Naptin findik ? Konustun mu abinle ?
Annem dun ve bugun hem abime hem bana kizgindi. Cunku bahsettigim gibi hanfendi bir tek benim degil abimin hakkinda da ileri geri konusmustu ve abimin hicbirinden haberi yoktu.
Abim bu aksam gelecekti isten. Ben de eve geldiginde annem basina ususecek, ona da bana soylediklerini soyleyecek diye uzuldum. Neye ugradigini sasirmasin diye gelmeden once aradim. Annem doldurusa geldi ikimizle ilgili, evde seni gergin olaylar bekliyor olabilir diye uyardim.
Fakat eve geldiginde annem; gunun nasil gecti oglum, cok mu yoruldun kiyamam, en sevdigin yemekleri yaptim dedi. Sok oldum. Ve anladim ki garezi yalnizca banaymis. Hani firsat bekliyormus sanki bana bela okumak, kusmek kirilmak icin.
Oyle zoruma gitti ki daha fazla durmadim yanlarinda odama gectim.
Bir ara mutfaktan bir seyler almak icin ciktim odamdan, sonra yanlarina gitmek istedim. O sirada planlar yapildigina sahit oldum. Annem, babam ve abim oturmus mobilyalarin beyaz esyalarin dugunun ne kadar tutacagindan bahsediyordu. Abime sen takma kafana her sey hallolur falan diyorlardi.
Ha bir de annemin babama, senin kizin cok mu hayirli bir evlat sanki dedigini duydum. Evlenecegi cocugu karsima alip uyaracagim. Annene karsi saygisizlik ettirme, eger ederse agzina bir tane vurup sustur diyecegim dedi bir de.
Babam ne demek bu simdi dese her seyi anlatip babami kiskirtacak gibiydi ama Allahtan sormadi babam.
Daha fazlasina dayanamadim geri dondum odama.
Ben birkac cumle ve yalan yere oldugunu cok iyi bildigi iki yemin yuzunden bana bu muameleyi yapan anne icin uzulmuyorum artik.
Agladi ve aglamasina ben sebep oldum diye kendimi yedim bitirdim ama adeta benden nefret etmeye firsat kollarmis zaten.
Abimi benden daha cok sevdigini bilirdim, kendi de soylerdi zaten ama beni hic sevmedigini bilmezdim konduramazdim.
Ben ailesindeki herkese ayri ayri hakaret eden birine hala karim deme hayalleri kuran abiyi de dusunmuyorum artik.
O benim abim degil sanki ikizimdi, su dunyada annemden babamdan daha cok deger verdigim insandi. Ama goruyorum ki o da tek tarafliymis.
Ortada hicbir engel olmadigi halde benim evliligimi surekli erteleme gayretinde olan babamin da onceki gece ben bu kizi istemeye gitmeyecegim derken bugun " hayirli is uzatmaya gelmez" dedigini duydum kulaklarimla. Sanki benim is hayirsiz...
Su saatten sonra benim tek istedigim evlenip defolup gitmek bu evden.
Kim hakkimda ne dusunmus, kim dogru soylemis, kim bana iftira atmis zerre kadar da umrumda degil.
Insanin kendi ailesi tarafindan insan yerine konulmadigini bilmek cok aciymis.
Yarin sinavim var ama beni uyku tutmuyor, bunlari yazarken bile gozumun yasindan ekrani gormekte zorlaniyorum...
Okuyanlar lutfen bana dua etsinler.