Sen bebegini onun emecegi sutu dusun. Haa anlat rahatla ki can sıkıntısı kalmasın icınde . Benzer seyleri yasadım, anlarım. Istersen özelden yaz en azından buradaki mesajları okuyup canın sıkılmaz :))Bir şunu anlatamadim kimseye inanin. Hem ben yine adim attim hos geldin anne dedim kadim cevap vermedi. Bu arada görevlendirme çalışıyordum bi okula tayin oldum ona bile hayırlı olsun demediler. Ben sanki küfür ettim kaynanama . ya da demedik laf bırakmadim da herkes onu haklı buluyor.
Ben kaynanami tanidim yeterince onun varsa yoksa kendi kızı ve oğlu bana gelip sürekli eşimdem için guvenme el oğlu p diyor . Sana da kizima da kofte yapacam deyip sadece kızına yapıyor benim maaşlar giderken iyi ama. 2bin kredi kartini ödeyelim iyi.
Alınacak hiçbir şey yokken giden de kendisi ama şımarık olan benim!
Yanlış anlamayın ama sanki bebeği kaynananıza güvenip yapmışsınız gibi. Yani o olmayınca hiçbir iş yolunda gitmemiş sankiMerhabalar biraz uzun anlatacağım objektif olmak adına o yüzden kusuruma bakmayın lütfen.
Doğum yapalı 32 gün oluyor. Kısaca kaynanamın birkaç özelliğini yazacağım, aşırı titizdir, evinde yere oturup diş fırçası ile fayans aralarını fırçalayacak kadar. Düzenlidir başkasının düzenini beğenmez veya kabul etmez. Ona göre kendi yaptığı şekildir asıl düzenli olan. Kaynanam 53 yaşında çok yaşlı ve hasta değil. Hamileliğimde sağolsun çok yardımcı oldu, bulantılı dönemimde yemek yapmıştı eşimle gidip yiyip gelirdik, erken doğum riskim olunca da 2 günlük yemek yapıp gönderdi. Arada çok nadir yapmadığı oldu. Eşinden ayrılmış, tek başna kalıyor, babasından maaş alıyor o da ev kirasını karşılıyor sadece. Faturalarını ve birçok masrafını eşim karşılıyor. Bunun lafını bir kez olsun etmiş değilim. Bunun dışında nereye gidecek olsak, dışarda yemek yiyecek olsak eşime söylerim anneni de alalım, annene de sor derim mutlaka.
Neyse 36. haftamda acil sezaryen ile doğuma alındım. Ailem 12 saat uzak bi şehirde. Normalde ablam sezaryen günü belli olsun ona göre izin alıp geleceğim demişti, kendisi devlet memuru. Acil olunca gelemedi dolayısıyla.
Hastanede kaynanamla eşim yanımda kaldı, ama kaynanam ısrarla geceleri eşimi eve yolladı, git uyu sen ben yaparım dedi. Tamam eşim bebekle ilgilenemezdi, ben de ilk gece ilgilenemedim çünkü saat 5 te sezaryen olmuştum. İlk gece eşime kıyafetlerimi giydirip öyle git demiştim ama kaynanam buna da izin vermedi tabi. Kendi giydirdi iç çamaşırımı ve pijamamı, sağolsun.
2 gün kaldık hastanede çıkış yapacağımı gün eşimin babası ve karısı başka şehirden gelecekti ve bizde kalacaktı, kaynanam biz eve geçmeden yemekler yaptı, öyle gitti. Buraya kadar her şey normal. 3. gün öğlen eşimin babası ve karısı gittiler. Tabi ben bebekle ilgileniyorum geceden de uykusuzum, hastanede ilgilenemesem de hiç uyumamıştım yine. Neyse eşim kaynanamı getirdi. Ablamlar gelene kadar bizde kalıp yardımcı olacaktı güya. Bebeğin altını değiştirmek için serdiğim alt açma bezini, ıslak mendili falan kaldırmış odadaki yerinden. Ben de dikişlerin acısını yaşıyorum yani anne neden kaldırdın onları, her seferinde açıp hazırlamakla uğraşmayayım dedim. Dağınık durmasın diye kaldırdım dedi. Sonra hastaneye gidip geldiler randevusu varmış, odama girer girmez çekyatın üstünde yeleğim vardı onu alıp çocuğun park yatağına fırlattı gelişigüzel (bebiş reflü yatağında çekyatta yanımda), ben dağınıklığa gelemiyorum dedi, seslenmedim bu hareketine.
Sonra biz hastaneye gideceğiz anakucağına hangi battaniye ile koysak o an bi karar veremedik, kendisi de fikir verdi ben de şöyle dedim anne bunu üstüne örtelim şunu da ana kucağını kapatırız dedim. Vay sen misin bunu diyen, eşim de yanımızda Allah'tan. Ne yapıyorsanız yapın deyip eşyalarını aldığı gibi yola düştü. Ardına arabayla yetiştik, eşim anne saçmalama bin arabaya dediyse de binmedi. Eşime de mesaj atmış, şunları yazmış, ablamın adını ekleyerek Ayşe ayşe hep ayşe biliyor doğrusunu biz hiçbir şey bilmiyoruz sanki. Sen de beni annelikten sileceksen sil yazmış.
Ablam hemşire ve 10 yıl çocuk yoğun bakımda çalıştı ama ablamın dedikleri gayet normal şeylerdi bebeği göğsünde tut, emmese bile yanında uyusun, kokuna alışsın, mamadan sonra gaz çıkartın mutlaka başka da bir şey yok, mamadan sonra direk yatırmıştı kaynanam anne gazını çıkartmak gerek dedim, biz hep yedirip yatırdık bilmeyiz öyle gaz çıkarmak falan dedi. Bir de hastanedeyken dua okuyup nefesini bebeğime veriyordu kaynanam anne okumak yeterli dedim (sigara içiyor ayrıca) Ve hemşire biberona alışmasın dediğinde kaynanam zaten 2 ay sonra işe başlayacak dedi, ben de yoo ben hazirana kadar işe gitmeyeceğim dedim.
Velhasıl 4. gün tek başıma kaldım bebeğimle, eşim babalık iznini almamıştı nasılsa annem olacak yanında dedi. Öğle vakti görümcem sağolsun gelmişti yemek yapacağım demişti ama geldikten 15 dk sonra kaynanam görümcemi arayıp şekerim 400 oldu göremiyorum öleceğim dedi (abartıyor). Görümcem anne taksiye binip hastane git dediyse de dinletemedi ve o da yemek yapmadan annesine gitti. O akşam eşim işten gelince kavga ettik, ben sakince annen artık gelmesin dedim, o da yarın gelecek illa dedi. Ailemin niye gelmediğini yüzüme vurdu o anda, ben çok ağladım... Ertesi gün annesi gelmedi yemek falan da yapmadı, eşime de boşuna kavga etmişiz benim dediğim olacakmış zaten dedim o da güldü falan. Sonraki gün gidip getirdi annesini bu kez ben yüzüne pek bakmadım. Çünkü saçma sapan bi şeye alınıp beni tek bıraktı,4 günlük bebeğimle. Akşam da bebeği yıkayalım dedim eşime annene söyle dedim tamam dedi. Her şeyi hazırladık yıkama için bebeği soyduk, kaynanam yıkama pozisyonunda ben bebeğin kafası tarafındaydım biraz eğilmiştim yere, görümcem aynen şunları dedi, hadi annesi yıka oğlunu, anne su dök, başla annesi dedi. Oğlum çıplak zaten ben o an şaşkınlıkla 2100 gram olan bebeğimi yıkamaya çalıştım. Dikişlerimin acısını o gece çok yaşadım maalesef. Hala ağlayarak yazıyorum bu satırları.
7.gün annem ve ablam geldi, onlara yemeği eşimle ben yaptık. Eski kocasına ve onu karısına dahil yemek yapan kadın benim annem ve ablam geleceği gün hiçbir şey yapmadığı gibi güya hoş geldine geldiğinde beş karış suratla oturdu 1 saat boyunca. Annemler varken gelmedi bir de grip oldum demiş eşime. Annemlerin gittiği akşam çıkıp geldi, hani gripti dedim eşime değildir o dedi. Yani yalan söylemiş oluyor ailemin yanına gelmiyor.
Son olarak 4 gün önce eşim yine grip olmuş annem dedi. 2 gün sonra aldı eve getirdi yine seslenmedim ben de. Duş alacaktım girdim çıktım bi baktım kaynanam bebeği almış ağzına yakın seviyor, ben de " sen grip değil miydin anne?" dedim. Yoo ben iyiyim grip değilim dedi. A öyle dedi dün dedim. Sen ona bakma abartıyor dedi. Sorumdan sonra oğlumu bıraktı. Onları götürüp gelince eşimle tekrar kavga ettik, öyle sorulur muymuş? Saygısızlık etmişim. Ben de nasıl sormalıyım anlat o zaman dedim, kem küm cümle bile kuramadı eşim.
Çok uzun oldu, özür dilerim gerçekten. Ben şimdi ne yapayım, ne diyeyim? Kaynanam da buz gibi davranıyor, o öyle oldukça ben de en ufak bi sıcaklık hissettirmiyorum şahsen. Ve sizce kim haklı?
Ortada haklı diye bir durum yok görümcen en doğrusunu yapmış sana yıkatmakla acından ölmüyorsun hoş bebeğin o senin şahsen ben öyle düşünüyorum kimseye elletmedim çocuğumu bende onlar yıkıyo diye delirmştim sana yemek yapmaya gelmedi diye kadına surat yapma böyle zorunluluğu yok senin nasıl onun yanında yaşamaya mecburiyetin olmamış sende 1 hafta dışardan sölesen bişey olmazdı kaynananın faturalarını ödeyecek durumun var diye bu cümleyi kuruyorum yanlış anlama kosacası ne kadar uzak okadar iyi yemekte yapmasın yapmadığı gbi evine karışma hakkınıda kendinde bulmasın dağınıklık hakkındaMerhabalar biraz uzun anlatacağım objektif olmak adına o yüzden kusuruma bakmayın lütfen.
Doğum yapalı 32 gün oluyor. Kısaca kaynanamın birkaç özelliğini yazacağım, aşırı titizdir, evinde yere oturup diş fırçası ile fayans aralarını fırçalayacak kadar. Düzenlidir başkasının düzenini beğenmez veya kabul etmez. Ona göre kendi yaptığı şekildir asıl düzenli olan. Kaynanam 53 yaşında çok yaşlı ve hasta değil. Hamileliğimde sağolsun çok yardımcı oldu, bulantılı dönemimde yemek yapmıştı eşimle gidip yiyip gelirdik, erken doğum riskim olunca da 2 günlük yemek yapıp gönderdi. Arada çok nadir yapmadığı oldu. Eşinden ayrılmış, tek başna kalıyor, babasından maaş alıyor o da ev kirasını karşılıyor sadece. Faturalarını ve birçok masrafını eşim karşılıyor. Bunun lafını bir kez olsun etmiş değilim. Bunun dışında nereye gidecek olsak, dışarda yemek yiyecek olsak eşime söylerim anneni de alalım, annene de sor derim mutlaka.
Neyse 36. haftamda acil sezaryen ile doğuma alındım. Ailem 12 saat uzak bi şehirde. Normalde ablam sezaryen günü belli olsun ona göre izin alıp geleceğim demişti, kendisi devlet memuru. Acil olunca gelemedi dolayısıyla.
Hastanede kaynanamla eşim yanımda kaldı, ama kaynanam ısrarla geceleri eşimi eve yolladı, git uyu sen ben yaparım dedi. Tamam eşim bebekle ilgilenemezdi, ben de ilk gece ilgilenemedim çünkü saat 5 te sezaryen olmuştum. İlk gece eşime kıyafetlerimi giydirip öyle git demiştim ama kaynanam buna da izin vermedi tabi. Kendi giydirdi iç çamaşırımı ve pijamamı, sağolsun.
2 gün kaldık hastanede çıkış yapacağımı gün eşimin babası ve karısı başka şehirden gelecekti ve bizde kalacaktı, kaynanam biz eve geçmeden yemekler yaptı, öyle gitti. Buraya kadar her şey normal. 3. gün öğlen eşimin babası ve karısı gittiler. Tabi ben bebekle ilgileniyorum geceden de uykusuzum, hastanede ilgilenemesem de hiç uyumamıştım yine. Neyse eşim kaynanamı getirdi. Ablamlar gelene kadar bizde kalıp yardımcı olacaktı güya. Bebeğin altını değiştirmek için serdiğim alt açma bezini, ıslak mendili falan kaldırmış odadaki yerinden. Ben de dikişlerin acısını yaşıyorum yani anne neden kaldırdın onları, her seferinde açıp hazırlamakla uğraşmayayım dedim. Dağınık durmasın diye kaldırdım dedi. Sonra hastaneye gidip geldiler randevusu varmış, odama girer girmez çekyatın üstünde yeleğim vardı onu alıp çocuğun park yatağına fırlattı gelişigüzel (bebiş reflü yatağında çekyatta yanımda), ben dağınıklığa gelemiyorum dedi, seslenmedim bu hareketine.
Sonra biz hastaneye gideceğiz anakucağına hangi battaniye ile koysak o an bi karar veremedik, kendisi de fikir verdi ben de şöyle dedim anne bunu üstüne örtelim şunu da ana kucağını kapatırız dedim. Vay sen misin bunu diyen, eşim de yanımızda Allah'tan. Ne yapıyorsanız yapın deyip eşyalarını aldığı gibi yola düştü. Ardına arabayla yetiştik, eşim anne saçmalama bin arabaya dediyse de binmedi. Eşime de mesaj atmış, şunları yazmış, ablamın adını ekleyerek Ayşe ayşe hep ayşe biliyor doğrusunu biz hiçbir şey bilmiyoruz sanki. Sen de beni annelikten sileceksen sil yazmış.
Ablam hemşire ve 10 yıl çocuk yoğun bakımda çalıştı ama ablamın dedikleri gayet normal şeylerdi bebeği göğsünde tut, emmese bile yanında uyusun, kokuna alışsın, mamadan sonra gaz çıkartın mutlaka başka da bir şey yok, mamadan sonra direk yatırmıştı kaynanam anne gazını çıkartmak gerek dedim, biz hep yedirip yatırdık bilmeyiz öyle gaz çıkarmak falan dedi. Bir de hastanedeyken dua okuyup nefesini bebeğime veriyordu kaynanam anne okumak yeterli dedim (sigara içiyor ayrıca) Ve hemşire biberona alışmasın dediğinde kaynanam zaten 2 ay sonra işe başlayacak dedi, ben de yoo ben hazirana kadar işe gitmeyeceğim dedim.
Velhasıl 4. gün tek başıma kaldım bebeğimle, eşim babalık iznini almamıştı nasılsa annem olacak yanında dedi. Öğle vakti görümcem sağolsun gelmişti yemek yapacağım demişti ama geldikten 15 dk sonra kaynanam görümcemi arayıp şekerim 400 oldu göremiyorum öleceğim dedi (abartıyor). Görümcem anne taksiye binip hastane git dediyse de dinletemedi ve o da yemek yapmadan annesine gitti. O akşam eşim işten gelince kavga ettik, ben sakince annen artık gelmesin dedim, o da yarın gelecek illa dedi. Ailemin niye gelmediğini yüzüme vurdu o anda, ben çok ağladım... Ertesi gün annesi gelmedi yemek falan da yapmadı, eşime de boşuna kavga etmişiz benim dediğim olacakmış zaten dedim o da güldü falan. Sonraki gün gidip getirdi annesini bu kez ben yüzüne pek bakmadım. Çünkü saçma sapan bi şeye alınıp beni tek bıraktı,4 günlük bebeğimle. Akşam da bebeği yıkayalım dedim eşime annene söyle dedim tamam dedi. Her şeyi hazırladık yıkama için bebeği soyduk, kaynanam yıkama pozisyonunda ben bebeğin kafası tarafındaydım biraz eğilmiştim yere, görümcem aynen şunları dedi, hadi annesi yıka oğlunu, anne su dök, başla annesi dedi. Oğlum çıplak zaten ben o an şaşkınlıkla 2100 gram olan bebeğimi yıkamaya çalıştım. Dikişlerimin acısını o gece çok yaşadım maalesef. Hala ağlayarak yazıyorum bu satırları.
7.gün annem ve ablam geldi, onlara yemeği eşimle ben yaptık. Eski kocasına ve onu karısına dahil yemek yapan kadın benim annem ve ablam geleceği gün hiçbir şey yapmadığı gibi güya hoş geldine geldiğinde beş karış suratla oturdu 1 saat boyunca. Annemler varken gelmedi bir de grip oldum demiş eşime. Annemlerin gittiği akşam çıkıp geldi, hani gripti dedim eşime değildir o dedi. Yani yalan söylemiş oluyor ailemin yanına gelmiyor.
Son olarak 4 gün önce eşim yine grip olmuş annem dedi. 2 gün sonra aldı eve getirdi yine seslenmedim ben de. Duş alacaktım girdim çıktım bi baktım kaynanam bebeği almış ağzına yakın seviyor, ben de " sen grip değil miydin anne?" dedim. Yoo ben iyiyim grip değilim dedi. A öyle dedi dün dedim. Sen ona bakma abartıyor dedi. Sorumdan sonra oğlumu bıraktı. Onları götürüp gelince eşimle tekrar kavga ettik, öyle sorulur muymuş? Saygısızlık etmişim. Ben de nasıl sormalıyım anlat o zaman dedim, kem küm cümle bile kuramadı eşim.
Çok uzun oldu, özür dilerim gerçekten. Ben şimdi ne yapayım, ne diyeyim? Kaynanam da buz gibi davranıyor, o öyle oldukça ben de en ufak bi sıcaklık hissettirmiyorum şahsen. Ve sizce kim haklı?
Bu konuda eşim öyle düşünüyor ben değil. Ayrica her sey gayet yolunda gidiyor sıkıntı yok. kendi kendine alinip yalandan grip olup 2 gün sonra çıkıp gelen kaynanam haricinde her şey normal.Yanlış anlamayın ama sanki bebeği kaynananıza güvenip yapmışsınız gibi. Yani o olmayınca hiçbir iş yolunda gitmemiş sanki
Merhabalar biraz uzun anlatacağım objektif olmak adına o yüzden kusuruma bakmayın lütfen.
Doğum yapalı 32 gün oluyor. Kısaca kaynanamın birkaç özelliğini yazacağım, aşırı titizdir, evinde yere oturup diş fırçası ile fayans aralarını fırçalayacak kadar. Düzenlidir başkasının düzenini beğenmez veya kabul etmez. Ona göre kendi yaptığı şekildir asıl düzenli olan. Kaynanam 53 yaşında çok yaşlı ve hasta değil. Hamileliğimde sağolsun çok yardımcı oldu, bulantılı dönemimde yemek yapmıştı eşimle gidip yiyip gelirdik, erken doğum riskim olunca da 2 günlük yemek yapıp gönderdi. Arada çok nadir yapmadığı oldu. Eşinden ayrılmış, tek başna kalıyor, babasından maaş alıyor o da ev kirasını karşılıyor sadece. Faturalarını ve birçok masrafını eşim karşılıyor. Bunun lafını bir kez olsun etmiş değilim. Bunun dışında nereye gidecek olsak, dışarda yemek yiyecek olsak eşime söylerim anneni de alalım, annene de sor derim mutlaka.
Neyse 36. haftamda acil sezaryen ile doğuma alındım. Ailem 12 saat uzak bi şehirde. Normalde ablam sezaryen günü belli olsun ona göre izin alıp geleceğim demişti, kendisi devlet memuru. Acil olunca gelemedi dolayısıyla.
Hastanede kaynanamla eşim yanımda kaldı, ama kaynanam ısrarla geceleri eşimi eve yolladı, git uyu sen ben yaparım dedi. Tamam eşim bebekle ilgilenemezdi, ben de ilk gece ilgilenemedim çünkü saat 5 te sezaryen olmuştum. İlk gece eşime kıyafetlerimi giydirip öyle git demiştim ama kaynanam buna da izin vermedi tabi. Kendi giydirdi iç çamaşırımı ve pijamamı, sağolsun.
2 gün kaldık hastanede çıkış yapacağımı gün eşimin babası ve karısı başka şehirden gelecekti ve bizde kalacaktı, kaynanam biz eve geçmeden yemekler yaptı, öyle gitti. Buraya kadar her şey normal. 3. gün öğlen eşimin babası ve karısı gittiler. Tabi ben bebekle ilgileniyorum geceden de uykusuzum, hastanede ilgilenemesem de hiç uyumamıştım yine. Neyse eşim kaynanamı getirdi. Ablamlar gelene kadar bizde kalıp yardımcı olacaktı güya. Bebeğin altını değiştirmek için serdiğim alt açma bezini, ıslak mendili falan kaldırmış odadaki yerinden. Ben de dikişlerin acısını yaşıyorum yani anne neden kaldırdın onları, her seferinde açıp hazırlamakla uğraşmayayım dedim. Dağınık durmasın diye kaldırdım dedi. Sonra hastaneye gidip geldiler randevusu varmış, odama girer girmez çekyatın üstünde yeleğim vardı onu alıp çocuğun park yatağına fırlattı gelişigüzel (bebiş reflü yatağında çekyatta yanımda), ben dağınıklığa gelemiyorum dedi, seslenmedim bu hareketine.
Sonra biz hastaneye gideceğiz anakucağına hangi battaniye ile koysak o an bi karar veremedik, kendisi de fikir verdi ben de şöyle dedim anne bunu üstüne örtelim şunu da ana kucağını kapatırız dedim. Vay sen misin bunu diyen, eşim de yanımızda Allah'tan. Ne yapıyorsanız yapın deyip eşyalarını aldığı gibi yola düştü. Ardına arabayla yetiştik, eşim anne saçmalama bin arabaya dediyse de binmedi. Eşime de mesaj atmış, şunları yazmış, ablamın adını ekleyerek Ayşe ayşe hep ayşe biliyor doğrusunu biz hiçbir şey bilmiyoruz sanki. Sen de beni annelikten sileceksen sil yazmış.
Ablam hemşire ve 10 yıl çocuk yoğun bakımda çalıştı ama ablamın dedikleri gayet normal şeylerdi bebeği göğsünde tut, emmese bile yanında uyusun, kokuna alışsın, mamadan sonra gaz çıkartın mutlaka başka da bir şey yok, mamadan sonra direk yatırmıştı kaynanam anne gazını çıkartmak gerek dedim, biz hep yedirip yatırdık bilmeyiz öyle gaz çıkarmak falan dedi. Bir de hastanedeyken dua okuyup nefesini bebeğime veriyordu kaynanam anne okumak yeterli dedim (sigara içiyor ayrıca) Ve hemşire biberona alışmasın dediğinde kaynanam zaten 2 ay sonra işe başlayacak dedi, ben de yoo ben hazirana kadar işe gitmeyeceğim dedim.
Velhasıl 4. gün tek başıma kaldım bebeğimle, eşim babalık iznini almamıştı nasılsa annem olacak yanında dedi. Öğle vakti görümcem sağolsun gelmişti yemek yapacağım demişti ama geldikten 15 dk sonra kaynanam görümcemi arayıp şekerim 400 oldu göremiyorum öleceğim dedi (abartıyor). Görümcem anne taksiye binip hastane git dediyse de dinletemedi ve o da yemek yapmadan annesine gitti. O akşam eşim işten gelince kavga ettik, ben sakince annen artık gelmesin dedim, o da yarın gelecek illa dedi. Ailemin niye gelmediğini yüzüme vurdu o anda, ben çok ağladım... Ertesi gün annesi gelmedi yemek falan da yapmadı, eşime de boşuna kavga etmişiz benim dediğim olacakmış zaten dedim o da güldü falan. Sonraki gün gidip getirdi annesini bu kez ben yüzüne pek bakmadım. Çünkü saçma sapan bi şeye alınıp beni tek bıraktı,4 günlük bebeğimle. Akşam da bebeği yıkayalım dedim eşime annene söyle dedim tamam dedi. Her şeyi hazırladık yıkama için bebeği soyduk, kaynanam yıkama pozisyonunda ben bebeğin kafası tarafındaydım biraz eğilmiştim yere, görümcem aynen şunları dedi, hadi annesi yıka oğlunu, anne su dök, başla annesi dedi. Oğlum çıplak zaten ben o an şaşkınlıkla 2100 gram olan bebeğimi yıkamaya çalıştım. Dikişlerimin acısını o gece çok yaşadım maalesef. Hala ağlayarak yazıyorum bu satırları.
7.gün annem ve ablam geldi, onlara yemeği eşimle ben yaptık. Eski kocasına ve onu karısına dahil yemek yapan kadın benim annem ve ablam geleceği gün hiçbir şey yapmadığı gibi güya hoş geldine geldiğinde beş karış suratla oturdu 1 saat boyunca. Annemler varken gelmedi bir de grip oldum demiş eşime. Annemlerin gittiği akşam çıkıp geldi, hani gripti dedim eşime değildir o dedi. Yani yalan söylemiş oluyor ailemin yanına gelmiyor.
Son olarak 4 gün önce eşim yine grip olmuş annem dedi. 2 gün sonra aldı eve getirdi yine seslenmedim ben de. Duş alacaktım girdim çıktım bi baktım kaynanam bebeği almış ağzına yakın seviyor, ben de " sen grip değil miydin anne?" dedim. Yoo ben iyiyim grip değilim dedi. A öyle dedi dün dedim. Sen ona bakma abartıyor dedi. Sorumdan sonra oğlumu bıraktı. Onları götürüp gelince eşimle tekrar kavga ettik, öyle sorulur muymuş? Saygısızlık etmişim. Ben de nasıl sormalıyım anlat o zaman dedim, kem küm cümle bile kuramadı eşim.
Çok uzun oldu, özür dilerim gerçekten. Ben şimdi ne yapayım, ne diyeyim? Kaynanam da buz gibi davranıyor, o öyle oldukça ben de en ufak bi sıcaklık hissettirmiyorum şahsen. Ve sizce kim haklı?
Maalesef ağzı sigara kokuyor bunu bilip de nefesini prematüre doğan bebeğim e üflemesine sessiz kalamam. Yaptı sağolsun ama niyeoğlunun yapmasına izin vermedi ki. Işte insani çileden çıkarır kaynanam kendi dediği olacak kendi kuralları olacak. Kendi git dediyse gidecek eşim mümkün değil kalamaz. Zaten orda büyütsek o günden küsermiş. Ya ben pasifim aslında sessizim hep.. ondan oluyor. eşime dinletemiyorum kendimi.Bebeğinizi sağlikla büyütün.
Evet başlikta da yazdiğiniz gibi lohusalik döneminin yoğun duygulari ve karmaşasiyla abartilmiş duygular.
Bence tüm evrelerinizde anneniz- kizkardeşiniz kadar ilgilenmiş. Yapmiş,etmiş.
Bilmeden kirmiş olabilirsiniz.ya da titizligi konusunda tepki vermis olabilirsiniz.bu da onu kirmiş.
Ben bile 15 yaşindaki kizimin dağinikliliğina katlanamiyorum çoğu zaman,tartişiyorum.
Ben hastaneden geldiğim anda wc,banyo fircaladim.yemek yapip evi toplayip öyle oturdum,yattim.kv.ler gelirse toplu olsun diye.dikişler yatsak da aciyor,iş yapsakta.yani acikcasi yatarken daha cok canim acirdi benim.
Lohusalik donemini sakin atlatmaya calişin.kendi kendinize telkinlerde bulunun.
Sütünüz kesilmesin.gülün,neşeli olun.
(Temiz,titiz demişsiniz.sigara içse bile elini ağzini yikamadan duramaz.kendimden biliyorum.kışın neyse ki ayarladiğim montla atlatiyorum da.yazin her sigara ictigimde kiyafetlerimi bile çikariyorum.)
Yani hastanede çamaşirinizi bile giydirmiş diye yazmişsiniz ya,ben o cümleyle etkilendim.
buzdolabi doldurmaya firsat olmadı ki 26. haftada doktor çalışma dinlen dedi . 28de hastanede yattım. Ablam 8 gün kaldı ve her şeyimi yaptı. Bebeğimle ben ilgileniyorum 2.günden beri.Bebeğiniz erken gelmeye karar vermiş ama planlı Doğum olsaydı da anneniz ve ablanız zaten bir iki gün kalabilecekmiş sanırım(kv nin grip olma mevzusunda yazıyor). Bu nedenle anne-abla yerine kv nin destek olacağını içten içe biliyordunuz bence.
Bebeğin kırkı çıkmasının bir milat görülmesi gerçekmiş bence anne gerçek anlamda kırk günde kendine geliyor. Yanında/yakınında birinin olması çok güzel birşey. Yanınızda anne-abla olamadıysa olan kişinin kıymetini bilin. İşime karışıyor derseniz herşeyi siz üstlenin. Yaşadıklarınızı birçok kişi de farklı şekillerde yaşıyor.
Gebeliğinizde erken Doğum riski varmış. Bu nedenle buzdolabını daha önceden doldurmalıydınız.
Kv nizin hırkanızı atması ve bir anda evden çıkması olayı çok saçma o konularda o hatalı. Ancak bezlerin yerini değiştirmesine karışmasaydınız keşke. Birisi evinizde sizinle kalıyor ve işinize yardımcı oluyorsa onun da kendi düzeni oluyor. Bebeğin altını ilk zamanlar hep siz alıyorsanız siz haklısınız.
Kadın oğlunun zor durumda olabileceğini görüp işe girmiş ne güzel işte.
Gelecek için: Bebeğe ilerde kv baksın diye düşünüyorsanız onun düzenine alışmanız lazım.
insan severek isteyerek yapar yaaa. Uzuluyorum ilgisiz babalari duydukca. O cocuk anne babaya emanettir, dedeye buyukannelere degil bence.Aa neden öyle diyorsun.
Erkekler yüksek insanlar. Bebek bezi almak aşağılık bi iştir. Ancak kadınlar yapabilir. Çünkü kadınlar zaten asagıda ya o yüzden.
Halbuki yüksekte olan erkek o kadar aşağıya inip bez alamaz
Tabiatına aykırı.
Merhabalar biraz uzun anlatacağım objektif olmak adına o yüzden kusuruma bakmayın lütfen.
Doğum yapalı 32 gün oluyor. Kısaca kaynanamın birkaç özelliğini yazacağım, aşırı titizdir, evinde yere oturup diş fırçası ile fayans aralarını fırçalayacak kadar. Düzenlidir başkasının düzenini beğenmez veya kabul etmez. Ona göre kendi yaptığı şekildir asıl düzenli olan. Kaynanam 53 yaşında çok yaşlı ve hasta değil. Hamileliğimde sağolsun çok yardımcı oldu, bulantılı dönemimde yemek yapmıştı eşimle gidip yiyip gelirdik, erken doğum riskim olunca da 2 günlük yemek yapıp gönderdi. Arada çok nadir yapmadığı oldu. Eşinden ayrılmış, tek başna kalıyor, babasından maaş alıyor o da ev kirasını karşılıyor sadece. Faturalarını ve birçok masrafını eşim karşılıyor. Bunun lafını bir kez olsun etmiş değilim. Bunun dışında nereye gidecek olsak, dışarda yemek yiyecek olsak eşime söylerim anneni de alalım, annene de sor derim mutlaka.
Neyse 36. haftamda acil sezaryen ile doğuma alındım. Ailem 12 saat uzak bi şehirde. Normalde ablam sezaryen günü belli olsun ona göre izin alıp geleceğim demişti, kendisi devlet memuru. Acil olunca gelemedi dolayısıyla.
Hastanede kaynanamla eşim yanımda kaldı, ama kaynanam ısrarla geceleri eşimi eve yolladı, git uyu sen ben yaparım dedi. Tamam eşim bebekle ilgilenemezdi, ben de ilk gece ilgilenemedim çünkü saat 5 te sezaryen olmuştum. İlk gece eşime kıyafetlerimi giydirip öyle git demiştim ama kaynanam buna da izin vermedi tabi. Kendi giydirdi iç çamaşırımı ve pijamamı, sağolsun.
2 gün kaldık hastanede çıkış yapacağımı gün eşimin babası ve karısı başka şehirden gelecekti ve bizde kalacaktı, kaynanam biz eve geçmeden yemekler yaptı, öyle gitti. Buraya kadar her şey normal. 3. gün öğlen eşimin babası ve karısı gittiler. Tabi ben bebekle ilgileniyorum geceden de uykusuzum, hastanede ilgilenemesem de hiç uyumamıştım yine. Neyse eşim kaynanamı getirdi. Ablamlar gelene kadar bizde kalıp yardımcı olacaktı güya. Bebeğin altını değiştirmek için serdiğim alt açma bezini, ıslak mendili falan kaldırmış odadaki yerinden. Ben de dikişlerin acısını yaşıyorum yani anne neden kaldırdın onları, her seferinde açıp hazırlamakla uğraşmayayım dedim. Dağınık durmasın diye kaldırdım dedi. Sonra hastaneye gidip geldiler randevusu varmış, odama girer girmez çekyatın üstünde yeleğim vardı onu alıp çocuğun park yatağına fırlattı gelişigüzel (bebiş reflü yatağında çekyatta yanımda), ben dağınıklığa gelemiyorum dedi, seslenmedim bu hareketine.
Sonra biz hastaneye gideceğiz anakucağına hangi battaniye ile koysak o an bi karar veremedik, kendisi de fikir verdi ben de şöyle dedim anne bunu üstüne örtelim şunu da ana kucağını kapatırız dedim. Vay sen misin bunu diyen, eşim de yanımızda Allah'tan. Ne yapıyorsanız yapın deyip eşyalarını aldığı gibi yola düştü. Ardına arabayla yetiştik, eşim anne saçmalama bin arabaya dediyse de binmedi. Eşime de mesaj atmış, şunları yazmış, ablamın adını ekleyerek Ayşe ayşe hep ayşe biliyor doğrusunu biz hiçbir şey bilmiyoruz sanki. Sen de beni annelikten sileceksen sil yazmış.
Ablam hemşire ve 10 yıl çocuk yoğun bakımda çalıştı ama ablamın dedikleri gayet normal şeylerdi bebeği göğsünde tut, emmese bile yanında uyusun, kokuna alışsın, mamadan sonra gaz çıkartın mutlaka başka da bir şey yok, mamadan sonra direk yatırmıştı kaynanam anne gazını çıkartmak gerek dedim, biz hep yedirip yatırdık bilmeyiz öyle gaz çıkarmak falan dedi. Bir de hastanedeyken dua okuyup nefesini bebeğime veriyordu kaynanam anne okumak yeterli dedim (sigara içiyor ayrıca) Ve hemşire biberona alışmasın dediğinde kaynanam zaten 2 ay sonra işe başlayacak dedi, ben de yoo ben hazirana kadar işe gitmeyeceğim dedim.
Velhasıl 4. gün tek başıma kaldım bebeğimle, eşim babalık iznini almamıştı nasılsa annem olacak yanında dedi. Öğle vakti görümcem sağolsun gelmişti yemek yapacağım demişti ama geldikten 15 dk sonra kaynanam görümcemi arayıp şekerim 400 oldu göremiyorum öleceğim dedi (abartıyor). Görümcem anne taksiye binip hastane git dediyse de dinletemedi ve o da yemek yapmadan annesine gitti. O akşam eşim işten gelince kavga ettik, ben sakince annen artık gelmesin dedim, o da yarın gelecek illa dedi. Ailemin niye gelmediğini yüzüme vurdu o anda, ben çok ağladım... Ertesi gün annesi gelmedi yemek falan da yapmadı, eşime de boşuna kavga etmişiz benim dediğim olacakmış zaten dedim o da güldü falan. Sonraki gün gidip getirdi annesini bu kez ben yüzüne pek bakmadım. Çünkü saçma sapan bi şeye alınıp beni tek bıraktı,4 günlük bebeğimle. Akşam da bebeği yıkayalım dedim eşime annene söyle dedim tamam dedi. Her şeyi hazırladık yıkama için bebeği soyduk, kaynanam yıkama pozisyonunda ben bebeğin kafası tarafındaydım biraz eğilmiştim yere, görümcem aynen şunları dedi, hadi annesi yıka oğlunu, anne su dök, başla annesi dedi. Oğlum çıplak zaten ben o an şaşkınlıkla 2100 gram olan bebeğimi yıkamaya çalıştım. Dikişlerimin acısını o gece çok yaşadım maalesef. Hala ağlayarak yazıyorum bu satırları.
7.gün annem ve ablam geldi, onlara yemeği eşimle ben yaptık. Eski kocasına ve onu karısına dahil yemek yapan kadın benim annem ve ablam geleceği gün hiçbir şey yapmadığı gibi güya hoş geldine geldiğinde beş karış suratla oturdu 1 saat boyunca. Annemler varken gelmedi bir de grip oldum demiş eşime. Annemlerin gittiği akşam çıkıp geldi, hani gripti dedim eşime değildir o dedi. Yani yalan söylemiş oluyor ailemin yanına gelmiyor.
Son olarak 4 gün önce eşim yine grip olmuş annem dedi. 2 gün sonra aldı eve getirdi yine seslenmedim ben de. Duş alacaktım girdim çıktım bi baktım kaynanam bebeği almış ağzına yakın seviyor, ben de " sen grip değil miydin anne?" dedim. Yoo ben iyiyim grip değilim dedi. A öyle dedi dün dedim. Sen ona bakma abartıyor dedi. Sorumdan sonra oğlumu bıraktı. Onları götürüp gelince eşimle tekrar kavga ettik, öyle sorulur muymuş? Saygısızlık etmişim. Ben de nasıl sormalıyım anlat o zaman dedim, kem küm cümle bile kuramadı eşim.
Çok uzun oldu, özür dilerim gerçekten. Ben şimdi ne yapayım, ne diyeyim? Kaynanam da buz gibi davranıyor, o öyle oldukça ben de en ufak bi sıcaklık hissettirmiyorum şahsen. Ve sizce kim haklı?
Bence bebek doğunca ilgi onun üzerine toplanıyor bide eski eşi hanımıyla gelmiş sanki kendini dışarda kalmış gibi hissetti gibi geldiGıkı çıkmasın demedim hiçbir zaman ama bi battaniyeyi şöyle koyalım dedim diye evden kaçması normal mi sizce? Ayrıca o bana birçok şey söyledi ben hiçbirini büyütmedim şimdiye kadar, unuttum gitti. Ama ona hiçbir şey denmediği halde kendi kendine alınıp gitti bir de hala tavır takınıyor.
Nişanlıyım...Bu güzel tavsiyeleri ben de kulağıma küpe yaptım.Teşekkür ederimTırnağı olan başını kaşıyacak böyle insanlar yapacağı o iki kap yemeğide yedirir sonrada size zehir zıkkım eder 2 doğum tecrübem var ikiside ayrı bir furya anlatsam şok geçirirsiniz, sakin olun ılıman olun,bebeği eşinizle beraber yıkayın kv falan çağırmayın korkmayın yapabilirsiniz bende sezeryanlıydım iki sandalyeyi uç uca koyup üzerine bebek küveti koyup eğilmeden ayakta yıkıyordum bebeğimi eşinizin su dökmesi yeterli koy vermeyin kendinizi şimdi yardım diye yapılanlar iki gün sonra başınıza kalkılacak yemeğide hafif şeyler yapın fırın yemeği, çorba, pilav, salata yeterli olur eşinede canım sen dışarıdan bir tavuk al kızarmış, bende bir salata çorba yapayım 2 dk da diye diye alıştır inanın huzuru bulduğunda oda o triplerini istemez anasının, siz lohusasınız bol su için bebeğinizi emzirmeye bakın, kafa ütüleyici insanlarla böyle mutattap olmayın, birde istiyorsa gelsin gitsin alt tarafını verme kimseye hoşgeldin, beş gittin yap seviyeli bir şekilde yemeği yapmıştım saol anne, biz dün gece biz bebeği yıkamıştık saol, gibi uzaklaştırma politikası yap sende, o senin ailene nasıl el gibi davranmışsa, sende ona misafir olduğunu hissettir onun evinin işini ben görüyorum a dostlar bakın havası verdirtme kvdene. benden sana abla nasihatı, kadınların gücü içindedir, emin ol yapabilirsin herşeyi, bebeğinle ömür boyu mutlu ol inşallah böyle insanlara kulak asma lütfen
Ilgisiz babayı çeker ayırirım. Yapmayı bilen çok ama bakan yok. Yaptıysan bakacaksın paşa paşa hem de.insan severek isteyerek yapar yaaa. Uzuluyorum ilgisiz babalari duydukca. O cocuk anne babaya emanettir, dedeye buyukannelere degil bence.
Kv ailenize değer verse ne vermese ne. Önemli olan eşimin tavrıdır benim için. Belki yanlış ama böyle. Benim kv de böyle vericidir ve bi yerden sonra müdahaleye giriyo anlayabiliyorum az çok ama eşiniz yönünden bence şanslısınız. Ben eşime annen gelmesin diycem ne nankörlüğüm kalır ne kıymet bilmezliğim. Ertesi gün de bu konuyla ilgili espri yapacağım o da gülecek öyle mi. En az 3 gün surat asar. O yüzden çok büyütmeyin inanın küçük bi dert.Herkesin aynı derecede ağrısı olmayabilir, ayrıca ben de ayaklandım çok şükür ama bebeğim düşük doğum ağırlıklıydı ve sarılık ihtimali vardı, ben sürekli süt sağmaya çalıştım kendim. Ha kalktım çamaşır da attım serdim acele bi kısır yapıp yedim aç kalmadım. Ben kötü demiyorum ama aileme karşı surat asması onlara değer vermemesi çok mu basit. Yahu eski kocası ve karısına bile yemek yaptı resmen. Ama annem ve ablam geleceği zaman arayıp sormadı bile eşime ne yaptınız diye. ayrıca her fırsatta ben senin annenim sen benim kızımsın derdi. Kendi kızı doğum yapsa böyle lohusayken bebeğiyle bir başına bırakır mıydı sizce? Bırakmazdı, eminim. O zaman beni de kızı gibi görüp tek bırakmayabilirdi. Hiçbir şey yapmasa bile insan tuvalete giderken bebeğinin yanında biri bulunsun istiyor. Belki sizin böyle kaygılarınız yoktu ama ben yaşadım maalesef.