İyi geceler kızlar. Buraya neden bu konuyu açtım bilmiyorum ne bekliyorum onu da bilmıyorum ama yazmak iyi gelecek diye düşündüm.maddi olarak 1 yıldır neredeyse zorluk ıcerisindeyiz toparlanmaya çalışıyoruz bir şekilde ama illakı piskolojik olarak evliliğimize yansıyor. Özellikle eşim aşırı agrasif ve depresif davranmaya başladı bende tabi o agrasıfleşince ister istemez karşılık verıuorum. Bu günlerin geçeceğinin bilincindeyiz ama yine de kavgalar oluyor. Öte yandan ben aile düşkün biriyim özellikle babama ne kader sevgisini belli etmeyen biri olsa da kalbimi çok kırsa da yinede sevıyorum babam mesafeli bir kişilik yani ne çok yakın çok uzak davranır aslında alışmıştım bu haline kabullenmiştim fakat geçen bir video çıktı karşıma kocaman kızıyla babası dans ediyor kızını opuyor sarılıyor. Ben tabi başladım hungur hungur ağlamaya defalarca izledim. Sonra galerime girdim baktım ki babamla bir tane resmim var oda gelinlikle yan koltuğun oturmuşum oda diğer koltukta öyle orda da mesefeli bir şekilde gulumsemişim. Adam akıllı bir fotom bile yok adamla yarın Birsey olsa açıp bakacağım hiç Birsey yok. Üzülüyorum..
maddi olarak üç beş yardım etti sağolsun ama borç almıştım geri ödedim sonra tabi. Bizde öyle mesela babandan aldıysan bile oduycen oda mesela almistı benden bana geri odedı ama ben asla istemedim zorla verdi sen kiracısın al lazım olur dedi. Bana mesela saçma geliyor bir baba evladına neden borç verip alır veya benden alıp neden bana geri öder çok büyük Mevlalar değil bunlar da yanı hadi çok olsa Belkı anlıycam.
Onun dışında ben aileme hiç bir derdimi anlatamıyorum, çünkü anlatsam da hiç birseyi cozemıyorlar. Bir ara eşimle boşanma sürecine girmiştik, ve babam asla kabul etmedi arkamda durmadı klasık “kötü gider iyi mi gelir “ lafını söyledi. Yanı benım o an mutsuz olmamla ilgilenmedi. Bundan sebep ben baya babamla konuşmadım ama size nasıl anlatsam çok kötüydüm o süreçte hep omuzlarımda bir yük hep bir mutsuzluk vardı artık eşimle olan sorunumu değil babama kafayı takmıştım bana nasıl böyle der diye. Hep bir yumru olarak kaldı bogazımda konusamamak. Sonra barıştım çünkü bu üzüntü benı hasta bile edebilirdi. Ama tabi insan unutmuyor. Severek evlendim, bana dediği şey sen istedin sen evlenmek ıstedin. Bende baba seni istediğinle evlensem razı mı gelecektin yanı dedim ses çıkmadı.
Onun dışında para seven bi adam çalışkan da ayrıca. Yıllarca çalıştık ev aldık çalışıp destek olduk ona. Hep paramızı verirdik, bir ara işten çıktım 1 ay iş bulamadım bana sureklı laf sokardı sen daha iş bulamadın mı hadi ödemeler var vs diye sadece ben değil diğer kardeşlerime de öyleydi yanı bizde çocuklar çalışır evlenene kadar babaya para verir. Evlendik gene çoğu şeyimizi kendımız yaptık 1 yatak odası 1 de bilezik aldı o kadar canı sağolsun.
Ama asıl mesele ben gerçekten bu yükü kaldıramayacak duruma geldim kendımı o kadar yanlız hissediyorum ki o kadar çaresiz hissediyorum ki anlatamam. Omuzlarım da yük bogazımda düğüm uzun süredir böyle iş ev yapıyorum ara sıra kızlarla program yapıyorum. Ama eski ben değilim ortam da bile dalıp gidiyorum yada hemen eve gitmek istiyorum. Yada bir konu konuşuluyor mesela dinlerken kafam başka yere gidiyor. Unutkanım.. daha keskinleştim insanlara karşı olan tutumlarımda. Ben böyle biri değildim ama dışardan ne kadar güçlü görürsem de ıcımde kopan fırtınalar var. Gözümün ışığı sonmus..
mesela aşırı olmasa da kilo problemim var bir türlü verıp devamını getiremiyorum. Çünkü 1 ay iyi gitsem mesela o gün üzücü Birsey mı yaşadım hemen yemeğe saldırıyorum. Ve ben duygusal yeme bozukluğum olduğunu düşünüyorum. Çünkü ne zaman canım sıkılsa mutsuz olsam motivem düşüyor sonra da sallıyorum.
Neyse kızlar çok uzun oldu hakkınızı helal edin. Ben sadece içimi dökmek istedim Belkı benimle aynı şeyleri yaşayan vardır diye..
Herkese iyi geceler
maddi olarak üç beş yardım etti sağolsun ama borç almıştım geri ödedim sonra tabi. Bizde öyle mesela babandan aldıysan bile oduycen oda mesela almistı benden bana geri odedı ama ben asla istemedim zorla verdi sen kiracısın al lazım olur dedi. Bana mesela saçma geliyor bir baba evladına neden borç verip alır veya benden alıp neden bana geri öder çok büyük Mevlalar değil bunlar da yanı hadi çok olsa Belkı anlıycam.
Onun dışında ben aileme hiç bir derdimi anlatamıyorum, çünkü anlatsam da hiç birseyi cozemıyorlar. Bir ara eşimle boşanma sürecine girmiştik, ve babam asla kabul etmedi arkamda durmadı klasık “kötü gider iyi mi gelir “ lafını söyledi. Yanı benım o an mutsuz olmamla ilgilenmedi. Bundan sebep ben baya babamla konuşmadım ama size nasıl anlatsam çok kötüydüm o süreçte hep omuzlarımda bir yük hep bir mutsuzluk vardı artık eşimle olan sorunumu değil babama kafayı takmıştım bana nasıl böyle der diye. Hep bir yumru olarak kaldı bogazımda konusamamak. Sonra barıştım çünkü bu üzüntü benı hasta bile edebilirdi. Ama tabi insan unutmuyor. Severek evlendim, bana dediği şey sen istedin sen evlenmek ıstedin. Bende baba seni istediğinle evlensem razı mı gelecektin yanı dedim ses çıkmadı.
Onun dışında para seven bi adam çalışkan da ayrıca. Yıllarca çalıştık ev aldık çalışıp destek olduk ona. Hep paramızı verirdik, bir ara işten çıktım 1 ay iş bulamadım bana sureklı laf sokardı sen daha iş bulamadın mı hadi ödemeler var vs diye sadece ben değil diğer kardeşlerime de öyleydi yanı bizde çocuklar çalışır evlenene kadar babaya para verir. Evlendik gene çoğu şeyimizi kendımız yaptık 1 yatak odası 1 de bilezik aldı o kadar canı sağolsun.
Ama asıl mesele ben gerçekten bu yükü kaldıramayacak duruma geldim kendımı o kadar yanlız hissediyorum ki o kadar çaresiz hissediyorum ki anlatamam. Omuzlarım da yük bogazımda düğüm uzun süredir böyle iş ev yapıyorum ara sıra kızlarla program yapıyorum. Ama eski ben değilim ortam da bile dalıp gidiyorum yada hemen eve gitmek istiyorum. Yada bir konu konuşuluyor mesela dinlerken kafam başka yere gidiyor. Unutkanım.. daha keskinleştim insanlara karşı olan tutumlarımda. Ben böyle biri değildim ama dışardan ne kadar güçlü görürsem de ıcımde kopan fırtınalar var. Gözümün ışığı sonmus..
mesela aşırı olmasa da kilo problemim var bir türlü verıp devamını getiremiyorum. Çünkü 1 ay iyi gitsem mesela o gün üzücü Birsey mı yaşadım hemen yemeğe saldırıyorum. Ve ben duygusal yeme bozukluğum olduğunu düşünüyorum. Çünkü ne zaman canım sıkılsa mutsuz olsam motivem düşüyor sonra da sallıyorum.
Neyse kızlar çok uzun oldu hakkınızı helal edin. Ben sadece içimi dökmek istedim Belkı benimle aynı şeyleri yaşayan vardır diye..
Herkese iyi geceler
ama 1 yıldır böyleyim ya hep düşünüyordum ama bugün yazmak istedim
