kardeşinin rız
şu an ikisine de hiçbi şey söylemiyorum konuşmuyorum birbirleri haklarında. zaten biz memleketimizden 15 saat kadar uzağız. kurban bayramına kadar da memlekete gitme planımız yok. ama kurban bayramında nasıl olcak bilmiyorum. yine görüşmek istemeyebilirler. şu an birbirlerini az çok tanıyorlar sonuçta. o yüzden şu aşamada birbirleri için iyi konuşsam da pek bi anlamı olmuyor, kabul etmiyorlar söylenenleri. ama ileride yürekleri yumuşar mı bilmiyorum.İyi olacaklardır eminim canım ama sanada görevler düşüyor mesela asla birini diğerine kötülemeyeceksin daha yeni evlisin zamanla birbirlerine alışacaklar eminim bir araya pek getirme onları zor biliyorum ama hayat zor zaten