Psikolojim gerçekten dediğiniz gibi iyi değil zaten. Yaklaşık bir buçuk iki aydır zor stresli süreçle yaşadım. Yanımda oldu bu iki ay boyunca ancak sanki böyle kaşıkla verdiğini kepçe ile benden geri alıyor
Oyuzden lütfen bitirin kendinize yapacaginiz en büyük iyilik bu olur
Ayrılmak ıcın gec kalmıssınız
Sevindim doktorun öyle demesine zaten cevapların konuşma tarzın gayet normal görünüyor hatta acaba bizimle dalga mı geçiyor diye düşündüm bir önceki konun için özellikle:) bu konun için yorumum da şu şekilde; kafanı toplamadan, bir önceki konuyu hayatından tamamen çıkarmadan böyle büyük kararlar verme ki yaşın henüz küçük mis gibi işin var çalışıyor musun bilmiyorum ama çalışmıyorsan işe başla çalış, yeni arkadaş çevresi edinmeni tavsiye ederim en azından senden başka yaşantıları görebilmen için, kendi kabuğundan çık, cinselliği tabu olmaktan çıkarman lazım gidip herkesle seviş demiyorum ama bunun ne kadar normal olduğunu, senin yaşında ki bir çok genç kadının bunu yaşadığını ve yaşayan herkesin de hemen hamile kalmadığını görmen lazım. şuan ki zamanda yaşın da evlenmek için küçük bence daha çok zamanın var. Çok önceden bir tanıdığım şöyle demişti; “evlenince hiçbir şey daha iyi olmaz. İnsanlar kendini kandırır sadece evlendiğinde herşey olduğundan daha kötü olur” buna şöyle bakabilirsin, sevgiliyken çook mutlusundur evlenince sadece mutlu olursun. Sevgiliylen ufak problemin vardır evlenince büyük problemin olur.
Küfür ve hakaret ederek o sana kıymış sen ne diye kıyamıyorsun?
Bunu kendim tek başıma yapamasam bile bir terapist eşliğinde yapacağım. Teşekkür ederim.
Bi ablam olmasını çok isterdim veya kız kardeşim. Tek çocuğum be bu igrenc bi yalnızlık. Arka bahçeye gommek değil ama kalbime gommeyi diliyorum. Teşekkür ederim
Evet çevremde de görüyorum bunu. Egitim aileden alınıyor eşten değil. Koca koca insanlarız değişmeyiz. Ben nasıl kendimi değiştiremezsen başkasını da değiştiremem. Cinsellik tabusunu aşmam zaman alabilir ancak cinsellik konusunda araştırmalarıma devam ediyorum. Teşekkür ederim
Ben sanırım genel anlamda hayatımdan birilerini çıkarmakta güçlük çekiyorum. Yanlış partner yanlış arkadaş gibi. Bu yüzdendir ki kıyamıyorum. Kendi üzüntümü geçtim o kişiyi düşünüyorum hep
Ben sürekli söyledim daha annemle kendisi tanışmaya gelmeden ifade ettim kendimi. Tabi ki kimse benim oyuncağım değil. Psikolojik olarak zor dönemden geçtim henüz erken dedikçe hayır söz olunca düzelirsin benimle söz yapmazsan başkasıyla evlenirim demeye başladı. Ve bununla manipüle etti. Sonrasında da acele ettiğimiz için ben daha yavaş davranmamız gerektiğini söyledim. Evlenmeyeceğim demedim zaman istedim.
Galiba sonucunda da hep vazgeçip kararsızım diye üzüleceğim çünkü karar benim değil başkasının verdiği karar veya zorlaması ile alınmış kararlar.
Siz normalmisiniz? Bu nasil kafa yapisi
Bence siz önce yazdığımı güzel okuyun. Ben önceden uyardım kendisini hemde defalarca. En ufak bir cinsellik dahi istemiyorum evlenince olsun her şey dedim. Kendisi de artık tamam ama hiç sevgili gibi değiliz Hobbit evler dediğimiz yerler var kendi şehrimizde oraya gidip yemek yiyelim vs dedik. Sonrasında yatak vardı bana buraya biraz da yatalım dedi ben istemedim sonra bana yalvardı ağlamaklı şekilde sadece yatacağız sarılacağız ilerisi olmayacak dedi. Ben yine uyardım ilerisi olmasın diye. Bu kadar uyarıya rağmen yapması zorla değil mi rızam dışında sonuçta. Ben onunla yatağa yatmadan önce defalarca uyarımı yaptım ve güvenip yattım.
Tam olarak nasıl bir kafa yapım var? Anormal olan şey nedir sizce
