arkadaşlar merhaba. Durumu açıklamak adına biraz uzun yazıyorum. zaman ayırıp okuyanlara çok teşekkür ederim şimdiden.
25 yaşındayız,eşim de bende.evleneli 1 buçuk yıl oluyor. ben öğretmenim ancak atanamadım,bu yıl üçüncüye gireceğim kpssye. hazırlanan arkadaşlar bilir,işe giderken sınava hazırlanmıyor. zaten evliyim evimle ve eşimle de ilgileniyorum o yüzden bu 2 buçuk yıllık süreçte işe girip çıktım. sadece çok sıkıştığımız zamanlarda girdim kısa süreli şurda burda çalıştım diyebilrim.
şu anda da haftada 2 gün özel ders veriyorum. pek bir para kazanamıyorum. eşimin geliri düzenli,yaklaşık 2000tl maaş alıyor. ancak kiramız 550 tl. evimiz yok. arabamız da yok. ailelerden destek olanımız da yok. düğünümüzü yaptılar. mobilyaları paylaştılar çekildiler. takı bile takılmadı bana düğünde. sadece 2 bileziğim var. nişan da olmadı. söz töreni bile istemeyle birlikte oldu.bunları neden yazıyorum:
çünkü ben deli gibi bebek istiyorum. biyolojik saatim bas bas bağırıyor. daha çocukken bile ne olacaksın diyenlere anne olacağım diyordum. Eşim çok rahat bir çocukluk geçirmiş,yediği önünde yemediği ardında, ben de bir o kadar zor bir çocukluk geçirdim. hep arkadaşlarımın bişeylerine özenirdim çocukluk işte. Eşim kendi gibi büyüsün diye ben de benim gibi büyümesin diye maddi rahatlığa ulaşınca çocuk yaparız diye planlamıştık.
ama geçenlerde nikah şahidi olduğum arkadaşım daha 4 aylık evliyken hamile kaldı. kızın da işi yok. ama aileleri ev yaptı,araba aldı onlara. sıkışsalar anında yetişirler.
kızın mesajını görünce o kadar imrendim ki. hayatımda hiç bir kimsenin hiç bir şeye böyle imrenmemiştim.ne bir eşyaya,ne sevgiye,ne de herhangi bişeye ama bu beni çok düşündürdü. eşimle konuştuk biraz. sadece istiyoruz diye çocuğumuzu pek çok imkandan mahrum bırakırız bu bencillik diyor,beni ikna ediyor her seferinde."evet mantıklı olan bu" diyorum. ama içgüdülerim hemfikir değil....
ne düşüyorsunuz bu konuda? çocuğu olduğunda maddi sıkıntılar yaşayan var mı? nasıl atlattınız? tecrübeli arkadaşlarımdan yorum istiyorum.
saygılar.