Mutsuz gebe yok mu hiç ya..

pogacaayak · 28 Haziran 2013

biraz alakasız olacak ama;
kk da bdv kısmına pek takılmam, dertleri okumam. başlıklar akarken dikkatimi çekerse bakarım.

konunuzu okudum. konudan ziyade üslubunuz dikkatimi çekti. bayıldım. derdinizi ne kadar güzel anlatmışsınız. nokta var, virgül var, dialoglar düzgün yazılmış, benzetmeler harika :16:

kkda yazıp da hele derdini bu şekilde yazan ve anlatan nadir insanlardansınız. çok memnun kaldım yazınızı okumakla.

konuya gelirsek, sanırım bir hayal kırıklığı, afallama durumu oluşmuş. hamilelik fikrine uyum sürecini beyinde başlatmadan hamile kaldığınızı öğrenmişsiniz. tez zamanda uyum sürecini atlatır ve hamileliğinize odaklanırsınız inşallah. ben de sizin gibi hamile kalmaktan korkan biriyim. bu tarz cümleleri duyuyorum. kendi dünyalarında haklılar tabi ki. bol bol sabah yürüyüşleri yapıp, tatlı hayaller kurun. umarım tez zamanda bu fikre alışır ve bebeğiniz için algıda seçiciliğe başlarsınız.

bir anda her yer bebek dükkanı, her gördüğünüz kadın hamile ve her bebek ve her çocuk gözünüze çok tatlı görünebilir :16:

sevgiyle...

seda__22 · 28 Haziran 2013

uzaklardakiHAYAT .!.:
bekar olan bizimle diğer 3ü evli ama evli oldukları farksız diyebilirim cümbür cemaat toplanırlar bi görümcem cocugunu alıp haftasonu gelir 2 3 gün kalır. her hafta acaba bu haftada gelicekmi diye düşünüyorum stres yapıyorum. evdekine karsı agırlıgım var zaten ama diğerleri farklılar evdeki görümcemle biraraya gelince evdekininde aklına giriyolar. aslında cok cok iyi biri ama incelikleri bilmiyo yanlız kalmamız gerektiğini farkedemiyo kültürleri biraz farklı. eşim sagolsun kimseye göz göre ezdirmez ama farketmeden eziliyorum aslında bikaç güne yeni evimize gecicez artık umudum orada belki gelmezler diyorum yada cocuk olunca cekinirler belki diyorum ama hepsi boş düşünce okadar hassas düşünen biirileri değiller

Canımcım onun çözümü de sende, eğer sınırlarını çizmezsen kimse anlamıyor maalesef. Ben mesela şuan hiç misafir kabul etmiyorum. Dinlenmek istediğim için.. Misafirim gelse de zaten hizmet edemem. Sen evliliğin ve kendi ruh sağlığın için biraz daha keskin sınırlara sahip olmaya çalış derim.. Yeni evin de hayırlı uğurlu olsun :nazar:

seda__22 · 28 Haziran 2013

krizsavar .!.:
biraz alakasız olacak ama;
kk da bdv kısmına pek takılmam, dertleri okumam. başlıklar akarken dikkatimi çekerse bakarım.

konunuzu okudum. konudan ziyade üslubunuz dikkatimi çekti. bayıldım. derdinizi ne kadar güzel anlatmışsınız. nokta var, virgül var, dialoglar düzgün yazılmış, benzetmeler harika kkda yazıp da hele derdini bu şekilde yazan ve anlatan nadir insanlardansınız. çok memnun kaldım yazınızı okumakla.

konuya gelirsek, sanırım bir hayal kırıklığı, afallama durumu oluşmuş. hamilelik fikrine uyum sürecini beyinde başlatmadan hamile kaldığınızı öğrenmişsiniz. tez zamanda uyum sürecini atlatır ve hamileliğinize odaklanırsınız inşallah. ben de sizin gibi hamile kalmaktan korkan biriyim. bu tarz cümleleri duyuyorum. kendi dünyalarında haklılar tabi ki. bol bol sabah yürüyüşleri yapıp, tatlı hayaller kurun. umarım tez zamanda bu fikre alışır ve bebeğiniz için algıda seçiciliğe başlarsınız.

bir anda her yer bebek dükkanı, her gördüğünüz kadın hamile ve her bebek ve her çocuk gözünüze çok tatlı görünebilir

sevgiyle...

Çok gurur duydum yazdıklarınızdan teşekkür ederim.. Ben de çok fazla negatif şeyler içeren konuları okumuyorum. Çok kitap okumamdan ve bir ara profesyonel yazmaya çalışmamdan olsa gerek yazıda ki dikkatim. Özensiz yazılar sıkabiliyor. Sıkıntımı da biraz komik yanından bakarak yazdım ki ne kimseyi sıkayım ne de "ne diyor bu kendini bilmez" diye kimsenin bam teline basmayayım diye :)

Ay çok çok mutlu oldum sağolun :)

Bebeğe alışmaya gelince, alıştım artık denilebilir.. O yazıyı yazdığımda daha öğreneli çok az olmuştu ve cidden içinden çıkılmaz bir haldeydim.. Şimdi artık alıştım çok şükür..

Sevgilerle :16:

uzaklardakiHAYAT · 28 Haziran 2013

seda__22 .!.:
Canımcım onun çözümü de sende, eğer sınırlarını çizmezsen kimse anlamıyor maalesef. Ben mesela şuan hiç misafir kabul etmiyorum. Dinlenmek istediğim için.. Misafirim gelse de zaten hizmet edemem. Sen evliliğin ve kendi ruh sağlığın için biraz daha keskin sınırlara sahip olmaya çalış derim.. Yeni evin de hayırlı uğurlu olsun

ama nasıl çizicem sınırımı kara kara düşünüyorum başaramadım kaç aydır. birisi gelince odama cekilirim anlamıyolar baska türlü nasıl basarabilirim ki. evlendiğim günden beri eşimden baska kimseye bişey yapmadım zaten yapmam da belki farkındalar oyüzden bişey istemiyolar 2 ay önce annem yanıma geldi. annem cok aktif bi kadındır kosturur cekinmez birinin evinde temizlikte yapar. bi görümcem baktı bu kadın herseyi yapıyo. bi cay yap bize dedi bana şimdiye kadar kimse öyle bişey demedi. ama eve gelinme konusunda eşimlemi konusmam lazım konussamda o nasıl dicek kardeşine gelme diye o gelme dese bile evdeki görümcem zorla cagırır eve sokar oda yüz bulur

beril040 · 28 Haziran 2013

Anneligin hazir olmakla bir ilgisi yok...anne olursun ve anne olmayi ögrenirsin...bende hamileyken dünyanin en mutlu insaniydim...nasil bir mutluluk anlatamam...dogumdan sonra her sey tepetaklak oldu...tam tersi bebegimi kucagima bile alamiyordum...halbuki dünyanin en tatli seyiydi...iki ay kizkardesim yanimda kaldi o bakti..aylarca bnalimdan cikamadim...halada kendimi süper bir anne gibi göremiyorum ama ikinciyi istiyorum...
bu arada 32 yasinda anne olduum .. ve daha erken dogum yapmadigima pisaman oldum...
biraz sabret bakalim gelecek sana neler gösterecek neden su an ki duygularina fazla yogunlasiyorsun ki? gerci hamileleik hassaslik demek ama kafani dagitmaya calis ama bence sükret gercekten bu cok önemli bir sey..sükretmek her seye sükretmek...benden tavsiye..

seda__22 · 28 Haziran 2013

uzaklardakiHAYAT .!.:
ama nasıl çizicem sınırımı kara kara düşünüyorum başaramadım kaç aydır. birisi gelince odama cekilirim anlamıyolar baska türlü nasıl basarabilirim ki. evlendiğim günden beri eşimden baska kimseye bişey yapmadım zaten yapmam da belki farkındalar oyüzden bişey istemiyolar 2 ay önce annem yanıma geldi. annem cok aktif bi kadındır kosturur cekinmez birinin evinde temizlikte yapar. bi görümcem baktı bu kadın herseyi yapıyo. bi cay yap bize dedi bana şimdiye kadar kimse öyle bişey demedi. ama eve gelinme konusunda eşimlemi konusmam lazım konussamda o nasıl dicek kardeşine gelme diye o gelme dese bile evdeki görümcem zorla cagırır eve sokar oda yüz bulur

Sanıyorum ki burdaki kilit nokta eşin ama erkekler biraz zor anlıyorlar..

beril040 .!.:
Anneligin hazir olmakla bir ilgisi yok...anne olursun ve anne olmayi ögrenirsin...bende hamileyken dünyanin en mutlu insaniydim...nasil bir mutluluk anlatamam...dogumdan sonra her sey tepetaklak oldu...tam tersi bebegimi kucagima bile alamiyordum...halbuki dünyanin en tatli seyiydi...iki ay kizkardesim yanimda kaldi o bakti..aylarca bnalimdan cikamadim...halada kendimi süper bir anne gibi göremiyorum ama ikinciyi istiyorum...
bu arada 32 yasinda anne olduum .. ve daha erken dogum yapmadigima pisaman oldum...
biraz sabret bakalim gelecek sana neler gösterecek neden su an ki duygularina fazla yogunlasiyorsun ki? gerci hamileleik hassaslik demek ama kafani dagitmaya calis ama bence sükret gercekten bu cok önemli bir sey..sükretmek her seye sükretmek...benden tavsiye..

Ovvv daha doğum sonrası depresyonu var değil mi.. Şükrediyorum her zaman halime zaten de anlatmak istediğim farklıydı :) o geç anne olanlarda "neden daha önce anne olmadım" sözünü çok duydum.. Sanıyorum ki cidden geç kalındıkça çok zorlaşan bir şey.. Allah hepimizin yardımcısı olsun

amargi · 29 Haziran 2013

seda__22 .!.:
Ben önceden çok yazardım ama hamile kaldığımdan beri bir duygusuzluk hakim bu konuda sanıyorum bu yetimi benim fasulye benden alacak :) Bloğunu muhakkak incelerim.. Her mesajımda dediğim gibi şuan ki ruh halim çok daha farklı ve iyi.. Ve ben anne olmayı istemeyen değil henüz hazır olmadığımı hissederken kendini hamileliğin ortasında bulmuş biriyim ondan.. Sabırla okuduğun için teşekkürler :)

Merhaba seda,
Öncelikle tesekkür ederim. Kendine ve yaşadıklarına dair bu denli açık ve dürüst davranabildiğin için. Anladığım kadarıyla sen bir kadın olarak nerede durduğunu bilen, iyi tanımlayabilen bir kadınsın. Ayrıca bebek için onu istemekle bir bebeğe hazır olmanın arasındaki ayrımı da hissettiklerini paylaşarak çok güzel ortaya koydun. Umarım bebek isteyenler senin yazını okur. Ben niye yazıyorum biliyor musun? En başta bebek isteyip gebe kalamayanları düşün demek için asla değil!
Sunu bilmeni isterim. Hamile kaldığında mutluluktan gözyaşlarını tutamayan bir kadın ne kadar normalse, senin hissettiklerin de o kadar normaldir. Bedeninde senin kontrolün dışı hayatını değiştirecek bir gelişmeye insan zor alışabilir. Korkma, belirsizliğin yarattığı aşırı bir kaygı durumu ve ne yapacağını bilememe.... Sadece bilmeni isterim ki hissettiğin şeyler için kendini suçlama. Çoğu gebe gibi hayallere dalma, uzun erimli planlar yapma, hayatta attığı her adımda sürekli bebeği düşünme vs gibi şeyler yapmama hakkına sahipsin. Ben gebelik haberiyle mutluluktan havaya uçanlardanım. Unutma ki şu hayatta benim hissettiklerin ne kadar meşru ise senin hissettiklerin de o kadar meşrudur. Hayatın içinden ve sahicidir.
Sevgiler...

UneTasseDeCafe · 30 Haziran 2013

seni çok iyi anlıyorum bende ilk zamanlar idrak edememiştim açıkçası ama şuanda o kadar alıştım ki hareketlerini hissettikçe insan daha çok mutlu oluyo. oğluşumla artık büyüyoruz ve artık onun olmadığı bir hayatı asla düşünemiyorum.
Rabbim evlatlarımızı kucağımıza almayı nasip etsin :)

Tweety · 4 Temmuz 2013

Ben istedigim halde bebek sahibi olamayan kisimdanim,zaten kendinizde kendinize soylenecekleri soylemissiniz farkindasiniz tekrar yazmama gerek yok,olan olmus artik istesenizde istemesenize bebeginiz karninizda karamsarliga kapilmak yerine ona alismayi deneseniz daha iyi olur istemiyorum dedikce istemessiniz zaten ALLAH SAGLIKLA KUCAGINIZA ALMAYI NASIP ETSIN INSALLAH(AMIN) :nazar:

essia · 5 Temmuz 2013

sevgili seda__22 :) seni şuan o kadar iyi anlıyorum ki çünkü aynı duyguları ben de yaşadım biraz hafiflemesine karşın hala yaşıyorum. ben d 26 yaşındayım ve 2,5 yıllık evliyim.

Çevremde herkesin hamile kalma sorunu olduğu için korkup tam istememe (yada benim de nasilsa hemen olmaz diye düşündüğüm için) rağmen korunmayı bıraktım ve 3. ayımda hamile kaldım ve ben sevinemedim bile. kaç defa ağlama krizlerine girdim.

ama senin en büyük şanssızlığın kayınvaliden-annenlerin baskısına maruz kalman... bu durumu iyice zorlaştırmış. hamileliğni sorunlu yaşaman da cabası olmuş.

ben o kadar hareketli bir kişiydim ki bulantılarım ve yorgunluğum yüzünden ilk 10 hafta kabus gibiydi. üstüne birde şuan kanama problemim var ve 1 aydır eve kapanmış durumdyım. ilk kanamam olduğunda ufaktan sevinmiştim bile.... ama bu duygularım ilk kez ultrasonda hareket etmesini görünce haifiledi ve ben birazcık alıştım bebeğe.. ama hala BEBEĞİM diyemiyorum bebek diyorum :)

kendini bu kadar bunaltma ve çevrendekilerin de bunaltmalarına izin verme.

çevrendeki çocuklu ailelere bakmak bende işe yarıyo içimden diyorum ki bak onların da çocukları var ve bi çok şeyi yapıyorlar....

bebeğine alışman ve sevmen ümidiyle.... :)

ZemheriPoyraz · 15 Temmuz 2013

merhaba
ocak annelerini tanımaya çalışırken açtığın başlığı gördüm ve işte dedim bana benzeyen bir başkası :52:

konuyu açalı çok olmuş umarım bakar ve yazdıklarımı okursun.

benim ilk hamileliğim çok karmaşa içinde olmuştu, eşime "kısır" teşhisi konduğu ay ben hamile kaldım :53:

doktor dolandırıcıymış o ayrı mesele. ben hiç çocuk sevmem çocuklarımı da eş sorumluluğu ile yaptım :27:

bu ne saçmalık diyen olursa sonuna kadar haklıdır ama şahsen çok da vazgeçilemez bir duygu değildi benim için annelik. hamile olduğumu öğrenmek şok etkisi yaptı bu koşullarda.

kalp atışlarını duydum karnımda kıpırdadı, hormonlarımı talan etti, alış verişini yaparken bile mecburiyetten yaptım hiç heyecan yoktu içimde doğumhanede bebeğiniz diye gösterdiklerinde "götürün babası görsün ben sonra bakarım" dedim (normal doğumdu epidural için anestezi uzmanı bulunamadı ve boynunda ultrasonda görülemeyen bir kordon olduğu için ölümden dönerken beni de perişan etmişti)

zamanla değişti herşey, onun muhtaçlığına acizliğine acıyıp aşık oldum önce içimin ısınması 20 günü buldu diyebilirim, depresyon falan geçirmedim gayette iyi baktım bebeğime ama böyle içime sokasım gelmedi uzun zaman. bunlara rağmen hiç bir sorumluluğu yorgunluğu ağır gelmedi bana "Allah onun sevgisini veriyor" dedikleri doğru hiç sıkma kendini. ben aynı görev bilinciyle ikinciyi dünyaya getirmeyi bekliyorum biliyorum ki onun sevgisi de onunla beraber gelecek.

allah gazsız koliksiz kabız olmayan sorunsuz emen güzel uyuyan bir bebek nasibetsin sana.

buolurmu · 15 Temmuz 2013

seda__22 .!.:
Merhaba kızlar,

Sanıyorum siteye üye olalı ve aktif şekilde kullanmaya başlayalı 1 hafta falan oldu. Hamile olduğumu öğrendikten sonra buraya geldim, belki ben gibi hissedenler vardır, damdan düşeni damdan düşen anlar mantığı ile birilerini aradım ama nafile..

Ben 28 yaşındayım, 8 haftalık hamileyim.. Bu çok ta istenen bir gebelik değildi. Yazdan sonra bebek planlarken birden bire hamile olduğumu öğrendim. HİÇ MUTLU OLMADIM. Reglim geçtiği akşam daha test yaptım çünkü asla sekmezdi o gün gecikmesi imkansızdı. İkinci çizgi silik çıkmasına rağmen inanmadım başka testler aldım birinde negatif (ki kendisine 25 tl gibi bi ücret verdim) diğerinde pozitif çıktı (ki bu da çin malı dediğimiz 3 liralık testti) içim rahat etmedi, o gece gözüme uyku girmedi.. Sabah işe gittim.. Öğlen bir test daha aldım yine 2. çizgi silik, hemen izin aldım hastaneye gittim kan testi yaptırdım ve sonuç 134 çıkmıştı. Yani hamileydim..

Eve gittim eşime söyledim o havalara uçtu ağladı falan ( kendisi 37 yaşında ve çocuğunun olmasını çok istiyor bana manevi baskı uyguluyordu) Ben yaklaşık 4 gün sustum. Ailelere anneler gününde söyleme kararı aldık ve evet her iki ailenin de tek torunu olması nedeni ile her iki tarafta çok mutluydu.. Hamile olduğumu bilen arkadaşlarımdan gelen anneler günün kutlu olsun mesajları telefonları falan filan.. O güne dek konuşmayan, ağlamayan, gülmeyen kısacası nötr olan ben. Kimseye söylemeyin dememe rağmen herkese söyleyen kayınvalidem yüzünden, ağzıma zorla tıkılan sebzeler meyveler vs ler yüzünden iyice gerilmiş eve gelmemle evde ağlama krizine girmem bir olmuştu.

Ve o zaman eşime tekrar ve ağlayarak söyledim istemediğimi... Aldıralım o zaman dedi. Bunu da yapamazdım, Allahımın verdiği cana kıyamazdım. Kapana komple sıkışmış bir hayvan gibi ne ağlamalarım ne çırpınmalarım ne istemiyorum diye dünyaya haykırmalarım işe yaramayacaktı.. Ve en acısı bu duygularımı paylaşmaya kalktığımda aldığım cevaplar

- Allahın gücüne gider alır elinden görürsün
- Sus bebek hisseder üzülür kıyamam
- Dünya da milyonlarca insan bebek istiyor sen deli misin divane misin
- Nankör geliyorsun çok ayıp ! vs vs vs vs vs

Bu tepkiler beni hep susmam ve içime atmam için tetikledi. Bu arada doktor kontrolleri, kan tahlilleri güzel, kese oluşmuş güzel.. Bugün doktora gittim kalp atışları başlamış boyutu normal bu da güzel... Bunların hiç birisi mutlu olmama yetmedi yetmiyor...

Ben çocukları hiç sevmeyen bir insan değilim, aksine çok seviyorum.. Arkadaşlarımın çocuklarına gönüllü bakıcılık yaparım, doyururum uyuturum gezdiririm oynarım bu yüzden beni anlamıyorlar belki de.. Ben bir gün anne olmak istiyordum bu dünyaya çocuk getirmek istemiyorum diyen bir tip olmadım asla.. ama şuan istemiyordum ve tüm dünyaya sprey boyayla hayır henüz anne olmak istemiyorum ! diye yazasım ve herkese duyurasım var.. ( Ne olur çok çocuk sahibi olmak isteyip hala olamayan arkadaşlarım varsa hıncınızı benden çıkarmayın)

Bu hamilelik halini hiç sevmedim. Midem bulanıyor ve tüm dünya KOKUYOR ! Gaz maskesi ile dolaşmak istiyorum. 1 iş yaptığımda 10 iş yapmış kadar yoruluyorum. Çok sevdiğim yüzmeyi bırakmak zorunda kaldım. ( Çünkü havuza dr izin vermedi) Kilolu olarak hamile kaldım ki bu en korktuğum durumdu. Belim tam bir kalas gibi dümdüz henüz ikinci ayımda olmama rağmen ! Doktorum bana bugün 10 kilo alabilirsin seda eğer fazlasını alırsan (2 ayda 1 kilo aldım) sana yeme demek zorunda kalırım dikkatli ol dedi ve bulantılarım için hiçbir şey vermedi.

Doğurmak, bir bireyin sorumluluğunu almak, henüz şekillenmemiş evliliğime yeni bir boyut kazandırmak, kadın olmayı henüz öğreniyorken birden anneliğe adım atmak.. Bir kişiyi kendimden bile çok her an ölene kadar düşünecek kadar çok sevmek durumlarına hazır değilim. Çünkü çok zor bir hayatım oldu ve huzuru bulalı henüz 3-4 ay olmuştu.. Bu hayatta bana rahat yok mu hep mi başkalarını düşünmek zorundayım diye kendi kendimi yiyorum..

ve biliyorum şuan beni bebek duyuyor, Allah nankör geldiğimi düşünüyor ve beni evlat hasreti ile sınayabilir vs vs vs bunlar çoğaltılabilir. Ama içinde bulunduğum durum bu, hiç mi anlatmayayım, içime mi atayım.. Ne yapayım ? Buraya bakıyorum herkes mutlu havalara uçuyor 5 haftalık bebeğinden yavrum diye bahsedenleri gördüm ben bugün 8 haftalık hamileyim kalp atışlarını gördüm ve kurduğum cümle şu oldu. "Bugün embriyoyu da gördük gelişimi normal bir sıkıntı yok" Çok mu soğuğum, çok mu duygusuzum.. Herkes normal ben anormal miyim..

Bu satırlara kadar okuduğunuz için teşekkür ederim.. Lütfen yorumlarınızda incitici olmayın zira bu hamilelik insanı gereğinden fazla sulugözde yapıyor bir de buraya küsmeyeyim :)

Sevgiler Seda..

Merhaba,
Başlığı açalı baya zaman olmuş ve ilerleyen yazılarınızda artık bebeğe alıştığınızı da yazmışsınız ama paylaşımınız çok ilgimi çektiği için ben de bir şeyler yazmak istedim. Benim 4 yaşında bir kızım var ve bu aralar ikinci çocuğu düşünüyorum. Evlenmeden yıllar önce babasıyla birlikte koymuştuk kızımın adını. O kadar çok istenen bir bebekti yani. Ama demişsiniz ya hazır hissetmiyorum ben de aylarca hazır olmayı bekledim anne olmaya. Baktım ki beklemekle bu hazırlık tamamlanmıyor, Allah iyisini bilir dedim ve cesaretimi topladım. Bir ay sonra öğrendim hamile olduğumu. Çok sevindim, çok şaşırdım, çok korktum, çok güldüm, çok ağladım...Bütün duygularım birbirine girdi. Bir süre sonra inandım artık hamile olduğuma. Yaşadığınız bütün korkuları ben de yaşadım. Ben annem gibi olamam dedim, daha çok küçüğüm dedim (ki 27 yaşındaydım), ya bakamazsam dedim. Sonra o hareket etmeye başladığında adeta beni teskin etmeye çalışıyordu. Sanki seni yormayacağım ki der gibiydi. Öyle bağlandım ki ona, her gün saatlerce sohbet etmeye başladım. Ona şarkılar söyledim. Doktora tezi yazıyordum bir taraftan ama tez artık tez bitmeyecekti. Bütün dünyam o olmuştu. Bu duygu yoğunluğuyla geçirdim dokuz ayı. Zor bir doğumdu benimki. Normal doğum beklerken sezaryene girmek zorunda kaldım. Ameliyatta bir rüya gördüm ve dedim ki cenneti görüyorum, uyandırmasalar beni. Ben bunu düşünürken bir cennet muştusu geliyormuş meğer. Gözlerimi açtığımda miniminnacık bir kuzucuk bana bakıyordu masum gözleriyle. O an aşık oldum ona. Babasına duyduğum aşk neymiş ki dedim. Baktım bir saniyede öğreniverdim anneliği. O gece gözüme uyku girmedi. Annem bir tarafta kayınvalidem bir tarafta uyuyakaldılar, kızdım onlara, ben yerimden kalkamıyorum ya bebeğime birşey olursa diye. Eve döndüğümüzde bir şok daha yaşadım. Sanki bir daha hiç dışarı çıkamayacakmışım, hiç çalışamayacakmışım, tezimi bitiremeyecekmişim ve anneden başka birşey olamayacakmışım gibi geldi. Doktor kontrolüne gittiğimde yabancı bir şehirde geziyormuş gibi hissettim. Çok korktum. Amaaa kısa sürede bu hislerin hepsi kayboldu. Akşam yürüyüşlerine, gündüz gezmelerine hatta iki aylıkken tatile bile kuzumla gitmeye başladık. Çoook uzun bir yazı oldu ama özetle şunu söylemeye çalışıyorum. Bebeğinizle de bugün yaptığınız herşeyi yapabilirsiniz, ben tezi bile onun gazıyla bitirdim ve önsözünde en büyük teşekkürüm de ona oldu. Bugün onsuz yaptığınız herşey yarın onunla daha keyifli olacak. İçinde bulunduğu herşeyi güzelleştirecek ve emin olun bir çırpıda anneniz kadar anne olmayı öğreneceksiniz. Allah sağlıkla kucağınıza almayı ve gülerek büyütmeyi nasip etsin.
Sevgiler,

seda__22 · 15 Temmuz 2013

amargi .!.:
Merhaba seda,
Öncelikle tesekkür ederim. Kendine ve yaşadıklarına dair bu denli açık ve dürüst davranabildiğin için. Anladığım kadarıyla sen bir kadın olarak nerede durduğunu bilen, iyi tanımlayabilen bir kadınsın. Ayrıca bebek için onu istemekle bir bebeğe hazır olmanın arasındaki ayrımı da hissettiklerini paylaşarak çok güzel ortaya koydun. Umarım bebek isteyenler senin yazını okur. Ben niye yazıyorum biliyor musun? En başta bebek isteyip gebe kalamayanları düşün demek için asla değil!
Sunu bilmeni isterim. Hamile kaldığında mutluluktan gözyaşlarını tutamayan bir kadın ne kadar normalse, senin hissettiklerin de o kadar normaldir. Bedeninde senin kontrolün dışı hayatını değiştirecek bir gelişmeye insan zor alışabilir. Korkma, belirsizliğin yarattığı aşırı bir kaygı durumu ve ne yapacağını bilememe.... Sadece bilmeni isterim ki hissettiğin şeyler için kendini suçlama. Çoğu gebe gibi hayallere dalma, uzun erimli planlar yapma, hayatta attığı her adımda sürekli bebeği düşünme vs gibi şeyler yapmama hakkına sahipsin. Ben gebelik haberiyle mutluluktan havaya uçanlardanım. Unutma ki şu hayatta benim hissettiklerin ne kadar meşru ise senin hissettiklerin de o kadar meşrudur. Hayatın içinden ve sahicidir.
Sevgiler...

Ağzınıza sağlık, aynen sizin söylediğiniz gibi... Ayıplanmadan ve kötülenmeden karşılıklı dinleniyor olmak çok güzel.. Teşekkürler yorumun için.. Allah bebeğine de sağlıklı hayırlı uzun ömürler versin :16:

seda__22 · 15 Temmuz 2013

Nurian .!.:
seni çok iyi anlıyorum bende ilk zamanlar idrak edememiştim açıkçası ama şuanda o kadar alıştım ki hareketlerini hissettikçe insan daha çok mutlu oluyo. oğluşumla artık büyüyoruz ve artık onun olmadığı bir hayatı asla düşünemiyorum.
Rabbim evlatlarımızı kucağımıza almayı nasip etsin :)

Allah sağlıkla kucağına almayı nasip etsin :16:

Tweety .!.:
Ben istedigim halde bebek sahibi olamayan kisimdanim,zaten kendinizde kendinize soylenecekleri soylemissiniz farkindasiniz tekrar yazmama gerek yok,olan olmus artik istesenizde istemesenize bebeginiz karninizda karamsarliga kapilmak yerine ona alismayi deneseniz daha iyi olur istemiyorum dedikce istemessiniz zaten ALLAH SAGLIKLA KUCAGINIZA ALMAYI NASIP ETSIN INSALLAH(AMIN)

Zaten sonraki yazdıklarımda da belirttiğim gibi zamanla alıştım, alışıyorum... Allahım en hayırlı zamanda size de nasip etsin inşAllah...

karadem · 15 Temmuz 2013

yargılanmaktan korkup dile getiremediğim hislerime tercüman olmuşsunuz..şu anda 12 haftalık hamileyim ve 8 aylık evliyiz sadece..bazen olsamı acaba die hayal kurduğumuz bi zamanda hamile kaldım olmaz die düşünüyordum ama olucağı varmış..daha çok ideallerimiz vardı geleceğin bir kaç yıl ilerisinde düşünüyorduk bebeği ilk öğrendiğimde zaten dünya başıma yıkıldı hemşireyim ben adetimde gecikince klinikte arkadaslarla hadi bakalım dedik yaklaşık 6 haftalık falandı o zaman...hala çok alışabildim diyemem ama bazen heyecanlanıyorum bazen nerden çıktı şimdi bu diyorum gel gitlerim oluyor bazen mutluluktan ağlıyorum bazen üzüntüden..maddi olarakda çok uygun değiliz ayrıca tayinimiz çıktı taşınıcaz bi dünya işimiz var. benim harcimde herkes çok mutlu eşim,annem,eşimin annesi vs.. üzerime titriyolar..bazen eşmi mutsuzluğumun farkına varıyor teselli etmeye çalışıyo falan ama bütün bunlar kendimi daha çok suçlu hissetmeme sebep oluyor sadece..ultrasonda gördüğümde çok mutlu oluyorum kendi kendime kalınca yine depresyonlara giriyorum oooff of bebeği kucağıma aldığım zaman tarifsiz mutluluk yaşamayı diliyorum sadece..allahım herkese sağlıklı hayırlı evlatlarımızı kucağımıza almayı nasip etsin arkadaslar :))

seda__22 · 16 Temmuz 2013

essia .!.:
sevgili seda__22 :) seni şuan o kadar iyi anlıyorum ki çünkü aynı duyguları ben de yaşadım biraz hafiflemesine karşın hala yaşıyorum. ben d 26 yaşındayım ve 2,5 yıllık evliyim.

Çevremde herkesin hamile kalma sorunu olduğu için korkup tam istememe (yada benim de nasilsa hemen olmaz diye düşündüğüm için) rağmen korunmayı bıraktım ve 3. ayımda hamile kaldım ve ben sevinemedim bile. kaç defa ağlama krizlerine girdim.

ama senin en büyük şanssızlığın kayınvaliden-annenlerin baskısına maruz kalman... bu durumu iyice zorlaştırmış. hamileliğni sorunlu yaşaman da cabası olmuş.

ben o kadar hareketli bir kişiydim ki bulantılarım ve yorgunluğum yüzünden ilk 10 hafta kabus gibiydi. üstüne birde şuan kanama problemim var ve 1 aydır eve kapanmış durumdyım. ilk kanamam olduğunda ufaktan sevinmiştim bile.... ama bu duygularım ilk kez ultrasonda hareket etmesini görünce haifiledi ve ben birazcık alıştım bebeğe.. ama hala BEBEĞİM diyemiyorum bebek diyorum :)

kendini bu kadar bunaltma ve çevrendekilerin de bunaltmalarına izin verme.

çevrendeki çocuklu ailelere bakmak bende işe yarıyo içimden diyorum ki bak onların da çocukları var ve bi çok şeyi yapıyorlar....

bebeğine alışman ve sevmen ümidiyle.... :)

Zaten sorun bebekleri sevmememiz degil ki, henuz bir bebegin sorumluluguna kendimiİzi hazir hissetmememiz bence... Bende henuz bebegim demiyorum, hamileligin hdnuz basinda sayiliriz kotu bir sonucta olabilir, belki de bizim psikkolojimiz en dogrusudur.:))

seda__22 · 16 Temmuz 2013

zemheri__zemheri .!.:
merhaba
ocak annelerini tanımaya çalışırken açtığın başlığı gördüm ve işte dedim bana benzeyen bir başkası konuyu açalı çok olmuş umarım bakar ve yazdıklarımı okursun.

benim ilk hamileliğim çok karmaşa içinde olmuştu, eşime "kısır" teşhisi konduğu ay ben hamile kaldım doktor dolandırıcıymış o ayrı mesele. ben hiç çocuk sevmem çocuklarımı da eş sorumluluğu ile yaptım bu ne saçmalık diyen olursa sonuna kadar haklıdır ama şahsen çok da vazgeçilemez bir duygu değildi benim için annelik. hamile olduğumu öğrenmek şok etkisi yaptı bu koşullarda.

kalp atışlarını duydum karnımda kıpırdadı, hormonlarımı talan etti, alış verişini yaparken bile mecburiyetten yaptım hiç heyecan yoktu içimde doğumhanede bebeğiniz diye gösterdiklerinde "götürün babası görsün ben sonra bakarım" dedim (normal doğumdu epidural için anestezi uzmanı bulunamadı ve boynunda ultrasonda görülemeyen bir kordon olduğu için ölümden dönerken beni de perişan etmişti)

zamanla değişti herşey, onun muhtaçlığına acizliğine acıyıp aşık oldum önce içimin ısınması 20 günü buldu diyebilirim, depresyon falan geçirmedim gayette iyi baktım bebeğime ama böyle içime sokasım gelmedi uzun zaman. bunlara rağmen hiç bir sorumluluğu yorgunluğu ağır gelmedi bana "Allah onun sevgisini veriyor" dedikleri doğru hiç sıkma kendini. ben aynı görev bilinciyle ikinciyi dünyaya getirmeyi bekliyorum biliyorum ki onun sevgisi de onunla beraber gelecek.

allah gazsız koliksiz kabız olmayan sorunsuz emen güzel uyuyan bir bebek nasibetsin sana.

Bu duygularini anlatamazsin iste degil mi ? Birden kadinlar ayiplayan kucumseyen gozlerle bakip azarlarlar... Anne olmak demek kendinden vazgecip herseyi cocuga adamak degil bence, anne olmak kendi kadinliginla birlikte saglam bir birey yeetistirmektir... Cunku gun gelecek cocuklarda kendi yolunu cizecekler, iste o gun yalniz kaldigimizda bunalima girmememiz gerrek.. Cok mu duyusuzca konustum yahu :)))

seda__22 · 16 Temmuz 2013

karadem .!.:
yargılanmaktan korkup dile getiremediğim hislerime tercüman olmuşsunuz..şu anda 12 haftalık hamileyim ve 8 aylık evliyiz sadece..bazen olsamı acaba die hayal kurduğumuz bi zamanda hamile kaldım olmaz die düşünüyordum ama olucağı varmış..daha çok ideallerimiz vardı geleceğin bir kaç yıl ilerisinde düşünüyorduk bebeği ilk öğrendiğimde zaten dünya başıma yıkıldı hemşireyim ben adetimde gecikince klinikte arkadaslarla hadi bakalım dedik yaklaşık 6 haftalık falandı o zaman...hala çok alışabildim diyemem ama bazen heyecanlanıyorum bazen nerden çıktı şimdi bu diyorum gel gitlerim oluyor bazen mutluluktan ağlıyorum bazen üzüntüden..maddi olarakda çok uygun değiliz ayrıca tayinimiz çıktı taşınıcaz bi dünya işimiz var. benim harcimde herkes çok mutlu eşim,annem,eşimin annesi vs.. üzerime titriyolar..bazen eşmi mutsuzluğumun farkına varıyor teselli etmeye çalışıyo falan ama bütün bunlar kendimi daha çok suçlu hissetmeme sebep oluyor sadece..ultrasonda gördüğümde çok mutlu oluyorum kendi kendime kalınca yine depresyonlara giriyorum oooff of bebeği kucağıma aldığım zaman tarifsiz mutluluk yaşamayı diliyorum sadece..allahım herkese sağlıklı hayırlı evlatlarımızı kucağımıza almayı nasip etsin arkadaslar :))

Aslinda dedigim gibi tum hamileler bu haberi alinca havalara ucmuyor.. Bazen yanlis zaman oldugunu dusundugumuz oluyor.. Sen de o gel gitlerdesin... Ben 14. Haftadayim evet ilk zamanlardaki gibi degilim ama tam anlami ile adapte olmus degilim.. Zamanla herseyin yoluna girecegine inaniyorum cunku bu duygulari hissediyoruz diye gaddar analar olmayacagiz ya degil mi :) tayiin cikmasinda da bir hayir vardir gerci yasamadan bilemem ama sana tek soyleyecegim sey tadini cikar kendini yorma... Eger gun gelir birsey oldugunda herkes bizi suclayacak o yuzden sen kendini yorma hic :) bari bu luksu yasayalim :))))

ZemheriPoyraz · 16 Temmuz 2013

seda__22 .!.:
Bu duygularini anlatamazsin iste degil mi ? Birden kadinlar ayiplayan kucumseyen gozlerle bakip azarlarlar... Anne olmak demek kendinden vazgecip herseyi cocuga adamak degil bence, anne olmak kendi kadinliginla birlikte saglam bir birey yeetistirmektir... Cunku gun gelecek cocuklarda kendi yolunu cizecekler, iste o gun yalniz kaldigimizda bunalima girmememiz gerrek.. Cok mu duyusuzca konustum yahu :)))

duygusuz falan değilsin sadece türkiye kültüründeki kadın profilinden daha doğrusu kadına yapışan profilden farklısın, bilinçlisin. sayfadaki yorumlarına da bakarak çok objektif bir insan olduğunu düşünüyorum, hayatta bastığın yer çok sağlam. böyle devam et. ama dediğin gibi bu düşüncelerini başkasına anlattığında tuhaf tuhaf bakıyorlar yüzüne. kötü anne, vicdansız... vb oluyorsun. bunlar seni kötü bir anne yapmaz yapmayacak. zamanı geldiğinde otomatik program yükleyen güncelleme yapan bir bilgisayar kadın bünyesi her şey zamanı geldiğinde başarıyla gerçekleşiyor. belkide o havaya uçtuğunu söyleyen kadınların hepsi gerçeği söylemiyordur. bilemezsin. kedini sorgula ama asla suçlama

dilzar · 17 Temmuz 2013

Ben de Ocak annelerindenim

Seda Asla yalnız olmadığını bil, bir çok kadın bunu yaşıyor ama tepkilerden korktuğu için içine atıyor...

İlk gebeliğimde senin yaşadıklarının aynısını ben de yaşadım tek farkla ki ben hamileliği istiyordum ve hemen o ay hamile kaldım... Sonrasında ne yaptım ben dedim, sürekli üç kişilik düşünecek olmak beni de çok yıpratdı... Bir de devam eden bulantılar, yorgunluk eklenince çok mutsuz bir gebe olmuştum... Dünya gri bir yer olmuştu...

Şimdi ikinciye hamileyim ve çok şükür bu hamileliğimde bunları yaşamadım... Bulantılarımın ve yorgunluk hissinin de geçici olduğunu biliyordum ve hep geçecek diye düşündüm... Bu da beni çok rahatlatı... İşin aslı hem daha hazırdım hem de biraz daha tecrübeli... Yani dünyam griyedönmedi çok şükür...

İkinci bir şok da doğumdan sonra yaşadım ki az ağlamadım eşime galiba ben bu bebeği sevmiyorum, ben anneliğe layık değilim diye... Kızımı ilk zamanlar Yeğenişim diye sevmişliğim vardır yani... O kadar içselleştirememişim...

Sonra bunları pek çok kişinin yaşadığını öğrendim... Normal olduğunu öğrendim ki bu kabulden sonra her şey düzene girdi...

Maalesef doğu toplumlarında anneliğe müthiş bir yücelik veriliyor ve bu da bizim gibi tecrübesiz annelerde aşırı bir beklenti oluşturuyor... Kaçınılmaz son doğum sonrası depresyon... Her şeyi akışına bıraksak ve yaşanan her duyguyu yargılamadan kabullenebilsek zaten işler rayına giriyor...

Ama doğum hikayelerini okuyup bebeklerine aşık olan annelere inat benim gibi hemen aşık olamayanlardansan... Bir tek ben mi anormalim düşüncesi gerçekten anormalleştiriyor insanı...

Kendim adına Bu süreçten çıkardığım ana fikir:
Asla fazlabeklenti içine girme ve hem hamileliğe hem de anneliğe alışabilmen için kendine zaman tanı... :16:

Umarım sen bebeğinle ilk görüşte aşk yaşarsın :emir_bebek:

Mutsuz gebe yok mu hiç ya..

2012- ∞

Popüler Üye

Popüler Üye

mis kokulu miniğiiiim

Aktif Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Sözünü tartmadn söyleyn,aldığı cevaptan incinmesin

-Zık-

Aktif Üye

😈 Kendinden Asla Vazgeçme 😈

Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

😈 Kendinden Asla Vazgeçme 😈

iki çiçeğim, bir böceğim👧👧👶

Benzer Konular