• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Mutsuz gebe yok mu hiç ya..

Merhaba kızlar,

Sanıyorum siteye üye olalı ve aktif şekilde kullanmaya başlayalı 1 hafta falan oldu. Hamile olduğumu öğrendikten sonra buraya geldim, belki ben gibi hissedenler vardır, damdan düşeni damdan düşen anlar mantığı ile birilerini aradım ama nafile..

Ben 28 yaşındayım, 8 haftalık hamileyim.. Bu çok ta istenen bir gebelik değildi. Yazdan sonra bebek planlarken birden bire hamile olduğumu öğrendim. HİÇ MUTLU OLMADIM. Reglim geçtiği akşam daha test yaptım çünkü asla sekmezdi o gün gecikmesi imkansızdı. İkinci çizgi silik çıkmasına rağmen inanmadım başka testler aldım birinde negatif (ki kendisine 25 tl gibi bi ücret verdim) diğerinde pozitif çıktı (ki bu da çin malı dediğimiz 3 liralık testti) içim rahat etmedi, o gece gözüme uyku girmedi.. Sabah işe gittim.. Öğlen bir test daha aldım yine 2. çizgi silik, hemen izin aldım hastaneye gittim kan testi yaptırdım ve sonuç 134 çıkmıştı. Yani hamileydim..

Eve gittim eşime söyledim o havalara uçtu ağladı falan ( kendisi 37 yaşında ve çocuğunun olmasını çok istiyor bana manevi baskı uyguluyordu) Ben yaklaşık 4 gün sustum. Ailelere anneler gününde söyleme kararı aldık ve evet her iki ailenin de tek torunu olması nedeni ile her iki tarafta çok mutluydu.. Hamile olduğumu bilen arkadaşlarımdan gelen anneler günün kutlu olsun mesajları telefonları falan filan.. O güne dek konuşmayan, ağlamayan, gülmeyen kısacası nötr olan ben. Kimseye söylemeyin dememe rağmen herkese söyleyen kayınvalidem yüzünden, ağzıma zorla tıkılan sebzeler meyveler vs ler yüzünden iyice gerilmiş eve gelmemle evde ağlama krizine girmem bir olmuştu.

Ve o zaman eşime tekrar ve ağlayarak söyledim istemediğimi... Aldıralım o zaman dedi. Bunu da yapamazdım, Allahımın verdiği cana kıyamazdım. Kapana komple sıkışmış bir hayvan gibi ne ağlamalarım ne çırpınmalarım ne istemiyorum diye dünyaya haykırmalarım işe yaramayacaktı.. Ve en acısı bu duygularımı paylaşmaya kalktığımda aldığım cevaplar

- Allahın gücüne gider alır elinden görürsün
- Sus bebek hisseder üzülür kıyamam
- Dünya da milyonlarca insan bebek istiyor sen deli misin divane misin
- Nankör geliyorsun çok ayıp ! vs vs vs vs vs

Bu tepkiler beni hep susmam ve içime atmam için tetikledi. Bu arada doktor kontrolleri, kan tahlilleri güzel, kese oluşmuş güzel.. Bugün doktora gittim kalp atışları başlamış boyutu normal bu da güzel... Bunların hiç birisi mutlu olmama yetmedi yetmiyor...

Ben çocukları hiç sevmeyen bir insan değilim, aksine çok seviyorum.. Arkadaşlarımın çocuklarına gönüllü bakıcılık yaparım, doyururum uyuturum gezdiririm oynarım bu yüzden beni anlamıyorlar belki de.. Ben bir gün anne olmak istiyordum bu dünyaya çocuk getirmek istemiyorum diyen bir tip olmadım asla.. ama şuan istemiyordum ve tüm dünyaya sprey boyayla hayır henüz anne olmak istemiyorum ! diye yazasım ve herkese duyurasım var.. ( Ne olur çok çocuk sahibi olmak isteyip hala olamayan arkadaşlarım varsa hıncınızı benden çıkarmayın)

Bu hamilelik halini hiç sevmedim. Midem bulanıyor ve tüm dünya KOKUYOR ! Gaz maskesi ile dolaşmak istiyorum. 1 iş yaptığımda 10 iş yapmış kadar yoruluyorum. Çok sevdiğim yüzmeyi bırakmak zorunda kaldım. ( Çünkü havuza dr izin vermedi) Kilolu olarak hamile kaldım ki bu en korktuğum durumdu. Belim tam bir kalas gibi dümdüz henüz ikinci ayımda olmama rağmen ! Doktorum bana bugün 10 kilo alabilirsin seda eğer fazlasını alırsan (2 ayda 1 kilo aldım) sana yeme demek zorunda kalırım dikkatli ol dedi ve bulantılarım için hiçbir şey vermedi.

Doğurmak, bir bireyin sorumluluğunu almak, henüz şekillenmemiş evliliğime yeni bir boyut kazandırmak, kadın olmayı henüz öğreniyorken birden anneliğe adım atmak.. Bir kişiyi kendimden bile çok her an ölene kadar düşünecek kadar çok sevmek durumlarına hazır değilim. Çünkü çok zor bir hayatım oldu ve huzuru bulalı henüz 3-4 ay olmuştu.. Bu hayatta bana rahat yok mu hep mi başkalarını düşünmek zorundayım diye kendi kendimi yiyorum..

ve biliyorum şuan beni bebek duyuyor, Allah nankör geldiğimi düşünüyor ve beni evlat hasreti ile sınayabilir vs vs vs bunlar çoğaltılabilir. Ama içinde bulunduğum durum bu, hiç mi anlatmayayım, içime mi atayım.. Ne yapayım ? Buraya bakıyorum herkes mutlu havalara uçuyor 5 haftalık bebeğinden yavrum diye bahsedenleri gördüm ben bugün 8 haftalık hamileyim kalp atışlarını gördüm ve kurduğum cümle şu oldu. "Bugün embriyoyu da gördük gelişimi normal bir sıkıntı yok" Çok mu soğuğum, çok mu duygusuzum.. Herkes normal ben anormal miyim..

Bu satırlara kadar okuduğunuz için teşekkür ederim.. Lütfen yorumlarınızda incitici olmayın zira bu hamilelik insanı gereğinden fazla sulugözde yapıyor bir de buraya küsmeyeyim :)

Sevgiler Seda..

mutsuz gebe yokmu baslıgını görünce beni cekti canım acaba benim sıkıntımı yasayan varmıdır diye bi umutla girdim bazen insanın ona destek olabilecek onunla aynı dyguları yasamıs yasayan insanlarla dertleşmek istiyor. ama yazıyı görünce es geçmedim acizane fikrimi kırmadan yazmak istedim. eger yazında asla cocukları sevmeyen biri olsaydın bu üzüntüne tepki gösterirdim acıkcası. ama cocukları seviyorsun fakat hazır değilsin tabiki bi hayattan sonra baska bi sorumluluga alısmak zor ama hersey bizler için sana söylenenler gibi evet bekleyen isteyen senelerce beklyen olan yada olmayan cevremde cok insan var ama herkesin kaderi farklı yazılıyo bize bu minikler nasipse elimizden bişey gelmez. her zman bebeğini bekleyen annelerede duacıyım cok cok dua ediyorum rabbim kısa zamanda saglıklı bi minij nasip etsin. hayatta bazen düşünmeden hatalar yapabiliyoruz inan ben 5 ay korundum ilaçla sonraki 5 ay korunmadık ve her ay eşim dört gözle bekledi oldumu diye bende istiyodum ama hazır değildim neden onuda yazayım. 1-görümcemle yasıyorum ve eşimle istediğimiz gibi ne gezebiliyoruz ne rahat hareket edebiliyoruz
2-karakterime tamamen ters insanlara 1 seneden fazla katlanmaya calısıyorum
3-her hafta evde toplanırlar gürültü patırtı ki ben hiç sevmem evlenmeden öncede eşime belirtmiştim ama beklediğim gibi olmadı
4-ailemden 1200 km uzakta yasıyorum kıymetlerini cok sonra alnladıgım için kendime cok kızdım uykularım kac defa bölünüp agladım niye evlendim diye
yazdıklarım belki herkes için aynı dercede sıkıntı verici olmayabilir ama ben su 4 maddeyi yasadıgım hergün isyan ediyorum. buna ragmen canımdan bi parça olsun benimle olsun diye 5 ay korunmadık hamile kalamadım sonraki ay için artık umudumu kestim heralde artık olmayacak dediğim ay bebeğimizin olacagını öğrendik. en basta duygularım cok yogun değildi farkında değildim ama ne zaman 13 haftalıkken ucaga binip yolculuk yapacagım gün içimden rabbim bebeğimi koru diye dua ettim ozman anladım halbuki ona olan banada olucaktı ama ben onu düşündüm sonra minik tekmeleri basladı. ozmana kadarda bebeğimin farkındaydım ama suan okadar farklı bi duygudayım ki bu kadar sıkıntıya strese ragmen onun yolunu gözlüyorum. yasadıgım sıkıntılar gene benim yüzümden oldu neden evlenmeyi biz istedik savaşmak zorundayım ama bazen bi an geliyoki insan pes ediyo. ama genede her türlü bana ters insanlara ragmen aynı annem gibi cocuklarımı daima korucam kimseye ezdirmicem kim ne derse karsısında beni bulucak kendim için bir kere bile onlarla yüz göz olmadım ama cocugum için yıkarım dünyalarını basına.. ve dua ediyorum ki inşalla bebeğimi hakeden bi anne olurum. bazen rüyalarımda görüyorum resmen gerçekte yasıyo gibi ona bakıyorum emziriyorum yatıyorum altını değiştiriyorum.bazen öyle olur ya sanki gercekte yasamıs gibi rüya görürsün aynı öyle her uyandıgımda aklıma geldiğimde o gördüğüm rüyalara aglıyorum.. sonra rabbimle konusuyorum ben bu kadar güzel annelik duygularını hissedicek kadar ne sevap işledim bunu hakedicek kadar iyi birimiyim diye düşünüyorum binlerce şükür ediyorum halime. kendinden önce onu düşünüyosun sedacım sende bu bi işarettir ilerde daha iyi hissediceksin yavrunu o tekmeleri atıp sana tepki verince her ay dahada büyüdüğünü görünce dahada bi baska olucak. ben öyle olucanı düşünüyorum canım bi dönem bunu olması normal daha hormonlar ve vucudunda alısmadı bu duruma inşallah kısa zamanda atlatıcaksın belki eski kariyerimiz yada istediğimizi yaptıgımız günlerimiz olmicak. ama bi düşünsene arkadaşlarının cocuklarını bile bu kadar severken kimbilir kendi cocugunun bi tebessümünü görmek için nasıl cırpınıcaksın. bi dönem tekmelerine cok alısıcaksın bazen yorulup durucak endişe ediceksin. ve sunuda söylim sonucta aldrma gibi bi ihtimalin oldugun halde bi eger bunu yapamadıysan hala güzel mutlu günlerin için umut var demektir ben böyle görüyorum. ilk 3 ay bende cok zorluk yasadım bi ara gecti gene basladı ama herseye ragmen dünyamızı özellikle benim dünyamı aydınlatacagı günü dört gözle bekliyorum. umarız her dönemizi bizimle paylaşırsın mutlu oldugun günleri inş.güzel olucak hersey evet herseyde bi hayır ardır biz ne kadar isyan etsekte bişeyler bizim sınavımız bunu kazanmalıyız. ve sen bu sınavı kazanıcaksın gibi hissediyorum ben en basta bebeğini bırakmayarak gösterdin bunu. madem ondan ayrılmayacaksın bu günlerin tadını cıkarmaya bak cünkü baska yolun yok. hamileliğin güzel tarafını düşün eşin daha bi baglkı olucak bebeğiniz dogduktan sonra 3nüz dahada bi baglı olucaksınız. inan o kötü günleri unutturucak o güzel miniğin. rabbim hayırlısıyla tüm isteyen bekleyen hakeden tüm kadınlara bu güzel duyguları yasatsın en kısa zmanda. bebeklerimizin yokluklarını aratmasın. tüm yol gözleyen annelerede hayırlı saglıklı bebeklerine kavustursun. kolay dogum yapmamızı nasip etsin inş. umarım kırılacagın bişey yazmadım arkadaşım
 
herkes yazdıklarında kendine göre haklı...istersiniz istemezsiniz o sizin bileceğiniz iş...
6 aylıkken erken doğum yapıp 4 gün sonunda bebeğini toprağa veren biri olarak yazdıklarınız o kadar anlamsız geldi ki....
sadece yazmak istedim...
haksızsınız falan demiyorum yanlış anlaşılmasın. psikoloğa falan gidin belki faydası olur
 
herkes yazdıklarında kendine göre haklı...istersiniz istemezsiniz o sizin bileceğiniz iş...
6 aylıkken erken doğum yapıp 4 gün sonunda bebeğini toprağa veren biri olarak yazdıklarınız o kadar anlamsız geldi ki....
sadece yazmak istedim...
haksızsınız falan demiyorum yanlış anlaşılmasın. psikoloğa falan gidin belki faydası olur

allah yardımcın olsun arkadaşım.. büyük konusmamak gerek herkesin dünyası farklı olabilir. ama bazı yerleri yakaladım ki ben oda alısıcak bikere aldırabilirdi ama kıyamadı. yapsa yapabilirdi.. allah yar ve yardımcın olsun arkadaşım umarım güzel günler seninle olr. acın cok cok baska kimse bunun acısını bilemez kimseye yasatmasın rabbim.
 
allah yardımcın olsun arkadaşım.. büyük konusmamak gerek herkesin dünyası farklı olabilir. ama bazı yerleri yakaladım ki ben oda alısıcak bikere aldırabilirdi ama kıyamadı. yapsa yapabilirdi.. allah yar ve yardımcın olsun arkadaşım umarım güzel günler seninle olr. acın cok cok baska kimse bunun acısını bilemez kimseye yasatmasın rabbim.

amin canım sağol sizlere de Allah hayırlı doğumlar versin. Yazını da okudum Allah sana da sabırlar versin sebeplerini bilemem tabi ama inşallah kocanla çocuğunla başbaşa kalırsın :))
 
amin canım sağol sizlere de Allah hayırlı doğumlar versin. Yazını da okudum Allah sana da sabırlar versin sebeplerini bilemem tabi ama inşallah kocanla çocuğunla başbaşa kalırsın :))

aaay inş.arkadaşım cok istiyorum başbaşa kalmayı. görümcem bekar evlenmiyo eşimin anne ve babası vefat etti. oda bzimle kalıyo malesef. sabrın için teşekkürler canım:))
 
selam kızlar,
aynı durumdayım şuan 36 yaşındayım eşim 49 ve 8 haftalık hamileyim ve ne yapacağımızı bilemez durumdayız üç çocuğumuz var ve en küçüğü 13 yaşında seneye sınavı var ve senelerdir bunun için uğraşıyor kızım liseyi bitirdi ortanca da liseye gidiyor nisanda safra kesesi ameliyatı oldum o sırada rahim de yara olduğu için ria çıkarıldı ve tedaviye başladım ve sonuç kızlar çok sinirlerim bozuk ne yapacağımı bilmiyorum kimseye bir şey diyemiyorum

Senin durumunda çok zor.. Bir cana kıymak kolay bir karar değil.. Ama yaşın doğurmak için çookk büyük te değil.. Eğer ki bakabilecek gücün varsa doğur derim.. Kızların da kocaman olmuşlar sana yardım edeceklerdir.. Liseye giden ve liseyi yeni bitiren kızın başta seni üzebilirler ama sonra onlar da sevinirler.. Benim teyzem 41 yaşında doğum yaptı.. Çok üzülmüş çok utanmıştı.. Menapoza girdiğini sandığı için anlayamamışlardı hamile olduğunu.. Ama doğurdu iyi ki de doğurmuş benim miniğim şimdi 8 yaşında ve o zaman yaşanan tüm gerginlikler unutuluyor.. Ne kadar hazır olmasam da ben hamileliğimi sonlandırmayı hiç düşünmemiştim.. Çünkü bu dünyanın üstü varsa altı da var, Allaha hesabını nasıl vereceğiz ?
 
canım benim korunsaydınız keşke madem istemiyosunuz ama eşin istediği için korunmamış olabilir şu saatten sonra yapabileceğin birşey yok anlaşılan sen hariç herkes çoook mutlu olmuş.Ama o sana Allahın bir armağanı insan hamileyken benmi hamileyim annemi olucam ama kendimi hiç hazır hissetmiyorum falan gibi tuhaf hislere düşüncelere kapılıyo.inan annelik çook güzel birşey daha önce hiç tatamadığın bi düygu kokusu başka tadı başka. bulantıların en kısa zamanda geçer inşallah. inşallah hayırla sağlıkla gebeliğin sonucunda yavrunu kucağına alırsın ve söylediklerime o zaman hak verirsin.çocuk sahibi olmak için maddi manevi tüm varlığını gücünü sarfeden yıllarca uğraştığı halde çocuk sahibi olamayan o kadar çok insan varki anlatamamam.Bi armağan o sana onun için bundan sonra Canını sıkmak yerine onun varlığını kabullenip mutlu olmalısın bence. Hem biliyomusun senin o karnındaki minicik melek sen daha onun varlığından haberdar değilken bile seni anlıyor istemediğini hissediyor ve üzülüyodur.

şu yazı çok hoşuma gitmişti paylaşayım oku sende.


"Anneciğim, sen daha varlığımdan haberdar değilken,
ben nelerin farkındayım bir bilsen:

Acını ve hüznünüzü paylaşırım. Sevincine ortak olur, hoşlandığım şeylere alışırım. Hayata küsüp beni istemediğin zaman sana gücenir, ümitsizliğe düşerim.

Okşadığın ve iltifat ettiğin zaman sevinir, mutlu olurum.
Bir şeyden korktuğun veya çok öfkelendiğin zaman benim minicik kalbim daha hızlı çarpmaya başlar. Eğer alıştırdığın saatte beni okşamazsan,
kızgın bir halde tepinir, senden ilgi beklediğimi belli ederim.
Bana ninni söylediğin veya hoş bir müzik ( kur-anı kerim ) dinlettiğin zaman yumuşak hareketlerle kımıldanır tempo tutarım. Belki inanmayacaksın ama rüya bile görürüm.

Öyle ki; doğmadan önce gördüğüm rüyaların sayısı doğduktan sonra gördüğüm rüyalardan çok dah fazladır.

Daha zeki ve daha başarılı bir çocuk olmamı istiyorsan;
bana hamile kaldığın günden itibaren eğitimime başlamalısın.
Seni duyduğumdan, sesini diğer insanların sesinden ayırdığımdan hiç şüphen olmasın.
Çünkü senin sesinden daha güzel bir ses yok anneciğim."

Ana rahmindeki bebeğin dilinden okuduğunuz bu cümleler gerçektir ve bilimsel araştırmaların verileriyle doğrulanmış bulunmaktadır. anne baba sorumluluğunun doğumdan sonra başladığını savunan teoriler artık geride kalmıştır. Bilim adamları, yaptıkları araştırmalarda, doğum öncesinde eğitilen çocuklarda, eğitim almayan çocuklara oranla, beyin hücrelerinin ve hücreler arası nöron bağların daha fazla olduğunu tesbit etmiş bulunmaktadır.

Bu mektup beni çok duygulandırdı, gözlerim buğulandı.. Artık eskisi kadar değilim.. Alıştım ona.. Artık akşamları yatarken iyigeceler, sabah kalktığımda günaydın diyorum ona.. O mesajı yazdığımda çok yeniydi ve beni kimse anlamıyordu.. ama yine de çok teşekkür ederim :)
 
mutsuz gebe yokmu baslıgını görünce beni cekti canım acaba benim sıkıntımı yasayan varmıdır diye bi umutla girdim bazen insanın ona destek olabilecek onunla aynı dyguları yasamıs yasayan insanlarla dertleşmek istiyor. ama yazıyı görünce es geçmedim acizane fikrimi kırmadan yazmak istedim. eger yazında asla cocukları sevmeyen biri olsaydın bu üzüntüne tepki gösterirdim acıkcası. ama cocukları seviyorsun fakat hazır değilsin tabiki bi hayattan sonra baska bi sorumluluga alısmak zor ama hersey bizler için sana söylenenler gibi evet bekleyen isteyen senelerce beklyen olan yada olmayan cevremde cok insan var ama herkesin kaderi farklı yazılıyo bize bu minikler nasipse elimizden bişey gelmez. her zman bebeğini bekleyen annelerede duacıyım cok cok dua ediyorum rabbim kısa zamanda saglıklı bi minij nasip etsin. hayatta bazen düşünmeden hatalar yapabiliyoruz inan ben 5 ay korundum ilaçla sonraki 5 ay korunmadık ve her ay eşim dört gözle bekledi oldumu diye bende istiyodum ama hazır değildim neden onuda yazayım. 1-görümcemle yasıyorum ve eşimle istediğimiz gibi ne gezebiliyoruz ne rahat hareket edebiliyoruz
2-karakterime tamamen ters insanlara 1 seneden fazla katlanmaya calısıyorum
3-her hafta evde toplanırlar gürültü patırtı ki ben hiç sevmem evlenmeden öncede eşime belirtmiştim ama beklediğim gibi olmadı
4-ailemden 1200 km uzakta yasıyorum kıymetlerini cok sonra alnladıgım için kendime cok kızdım uykularım kac defa bölünüp agladım niye evlendim diye
yazdıklarım belki herkes için aynı dercede sıkıntı verici olmayabilir ama ben su 4 maddeyi yasadıgım hergün isyan ediyorum. buna ragmen canımdan bi parça olsun benimle olsun diye 5 ay korunmadık hamile kalamadım sonraki ay için artık umudumu kestim heralde artık olmayacak dediğim ay bebeğimizin olacagını öğrendik. en basta duygularım cok yogun değildi farkında değildim ama ne zaman 13 haftalıkken ucaga binip yolculuk yapacagım gün içimden rabbim bebeğimi koru diye dua ettim ozman anladım halbuki ona olan banada olucaktı ama ben onu düşündüm sonra minik tekmeleri basladı. ozmana kadarda bebeğimin farkındaydım ama suan okadar farklı bi duygudayım ki bu kadar sıkıntıya strese ragmen onun yolunu gözlüyorum. yasadıgım sıkıntılar gene benim yüzümden oldu neden evlenmeyi biz istedik savaşmak zorundayım ama bazen bi an geliyoki insan pes ediyo. ama genede her türlü bana ters insanlara ragmen aynı annem gibi cocuklarımı daima korucam kimseye ezdirmicem kim ne derse karsısında beni bulucak kendim için bir kere bile onlarla yüz göz olmadım ama cocugum için yıkarım dünyalarını basına.. ve dua ediyorum ki inşalla bebeğimi hakeden bi anne olurum. bazen rüyalarımda görüyorum resmen gerçekte yasıyo gibi ona bakıyorum emziriyorum yatıyorum altını değiştiriyorum.bazen öyle olur ya sanki gercekte yasamıs gibi rüya görürsün aynı öyle her uyandıgımda aklıma geldiğimde o gördüğüm rüyalara aglıyorum.. sonra rabbimle konusuyorum ben bu kadar güzel annelik duygularını hissedicek kadar ne sevap işledim bunu hakedicek kadar iyi birimiyim diye düşünüyorum binlerce şükür ediyorum halime. kendinden önce onu düşünüyosun sedacım sende bu bi işarettir ilerde daha iyi hissediceksin yavrunu o tekmeleri atıp sana tepki verince her ay dahada büyüdüğünü görünce dahada bi baska olucak. ben öyle olucanı düşünüyorum canım bi dönem bunu olması normal daha hormonlar ve vucudunda alısmadı bu duruma inşallah kısa zamanda atlatıcaksın belki eski kariyerimiz yada istediğimizi yaptıgımız günlerimiz olmicak. ama bi düşünsene arkadaşlarının cocuklarını bile bu kadar severken kimbilir kendi cocugunun bi tebessümünü görmek için nasıl cırpınıcaksın. bi dönem tekmelerine cok alısıcaksın bazen yorulup durucak endişe ediceksin. ve sunuda söylim sonucta aldrma gibi bi ihtimalin oldugun halde bi eger bunu yapamadıysan hala güzel mutlu günlerin için umut var demektir ben böyle görüyorum. ilk 3 ay bende cok zorluk yasadım bi ara gecti gene basladı ama herseye ragmen dünyamızı özellikle benim dünyamı aydınlatacagı günü dört gözle bekliyorum. umarız her dönemizi bizimle paylaşırsın mutlu oldugun günleri inş.güzel olucak hersey evet herseyde bi hayır ardır biz ne kadar isyan etsekte bişeyler bizim sınavımız bunu kazanmalıyız. ve sen bu sınavı kazanıcaksın gibi hissediyorum ben en basta bebeğini bırakmayarak gösterdin bunu. madem ondan ayrılmayacaksın bu günlerin tadını cıkarmaya bak cünkü baska yolun yok. hamileliğin güzel tarafını düşün eşin daha bi baglkı olucak bebeğiniz dogduktan sonra 3nüz dahada bi baglı olucaksınız. inan o kötü günleri unutturucak o güzel miniğin. rabbim hayırlısıyla tüm isteyen bekleyen hakeden tüm kadınlara bu güzel duyguları yasatsın en kısa zmanda. bebeklerimizin yokluklarını aratmasın. tüm yol gözleyen annelerede hayırlı saglıklı bebeklerine kavustursun. kolay dogum yapmamızı nasip etsin inş. umarım kırılacagın bişey yazmadım arkadaşım

Yaşadıkların çok zor Allahım yardımcın olsun öncelikle... Görümcen kaç yaşında peki bu arada ? Evdeki ağırlığını bebek olduktan sonra koy yükün hafifler en azından..

Bana gelince, o yazıyı yazdığımda hamile olduğumu öğreneli daha 2 - 3 hafta falan olmuştu ve cidden çok mutsuzdum.. Bebeğimi seviyorum, ona kıyamıyor ve zarar gelmeisnden korkuyorum.. Minibüse koşarken mesela içimden "sıkı tutun fasulye" diyorum gibi gibi.. Zamanla alışıyor insan.. Hormonlar vs herşey alt üst ediyor insanı.. Ve demek istediğim de şuydu aslında..

tüm hamileler hava da uçmuyorlar, mutsuz olanlar da var.. ve bunu seslendirmesi gerekti birinin o cesur adımı ben attım
 
aynen ben de öyleydim yeni evliydik ve enaz 1 yıl çocuk düşünmüyordum ama eşim çok istiyordu çocuğumun okuluna gittiğimde arkadaşları deden mi geldi desinler diyodu :) hamile olduğumu öğrendiğimde hiçbişey hissetmemiştim ne sevinmiştim ne de üzülebilmiştim. hele mide bulantıları başladığında kurtulmak istemiştim biran önce içimdeki şeyden :) 3 ay hep serum yedim ilk 3 ay ile son 3 ay hep mide bulantıları. ama tekmelerinii hissettiğimde ilk anne olduğumu o zaman anlamıştım çok güzel bi duygu hele kucağına aldığında o mis kokusunu içine çektiğinde bütün herşeyi unutuyorsun çektiğim herşeye değermiş diyorsun.
 
takvim yöntemi korunma şekli değilki. hiç istemeyen biri için ya ria ya kondom ya hap vardır.bence siz hiç istemeyen biri değildiniz sadece korunmayayım ama bebekde olmasın şeklindeydi bence ilişkileriniz.
artık olan olmuş bundan sonrasına bakarsınız
 
herkes yazdıklarında kendine göre haklı...istersiniz istemezsiniz o sizin bileceğiniz iş...
6 aylıkken erken doğum yapıp 4 gün sonunda bebeğini toprağa veren biri olarak yazdıklarınız o kadar anlamsız geldi ki....
sadece yazmak istedim...
haksızsınız falan demiyorum yanlış anlaşılmasın. psikoloğa falan gidin belki faydası olur

Sizin durumunuz da oldukça zor tabi.. Şuan sizin psikolojinizin içinde iken benim bu yazdıklarımı anlamanızı beklemek saçma olur.. Allah sabır versin..
 
aynen ben de öyleydim yeni evliydik ve enaz 1 yıl çocuk düşünmüyordum ama eşim çok istiyordu çocuğumun okuluna gittiğimde arkadaşları deden mi geldi desinler diyodu :) hamile olduğumu öğrendiğimde hiçbişey hissetmemiştim ne sevinmiştim ne de üzülebilmiştim. hele mide bulantıları başladığında kurtulmak istemiştim biran önce içimdeki şeyden :) 3 ay hep serum yedim ilk 3 ay ile son 3 ay hep mide bulantıları. ama tekmelerinii hissettiğimde ilk anne olduğumu o zaman anlamıştım çok güzel bi duygu hele kucağına aldığında o mis kokusunu içine çektiğinde bütün herşeyi unutuyorsun çektiğim herşeye değermiş diyorsun.

evet sanıyorum beni de aynı son bekliyor :)


takvim yöntemi korunma şekli değilki. hiç istemeyen biri için ya ria ya kondom ya hap vardır.bence siz hiç istemeyen biri değildiniz sadece korunmayayım ama bebekde olmasın şeklindeydi bence ilişkileriniz.
artık olan olmuş bundan sonrasına bakarsınız

Takvim yöntemi ile kendim saydığım sürece hiç hamile kalmadım.. Eylülden sonra bebek istediğim için kadın doğum rutin kontrolüne gittiğimde beni hamile kalma dönemimle ilgili yanılttı.. Eğer ben doktoru değil yine kendi bildiğimi yapsaymışım hamile kalmayacakmışım. Ben korunmayayım ama bebekte olmasın gibi bir mantık aklı olan herkes için çok saçmadır..
 
sadece ilk yazını okudum da ona göre cevap veriyorum
şuan hamilelik psikolojiisndesin
yaşadıkların çok normal
hep aklında ş soru var BEN NE YAPICAM.....
evt sen kilo alıcaksın
evt dünya kokacak
kendinden igrenceksin
kocana beni sevmiyosun çirkinleştim artık ben diceksin
çekilmez bi insan olucaksın
eşine bagırıcaksın
iş yapmak hata gezmek istemiceksin
cildin bozula bilir karnın çatlaya bilir
kilo almaktan nefes alamıcaksın
daralıcaksın
hepsi olucak ama bu şüreç 9 ay sürücek ve 1 saatte kurtulacaksın...
sonra ne mi olcak
kilo vericeksin
eskisinden daha güzel ve alımlı olucaksın
bakımlı olucaksın
ve ne olcak biliyomusun
san muhtaç biri gelicek
emerken gözüne bakıcak
yabancı birine gidince aglıcak sana gelince susacak
ve sen dünyada eminol bu kadar lezzetli hiç bişey yoktur
ister elmasların pırlantaların olsun
hiç bişeye degişmezsin
sana ANNE DİYE BAKICAK SONRA DİLLENDİRECEK
işte bu süreç var sırf bunlar için degecek
ama geçicek
hiçbişeyden korkma ürkme yılma
herşey çok mükemmel olucak :16::16:
iki melek annesi:16:

ancak bukadar güzel anlatılabilirdi ağladım inan:'((
 
Merhaba kızlar,

Sanıyorum siteye üye olalı ve aktif şekilde kullanmaya başlayalı 1 hafta falan oldu. Hamile olduğumu öğrendikten sonra buraya geldim, belki ben gibi hissedenler vardır, damdan düşeni damdan düşen anlar mantığı ile birilerini aradım ama nafile..

Ben 28 yaşındayım, 8 haftalık hamileyim.. Bu çok ta istenen bir gebelik değildi. Yazdan sonra bebek planlarken birden bire hamile olduğumu öğrendim. HİÇ MUTLU OLMADIM. Reglim geçtiği akşam daha test yaptım çünkü asla sekmezdi o gün gecikmesi imkansızdı. İkinci çizgi silik çıkmasına rağmen inanmadım başka testler aldım birinde negatif (ki kendisine 25 tl gibi bi ücret verdim) diğerinde pozitif çıktı (ki bu da çin malı dediğimiz 3 liralık testti) içim rahat etmedi, o gece gözüme uyku girmedi.. Sabah işe gittim.. Öğlen bir test daha aldım yine 2. çizgi silik, hemen izin aldım hastaneye gittim kan testi yaptırdım ve sonuç 134 çıkmıştı. Yani hamileydim..

Eve gittim eşime söyledim o havalara uçtu ağladı falan ( kendisi 37 yaşında ve çocuğunun olmasını çok istiyor bana manevi baskı uyguluyordu) Ben yaklaşık 4 gün sustum. Ailelere anneler gününde söyleme kararı aldık ve evet her iki ailenin de tek torunu olması nedeni ile her iki tarafta çok mutluydu.. Hamile olduğumu bilen arkadaşlarımdan gelen anneler günün kutlu olsun mesajları telefonları falan filan.. O güne dek konuşmayan, ağlamayan, gülmeyen kısacası nötr olan ben. Kimseye söylemeyin dememe rağmen herkese söyleyen kayınvalidem yüzünden, ağzıma zorla tıkılan sebzeler meyveler vs ler yüzünden iyice gerilmiş eve gelmemle evde ağlama krizine girmem bir olmuştu.

Ve o zaman eşime tekrar ve ağlayarak söyledim istemediğimi... Aldıralım o zaman dedi. Bunu da yapamazdım, Allahımın verdiği cana kıyamazdım. Kapana komple sıkışmış bir hayvan gibi ne ağlamalarım ne çırpınmalarım ne istemiyorum diye dünyaya haykırmalarım işe yaramayacaktı.. Ve en acısı bu duygularımı paylaşmaya kalktığımda aldığım cevaplar

- Allahın gücüne gider alır elinden görürsün
- Sus bebek hisseder üzülür kıyamam
- Dünya da milyonlarca insan bebek istiyor sen deli misin divane misin
- Nankör geliyorsun çok ayıp ! vs vs vs vs vs

Bu tepkiler beni hep susmam ve içime atmam için tetikledi. Bu arada doktor kontrolleri, kan tahlilleri güzel, kese oluşmuş güzel.. Bugün doktora gittim kalp atışları başlamış boyutu normal bu da güzel... Bunların hiç birisi mutlu olmama yetmedi yetmiyor...

Ben çocukları hiç sevmeyen bir insan değilim, aksine çok seviyorum.. Arkadaşlarımın çocuklarına gönüllü bakıcılık yaparım, doyururum uyuturum gezdiririm oynarım bu yüzden beni anlamıyorlar belki de.. Ben bir gün anne olmak istiyordum bu dünyaya çocuk getirmek istemiyorum diyen bir tip olmadım asla.. ama şuan istemiyordum ve tüm dünyaya sprey boyayla hayır henüz anne olmak istemiyorum ! diye yazasım ve herkese duyurasım var.. ( Ne olur çok çocuk sahibi olmak isteyip hala olamayan arkadaşlarım varsa hıncınızı benden çıkarmayın)

Bu hamilelik halini hiç sevmedim. Midem bulanıyor ve tüm dünya KOKUYOR ! Gaz maskesi ile dolaşmak istiyorum. 1 iş yaptığımda 10 iş yapmış kadar yoruluyorum. Çok sevdiğim yüzmeyi bırakmak zorunda kaldım. ( Çünkü havuza dr izin vermedi) Kilolu olarak hamile kaldım ki bu en korktuğum durumdu. Belim tam bir kalas gibi dümdüz henüz ikinci ayımda olmama rağmen ! Doktorum bana bugün 10 kilo alabilirsin seda eğer fazlasını alırsan (2 ayda 1 kilo aldım) sana yeme demek zorunda kalırım dikkatli ol dedi ve bulantılarım için hiçbir şey vermedi.

Doğurmak, bir bireyin sorumluluğunu almak, henüz şekillenmemiş evliliğime yeni bir boyut kazandırmak, kadın olmayı henüz öğreniyorken birden anneliğe adım atmak.. Bir kişiyi kendimden bile çok her an ölene kadar düşünecek kadar çok sevmek durumlarına hazır değilim. Çünkü çok zor bir hayatım oldu ve huzuru bulalı henüz 3-4 ay olmuştu.. Bu hayatta bana rahat yok mu hep mi başkalarını düşünmek zorundayım diye kendi kendimi yiyorum..

ve biliyorum şuan beni bebek duyuyor, Allah nankör geldiğimi düşünüyor ve beni evlat hasreti ile sınayabilir vs vs vs bunlar çoğaltılabilir. Ama içinde bulunduğum durum bu, hiç mi anlatmayayım, içime mi atayım.. Ne yapayım ? Buraya bakıyorum herkes mutlu havalara uçuyor 5 haftalık bebeğinden yavrum diye bahsedenleri gördüm ben bugün 8 haftalık hamileyim kalp atışlarını gördüm ve kurduğum cümle şu oldu. "Bugün embriyoyu da gördük gelişimi normal bir sıkıntı yok" Çok mu soğuğum, çok mu duygusuzum.. Herkes normal ben anormal miyim..

Bu satırlara kadar okuduğunuz için teşekkür ederim.. Lütfen yorumlarınızda incitici olmayın zira bu hamilelik insanı gereğinden fazla sulugözde yapıyor bir de buraya küsmeyeyim :)

Sevgiler Seda.
.

öncelikle tebrik ederim RABBİm hayırlı sağlıklı evlat eylesin nur olsun inşaALLAH. bizler bizim için neyin hayırlı neyin hayırsız olduğunu bilemeyiz herşeyin en iyisini en doğrusunu MEVLAMIZ yüce sahibimiz bilir. RABBİMiz hükmeder bize de Onun hükmüne rıza göstermek düşer canım benim. herkes farklı olduğu gibi herkesin içdünyası da olaylara bakış açısı da yaşadığı duygular da elbette farklıdır. tek tip değiliz aynı olamayız. ben mart ayında evlendim ve şuan hamileyim ve 11.haftamdayım. evlendğimiz günden itibaren eşim de ben de istiyorduk planlı ve istenen bir gebelikti. üstelik yaşım genç 24 yaşındayım eşim 31 yaşında. ilk ay olmadı adet gördüğümde inanırmısın üzüldüm garip bir duygu bu kendi annem bile kzıım dur daha ne bu umutsuzluk dedi. ve mayıs ayında anneler gününde hamile olduğumu öğrendim. o an ki mutluluğumu tarif etmeme imkan yok.tabi eşim de enaz benim kadar mutlu oldu. fakat biraz zaman geçmeye başlayınca daha bi duygusallaştım daha kırılgan daha hassas oldum tüm dünya kokmaya günde defalarca kusmaya başladım. hamile değil sanki hastaydım.(şuan önemli ölçüde azalıyor bu durum). hiçbirşeyden tat almamaya başladım. ve korkular da cabası oldu. geceelri uyuyamaz oldum. anneliği bukadar çok isteyen ben ya ben iyi bir anne olamazsam ya bakamazsam ya onu iyi yetiştiremezsem vs . gibi biryığın korkular kaygılar taşımaya başladım. bunlargayet normal düşüncelermiş. hormonlarımız yapıyor bunu. geçici bir süre emin ol. yavrunu hissetmeye başladıkça anneliğe alışacaksın. seninle durumumuz evet farklı ama anlatmak istediğim şey;anneliği bukadar çok isteyen biri olarak böyle gelgitler yaşadıysam senin yaşaman gayet normal. bunun için kendini suçlama. zamanla herşey düzelicek ve mükemmel bir ANNE olucaksın ianan bana... sağlıcakla kal bebeğine de iyi bak:)
 
Yaşadıkların çok zor Allahım yardımcın olsun öncelikle... Görümcen kaç yaşında peki bu arada ? Evdeki ağırlığını bebek olduktan sonra koy yükün hafifler en azından..

Bana gelince, o yazıyı yazdığımda hamile olduğumu öğreneli daha 2 - 3 hafta falan olmuştu ve cidden çok mutsuzdum.. Bebeğimi seviyorum, ona kıyamıyor ve zarar gelmeisnden korkuyorum.. Minibüse koşarken mesela içimden "sıkı tutun fasulye" diyorum gibi gibi.. Zamanla alışıyor insan.. Hormonlar vs herşey alt üst ediyor insanı.. Ve demek istediğim de şuydu aslında..

tüm hamileler hava da uçmuyorlar, mutsuz olanlar da var.. ve bunu seslendirmesi gerekti birinin o cesur adımı ben attım
mutsuz günlerini atlatmana sevindim canım bebeğinle eşinle güzel günleriniz olsun inşallah. görümcem 35 yasında aynen öyle yapmayı düşünüyorum tam 4 tane var bende hangisine ne yaparım bilmiyorum hayırlısı olsun hepimiz için canım
 
öncelikle tebrik ederim RABBİm hayırlı sağlıklı evlat eylesin nur olsun inşaALLAH. bizler bizim için neyin hayırlı neyin hayırsız olduğunu bilemeyiz herşeyin en iyisini en doğrusunu MEVLAMIZ yüce sahibimiz bilir. RABBİMiz hükmeder bize de Onun hükmüne rıza göstermek düşer canım benim. herkes farklı olduğu gibi herkesin içdünyası da olaylara bakış açısı da yaşadığı duygular da elbette farklıdır. tek tip değiliz aynı olamayız. ben mart ayında evlendim ve şuan hamileyim ve 11.haftamdayım. evlendğimiz günden itibaren eşim de ben de istiyorduk planlı ve istenen bir gebelikti. üstelik yaşım genç 24 yaşındayım eşim 31 yaşında. ilk ay olmadı adet gördüğümde inanırmısın üzüldüm garip bir duygu bu kendi annem bile kzıım dur daha ne bu umutsuzluk dedi. ve mayıs ayında anneler gününde hamile olduğumu öğrendim. o an ki mutluluğumu tarif etmeme imkan yok.tabi eşim de enaz benim kadar mutlu oldu. fakat biraz zaman geçmeye başlayınca daha bi duygusallaştım daha kırılgan daha hassas oldum tüm dünya kokmaya günde defalarca kusmaya başladım. hamile değil sanki hastaydım.(şuan önemli ölçüde azalıyor bu durum). hiçbirşeyden tat almamaya başladım. ve korkular da cabası oldu. geceelri uyuyamaz oldum. anneliği bukadar çok isteyen ben ya ben iyi bir anne olamazsam ya bakamazsam ya onu iyi yetiştiremezsem vs . gibi biryığın korkular kaygılar taşımaya başladım. bunlargayet normal düşüncelermiş. hormonlarımız yapıyor bunu. geçici bir süre emin ol. yavrunu hissetmeye başladıkça anneliğe alışacaksın. seninle durumumuz evet farklı ama anlatmak istediğim şey;anneliği bukadar çok isteyen biri olarak böyle gelgitler yaşadıysam senin yaşaman gayet normal. bunun için kendini suçlama. zamanla herşey düzelicek ve mükemmel bir ANNE olucaksın ianan bana... sağlıcakla kal bebeğine de iyi bak:)

Eftelyacım artık o ilk yazdığım yazıya göre çok daha iyiyim.. Biraz da sizlerin sayesinde adapte oldum desem yalan olmaz.. Hep birlikte güzel günler göreceğiz inşAllah :)


mutsuz günlerini atlatmana sevindim canım bebeğinle eşinle güzel günleriniz olsun inşallah. görümcem 35 yasında aynen öyle yapmayı düşünüyorum tam 4 tane var bende hangisine ne yaparım bilmiyorum hayırlısı olsun hepimiz için canım

4 tane görümcen mi var... ve hep birlikte mi yaşıyorsunuz ? Yoksa bekar olan yanında diğerleri evli mi ? Bu duruma bir çözüm bulunmalı bence sonsuza kadar böyle olmaz ama benden sana tavsiye ağırlığını koymazsan sonsuza dek ezilirsin.:34:
 
Eftelyacım artık o ilk yazdığım yazıya göre çok daha iyiyim.. Biraz da sizlerin sayesinde adapte oldum desem yalan olmaz.. Hep birlikte güzel günler göreceğiz inşAllah :)

canım çooook sevindim inan. İnşaALLAH hayırlısıyla meleklerimzi kucağımıza alırız bir de onların hallerini paylaşırız hep birlikte inşaALLAH:))
 
Eftelyacım artık o ilk yazdığım yazıya göre çok daha iyiyim.. Biraz da sizlerin sayesinde adapte oldum desem yalan olmaz.. Hep birlikte güzel günler göreceğiz inşAllah :)




4 tane görümcen mi var... ve hep birlikte mi yaşıyorsunuz ? Yoksa bekar olan yanında diğerleri evli mi ? Bu duruma bir çözüm bulunmalı bence sonsuza kadar böyle olmaz ama benden sana tavsiye ağırlığını koymazsan sonsuza dek ezilirsin.:34:

bekar olan bizimle diğer 3ü evli ama evli oldukları farksız diyebilirim cümbür cemaat toplanırlar bi görümcem cocugunu alıp haftasonu gelir 2 3 gün kalır. her hafta acaba bu haftada gelicekmi diye düşünüyorum stres yapıyorum. evdekine karsı agırlıgım var zaten ama diğerleri farklılar evdeki görümcemle biraraya gelince evdekininde aklına giriyolar. aslında cok cok iyi biri ama incelikleri bilmiyo yanlız kalmamız gerektiğini farkedemiyo kültürleri biraz farklı. eşim sagolsun kimseye göz göre ezdirmez ama farketmeden eziliyorum aslında bikaç güne yeni evimize gecicez artık umudum orada belki gelmezler diyorum yada cocuk olunca cekinirler belki diyorum ama hepsi boş düşünce okadar hassas düşünen biirileri değiller
 
Seda merhaba,yazın gerçekten çok güzel olmuş ama bence mutsuz olma . Çocuk isteyipte maalesef başka nedenlerden dolayı ona sahip olamayan çok kadın var :( Benim iş yerinden arkadaşım mesela , nasıl çocuk özlemi çekiyor, bizimkileri nasıl seviyor eşi de aynı şekilde ama çocuğu olma ihtimali 0 .Çok zor durumda ,bazen yanında çocuklarımızı sevemiyoruz diyebilirim.

Hayat bize bazen acı bazende çok tatlı olaylar yaşamamıza neden olabiliyor. Bak benimde bir hikayem var okumak isterseniz buyrun Hakkımızda | 1 Baba 1 Anne | . Kızımla ,canımla herşeyi yapıyoruz. Sende ilerde böyle bir blog açar hatta şimdiden belki de defter tutmaya başlamışındır. Bu çok önemli biliyor musun? Geçen aldım elime defteri okumaya başladım ,neler yazmışım neler varya. Onu kucağına aldığın anda herşey değişecek :) sabırlı ve mutlu ol .

Sevgiler Burcu 1anne.

Ben önceden çok yazardım ama hamile kaldığımdan beri bir duygusuzluk hakim bu konuda sanıyorum bu yetimi benim fasulye benden alacak :) Bloğunu muhakkak incelerim.. Her mesajımda dediğim gibi şuan ki ruh halim çok daha farklı ve iyi.. Ve ben anne olmayı istemeyen değil henüz hazır olmadığımı hissederken kendini hamileliğin ortasında bulmuş biriyim ondan.. Sabırla okuduğun için teşekkürler :)
 
Back