Lohusalık dönemindeyken yapilanlar unutulur mu ? Veya nasil unutulur ? Sizler unuttunuz mu ?

pembesincap .!.:

Ben sanırım biraz eski kafalıyım. Benim de lohusa dönemim oldu. Normal zamandan farklı bir dönem olarak görmüyorum. Bu son 20 yılda çıktı zaten lohusa dönemi, regl dönemi, bilmem ne dönemi... Eskiden annelerimiz, annanelerimiz çocuğu doğurduğu gün işlere koyuluyordu. Ben büyüklerimden hep öyle gördüm, duydum.

Yeni nesil anneler sürekli kendilerine bir dönem çıkarıyorlar. Ben anneme ne kadar teşekkür etsem azdır beni böyle güçlü yetiştirdiği için.

Kadına geçmişte ne yaptığını yazmamışsın. Söylediği söz de büyük bir söz değil. Üstüne gelmiş özür dilemiş. Çok abarttığını düşünüyorum. Rahat ol biraz. Kafayı takmak için yer arıyorsun.

Ve ben gerçekten anlamıyorum bizim büyüklerimizin regl dönemi, lohusalık dönemi gibi dönemleri neden olmuyordu da bizim dönemin kızları sürekli bir döneme giriyorlar.

Genişletmek için tıkla...

pembesincap .!.:

Ben sanırım biraz eski kafalıyım. Benim de lohusa dönemim oldu. Normal zamandan farklı bir dönem olarak görmüyorum. Bu son 20 yılda çıktı zaten lohusa dönemi, regl dönemi, bilmem ne dönemi... Eskiden annelerimiz, annanelerimiz çocuğu doğurduğu gün işlere koyuluyordu. Ben büyüklerimden hep öyle gördüm, duydum.

Yeni nesil anneler sürekli kendilerine bir dönem çıkarıyorlar. Ben anneme ne kadar teşekkür etsem azdır beni böyle güçlü yetiştirdiği için.

Kadına geçmişte ne yaptığını yazmamışsın. Söylediği söz de büyük bir söz değil. Üstüne gelmiş özür dilemiş. Çok abarttığını düşünüyorum. Rahat ol biraz. Kafayı takmak için yer arıyorsun.

Ve ben gerçekten anlamıyorum bizim büyüklerimizin regl dönemi, lohusalık dönemi gibi dönemleri neden olmuyordu da bizim dönemin kızları sürekli bir döneme giriyorlar.

Genişletmek için tıkla...

pembesincap .!.:

Siz zaten kafayı takmak için fırsat kollamışsınız. Fırsatı bulunca da değerlendirmişsiniz. Kardeşiniz, anneniz veya sevdiğiniz bir arkadaşınız bunu dese güler geçerdiniz.

Bu olayı affetseniz başka bir olaya takılırsınız. O yüzden bunu affetmeye çalışmayın boşuna. Sevgi böyle bir şey değil. Sevdiğiniz bir insan olsa affetmek için bin tane sebep bulurdunuz. Karşınızdaki insan sevmediğiniz bir insan olunca size iltifat etse bile altında sebep ararsınız ve küsersiniz

Genişletmek için tıkla...

pembesincap .!.:

Siz tam bir babasının prensesi gibi yetiştirilmişsiniz. Bu kafayla giderseniz sizi daha

Genişletmek için tıkla...

pembesincap .!.:

Ben sanırım biraz eski kafalıyım.

Genişletmek için tıkla...

Rowena Ravenclaw .!.:

Lohusalık dönemi yok mu? Yani mesela sizin doğum sonrası cinsel organınıza dikiş atmadılar mı? Çocuk fırt diye çıktı sizinki eski halinden devam mı etti? O dikişler oturup kalktıkça, öksürdükçe acımadı mı? Veya emzirmeye çalışacağım diye meme uçlarınız yara olmadı mı? Canınızın acısıyla bi de tamamen size muhtaç, zarar vermekten korktuğunuz, üç saatte bir beslemek zorunda olduğunuz bebek sizi endişelendirmedi mi? Yani tıp dünyası gerek hormonal olarak gerekse vücudun kendini toparlaması olarak böyle bi dönem var diyor ama elbette tıp otoriteleri sizin kadar bilmiyor olabşlir

Genişletmek için tıkla...

pembesincap .!.:

Siz tam bir babasının prensesi gibi yetiştirilmişsiniz. Bu kafayla giderseniz sizi daha çok üzerler.

Genişletmek için tıkla...

ecedemir32 .!.:

Bu süreçte kayinvalidemin yaptıklarını unutamıyorum aslında iyi, anlayışlı ve yardımsever bir kayinvalidem var onu kötülemek ve kötü birisi demek istemiyorum ama bu süreçte yaptığı şeyleri asla unutamıyorum ve onu affedemiyorum biraz uzun yazacağım belki lütfen kusura bakmayın. Sezaryen dogum yaptım dogumdan 3 saat sonra zar zor toparlanıp bebegime ve kendime bakmaya başladım bu süreçte kayinvalidem yanımdaydı destek olmak için hastaneden eve geldiğimizde kayinvalideme evde istediğiniz gibi hareket edebilirsiniz kendi eviniz gibi çekinmeyin dedim o gün kendimi iyi hissettim ama sonraki günlerde dikis ağrılarım ve başka ağrılarım olduğu için çok sohbet muhabbet edemedim yapım gereği de soğuk duruyorum disardan aslında öyle değilim 3. Gün kayinvalidem alınmaya trip atmaya başladı sana bir şey mi yaptım neden böylesin diye ben kendimi fazlalık hissediyorum dedi ki ona asla saygısızlık yapmadım ve dedim ki kendimi kötü hissediyorum bu süreçte bana alınmayın tavrım size değil ki anlayışlı olun bazen kendimi bile çekemiyorum dedim sadece bu nedenlerden dolayı olayı çok büyüttü farklı yerlere çekti geçmiş konuları da açıp benimle kavga etti yuksek sesle bağırarak hareket seviyesinde kavga etti ben o an ağlamaya başladım zaten çok hassastım böyle bir dönemde bunları hakettim mi diye çok sorguladım hala daha sorguluyorum çok üzülüyorum ve sinirleniyorum. İçten içe affetmek istiyorum ama kavga esnasında anneligimle ilgili çok kalp kırıcı bir sözü oldu ( üstelik daha 5 günlük bir anneyken) ne zaman affetmek istesem o söz aklıma gelip vazgeçiyorum. Böyle bir süreçte haklı bile olsa ki asla değil sabır gösterip yeni dogum yaptı kız en iyisi susayım üstüne gitmeyeyim diyebilirdi. Ben lohusalik döneminde bana prensesler gibi davranırlar diye düşünürken bu süreçte yıprandım dogum yapan kendileriymis gibi davrandılar. Sonradan pişman oldu özür diledi evime de gelir yemek yapar bir seyler getirir yardımcı olmaya çalışıyor ama yok unutamıyorum

Genişletmek için tıkla...

pembesincap .!.:

Siz zaten kafayı takmak için fırsat kollamışsınız. Fırsatı bulunca da değerlendirmişsiniz. Kardeşiniz, anneniz veya sevdiğiniz bir arkadaşınız bunu dese güler geçerdiniz.

Bu olayı affetseniz başka bir olaya takılırsınız. O yüzden bunu affetmeye çalışmayın boşuna. Sevgi böyle bir şey değil. Sevdiğiniz bir insan olsa affetmek için bin tane sebep bulurdunuz. Karşınızdaki insan sevmediğiniz bir insan olunca size iltifat etse bile altında sebep ararsınız ve küsersiniz

Genişletmek için tıkla...

Rowena Ravenclaw .!.:

Lohusalık dönemi yok mu? Yani mesela sizin doğum sonrası cinsel organınıza dikiş atmadılar mı? Çocuk fırt diye çıktı sizinki eski halinden devam mı etti? O dikişler oturup kalktıkça, öksürdükçe acımadı mı? Veya emzirmeye çalışacağım diye meme uçlarınız yara olmadı mı? Canınızın acısıyla bi de tamamen size muhtaç, zarar vermekten korktuğunuz, üç saatte bir beslemek zorunda olduğunuz bebek sizi endişelendirmedi mi? Yani tıp dünyası gerek hormonal olarak gerekse vücudun kendini toparlaması olarak böyle bi dönem var diyor ama elbette tıp otoriteleri sizin kadar bilmiyor olabşlir

Genişletmek için tıkla...

ecedemir32 .!.:

Bu süreçte kayinvalidemin yaptıklarını unutamıyorum aslında iyi, anlayışlı ve yardımsever bir kayinvalidem var onu kötülemek ve kötü birisi demek istemiyorum ama bu süreçte yaptığı şeyleri asla unutamıyorum ve onu affedemiyorum biraz uzun yazacağım belki lütfen kusura bakmayın. Sezaryen dogum yaptım dogumdan 3 saat sonra zar zor toparlanıp bebegime ve kendime bakmaya başladım bu süreçte kayinvalidem yanımdaydı destek olmak için hastaneden eve geldiğimizde kayinvalideme evde istediğiniz gibi hareket edebilirsiniz kendi eviniz gibi çekinmeyin dedim o gün kendimi iyi hissettim ama sonraki günlerde dikis ağrılarım ve başka ağrılarım olduğu için çok sohbet muhabbet edemedim yapım gereği de soğuk duruyorum disardan aslında öyle değilim 3. Gün kayinvalidem alınmaya trip atmaya başladı sana bir şey mi yaptım neden böylesin diye ben kendimi fazlalık hissediyorum dedi ki ona asla saygısızlık yapmadım ve dedim ki kendimi kötü hissediyorum bu süreçte bana alınmayın tavrım size değil ki anlayışlı olun bazen kendimi bile çekemiyorum dedim sadece bu nedenlerden dolayı olayı çok büyüttü farklı yerlere çekti geçmiş konuları da açıp benimle kavga etti yuksek sesle bağırarak hareket seviyesinde kavga etti ben o an ağlamaya başladım zaten çok hassastım böyle bir dönemde bunları hakettim mi diye çok sorguladım hala daha sorguluyorum çok üzülüyorum ve sinirleniyorum. İçten içe affetmek istiyorum ama kavga esnasında anneligimle ilgili çok kalp kırıcı bir sözü oldu ( üstelik daha 5 günlük bir anneyken) ne zaman affetmek istesem o söz aklıma gelip vazgeçiyorum. Böyle bir süreçte haklı bile olsa ki asla değil sabır gösterip yeni dogum yaptı kız en iyisi susayım üstüne gitmeyeyim diyebilirdi. Ben lohusalik döneminde bana prensesler gibi davranırlar diye düşünürken bu süreçte yıprandım dogum yapan kendileriymis gibi davrandılar. Sonradan pişman oldu özür diledi evime de gelir yemek yapar bir seyler getirir yardımcı olmaya çalışıyor ama yok unutamıyorum

Genişletmek için tıkla...

WOLFROG .!.:

Cahiliye devrinin neresindensiniz? İçinden mi?

Genişletmek için tıkla...

pembesincap .!.:

Bunlar oldu ve ben bunların olacağını bildiğim için yaşadığım süreci çok normal karşıladım. Abartılacak bir dönem olarak da görmüyorum. Benim annanem 6 çocuk doğurmuş, hiçbirinde ebe bile olmamış yanında. 3 ünü tamamen evde tek başınayken doğurmuş. Diğer üçünde ise hiçbir bilgisi olmayan komşusu yanında durmuş. Çocukları doğurduktan sonra da yarım saat dahi yatağımda yatamadım işler beni bekliyordu diye anlattı.

Bu sürecin tamamen psikolojik olduğunu düşünüyorum. Yoksa bir önceki nesil fiziksel olarak üstün yaratılmış da bizim nesil zayıf yaratılmış diye bir şey olduğunu düşünmüyorum.

Erkekler için de aynı şeyleri düşünüyorum. Eskiden erkekler gerçekten erkeklerdi. Şimdi günümüzde eşimle anlaşamadığımız mevzular olunca bazen psikolojim bozuldu diyerek içine kapanıyor. Odasına geçip gün boyu dışarı çıkmıyor. Bazen de bağırıp çağırıyor. İnanın ergen kız gibi psikolojim bozuldu demesindense bağırıp çağırmasını yeğliyorum.

Sanırım özümüzü kaybettik ve kaybetmeye de devam ediyoruz.

Genişletmek için tıkla...

pembesincap .!.:

Bunlar oldu ve ben bunların olacağını bildiğim için yaşadığım süreci çok normal karşıladım. Abartılacak bir dönem olarak da görmüyorum. Benim annanem 6 çocuk doğurmuş, hiçbirinde ebe bile olmamış yanında. 3 ünü tamamen evde tek başınayken doğurmuş. Diğer üçünde ise hiçbir bilgisi olmayan komşusu yanında durmuş. Çocukları doğurduktan sonra da yarım saat dahi yatağımda yatamadım işler beni bekliyordu diye anlattı.

Bu sürecin tamamen psikolojik olduğunu düşünüyorum. Yoksa bir önceki nesil fiziksel olarak üstün yaratılmış da bizim nesil zayıf yaratılmış diye bir şey olduğunu düşünmüyorum.

Erkekler için de aynı şeyleri düşünüyorum. Eskiden erkekler gerçekten erkeklerdi. Şimdi günümüzde eşimle anlaşamadığımız mevzular olunca bazen psikolojim bozuldu diyerek içine kapanıyor. Odasına geçip gün boyu dışarı çıkmıyor. Bazen de bağırıp çağırıyor. İnanın ergen kız gibi psikolojim bozuldu demesindense bağırıp çağırmasını yeğliyorum.

Sanırım özümüzü kaybettik ve kaybetmeye de devam ediyoruz.

Genişletmek için tıkla...

pembesincap .!.:

İlerici, aydınlık ve mutsuz birisi olacağıma cehaletimle mutlu olmayı tercih ederim :)

Genişletmek için tıkla...