Lohusalık dönemindeyken yapilanlar unutulur mu ? Veya nasil unutulur ? Sizler unuttunuz mu ?

ben asla unutmayacağımı biliyordum. Onun da bi olay çıkarmadan edebiyle adabıyla oturup yardımcı olmayacağını da biliyordum.
O yüzden hamileliği öğrendiğim zamandan başlayarak doğuma kadar “ben sadece annemi istiyorum başkası gelmeyecek” i çok net işledim kocama. Burdaki herkese tavsiye ederim.
Eşim annesine lisanı münasip ile söylemiş herkes kendi annesi ile rahat eder diye. O yüzden gelemedi Allah’ıma şükür. Ama anneme ağlamış durmuş ah ben de isterdim gelmek diye
 
Sizce anne ya da anneannemizin döneminde miyiz ? Onlar gibi beslenip, onların yetiştiği ortamda mi yetistik ? Bizim çocukluğumuz ile kendi cocuklarimizin çocuklukları bile aynı değilken üstelik ! Onların döneminde bilgi yoktu, ulaşım yoktu, imkan yoktu. Birlik yasiyordu mecburen kalkiyorlardi. Kaç tane kadın kanamadan ,kaç tane çocuk beşikte annesi iş yaptigi için açlıktan öldü ?
 
Lohusalık dönemi yok mu? Yani mesela sizin doğum sonrası cinsel organınıza dikiş atmadılar mı? Çocuk fırt diye çıktı sizinki eski halinden devam mı etti? O dikişler oturup kalktıkça, öksürdükçe acımadı mı? Veya emzirmeye çalışacağım diye meme uçlarınız yara olmadı mı? Canınızın acısıyla bi de tamamen size muhtaç, zarar vermekten korktuğunuz, üç saatte bir beslemek zorunda olduğunuz bebek sizi endişelendirmedi mi? Yani tıp dünyası gerek hormonal olarak gerekse vücudun kendini toparlaması olarak böyle bi dönem var diyor ama elbette tıp otoriteleri sizin kadar bilmiyor olabşlir
 
İlk dogumumda sırf böyle şeyler yuzunden iğrenç bı lohusalik geçirdim,sekiz yıl geçti hala unutamadım.suan 35 günlük bebeğim var bu sefer akillandim hiç kimseyi istemedim yanımda.annem gelmek istedi ona da izin vermedim sadece eşim olsun istedim.oyle güzel geçti ki bı kez olsun üzülmedim aglamadim.demekki bütün sıkıntı cevredenmis.
 
Cahiliye devrinin neresindensiniz? İçinden mi?
 

Bir cahilin haksız olma ihtimali yok. Farabi gelse inandıramaz bu tipleri.
 
Unutulmuyor ben olsam ben de unutmam
 
Canım, kayınvalidenin yaptıkları hoş değil ancak kendi öz annelerimiz bile kalbimizi kırıyor, bazen olmadık laflar ediyorlar. Kendi eşimizle de anlaşamadığımız oluyor. Hatta kendimizle bile yüzde yüz barışık olmak bazen çok zor. Lohusayken veya zordayken değil, her daim iyi hassas ve anlayışlı davranılmayı hak ediyorsun ancak kimse de mükemmel değil. Bence, özellikle karşında özür dilemiş ve sürekli aynı hatayı tekrar eden bir kadın yokken affet gitsin ben yapmam sen yapmazsın, keşke o da yapmasaydı ancak lohusayken yapılan unutulur mu diyerek hayatın boyunca yük edinme kendine bir olayı. İnan aşırı büyük bir şey de yok. Hoş olaylar değil ancak herkesin başına gelebilecek olaylar. Ayrıca affetmen, sevgi ve huzur duyman sütüne de işler çocuğuna da
 
Aaa nerden bildiniz? Yasamadiginiz olaylar hakkında yerli yersiz varsayımlarda bulunmayı seviyorsunuz sanırım:) İnanın bazı şeyleri insan birebir yaşamadan anlamıyor, empati yapamıyor. Sadece aynı yerden yara almış kırılmış kişiler birbirini anlar. Düşüncelerinize saygı da duymuyorum boş fikirlerinizi kendinize saklayın:)
 
Dün ne yediğimi unutan bir insanım. Küstüğüm arama mesafe koyduğum arkadaşlarıma ne sebeple mesafe koyduğumu unuturum. Üniversite arkadaşlarımı dahi unuttum birçoğunu şaka yapmıyorum.. Ama lohusayken başıma gelen herşey, bana yaşatılan ve hissettirilen tüm duygular sanki dün gibi taze .. söyleyeceklerim bukadar
 
Bunlar oldu ve ben bunların olacağını bildiğim için yaşadığım süreci çok normal karşıladım. Abartılacak bir dönem olarak da görmüyorum. Benim annanem 6 çocuk doğurmuş, hiçbirinde ebe bile olmamış yanında. 3 ünü tamamen evde tek başınayken doğurmuş. Diğer üçünde ise hiçbir bilgisi olmayan komşusu yanında durmuş. Çocukları doğurduktan sonra da yarım saat dahi yatağımda yatamadım işler beni bekliyordu diye anlattı.

Bu sürecin tamamen psikolojik olduğunu düşünüyorum. Yoksa bir önceki nesil fiziksel olarak üstün yaratılmış da bizim nesil zayıf yaratılmış diye bir şey olduğunu düşünmüyorum.

Erkekler için de aynı şeyleri düşünüyorum. Eskiden erkekler gerçekten erkeklerdi. Şimdi günümüzde eşimle anlaşamadığımız mevzular olunca bazen psikolojim bozuldu diyerek içine kapanıyor. Odasına geçip gün boyu dışarı çıkmıyor. Bazen de bağırıp çağırıyor. İnanın ergen kız gibi psikolojim bozuldu demesindense bağırıp çağırmasını yeğliyorum.

Sanırım özümüzü kaybettik ve kaybetmeye de devam ediyoruz.
 
Hiç birşey unutulmuyor ben sancılıyken beni boşaltmaya kalktı kocamı üstüme saldı evine hasta getirmeye kalktı neler neler hala unutamıyorum göresim de yok Allah çıkardı görümcem iftira attı doğramaz yalann söylüyor dedi Allah biliyor görümcemin çocuğu olmadı ya dedim Allah size gösterdi doğurmayan kimmiş dedim bana iftira attılar sancılı iken Allah gördü hepsini ilahi adalet her zaman görüyorsun
 
Ananem 6 çocuk doğurdu demişsiniz ya ? Hiç sordunuz mu onun şuan ki psikolojisini? Benim ananem de 6 çocuk dünyaya getirmiş ama şuan o kadar mutsuz ve psikolojik sorunları var ki halbuki hiçbir hastalığı, sıkıntısı yok maddi imkanı da yerinde ama zamanında yaşadığı dertleri çileleri içine ata ata şuan çok mutsuz ve takıntılı birisi böyle olmasını sadece küçücük yaşta evlendirilmesine, 6 tane çocuk sahibi olmasına ve zamanında hiç destek görmemiş olmasina bağlıyorum. Artık eskiler güzellemesi yapmayı bırakın. Eski de yaşamış ve birçok acıya katlanmak zorunda kalmış kadınlara çok üzülüyorum ve siz bu olayı eskiler öyle güçlüydü söyle güçlüydü o gün bu gün bilmezlerdi yeni nesil şımarık adı altında güzelleştirme yapamazsınız. Evet eskileri anlayalım taktirde edelim ama eskiler gibi olmayalım lütfen.
 
Özümüzü kaybetmek konusu apayrı, bunu ben de düşünüyorum. Örneğin biz insanoğlu şu saatte ışığımız televizyonumuz açık, elinizde telefon dünyanın başka yeriyle iletişimdeyiz. Ama bizim Atalarınızın binlerce yıldır düzeni, hatta çoğu memelinin şimdiki düzeni, hava kararınca zıbarıp uyumak, gün ışığıyla da uyanmak. Henüz elektrik çok yeni bi icat olduğu için bu “yeni düzenin” bizim metabolizmamıza etkisini henüz bilmiyoruz.
Ancak lohusalık ya da regl gibi şeyler Özden uzaklaşma değil. Binlerce yıldır böyle devam eden şeyler. Fizyolojik olarak vücudumuz zorlu bir süreç yaşıyor. Siz daha iyi bilirsiniz eskiler lohusanın mezarı 40 gün açık olur derlermiş. Sizin annenizin doğum yaptığı şartlara çok üzüldüm ama sizin anneniz böyle yaptı diye normal olan bu değil. Herkesin 2-3 nesil gerisinde illa ki bi bebek ölümü çocuk ölümü anne ölümü vardır. Hatta bazı bölgelerde öyle yaygınmış ki yeni gelene kimlik çıkartılmadan ölen abinin ablanın kimliği veriliyormuş arada 1-1,5 yaş var diye. Neden ölüyordu bu çocuklar ve anneler? Bakımsızlık, bekli anası iş yaparken yeterince beslenmeyip kan şekerinin tehlikeli şekilde düşmesi vs vs. İşte bu gibi aman birşey olmaz aman iş bekliyor. Yani ben açıkçası yeni doğmuş bir candan önemli hangi işin beklediğini çok düşünemiyorum. Ev temizliği mi? Evdekilerin yemeği mi? (Bebek ölür ev halkı 2 gün hiç yemek yemese hiçbirşey olmaz oysa ki tıbbı olarak ) Kaynananın gelinden hoş sohbet görmemesi mi?
Unutmak size iyi gelir deseniz anlayacağım da lohusaşık diye birşey yok bu yeni icat demeniz bana acımasızlık geliyor
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…