Her ailenin yapısı farklı demek ki. Bizim ailede kuzenlerimin hep uzun ilişkileri vardı, üniversitelerini bitirip işlerine girip 25 li yaşlarda evlendiler. Zaten bence seviyorum dedikten sonra aileler pek bir şey diyemiyor. Hatta benim babam bana evlenmesen sana bir ömür de bakarım diye takılıyor arada.Tatlım kırılma ama aklı başında hiçbir aile 20 yaşındaki kızının 3-4 yıllık ilişkisi var diye çeyiz almasına ve evlenmesine müsaade ve teşvik etmez...Hele ki dımdızlak 30k maaşlı 25 yaşında bir adamla...Yanlış anlama ama bu tür aileler kızları boşanmak istediğinde de " boşanıp da bizi rezil mi edeceksin, çocugunla bosanip ustumuze mi kalacaksın , kır k.çını otur" diyebilen kafa yapısında, yobaz zihniyetli insanlar oluyor genelde...Ben seni kendi kızımın yerine koyuyorum, o yüzden hiç mi hic doğru gelmiyor ailenin tavrı
mutluluğunuz daim olsun inşallahMerhaba,
Maddi imkanı, birikimi olmayan, benden az maaşı olan, hatta aile desteği değil kösteği olan, iyi huylu, çalışkan biri ile evlendim, nasıl geçinirim diye kaygım olmadı.
20+ yılın özeti: her şey bir anda olmadı elbette ama, şükürler olsun,birlikte Rabbim fırsat verdi çok şeyimiz oldu.
Umarım herşey gönlünce olurHer ailenin yapısı farklı demek ki. Bizim ailede kuzenlerimin hep uzun ilişkileri vardı, üniversitelerini bitirip işlerine girip 25 li yaşlarda evlendiler. Zaten bence seviyorum dedikten sonra aileler pek bir şey diyemiyor. Hatta benim babam bana evlenmesen sana bir ömür de bakarım diye takılıyor arada.
Beyaz eşyayı da almışınız vaz mı geçmeyi düşünüyorsunuzBiz 4 senedir beraberiz ben çeyizimi üniversitedeyken bir yandan dizdim, çok az eksik kaldı. Beyaz eşyamızı da aldık. 1.5 sene sonra da evlilik kısmetse. Zamana yayıyoruz dediğiniz gibi. Size de kolaylıklar diliyorum umarım gönlünüzce olsun
Kuzenlerin de aynı ailenin kafa yapısına dahil ya kuşum, o yüzden onların yaptığı, teşvik ettiği ve bu yüzden sana doğru gelen herşey doğru olmayabilir diyorum...Sana sadece şunu sorayım; evlenmesen sana bir ömür bakarım diyen baban, sen "ben evlenmeden önce kendi evime çikip, kendi gelirimle birkaç yil yalnız yasayarak ayaklarimin üstünde durmak, doya doya arkadaşlarımla tatillere gidip gezmek istiyorum, hazır kullanabileceğim çeyiz ve beyaz esyam da var nasılsa" desen, izin verir mi sence?Her ailenin yapısı farklı demek ki. Bizim ailede kuzenlerimin hep uzun ilişkileri vardı, üniversitelerini bitirip işlerine girip 25 li yaşlarda evlendiler. Zaten bence seviyorum dedikten sonra aileler pek bir şey diyemiyor. Hatta benim babam bana evlenmesen sana bir ömür de bakarım diye takılıyor arada.
Sadece erkeğin maaşı üzerine bir hayat planı yapmak doğru değil..siz de 30 bin alırsaniz geçinir gidersiniz..ailerden kalacak birşeyler yoksa maaşla birikim yapıp ev alınmıyor artık..insanlar kira,gıda,ulaşım giderlerini zar zor karşılayabiliyor ancaSizce maddi imkanı çok olmayan fakat düzenli bir işi olan huyu melek gibi olan ve çalışkan erkekle evlenilir mi? Erkek arkadaşımın maaşı piyasaya göre az, durum öyle görünüyor ki kirada oturacağız ve hayatımın sonuna kadar ben de çalışmak zorunda olacağım. . Yaşadığımız semtte kiralar en az 20 bin ve erkek arkadaşımın maaşı 30 bin. Çalışmaktan kaçmıyorum fakat evlilik çok büyük bir sorumluluk ve karar en basitinden çocuğum olduğunda bırakıp işe gitmek zorunda olacağım. Yapamam demiyorum sadece sizlerin düşüncelerini merak ediyorum. Çevremde evlenerek ev araba sahibi olan kadınları görüyorum, hayat onlar için daha kolay olacak gibi geliyor. Ailemin evinde rahat büyüdüğüm için tüm bu sorumluluklardan korkuyorum. Diğer yandan sevgilim gerçekten çok iyi biri bebek gibi seviliyorum ve onu çok seviyorum. Maddi imkansızlıklarla evlenip sonra her şeyi yoluna koyanlarınız var ise dinlemek isterim. İki gönül bir olunca her şey hallolur muYoksa daha mı gerçekçi bakmalıyız hayata.
Ben eşime göre maddi durumu çok daha iyi bir ailede büyüdüm zamanında yokluğuda çok gördük orası ayrı hiçbir zaman paraSizce maddi imkanı çok olmayan fakat düzenli bir işi olan huyu melek gibi olan ve çalışkan erkekle evlenilir mi? Erkek arkadaşımın maaşı piyasaya göre az, durum öyle görünüyor ki kirada oturacağız ve hayatımın sonuna kadar ben de çalışmak zorunda olacağım. . Yaşadığımız semtte kiralar en az 20 bin ve erkek arkadaşımın maaşı 30 bin. Çalışmaktan kaçmıyorum fakat evlilik çok büyük bir sorumluluk ve karar en basitinden çocuğum olduğunda bırakıp işe gitmek zorunda olacağım. Yapamam demiyorum sadece sizlerin düşüncelerini merak ediyorum. Çevremde evlenerek ev araba sahibi olan kadınları görüyorum, hayat onlar için daha kolay olacak gibi geliyor. Ailemin evinde rahat büyüdüğüm için tüm bu sorumluluklardan korkuyorum. Diğer yandan sevgilim gerçekten çok iyi biri bebek gibi seviliyorum ve onu çok seviyorum. Maddi imkansızlıklarla evlenip sonra her şeyi yoluna koyanlarınız var ise dinlemek isterim. İki gönül bir olunca her şey hallolur muYoksa daha mı gerçekçi bakmalıyız hayat
Bu arada eşimin maddi durumu olmasada çok sorumluluk sahibi bir insandır sabah beşte de olsa kalkar için işine gider tembel bir insan olsa muhtemelen evlenmezdim ama çalışkandır ve ben de öyleyim yani bana kalırsa maddi durumdan çok karşınızdaki insan taşı sıkıp suyunu çıkarır mı her koşulda çalışır mı önemli olan bu benceBen eşime göre maddi durumu çok daha iyi bir ailede büyüdüm zamanında yokluğuda çok gördük orası ayrı hiçbir zaman para
odaklı bir insan olmadım. Babam her zaman evi olmayana kız vermem diyen bir adamdı ve eşim benden iki yaş küçük ben 26 o 24 yaşında babamı ikna etmek çok zor oldu ben kendimi bildim bileli hep çalışan bir insanım ailece genelde iş yapıyoruz şu anda da bir konaklama işletmesi işletiyoruz annem bile eşimi çok severken maddi konulara gelince ayrılmamızı istediği dönem oldu ve yine babamın türlü türlü oyunları oldu biz her şeye rağmen evlendik. Düğün konularında asla iki tarafı da zorlamadık her şeyi çalışarak emek emek yaptık tabi yine babamın yardımları oldu sağ olsun, babam evlendikten sonra eşimin değişeceğini düşünüyordu eşim değişmedi aksine evlat gibi oldu tabi daha bir senedir evliyiz umarım bu böyle devam eder ama şu anda etrafımızdaki herkes evliliğimize ilişkimize çok imrenir ben kocamcı o karımcı öyle söyliyimbabamın ağzından takdir kelimesi duymak çok zordur geçenlerde dedi ki etrafımda görüp de çok takdir ettiğim çok beğendiğim tek çiftsiniz aferin size ha bu arada ilk evlendiğimizde eşimin işi gurbete gitmesi gereken bir işti ama bir şekilde şans yüzümüze güldü ve bir şekilde memuriyet gibi bir işe girdi uzaga gitmemesi gereken maaşı çok daha iyi olan ve o korktuğumuz şeylerin birer birer üstesinden geliyoruz Ömrüm boyunca çalışmak zorunda kalacağım ve çocuk yapamayacağım diye düşünürken şu anda hamileyim hala çalışıyorum doğurana kadarda çalışacağım orası ayrı ama sonrasında buna mecbur değilim yani Allah'ım bir şekilde bir kapı açıyor yeterki gönüller bir olsun
Sizce maddi imkanı çok olmayan fakat düzenli bir işi olan huyu melek gibi olan ve çalışkan erkekle evlenilir mi? Erkek arkadaşımın maaşı piyasaya göre az, durum öyle görünüyor ki kirada oturacağız ve hayatımın sonuna kadar ben de çalışmak zorunda olacağım. . Yaşadığımız semtte kiralar en az 20 bin ve erkek arkadaşımın maaşı 30 bin. Çalışmaktan kaçmıyorum fakat evlilik çok büyük bir sorumluluk ve karar en basitinden çocuğum olduğunda bırakıp işe gitmek zorunda olacağım. Yapamam demiyorum sadece sizlerin düşüncelerini merak ediyorum. Çevremde evlenerek ev araba sahibi olan kadınları görüyorum, hayat onlar için daha kolay olacak gibi geliyor. Ailemin evinde rahat büyüdüğüm için tüm bu sorumluluklardan korkuyorum. Diğer yandan sevgilim gerçekten çok iyi biri bebek gibi seviliyorum ve onu çok seviyorum. Maddi imkansızlıklarla evlenip sonra her şeyi yoluna koyanlarınız var ise dinlemek isterim. İki gönül bir olunca her şey hallolur muYoksa daha mı gerçekçi bakmalıyız hayata.
Kesinlikle katılıyorumMaddiyat tabi ki önemli ama her şey değil. Şu an kazandığı paradan ziyade iyi paralar kazanabilecek potansiyeli var mı diye bakmanın daha doğru olduğunu düşünüyorum. Bugün 100k alan adamın yarın 17k almayacağının bir garantisi yok. Eğer karakteri sağlamsa, eli ekmek tutacak çalışkan biriyse kendini her daim geliştirmeye çalışıyorsa daha ne olsun :)
Sizin için ne güzel ilerlemiş maşallahBen eşime göre maddi durumu çok daha iyi bir ailede büyüdüm zamanında yokluğuda çok gördük orası ayrı hiçbir zaman para
odaklı bir insan olmadım. Babam her zaman evi olmayana kız vermem diyen bir adamdı ve eşim benden iki yaş küçük ben 26 o 24 yaşında babamı ikna etmek çok zor oldu ben kendimi bildim bileli hep çalışan bir insanım ailece genelde iş yapıyoruz şu anda da bir konaklama işletmesi işletiyoruz annem bile eşimi çok severken maddi konulara gelince ayrılmamızı istediği dönem oldu ve yine babamın türlü türlü oyunları oldu biz her şeye rağmen evlendik. Düğün konularında asla iki tarafı da zorlamadık her şeyi çalışarak emek emek yaptık tabi yine babamın yardımları oldu sağ olsun, babam evlendikten sonra eşimin değişeceğini düşünüyordu eşim değişmedi aksine evlat gibi oldu tabi daha bir senedir evliyiz umarım bu böyle devam eder ama şu anda etrafımızdaki herkes evliliğimize ilişkimize çok imrenir ben kocamcı o karımcı öyle söyliyimbabamın ağzından takdir kelimesi duymak çok zordur geçenlerde dedi ki etrafımda görüp de çok takdir ettiğim çok beğendiğim tek çiftsiniz aferin size ha bu arada ilk evlendiğimizde eşimin işi gurbete gitmesi gereken bir işti ama bir şekilde şans yüzümüze güldü ve bir şekilde memuriyet gibi bir işe girdi uzaga gitmemesi gereken maaşı çok daha iyi olan ve o korktuğumuz şeylerin birer birer üstesinden geliyoruz Ömrüm boyunca çalışmak zorunda kalacağım ve çocuk yapamayacağım diye düşünürken şu anda hamileyim hala çalışıyorum doğurana kadarda çalışacağım orası ayrı ama sonrasında buna mecbur değilim yani Allah'ım bir şekilde bir kapı açıyor yeterki gönüller bir olsun
Hepimiz hayat boyu çalışıyoruz ailenizin maddi durumu iyi olsa bile sizinle paylaşmaya bilir var böyle aileler de . Ayrıca bende kızımı 3 aylık bıraktım çalıştım. Başta kayınvalidem bakıyordu bu çocuk sana anne bile bile demeyecek diye manipüle etmeye çalıştı. Onu bıraktık bakıcı baktı şuan çok iyi bir ilişkimiz var maşallah. Hiç de sende beni bıraktın çalıştın vs demiyor gayet de mutlu hayatından bakicidayken de mutluydu.cocugunu kendi bakmak isteyenleri anlarım ama bırakmak zorunda kalanlar da sokağa bırakmıyor ki .Ben anne olmadığım için nasıl bir duygu bilmiyorum evdeki kedimi bırakıp işe giderken bile üzülüyorum... Her anında yanında olmalıymışım gibi geliyor. Tabii hayatın gerçekleri de var ben en azından çocuk olma gibi durumlarda iki üç yıl çalışmak istemem kendim büyütmek isterim imkanım varsa. Yok ise mecbur işe devam edeceğim daha bebeği 1 yaşına gelmeden çalışan bir sürü anne var. Hepsi de çok kutsal çok özeller.