Mutsuz gebe yok mu hiç ya..

gzm2628 · 4 Haziran 2013

12-13.haftalara geldiğinde ve ultrasonda onun o minicik ellerini ayaklarını gördüğünde nasıl kıpır kıpır olduğunu yerinde durmadığı için doktorun ölçüm yapamadığını gördüğünde eminim ki bu düşünceler yerini çok farklı hislere bırakıcak.mucize bu diyorum sadece :)
elimde dvd'si var ve hayatımın en güzel filmi diyorum daha ŞİMDİDEN :)

bugungunlerdenaralik · 4 Haziran 2013

seda__22 .!.:
Bebeğin çok küçük olduğu için sanırım. Benim de aklıma gelmedi değil arada düşse üzülmem diye. Ama inancımız var Allah korkumuz var o rızkını verdiyse biz buna müdahale edemeyiz... Sanırım bu Hakk'ın isteğine boyun eğmede yaşadığımız zorluk..

Annelik içgüdüsel değilmiş demek ki arkadaş.. Anne kişisi öyle karnındaki 1 cm iken ayıla bayıla sevmiyormuş. Eğer hazırsa istiyorsa o bebeği o zaman sevebilirmiş bir mercimek tanesi kadar bile olsa, aksi çok mümkün olmuyormuş..

ve insan kendini kötü hissediyor. Kalp atışını duyuyor ve görüyorsun orada bir şey var ve yeni oluşumun o yeni bireyin o mucizenin gerçekleşmesi seni zerre kadar etkilemiyor hatta mutsuz ediyor.. Kendini sorguluyor, gaddar mıyım diyor, nankör müyüm diyor insan kendi kendine...

Sanırım senin tek tesellin ikisinin birden büyüyecek olması..

Konunu başından beri takip ediyorum.

Yaşadıklarını bende yaşadım. Hissettiklerini bende hissettim.

Ama sonra 10 haftalıkken kalbi durdu. Üstüne bir de mol gebelik dendi. 6 ay da korunma verdiler. O günde sonra hamilelere yaşlı gözlerle bakar oldum, her hamile haberinde içim bir kötü oldu. Acaba yeniden hamile kalabilecek miyim korkusu zaten var. O altı ay geçmek bilmiyor.

Ve en önemlisi onu kaybettiğinde onu ne kadar çok istediğini farkediyorsun. Hep kendini sorguluyorsun. Ben istemedim diye m gitti diyorsun, ondan mı beni bıraktı diyorsun.

Bir de işin hamilelik belirtileri var tabii. Herşey kokuyor. Dünya kokuyor. Kocan da bile tiksiniyorsun.

Ama inan hepsi geçecek. Haline şükret ve bebeğine sıkı sıkı sarıl.

Sana az önce mesaj yazan Sibel ile aynı topikteydik aynı gün doğuracaktık. Bak o yoluna devam ediyor. Ama ben....

Şu anda bir depresyonun içinde sürükleniyorum. Çıkmak istemiyorum, çıkmaya çabalamıyorum. Herkes idare ediyor, herkes taşıyor beni, tahammül ediyor bana.

Onun için lütfen bebeğine sıkı sıkı sarıl ve şükret.

seda__22 · 4 Haziran 2013

bugungunlerdenaralik .!.:
Konunu başından beri takip ediyorum.

Yaşadıklarını bende yaşadım. Hissettiklerini bende hissettim.

Ama sonra 10 haftalıkken kalbi durdu. Üstüne bir de mol gebelik dendi. 6 ay da korunma verdiler. O günde sonra hamilelere yaşlı gözlerle bakar oldum, her hamile haberinde içim bir kötü oldu. Acaba yeniden hamile kalabilecek miyim korkusu zaten var. O altı ay geçmek bilmiyor.

Ve en önemlisi onu kaybettiğinde onu ne kadar çok istediğini farkediyorsun. Hep kendini sorguluyorsun. Ben istemedim diye m gitti diyorsun, ondan mı beni bıraktı diyorsun.

Bir de işin hamilelik belirtileri var tabii. Herşey kokuyor. Dünya kokuyor. Kocan da bile tiksiniyorsun.

Ama inan hepsi geçecek. Haline şükret ve bebeğine sıkı sıkı sarıl.

Sana az önce mesaj yazan Sibel ile aynı topikteydik aynı gün doğuracaktık. Bak o yoluna devam ediyor. Ama ben....

Şu anda bir depresyonun içinde sürükleniyorum. Çıkmak istemiyorum, çıkmaya çabalamıyorum. Herkes idare ediyor, herkes taşıyor beni, tahammül ediyor bana.

Onun için lütfen bebeğine sıkı sıkı sarıl ve şükret.

Eminim ki kaybetsem ben de üzülür ve vicdan azabı çekerim ama sen lütfen bu kadar salma kendini, demek ki hayırlı zamanda değilmiş, demek ki anne baba olmaya hazır değilmişsiniz, Allah böyle kararlamış. Bunda senin bir insiyatifin olamaz. Dolayısıyla bu kadar kendini dibe vurmana gerek yok bence.. Psikolojik destek muhakkak alıyorsundur çünkü sanırım tek başına atlatılabilecek bir şey değil..

paris68 · 4 Haziran 2013

seda__22 .!.:
Bebeğin çok küçük olduğu için sanırım. Benim de aklıma gelmedi değil arada düşse üzülmem diye. Ama inancımız var Allah korkumuz var o rızkını verdiyse biz buna müdahale edemeyiz... Sanırım bu Hakk'ın isteğine boyun eğmede yaşadığımız zorluk..

Annelik içgüdüsel değilmiş demek ki arkadaş.. Anne kişisi öyle karnındaki 1 cm iken ayıla bayıla sevmiyormuş. Eğer hazırsa istiyorsa o bebeği o zaman sevebilirmiş bir mercimek tanesi kadar bile olsa, aksi çok mümkün olmuyormuş..

ve insan kendini kötü hissediyor. Kalp atışını duyuyor ve görüyorsun orada bir şey var ve yeni oluşumun o yeni bireyin o mucizenin gerçekleşmesi seni zerre kadar etkilemiyor hatta mutsuz ediyor.. Kendini sorguluyor, gaddar mıyım diyor, nankör müyüm diyor insan kendi kendine...

Sanırım senin tek tesellin ikisinin birden büyüyecek olması..

aynen oyle hazir olunca hissediyorsun hazir olmadan bi anda olan bisey seni pek mutlu etmiyor ama rabbim vermis insallah ikimizde saglikli bi sekilde kucagimiza aliriz cunku bazen korkuyorum ya rabbim zoruna giderse ya bei cezalandirirsa diye ama ne yapiyim ilkinde oldugu hibi hic bisey hissetmiyorum oglumu cok seviyorum karnimda bi canli varmi yokmu hic bazen unutuyorum bile olan oldu artik sende cok uzme kendini hem ilkmis bak dogsun nasil seviyorsun o sein bi parcan herkesten cok onu seversin kendinden bile cok

askhicbitmez · 4 Haziran 2013

sonuna kadar okudum yazdıklarını da anlamadığım birşey var madem şuan istemiyordun bebeği neden korunmadın?

MadamCocosh · 5 Haziran 2013

sadece ilk yazını okudum da ona göre cevap veriyorum
şuan hamilelik psikolojiisndesin
yaşadıkların çok normal
hep aklında ş soru var BEN NE YAPICAM.....
evt sen kilo alıcaksın
evt dünya kokacak
kendinden igrenceksin
kocana beni sevmiyosun çirkinleştim artık ben diceksin
çekilmez bi insan olucaksın
eşine bagırıcaksın
iş yapmak hata gezmek istemiceksin
cildin bozula bilir karnın çatlaya bilir
kilo almaktan nefes alamıcaksın
daralıcaksın
hepsi olucak ama bu şüreç 9 ay sürücek ve 1 saatte kurtulacaksın...
sonra ne mi olcak
kilo vericeksin
eskisinden daha güzel ve alımlı olucaksın
bakımlı olucaksın
ve ne olcak biliyomusun
san muhtaç biri gelicek
emerken gözüne bakıcak
yabancı birine gidince aglıcak sana gelince susacak
ve sen dünyada eminol bu kadar lezzetli hiç bişey yoktur
ister elmasların pırlantaların olsun
hiç bişeye degişmezsin
sana ANNE DİYE BAKICAK SONRA DİLLENDİRECEK
işte bu süreç var sırf bunlar için degecek
ama geçicek
hiçbişeyden korkma ürkme yılma
herşey çok mükemmel olucak :16:

iki melek annesi :16:

keyfimbilir · 5 Haziran 2013

tebrik ederim hamileliğinizi.. istenmeyen bir gebelik olduğu için böyle şeyler hissetmeniz çok normal, bazı gebeler çok istemiş olsalar bile ara sıra böyle düşünceler akıllarına gelebiliyor, size gelmesi gayet normal:)

keşke hazır olduğunuzda istediğinizde olsaymış ama hiç önemli değil bence.. çünkü siz sevmek için hiçbir çaba göstermeseniz de bebeğiniz eminim size kendisini sevdirecektir :)))) hele karnınızda bir o yana bir bu yana hareket ettiğini hissettiğinizde, elinizi koyduğunuz yere elleriyle ayaklarıyla "burdayım anne" dermiş gibi her vurduğunda daha da bağlanacaksın.. dünyanın en güzel duygusu:)

seda__22 · 5 Haziran 2013

askhicbitmez .!.:
sonuna kadar okudum yazdıklarını da anlamadığım birşey var madem şuan istemiyordun bebeği neden korunmadın?

Canım sadece takvim hesabına göre dikkat ediyordum hesaplananın dışında bir şey oldu o yüzden.

seda__22 · 5 Haziran 2013

MadamCocosh .!.:
sadece ilk yazını okudum da ona göre cevap veriyorum
şuan hamilelik psikolojiisndesin
yaşadıkların çok normal
hep aklında ş soru var BEN NE YAPICAM.....
evt sen kilo alıcaksın
evt dünya kokacak
kendinden igrenceksin
kocana beni sevmiyosun çirkinleştim artık ben diceksin
çekilmez bi insan olucaksın
eşine bagırıcaksın
iş yapmak hata gezmek istemiceksin
cildin bozula bilir karnın çatlaya bilir
kilo almaktan nefes alamıcaksın
daralıcaksın
hepsi olucak ama bu şüreç 9 ay sürücek ve 1 saatte kurtulacaksın...
sonra ne mi olcak
kilo vericeksin
eskisinden daha güzel ve alımlı olucaksın
bakımlı olucaksın
ve ne olcak biliyomusun
san muhtaç biri gelicek
emerken gözüne bakıcak
yabancı birine gidince aglıcak sana gelince susacak
ve sen dünyada eminol bu kadar lezzetli hiç bişey yoktur
ister elmasların pırlantaların olsun
hiç bişeye degişmezsin
sana ANNE DİYE BAKICAK SONRA DİLLENDİRECEK
işte bu süreç var sırf bunlar için degecek
ama geçicek
hiçbişeyden korkma ürkme yılma
herşey çok mükemmel olucak
iki melek annesi

Bu kadar realist ama aynı zamanda bu kadar duygusal olan bu cevap beni çok duygulandırdı canım ya.. Teşekkür ederim..

seda__22 · 5 Haziran 2013

keyfimbilir .!.:
tebrik ederim hamileliğinizi.. istenmeyen bir gebelik olduğu için böyle şeyler hissetmeniz çok normal, bazı gebeler çok istemiş olsalar bile ara sıra böyle düşünceler akıllarına gelebiliyor, size gelmesi gayet normal:)

keşke hazır olduğunuzda istediğinizde olsaymış ama hiç önemli değil bence.. çünkü siz sevmek için hiçbir çaba göstermeseniz de bebeğiniz eminim size kendisini sevdirecektir :)))) hele karnınızda bir o yana bir bu yana hareket ettiğini hissettiğinizde, elinizi koyduğunuz yere elleriyle ayaklarıyla "burdayım anne" dermiş gibi her vurduğunda daha da bağlanacaksın.. dünyanın en güzel duygusu:)

Evet öyle diyorlar, zaten benim bebeği sevmemek ile ilgili bir endişem yok, ANNE olmakla ilgili bir sıkıntım var. Onu kendimden daha çok düşüneceğimi ve her şeyimi ona feda edeceğimi biliyorum ve bunu severek yapacağımı da biliyorum, pişmanlık duymayacağımı onun için değer diyeceğimi de..

Sadece bu fedakarlığı yaşamak için biraz daha bekleyebilseydim keşke diyorum..

AYIGIT · 7 Haziran 2013

merhaba,

gebelik piskolojisine sende girmişsin tebrikler :46:

hamile kalmak için 15 ay uğraşmış biri olarak aynı şeyleri ben bile yaşadım :17:

kısıtlanmışlık hissi yeme içme düzenide değişiklik insanların sana hastalıklı gibi davranması(benim olduğum ortamda sigara içmememler yemekten bahsetmemeler iyi bişeydi ama o anki piskolojiyle kendimi dışlanmış hissediyordum)

hiç beklemedğim bir ay hamile kadımki taşınmayı planlıyorduk o güne kadar allahım bebeğimi ver bana diyen ben artık bi kaç ay sonra gelsin şimdi değil diyodum ve o ay geçmiş olsun :1:

5 haftalıktı öğrendim kesemizi gördük lekeler başladı bende bi ruhsal bunalım raporluyum evdeyim stres sinir bini bin para

( leke için gittik dr a dr kalp atışı yok risk var dedi o an istemediğimi düşündüğüm şeye dört ele sarılmak istedim. kaybetme korkusu sardı 1 hafta geçmek bilmedi o bir haftada çok gel gitlerim oldu hem ağlıyorum allahım alma bebeğimi bende die 1 saat sonra düşeceksen düş die ağlıyorum çok boğulmuştum kalp atışını duyduk ve herşey değişti o ultrason günü o ses hala beynimde çınlıyo sanki :50:

rutin testlerde kesni bişey çıkacak korkusu o korkusu bu korkusu hiç bitmiyo... ama bana anne diyecek birini olması onun sorumluluğunu almak şuan en çok sitediğim şey allah hepimize sağlıklı evlatlar nasip etsin bunlar güzel stres ve kaygılar

seda__22 · 7 Haziran 2013

AYIGIT .!.:
merhaba,

gebelik piskolojisine sende girmişsin tebrikler

hamile kalmak için 15 ay uğraşmış biri olarak aynı şeyleri ben bile yaşadım kısıtlanmışlık hissi yeme içme düzenide değişiklik insanların sana hastalıklı gibi davranması(benim olduğum ortamda sigara içmememler yemekten bahsetmemeler iyi bişeydi ama o anki piskolojiyle kendimi dışlanmış hissediyordum)

hiç beklemedğim bir ay hamile kadımki taşınmayı planlıyorduk o güne kadar allahım bebeğimi ver bana diyen ben artık bi kaç ay sonra gelsin şimdi değil diyodum ve o ay geçmiş olsun 5 haftalıktı öğrendim kesemizi gördük lekeler başladı bende bi ruhsal bunalım raporluyum evdeyim stres sinir bini bin para ( leke için gittik dr a dr kalp atışı yok risk var dedi o an istemediğimi düşündüğüm şeye dört ele sarılmak istedim. kaybetme korkusu sardı 1 hafta geçmek bilmedi o bir haftada çok gel gitlerim oldu hem ağlıyorum allahım alma bebeğimi bende die 1 saat sonra düşeceksen düş die ağlıyorum çok boğulmuştum kalp atışını duyduk ve herşey değişti o ultrason günü o ses hala beynimde çınlıyo sankirutin testlerde kesni bişey çıkacak korkusu o korkusu bu korkusu hiç bitmiyo... ama bana anne diyecek birini olması onun sorumluluğunu almak şuan en çok sitediğim şey allah hepimize sağlıklı evlatlar nasip etsin bunlar güzel stres ve kaygılar

Yaa evet gebelik psikolojisi imiş.. Bir insanın birden kendi hayatının bitip başka bir canlıya adanmış hayatı oluyor.. 1 günde değişiyor bu ve bunu kaldırmak bence her babayiğidin harcı değil.. Yalnız olmadığımı bilmek inan beni çok mutlu ediyor.. Depresyonum azaldı yemin ederim :)

O dışlanmışlık hissi bende de var, ay yemek anlatmayın, ay ne gördüyse verin nokta kadar da olsa tatsın falan. Ben hamileyim vebalı değilim diye ağlamıştım.

Mide bulantıları, insanların vs herkesin kokması veee çiş nöbetleri ! Zaten normalde çok sık tuvalete giden birisiydim, şimdi daha da sık gidiyorum. Gece de 3 kez tuvalete kalkıyorum (en az) gözler kapalı tuvaleti buldurmaya çalışıyorum. Baş ucumda krakerle uyuyorum ay midem bulanırsa yerim diye, suyum başımda vs vs vs insan kendini cidden kötü hissediyor..

Hele ki o halsizlik yok mu, o kadar tembelleştim ki sanki çocuk doğduktan sonra ona bakmak bana çok zor gelecek gibi.. Anneciğim ben evlenmeden önce bana hiç iş yaptırmaz sen çalışıyorsun 1 gün iznin var dinlen derdi.. Bu rahat elimizden uçup gidecek, annem benim çevremde pervane oldukça "işte ben de böyle olacağım" diye içimden geçirip hayıflanıyorum..

Nasıl bir şey annelik, nasıl bitmez bir enerji, o nasıl bir vericilik... Allahım ben bu kadar mükemmelini sanırım olamam diyorum içimden sonra da ağlıyorum :))))))

Nasıl :))

AYIGIT · 8 Haziran 2013

seda__22 .!.:
Yaa evet gebelik psikolojisi imiş.. Bir insanın birden kendi hayatının bitip başka bir canlıya adanmış hayatı oluyor.. 1 günde değişiyor bu ve bunu kaldırmak bence her babayiğidin harcı değil.. Yalnız olmadığımı bilmek inan beni çok mutlu ediyor.. Depresyonum azaldı yemin ederim :)

O dışlanmışlık hissi bende de var, ay yemek anlatmayın, ay ne gördüyse verin nokta kadar da olsa tatsın falan. Ben hamileyim vebalı değilim diye ağlamıştım.

Mide bulantıları, insanların vs herkesin kokması veee çiş nöbetleri ! Zaten normalde çok sık tuvalete giden birisiydim, şimdi daha da sık gidiyorum. Gece de 3 kez tuvalete kalkıyorum (en az) gözler kapalı tuvaleti buldurmaya çalışıyorum. Baş ucumda krakerle uyuyorum ay midem bulanırsa yerim diye, suyum başımda vs vs vs insan kendini cidden kötü hissediyor..

Hele ki o halsizlik yok mu, o kadar tembelleştim ki sanki çocuk doğduktan sonra ona bakmak bana çok zor gelecek gibi.. Anneciğim ben evlenmeden önce bana hiç iş yaptırmaz sen çalışıyorsun 1 gün iznin var dinlen derdi.. Bu rahat elimizden uçup gidecek, annem benim çevremde pervane oldukça "işte ben de böyle olacağım" diye içimden geçirip hayıflanıyorum..

Nasıl bir şey annelik, nasıl bitmez bir enerji, o nasıl bir vericilik... Allahım ben bu kadar mükemmelini sanırım olamam diyorum içimden sonra da ağlıyorum :))))))

Nasıl :))

bu bahsettiğin herşeyi senin döneminde bende yaşadım ki çiş nöbetleri hala bitmedi :1:

akıntının artması vs vs. ama bahsettiğin yorgunluk depresyon hali 12. 13. haftadan sonra bitiyor :52:

senin döneminde bende allahım 9 ay nasıl gçere böle ben bu hamileliği sevmedim alışamadım istemiyorum gibi çok isyanlarım oldu :17:

ama şimdi full enerjiyim.. benim riskli olduğu için 14. haftaya kadar ev işi ağır iş yolculuk yürümek fln herşey kıstlıydı yemek yapmak için bile ayakta duramıyordum işe kocam getirip götürüyordu ilişki yaşak (hoş şimdi serbest hala yapmıyoruz korkusu bie yetiyor hamilelikte vajinismus oldum :1:

) ama hepsi geçecek stres yapma yeterki zaman geçmiyor stresle. annenden örnek vermişsin hangimiznki öle değilki ve eminim anne olalım bide öle olcaz biz olamasak bile annelerimz var :52:

sen doğur yetersi sağa salim o bi şekilde bakılır :49:

sln1983 · 25 Haziran 2013

seda__22 .!.:
Evet öyle diyorlar, zaten benim bebeği sevmemek ile ilgili bir endişem yok, ANNE olmakla ilgili bir sıkıntım var. Onu kendimden daha çok düşüneceğimi ve her şeyimi ona feda edeceğimi biliyorum ve bunu severek yapacağımı da biliyorum, pişmanlık duymayacağımı onun için değer diyeceğimi de..

Sadece bu fedakarlığı yaşamak için biraz daha bekleyebilseydim keşke diyorum..

Merhaba kızlar, ben de 8 haftalık bir gebe olarak foruma bugün girmeye başladım. Foruma adapte olmaya çalışıyorum:)
Seda, yazını okudugunda "işte, benımle aynı seylerı düşünen biri, demek ki bende bir tuhaflık yokmuş" dedim. Çünkü günlerdir google da hamılelıgıne alısamayanlar, gebelıği kabullenememe gibi onlarca konu, benimle aynı ruh halını yasayan kısilerin yorumlarını arastırdım.
Ben de 1 hazıran d ogrendım hamıle kaldıgımı. Genel olarak cocuk istemeyen bır kişiyim. Öyle aman aman bır couk sevgım yok.Sadece cok yakınlarrımın cocuklarını gercekten içimden gelıyorsa severim. Öyle sokakta çocuk gorup "ayy canım dıye ıcı gidenlerden" hiç olmadım. 5senelik evliyim ve çevremdeki tüm arkadaslarım,eşimin arkadaslarının esleri hamıle kaldıkca hem eşimin hem cevrenın baskısı artıç Eşim çok üzüldüğü,"ya çocugumuz olmazsa, ya bı sorun varsa" vs. gibi.. Ben de onun uzulmesıne kıyamayıp son 3 aydır korunmayalım ozaman dedım. Çünkü insanlar 1-1,5 sene ugrasıyorlar. Nerden bılebılırdım kı 3 ay sonra hamıle kalacağımı. Öğrendiğimde deliler gibi agladım,eşim ebnım aglamalarım yuzunden sevıncını yasayamadı

Ama artık yapacak bırsey yoktu, tek dileğimiz sağlıklı bir bebek dunyaya getırmektı ve halen oyle. Ama yalnız kaldıkca hala arada sırada ağlıyorum. Alah'ın gucune gıtmesın, bebiğimin gücüne gitmesin, ama neden benden daha çok isteyenlere yıllardr bebek hasretı cekenlere vermedı, neden onların sırasını aldım diye az üzülmedim... Alışmaya calısıyorum. Ben de Seda gibi bebiğimi çok seveceğime ,çok iyi bir anne olmaya calısacağıma emınım. Ama sankı 2 sene sonra daha iyi olacaktı. Bne hep 50 kılo cıvarında zayıf fizigi düzgün biri oldum. En buyuk korkum hep kılo almaktı.Şimdi okadar krkuyorum ki.Daha 8 haftalık 1 kılo almısımdr belkı, ama hep karanlıkta gıyınıyorum, gobegım buyuduyse gormek ıstemoyorum, alışamıyorum. Okadar sorumluluk, okadar hayatından vereceğin taviz... Bunları düşündükçe içim daralıyor.Nasıl alışılır bu duruma? Seda il yazından beri hamileliğin ilerlemiştir sanırım, duyguların degıstı mı? Ben kalp atıslarını duydugumda bıle duygulanıp aglamadım.Sıradan geldı. Sana o annelık hıssıyatı geldı mı? Allah acaba bı gecede mı verıyo o hıssı? Mutlaka bu ruh halımıze kızan çokk insan var ama ben benımm gıbı dusunen tum hamılelerı tum kalbımle anlıyorum...Ve bu arada ben 3 sene vajınısmus sorunuyla mucadele ettım.Dr.Saygın Micozkadıoğlu sayesınde 3 seansta yendım, 3 sene neden beklemısım dıye cok kızdım. Yanı aslında 5 degıl 2 senelık evlı sayılırım:)) normal doğum yapamak isityorum bir aksili olmazsa eski bir vajınısmus hastası olarak nasıl olur bılemıyorum.Forumda bu konuya baktım ama henuz bulamadım. Vajınısmusu yenp haıle kalanlar:))
Umarım herkes için hersey yolunda gıder ve saglıkla dünyaya gelırler.
Sevgiler,
Selin

seda__22 · 25 Haziran 2013

sln1983 .!.:
Merhaba kızlar, ben de 8 haftalık bir gebe olarak foruma bugün girmeye başladım. Foruma adapte olmaya çalışıyorum:)
Seda, yazını okudugunda "işte, benımle aynı seylerı düşünen biri, demek ki bende bir tuhaflık yokmuş" dedim. Çünkü günlerdir google da hamılelıgıne alısamayanlar, gebelıği kabullenememe gibi onlarca konu, benimle aynı ruh halını yasayan kısilerin yorumlarını arastırdım.
Ben de 1 hazıran d ogrendım hamıle kaldıgımı. Genel olarak cocuk istemeyen bır kişiyim. Öyle aman aman bır couk sevgım yok.Sadece cok yakınlarrımın cocuklarını gercekten içimden gelıyorsa severim. Öyle sokakta çocuk gorup "ayy canım dıye ıcı gidenlerden" hiç olmadım. 5senelik evliyim ve çevremdeki tüm arkadaslarım,eşimin arkadaslarının esleri hamıle kaldıkca hem eşimin hem cevrenın baskısı artıç Eşim çok üzüldüğü,"ya çocugumuz olmazsa, ya bı sorun varsa" vs. gibi.. Ben de onun uzulmesıne kıyamayıp son 3 aydır korunmayalım ozaman dedım. Çünkü insanlar 1-1,5 sene ugrasıyorlar. Nerden bılebılırdım kı 3 ay sonra hamıle kalacağımı. Öğrendiğimde deliler gibi agladım,eşim ebnım aglamalarım yuzunden sevıncını yasayamadı Ama artık yapacak bırsey yoktu, tek dileğimiz sağlıklı bir bebek dunyaya getırmektı ve halen oyle. Ama yalnız kaldıkca hala arada sırada ağlıyorum. Alah'ın gucune gıtmesın, bebiğimin gücüne gitmesin, ama neden benden daha çok isteyenlere yıllardr bebek hasretı cekenlere vermedı, neden onların sırasını aldım diye az üzülmedim... Alışmaya calısıyorum. Ben de Seda gibi bebiğimi çok seveceğime ,çok iyi bir anne olmaya calısacağıma emınım. Ama sankı 2 sene sonra daha iyi olacaktı. Bne hep 50 kılo cıvarında zayıf fizigi düzgün biri oldum. En buyuk korkum hep kılo almaktı.Şimdi okadar krkuyorum ki.Daha 8 haftalık 1 kılo almısımdr belkı, ama hep karanlıkta gıyınıyorum, gobegım buyuduyse gormek ıstemoyorum, alışamıyorum. Okadar sorumluluk, okadar hayatından vereceğin taviz... Bunları düşündükçe içim daralıyor.Nasıl alışılır bu duruma? Seda il yazından beri hamileliğin ilerlemiştir sanırım, duyguların degıstı mı? Ben kalp atıslarını duydugumda bıle duygulanıp aglamadım.Sıradan geldı. Sana o annelık hıssıyatı geldı mı? Allah acaba bı gecede mı verıyo o hıssı? Mutlaka bu ruh halımıze kızan çokk insan var ama ben benımm gıbı dusunen tum hamılelerı tum kalbımle anlıyorum...Ve bu arada ben 3 sene vajınısmus sorunuyla mucadele ettım.Dr.Saygın Micozkadıoğlu sayesınde 3 seansta yendım, 3 sene neden beklemısım dıye cok kızdım. Yanı aslında 5 degıl 2 senelık evlı sayılırım:)) normal doğum yapamak isityorum bir aksili olmazsa eski bir vajınısmus hastası olarak nasıl olur bılemıyorum.Forumda bu konuya baktım ama henuz bulamadım. Vajınısmusu yenp haıle kalanlar:))
Umarım herkes için hersey yolunda gıder ve saglıkla dünyaya gelırler.
Sevgiler,
Selin

Merhaba Selin

Evet konuyu açtığımdan bu yana baya süre geçti, yavaş yavaş bir kabullenme duygusu başladı.. O annelik hissiyatı bir gecede vahiy gibi insana gelmiyor, eğer öyleyse de henüz bana gelmiş değil :) Ben de kalp atışını ilk gördüğümde eve gittiğimde ağladım ama mutluluktan değildi, anladım ki hala alışamamıştım. İstemiyorum dedikçe eşim de annem de çevremdekiler de çok kızdılar.. Zamanla susuyor ve cevap vermiyorsun..

Bana soracak olursan hala anneliğe hazır değilim, benim hayalini kurduğum bir tatil planım, bazı hedeflerim vardı hepsi suya düştü... Kısmet olursa mesela bu önümüzdeki hafta izne çıkacağım, tatile gittiğimizde ne olacak ? Rahat olamayacağım, belki güneşten etkilenicem rahatsız olucam bunların hepsi sinirimi bozmaya yetiyor.. Midem bulanıyor, insanlar kokuyor, hatta herşey kokuyor, spor yapamıyorum, istemsizce kilo alıyorum bu örnekler çoğaltılabilir.. Ama dediğim gibi zamanla kabulleniyorsun.. Çünkü başka çaren yok.

Bebeği ilk geçen hafta elleri kolları oynarken gördüm, ilk o zaman ağzım kulaklarımda ekrana baktım.. Onun bebek olduğunu gördükten sonra daha az şikayet etmeye başladım.. Bundan sonra kötü bir şey olursa üzülürüm, vicdan azabı çekerim.. Öyle bir şey ki vicdan azabından korktuğundan istemiyorum hazır değildim bile diyemiyorsun.. Direk üzerine saldıran insanlar oluyor..

Ama şunun farkındayım eğer gerçeği değiştirme lüksüm yoksa, bir an önce kabullenip bu depresiflikten kurtulmam gerek... Ben de bunu yaptım sadece..

Her bunaldığında senle konuşabilirim, seni en iyi anlayanlardan birisi ben olurum heralde.. Etrafında gamlı baykuşluk yapanlardan uzak dur. Allahın gücüne gider, yok bebeğin etkilenir, yok yıllarca çocuğu olmayanlar var deme öyle falan gibi cümlelerden uzak dur.. Çünkü banane kardeşim bu onların sorunu deyiveriyor insan :) o zaman dışardan bir canavar gibi görünüyoruz :))

Selamlar..

huzunbaz · 25 Haziran 2013

,ne kadarda içten ve cesurca satırlar
bazı yerlerinde kendimi buldumm

seda__22 · 25 Haziran 2013

huzunbaz .!.:
,ne kadarda içten ve cesurca satırlar
bazı yerlerinde kendimi buldumm

:) teşekkür ederim.. Yalnız değiliz işte, sen ben veya diğer arkadaşlar.. Herkes mutluluktan uçmuyordur ve arada bir kişinin kral çıplak demesine ihtiyacımız var, bu sefer buna ben ön ayak oldum :)

femrex · 28 Haziran 2013

selam kızlar,
aynı durumdayım şuan 36 yaşındayım eşim 49 ve 8 haftalık hamileyim ve ne yapacağımızı bilemez durumdayız üç çocuğumuz var ve en küçüğü 13 yaşında seneye sınavı var ve senelerdir bunun için uğraşıyor kızım liseyi bitirdi ortanca da liseye gidiyor nisanda safra kesesi ameliyatı oldum o sırada rahim de yara olduğu için ria çıkarıldı ve tedaviye başladım ve sonuç kızlar çok sinirlerim bozuk ne yapacağımı bilmiyorum kimseye bir şey diyemiyorum

femrex · 28 Haziran 2013

ne olur arkadaşlar bir fikir verirmisiniz lütfen benim yerime kendinizi koyarmısınız sizler ne yapardınız

TUENNA · 28 Haziran 2013

canım benim korunsaydınız keşke madem istemiyosunuz ama eşin istediği için korunmamış olabilir şu saatten sonra yapabileceğin birşey yok anlaşılan sen hariç herkes çoook mutlu olmuş.Ama o sana Allahın bir armağanı insan hamileyken benmi hamileyim annemi olucam ama kendimi hiç hazır hissetmiyorum falan gibi tuhaf hislere düşüncelere kapılıyo.inan annelik çook güzel birşey daha önce hiç tatamadığın bi düygu kokusu başka tadı başka. bulantıların en kısa zamanda geçer inşallah. inşallah hayırla sağlıkla gebeliğin sonucunda yavrunu kucağına alırsın ve söylediklerime o zaman hak verirsin.çocuk sahibi olmak için maddi manevi tüm varlığını gücünü sarfeden yıllarca uğraştığı halde çocuk sahibi olamayan o kadar çok insan varki anlatamamam.Bi armağan o sana onun için bundan sonra Canını sıkmak yerine onun varlığını kabullenip mutlu olmalısın bence. Hem biliyomusun senin o karnındaki minicik melek sen daha onun varlığından haberdar değilken bile seni anlıyor istemediğini hissediyor ve üzülüyodur.

şu yazı çok hoşuma gitmişti paylaşayım oku sende.

"Anneciğim, sen daha varlığımdan haberdar değilken,
ben nelerin farkındayım bir bilsen:

Acını ve hüznünüzü paylaşırım. Sevincine ortak olur, hoşlandığım şeylere alışırım. Hayata küsüp beni istemediğin zaman sana gücenir, ümitsizliğe düşerim.

Okşadığın ve iltifat ettiğin zaman sevinir, mutlu olurum.
Bir şeyden korktuğun veya çok öfkelendiğin zaman benim minicik kalbim daha hızlı çarpmaya başlar. Eğer alıştırdığın saatte beni okşamazsan,
kızgın bir halde tepinir, senden ilgi beklediğimi belli ederim.
Bana ninni söylediğin veya hoş bir müzik ( kur-anı kerim ) dinlettiğin zaman yumuşak hareketlerle kımıldanır tempo tutarım. Belki inanmayacaksın ama rüya bile görürüm.

Öyle ki; doğmadan önce gördüğüm rüyaların sayısı doğduktan sonra gördüğüm rüyalardan çok dah fazladır.

Daha zeki ve daha başarılı bir çocuk olmamı istiyorsan;
bana hamile kaldığın günden itibaren eğitimime başlamalısın.
Seni duyduğumdan, sesini diğer insanların sesinden ayırdığımdan hiç şüphen olmasın.
Çünkü senin sesinden daha güzel bir ses yok anneciğim."

Ana rahmindeki bebeğin dilinden okuduğunuz bu cümleler gerçektir ve bilimsel araştırmaların verileriyle doğrulanmış bulunmaktadır. anne baba sorumluluğunun doğumdan sonra başladığını savunan teoriler artık geride kalmıştır. Bilim adamları, yaptıkları araştırmalarda, doğum öncesinde eğitilen çocuklarda, eğitim almayan çocuklara oranla, beyin hücrelerinin ve hücreler arası nöron bağların daha fazla olduğunu tesbit etmiş bulunmaktadır.

Mutsuz gebe yok mu hiç ya..

Gizem

Popüler Üye

Popüler Üye

ALLAHIM SANA SUKUR

annesinin kuzusu geliyooo

iki küçük dut.......

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Üye

Popüler Üye

bal oğlummmm

Popüler Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

''YAREN''

Benzer Konular