- 29 Haziran 2021
- 106
- 33
- 36
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Mutsuz gebe yok mu hiç ya..
- Konu Sahibi seda__22
- Başlangıç Tarihi
- 29 Haziran 2021
- 106
- 33
- 36
Seda yorumlari gormuyor artik sanirim..ama bu duygulari yasayan cokmus...biride benim..siz atlatabildiniz mi??kabullenebildiniz mi?
- 5 Şubat 2021
- 2.153
- 5.113
- 40
Eşim bana, seni kaybetmek istemiyorum demişti 2. çocuktan sonra bebek düşünmeye başladığımızda. Kaybetmekten kastettiği; kusmalı, halsiz, ruhsuz, hasta gibi geçen hamilelik günleri..
Ben de ilk bebeğimin haberini aldığımda duygusal olarak hiçbir şey hissetmedim ve kaygılar ağır bastı. Sonrası bulantılı ve zafiyet derecesinde zayıflayarak geçirdiğim ilk 7 ay. Son 2 ayda da kaşıntı başladı vücudumda, neyseki sağlıkla aldık kucağımıza yavrumuzu. Onca zahmetle geçen hamilelik ve doğuma rağmen bebeğim doğduğunda hiç bana benzemiyor, aksine kayınpederime benziyordu. Nasıl bir hayalkırıklığı tahmin edersiniz :) ben ikizimi doğuracağımı sanarken üstelik :)
2. Gebelik benim istemem ve çok şükür kolay şekilde olmasıyla başladı. O daha iyiydi, duygusal olarak. Daha seviyordum daha duygusaldım. İlkinde kalp atışını duyunca gülen ben, bunda ağlamıştım. 2’ de öğreniyorsun; sevmeyi, büyütmeyi, seni bekleyen şeyleri..
Oğlumuz 1.5 yaşına gelince ben 3 gün geciktim ama nasıl bir korkuyla gidip test verdim. Daha gezecektim, hayatımı yaşayacaktım, geceleri uyuyacaktım..:) gebelik yoktu neyseki.
Oğlumuz 4 yaşına gelince, sonra pişman olmayalım diye ve yine zahmetinin hayatımızı nasıl etkilediğini düşünerek bebek fikrine girdik. Adetim gecikince, bende bir kaygı korku başladı. Hatta o gün yağmur yağıyordu ve ben namaza durup amenerrasulu’de geçen “bizden öncekileri yüklediğin gibi bize de ağır yükler yükleme” ayeti ile dua etmeye başladım. Haftasonu ile beraber 4 sonra kan sonucunu öğrendiğim de bizim için yeni bir süreç başladı.
Kan sonucum düşük çıkmıştı ve daha önce hiç duymadığım kimyasal gebelik diye bir şeyle tanıştım. Tabi kaybetmiş olmanın hüznü sardı bizi ve daha çok istemeye başladım. Bir kaç ay sonra bir kimyasal gebelik daha. Bebek düşünmeye başlamamızın üzerinden 1 yıl geçince yeniden hamile olduğumu öğrendim. O ikinci çizginin belirdiği anın mutluluğunu unutamam. Sevindik sarıldık eşimle. Yine ilk defa yaşadığımız şeyler; kanamalar, düşük riskleri.. tam sıkıntılar bitti doğum için hazırlıkla başladığımız dönemde 28.haftada bebeğimizi kaybettik.
Anne baba yolculuğumuzda yeni bir Ufuk açılmıştı. Yeni biz olmuştuk. Yeniden bir evladımız olsun istiyoruz elbette, ama her anına hamdederek şükrederek tekbir ederek.. varlık aleminde bir daha nasibimiz var mı bilmiyorum ama evlat sahibi olmak bizi başka yerlere getirdi. O gün kan sonucu normal çıkıp o gebelik olsaydı ve 3. Bebek gelseydi bunları elde edebilir miydik bilmiyorum.
İlk gebeliği öğrendiğimde kendi kendime demiştim ki; evlat, peygamber ağlatmış bir imtihan.. öyle de oldu. Bundan sonra yüzümüz gülsün, evlatlarımız iki cihanda da göz aydınlığımız olsun inşallah.
Ben de ilk bebeğimin haberini aldığımda duygusal olarak hiçbir şey hissetmedim ve kaygılar ağır bastı. Sonrası bulantılı ve zafiyet derecesinde zayıflayarak geçirdiğim ilk 7 ay. Son 2 ayda da kaşıntı başladı vücudumda, neyseki sağlıkla aldık kucağımıza yavrumuzu. Onca zahmetle geçen hamilelik ve doğuma rağmen bebeğim doğduğunda hiç bana benzemiyor, aksine kayınpederime benziyordu. Nasıl bir hayalkırıklığı tahmin edersiniz :) ben ikizimi doğuracağımı sanarken üstelik :)
2. Gebelik benim istemem ve çok şükür kolay şekilde olmasıyla başladı. O daha iyiydi, duygusal olarak. Daha seviyordum daha duygusaldım. İlkinde kalp atışını duyunca gülen ben, bunda ağlamıştım. 2’ de öğreniyorsun; sevmeyi, büyütmeyi, seni bekleyen şeyleri..
Oğlumuz 1.5 yaşına gelince ben 3 gün geciktim ama nasıl bir korkuyla gidip test verdim. Daha gezecektim, hayatımı yaşayacaktım, geceleri uyuyacaktım..:) gebelik yoktu neyseki.
Oğlumuz 4 yaşına gelince, sonra pişman olmayalım diye ve yine zahmetinin hayatımızı nasıl etkilediğini düşünerek bebek fikrine girdik. Adetim gecikince, bende bir kaygı korku başladı. Hatta o gün yağmur yağıyordu ve ben namaza durup amenerrasulu’de geçen “bizden öncekileri yüklediğin gibi bize de ağır yükler yükleme” ayeti ile dua etmeye başladım. Haftasonu ile beraber 4 sonra kan sonucunu öğrendiğim de bizim için yeni bir süreç başladı.
Kan sonucum düşük çıkmıştı ve daha önce hiç duymadığım kimyasal gebelik diye bir şeyle tanıştım. Tabi kaybetmiş olmanın hüznü sardı bizi ve daha çok istemeye başladım. Bir kaç ay sonra bir kimyasal gebelik daha. Bebek düşünmeye başlamamızın üzerinden 1 yıl geçince yeniden hamile olduğumu öğrendim. O ikinci çizginin belirdiği anın mutluluğunu unutamam. Sevindik sarıldık eşimle. Yine ilk defa yaşadığımız şeyler; kanamalar, düşük riskleri.. tam sıkıntılar bitti doğum için hazırlıkla başladığımız dönemde 28.haftada bebeğimizi kaybettik.
Anne baba yolculuğumuzda yeni bir Ufuk açılmıştı. Yeni biz olmuştuk. Yeniden bir evladımız olsun istiyoruz elbette, ama her anına hamdederek şükrederek tekbir ederek.. varlık aleminde bir daha nasibimiz var mı bilmiyorum ama evlat sahibi olmak bizi başka yerlere getirdi. O gün kan sonucu normal çıkıp o gebelik olsaydı ve 3. Bebek gelseydi bunları elde edebilir miydik bilmiyorum.
İlk gebeliği öğrendiğimde kendi kendime demiştim ki; evlat, peygamber ağlatmış bir imtihan.. öyle de oldu. Bundan sonra yüzümüz gülsün, evlatlarımız iki cihanda da göz aydınlığımız olsun inşallah.
Benzer Konular
