- 21 Nisan 2013
- 2.825
- 3.480
- 34
arkadaşlar merhaba. Durumu açıklamak adına biraz uzun yazıyorum. zaman ayırıp okuyanlara çok teşekkür ederim şimdiden.
25 yaşındayız,eşim de bende.evleneli 1 buçuk yıl oluyor. ben öğretmenim ancak atanamadım,bu yıl üçüncüye gireceğim kpssye. hazırlanan arkadaşlar bilir,işe giderken sınava hazırlanmıyor. zaten evliyim evimle ve eşimle de ilgileniyorum o yüzden bu 2 buçuk yıllık süreçte işe girip çıktım. sadece çok sıkıştığımız zamanlarda girdim kısa süreli şurda burda çalıştım diyebilrim.
şu anda da haftada 2 gün özel ders veriyorum. pek bir para kazanamıyorum. eşimin geliri düzenli,yaklaşık 2000tl maaş alıyor. ancak kiramız 550 tl. evimiz yok. arabamız da yok. ailelerden destek olanımız da yok. düğünümüzü yaptılar. mobilyaları paylaştılar çekildiler. takı bile takılmadı bana düğünde. sadece 2 bileziğim var. nişan da olmadı. söz töreni bile istemeyle birlikte oldu.bunları neden yazıyorum:
çünkü ben deli gibi bebek istiyorum. biyolojik saatim bas bas bağırıyor. daha çocukken bile ne olacaksın diyenlere anne olacağım diyordum. Eşim çok rahat bir çocukluk geçirmiş,yediği önünde yemediği ardında, ben de bir o kadar zor bir çocukluk geçirdim. hep arkadaşlarımın bişeylerine özenirdim çocukluk işte. Eşim kendi gibi büyüsün diye ben de benim gibi büyümesin diye maddi rahatlığa ulaşınca çocuk yaparız diye planlamıştık.
ama geçenlerde nikah şahidi olduğum arkadaşım daha 4 aylık evliyken hamile kaldı. kızın da işi yok. ama aileleri ev yaptı,araba aldı onlara. sıkışsalar anında yetişirler.
kızın mesajını görünce o kadar imrendim ki. hayatımda hiç bir kimsenin hiç bir şeye böyle imrenmemiştim.ne bir eşyaya,ne sevgiye,ne de herhangi bişeye ama bu beni çok düşündürdü. eşimle konuştuk biraz. sadece istiyoruz diye çocuğumuzu pek çok imkandan mahrum bırakırız bu bencillik diyor,beni ikna ediyor her seferinde."evet mantıklı olan bu" diyorum. ama içgüdülerim hemfikir değil....
ne düşüyorsunuz bu konuda? çocuğu olduğunda maddi sıkıntılar yaşayan var mı? nasıl atlattınız? tecrübeli arkadaşlarımdan yorum istiyorum.
saygılar.
o maddi sıkıntı bitmiyorr geçmiyor.. bebişler bereketi kısmetiyle geliyor..çok geciktirme derim.. ama aile planlaması diye bişey var .bende bi çok şeyi ölçtüm tarttım. tatilim, alacağım zam falan hepsini olgunlaşınca düşündüm bebişi..bu bencillik değil. Bilinçli bireyarkadaşlar merhaba. Durumu açıklamak adına biraz uzun yazıyorum. zaman ayırıp okuyanlara çok teşekkür ederim şimdiden.
25 yaşındayız,eşim de bende.evleneli 1 buçuk yıl oluyor. ben öğretmenim ancak atanamadım,bu yıl üçüncüye gireceğim kpssye. hazırlanan arkadaşlar bilir,işe giderken sınava hazırlanmıyor. zaten evliyim evimle ve eşimle de ilgileniyorum o yüzden bu 2 buçuk yıllık süreçte işe girip çıktım. sadece çok sıkıştığımız zamanlarda girdim kısa süreli şurda burda çalıştım diyebilrim.
şu anda da haftada 2 gün özel ders veriyorum. pek bir para kazanamıyorum. eşimin geliri düzenli,yaklaşık 2000tl maaş alıyor. ancak kiramız 550 tl. evimiz yok. arabamız da yok. ailelerden destek olanımız da yok. düğünümüzü yaptılar. mobilyaları paylaştılar çekildiler. takı bile takılmadı bana düğünde. sadece 2 bileziğim var. nişan da olmadı. söz töreni bile istemeyle birlikte oldu.bunları neden yazıyorum:
çünkü ben deli gibi bebek istiyorum. biyolojik saatim bas bas bağırıyor. daha çocukken bile ne olacaksın diyenlere anne olacağım diyordum. Eşim çok rahat bir çocukluk geçirmiş,yediği önünde yemediği ardında, ben de bir o kadar zor bir çocukluk geçirdim. hep arkadaşlarımın bişeylerine özenirdim çocukluk işte. Eşim kendi gibi büyüsün diye ben de benim gibi büyümesin diye maddi rahatlığa ulaşınca çocuk yaparız diye planlamıştık.
ama geçenlerde nikah şahidi olduğum arkadaşım daha 4 aylık evliyken hamile kaldı. kızın da işi yok. ama aileleri ev yaptı,araba aldı onlara. sıkışsalar anında yetişirler.
kızın mesajını görünce o kadar imrendim ki. hayatımda hiç bir kimsenin hiç bir şeye böyle imrenmemiştim.ne bir eşyaya,ne sevgiye,ne de herhangi bişeye ama bu beni çok düşündürdü. eşimle konuştuk biraz. sadece istiyoruz diye çocuğumuzu pek çok imkandan mahrum bırakırız bu bencillik diyor,beni ikna ediyor her seferinde."evet mantıklı olan bu" diyorum. ama içgüdülerim hemfikir değil....
ne düşüyorsunuz bu konuda? çocuğu olduğunda maddi sıkıntılar yaşayan var mı? nasıl atlattınız? tecrübeli arkadaşlarımdan yorum istiyorum.
saygılar.
bir hafta olmamış ben başlığı açalı, en büyük sorun benim atanamayışımdı.
bu akşam atama olabilir haberi geldi nisanda.
dua ediyorum ağustosa bırakılmasın da gidebiliyim diye önümde 450 kişi kaldı sadece...
aah ah...
sen her şeyden önce aileler destek olsun sonra bir bebeşimiz olsun istiyorsun. Ama ailelerin böyle bir zorunluluğu kesinlikle yok. Arkadaşının ailesiyle kendini kıyaslayacağına kendine zengin koca bulsaydın madem.arkadaşlar merhaba. Durumu açıklamak adına biraz uzun yazıyorum. zaman ayırıp okuyanlara çok teşekkür ederim şimdiden.
25 yaşındayız,eşim de bende.evleneli 1 buçuk yıl oluyor. ben öğretmenim ancak atanamadım,bu yıl üçüncüye gireceğim kpssye. hazırlanan arkadaşlar bilir,işe giderken sınava hazırlanmıyor. zaten evliyim evimle ve eşimle de ilgileniyorum o yüzden bu 2 buçuk yıllık süreçte işe girip çıktım. sadece çok sıkıştığımız zamanlarda girdim kısa süreli şurda burda çalıştım diyebilrim.
şu anda da haftada 2 gün özel ders veriyorum. pek bir para kazanamıyorum. eşimin geliri düzenli,yaklaşık 2000tl maaş alıyor. ancak kiramız 550 tl. evimiz yok. arabamız da yok. ailelerden destek olanımız da yok. düğünümüzü yaptılar. mobilyaları paylaştılar çekildiler. takı bile takılmadı bana düğünde. sadece 2 bileziğim var. nişan da olmadı. söz töreni bile istemeyle birlikte oldu.bunları neden yazıyorum:
çünkü ben deli gibi bebek istiyorum. biyolojik saatim bas bas bağırıyor. daha çocukken bile ne olacaksın diyenlere anne olacağım diyordum. Eşim çok rahat bir çocukluk geçirmiş,yediği önünde yemediği ardında, ben de bir o kadar zor bir çocukluk geçirdim. hep arkadaşlarımın bişeylerine özenirdim çocukluk işte. Eşim kendi gibi büyüsün diye ben de benim gibi büyümesin diye maddi rahatlığa ulaşınca çocuk yaparız diye planlamıştık.
ama geçenlerde nikah şahidi olduğum arkadaşım daha 4 aylık evliyken hamile kaldı. kızın da işi yok. ama aileleri ev yaptı,araba aldı onlara. sıkışsalar anında yetişirler.
kızın mesajını görünce o kadar imrendim ki. hayatımda hiç bir kimsenin hiç bir şeye böyle imrenmemiştim.ne bir eşyaya,ne sevgiye,ne de herhangi bişeye ama bu beni çok düşündürdü. eşimle konuştuk biraz. sadece istiyoruz diye çocuğumuzu pek çok imkandan mahrum bırakırız bu bencillik diyor,beni ikna ediyor her seferinde."evet mantıklı olan bu" diyorum. ama içgüdülerim hemfikir değil....
ne düşüyorsunuz bu konuda? çocuğu olduğunda maddi sıkıntılar yaşayan var mı? nasıl atlattınız? tecrübeli arkadaşlarımdan yorum istiyorum.
saygılar.
keşke ilk evlendiğim zaman kızım yapsaymışım .Şimdi 18 yaşında olacaktı .Kimseye ihtiyaç duymazdım .Şimdi de kızımla arkadaş gibiyim ama ilk evlendiğimde onu dünyaya getirmediğime eşekler gibi pişmanım .Geçen zaman geri gelmiyor .arkadaşlar merhaba. Durumu açıklamak adına biraz uzun yazıyorum. zaman ayırıp okuyanlara çok teşekkür ederim şimdiden.
25 yaşındayız,eşim de bende.evleneli 1 buçuk yıl oluyor. ben öğretmenim ancak atanamadım,bu yıl üçüncüye gireceğim kpssye. hazırlanan arkadaşlar bilir,işe giderken sınava hazırlanmıyor. zaten evliyim evimle ve eşimle de ilgileniyorum o yüzden bu 2 buçuk yıllık süreçte işe girip çıktım. sadece çok sıkıştığımız zamanlarda girdim kısa süreli şurda burda çalıştım diyebilrim.
şu anda da haftada 2 gün özel ders veriyorum. pek bir para kazanamıyorum. eşimin geliri düzenli,yaklaşık 2000tl maaş alıyor. ancak kiramız 550 tl. evimiz yok. arabamız da yok. ailelerden destek olanımız da yok. düğünümüzü yaptılar. mobilyaları paylaştılar çekildiler. takı bile takılmadı bana düğünde. sadece 2 bileziğim var. nişan da olmadı. söz töreni bile istemeyle birlikte oldu.bunları neden yazıyorum:
çünkü ben deli gibi bebek istiyorum. biyolojik saatim bas bas bağırıyor. daha çocukken bile ne olacaksın diyenlere anne olacağım diyordum. Eşim çok rahat bir çocukluk geçirmiş,yediği önünde yemediği ardında, ben de bir o kadar zor bir çocukluk geçirdim. hep arkadaşlarımın bişeylerine özenirdim çocukluk işte. Eşim kendi gibi büyüsün diye ben de benim gibi büyümesin diye maddi rahatlığa ulaşınca çocuk yaparız diye planlamıştık.
ama geçenlerde nikah şahidi olduğum arkadaşım daha 4 aylık evliyken hamile kaldı. kızın da işi yok. ama aileleri ev yaptı,araba aldı onlara. sıkışsalar anında yetişirler.
kızın mesajını görünce o kadar imrendim ki. hayatımda hiç bir kimsenin hiç bir şeye böyle imrenmemiştim.ne bir eşyaya,ne sevgiye,ne de herhangi bişeye ama bu beni çok düşündürdü. eşimle konuştuk biraz. sadece istiyoruz diye çocuğumuzu pek çok imkandan mahrum bırakırız bu bencillik diyor,beni ikna ediyor her seferinde."evet mantıklı olan bu" diyorum. ama içgüdülerim hemfikir değil....
ne düşüyorsunuz bu konuda? çocuğu olduğunda maddi sıkıntılar yaşayan var mı? nasıl atlattınız? tecrübeli arkadaşlarımdan yorum istiyorum.
saygılar.
Kesinlikle katılıyorum. Bebeğin maddi ihtiyaçlarını düşünüyoruz ama hevesli, genç bir annenin vereceği ilgiyi de hesaba katmak lazım. En büyük yeğenime inanın annesi kadar baktım. Eğitici bir sürü çalışma yaptık birlikte. Evde geçen tüm vaktimi ona ayırırdım. Çocuğun kendisiyle ilgilenildiği belli oluyor gerçekten. Şimdi düşünüyorum kendi çocuğuma o kadar vakit ayırabilir miyim diye? 20'li yaşlardaki enerji, çocukluk, heves şu an ne yazık ki kalmadı. Örneğin ikinci yeğenimle bile ilkiyle olduğu kadar ilgilenemedim. Kendi çocuğumla ne yaparım bilmiyorum. Para her şey değil. Karnını doyurursunuz ama zekasını, gönlünü doyuramazsanız bu para açlığından daha kötüdür. Forumlarda, haberlerde, çevremizde hep denilmiyor mu keşke aç olsaydık da sevilseydik diye. O hesap, ilerleyen yaşlarda nasıl ilgileneceğinizi de düşünmeniz lazım. Ben kendi adıma üzülüyorum çünkü.keşke ilk evlendiğim zaman kızım yapsaymışım .Şimdi 18 yaşında olacaktı .Kimseye ihtiyaç duymazdım .Şimdi de kızımla arkadaş gibiyim ama ilk evlendiğimde onu dünyaya getirmediğime eşekler gibi pişmanım .Geçen zaman geri gelmiyor .
Herkes özel özel hastanede kontrole gitmek zorunda değil bunu da unutmamak lazım. Herkes hamilelikte bu kadar para ödemez ve ödeyemez. Kişisel tercih tercihi biraz da. Özel hastane bana daha yakın olduğu için gidiyorum ben. Değilse devletten aman aman bi farkı olduğuna asla inanmıyorum. Hatta geçenlerde kadın doğum acile gitmem gerekti, inanın özel hastanedeki doktorlardan bin kat daha ilgili davrandı. Ki ben iki farklı hastane ve doktor tanıdığım halde. Ben misal rutin kontrole sadece 40 lira ödüyorum. Hastaneden hastaneye de değişiyor sanırım ücret. Dediğiniz oda takımı vs hepsini almasına da gerek yok. Ben de taşınma ihtimaline karşı oda takımı almayı düşünmüyorum mesela, beşik olacak yalnızca. Ayrıca internette istikbal, bellona da 2500-3000 civarı. Pazarlığa tutuşulsa illa ki daha da iner. Biraz fazla göz korkutmuşsun :)valla maddi imkansızlıktan sebep bebek ertelenir
bebek rızkı ile gelir kabul tabi Allah hepimizin rızkını verir dünyada yiyecek rızkı bitenin dünyada günü de bitermiş
ama bebek işi masraflı altından kalkabilecekmisiniz
hamilelik ile birlikte masraf başlıyor ve artıyor
valla her ay düzenli kontrol hastane ücreti 112,00 tl her ay
ilk tahlillerden 785,00 tl aldılar sonra
2 li tarama testi 382,00 tl şükür sorun çıkmadı 3lü-4lü taramaya amniyo senteze gerek kalmadı
omurga testi 52,00 tl
şeker yüklemesi 50 cc. 52,00 tl gibi
4 boyutlu ultrason görüntüleme merkezinde 260,00 tl
sürekli test tahlil ücretleri var tetanoz aşısını ve bazı tahlilleri de sağlık ocağı kontrolünde yaptılar bu sefer doktorumuz var diye gerekli görmedi
doğum normal 2.850,00 epidural 3.100,00 tl sezeryan 3.250,00 tl+kdv bu doğuma kadar olan süreç ki aksi bir şey olmadı çok şükür herşey yolunda
bebek için oda lazım 3.500,00-4.000,00 tl'den aşağı yok birde ilk zamanlar için beşik-sepet gibi bişi lazım 250-500 tl arasında
hastane çıkışları-bezi-temizlik bakım ürünleri-nevresimleri kılık kıyafetleri-arabası-taşıma seti-araba koltuğu felan bayaaa maliyetli
eeee bebek olduktan sonra doktor kontrolleri test-tahlilleri felan
Allah korusun bebişte hasta doğar ise astım--bronşit gibi(ALAH HEPİMİZİN EVLATLARINI SAĞLIKLA KUCAĞIMIZA ALMAYI NASİP ETSİN) hani hastane-doktor-ilaç parasına yetişmek zor
gözünüzü korkutmak için yazmadım ama eşinizin 2.000,00 tl maaşı tüm bunları karşılayacak mı
sizde çalışıp biraz birikim yapsanız yada atandıktan sonra düşünseniz bence iyi olur
ben de aynı fikirdeyim. bizden çok daha kötü durumda olup birkaç çocuğu olanlar var. bir şekilde insanlar geçiniyor. bu yüzden de kafam allak bullak oluyor. bir fikir üzerine sabit karar veremiyorum. elime bi bebek alınca mantık sıfırlanıyor.
Herkes özel özel hastanede kontrole gitmek zorunda değil bunu da unutmamak lazım. Herkes hamilelikte bu kadar para ödemez ve ödeyemez. Kişisel tercih tercihi biraz da. Özel hastane bana daha yakın olduğu için gidiyorum ben. Değilse devletten aman aman bi farkı olduğuna asla inanmıyorum. Hatta geçenlerde kadın doğum acile gitmem gerekti, inanın özel hastanedeki doktorlardan bin kat daha ilgili davrandı. Ki ben iki farklı hastane ve doktor tanıdığım halde. Ben misal rutin kontrole sadece 40 lira ödüyorum. Hastaneden hastaneye de değişiyor sanırım ücret. Dediğiniz oda takımı vs hepsini almasına da gerek yok. Ben de taşınma ihtimaline karşı oda takımı almayı düşünmüyorum mesela, beşik olacak yalnızca. Ayrıca internette istikbal, bellona da 2500-3000 civarı. Pazarlığa tutuşulsa illa ki daha da iner. Biraz fazla göz korkutmuşsun :)
bebeğe yapılan oda konusunda ne düşünüyorsunuz? ilk zaman hep yanında tuttuğu için keşke ayrı oda açmasaydım diyen yeni anneler var?