Lohusalık dönemindeyken yapilanlar unutulur mu ? Veya nasil unutulur ? Sizler unuttunuz mu ?

maalesef unutulmaz. gerçi bence unutulmamalı da. herkes gerçek yüzünü o dönem gösteriyor.
sen canınla cebelleşirken minicik bebeğinle yeni hayata uyum sağlamaya çalışırken onlar her lafı sözü hareketin lafını yaparlar. normalde sorun olmayacak şeyleri büyütür alınırlar.
herkesin yeni anneyi bu dönem idare etmesi gerekirken sen herkesi idare edersin yine suçlu olursun.. ben affetmeyi allaha havale edip yoluma devam etmeyi seçtim tavsiye ederim hem sana da yük olmuyor.
 
Bu süreçte kayinvalidemin yaptıklarını unutamıyorum:KK43: aslında iyi, anlayışlı ve yardımsever bir kayinvalidem var onu kötülemek ve kötü birisi demek istemiyorum ama bu süreçte yaptığı şeyleri asla unutamıyorum ve onu affedemiyorum biraz uzun yazacağım belki lütfen kusura bakmayın. Sezaryen dogum yaptım dogumdan 3 saat sonra zar zor toparlanıp bebegime ve kendime bakmaya başladım bu süreçte kayinvalidem yanımdaydı destek olmak için hastaneden eve geldiğimizde kayinvalideme evde istediğiniz gibi hareket edebilirsiniz kendi eviniz gibi çekinmeyin dedim o gün kendimi iyi hissettim ama sonraki günlerde dikis ağrılarım ve başka ağrılarım olduğu için çok sohbet muhabbet edemedim yapım gereği de soğuk duruyorum disardan aslında öyle değilim 3. Gün kayinvalidem alınmaya trip atmaya başladı sana bir şey mi yaptım neden böylesin diye ben kendimi fazlalık hissediyorum dedi ki ona asla saygısızlık yapmadım ve dedim ki kendimi kötü hissediyorum bu süreçte bana alınmayın tavrım size değil ki anlayışlı olun bazen kendimi bile çekemiyorum dedim sadece bu nedenlerden dolayı olayı çok büyüttü farklı yerlere çekti geçmiş konuları da açıp benimle kavga etti yuksek sesle bağırarak hareket seviyesinde kavga etti ben o an ağlamaya başladım zaten çok hassastım böyle bir dönemde bunları hakettim mi diye çok sorguladım hala daha sorguluyorum çok üzülüyorum ve sinirleniyorum. İçten içe affetmek istiyorum ama kavga esnasında anneligimle ilgili çok kalp kırıcı bir sözü oldu ( üstelik daha 5 günlük bir anneyken) ne zaman affetmek istesem o söz aklıma gelip vazgeçiyorum. Böyle bir süreçte haklı bile olsa ki asla değil sabır gösterip yeni dogum yaptı kız en iyisi susayım üstüne gitmeyeyim diyebilirdi. Ben lohusalik döneminde bana prensesler gibi davranırlar diye düşünürken bu süreçte yıprandım dogum yapan kendileriymis gibi davrandılar. Sonradan pişman oldu özür diledi evime de gelir yemek yapar bir seyler getirir yardımcı olmaya çalışıyor ama yok unutamıyorum:KK43:


Benim ilk lohusalığıma o kadar benziyor ki anlattıklarınız. Çocuk doğana kadar iyi bir ilişkimiz vardı
Doğumda kendi annem bizde kalacaktı, kv onu dışlıyormuşuz gibi hissetmesin diye onu da çağırdım evime. Ben sezaryenli, 2 kilo olmayan bir bebekle ilk anneliğimi sindirmeye çalışırken geceleri 2 saatte bir süt sağ bir kısmını bebeğe bir kısmını dolaba kendimden geçmişken yüzüne gülmemişim diye oğluna yani eşime ben bu evde istenmiyorum draması yaptı durmadan 2 hafta sonunda bir gün napmaya çalışıyorsun sen ya senle mi ilgileneceğim bebekle mi böyle devam edeceksen bebekle annemlerin evinde kalmak istiyorum yeter diye sinir krizi geçirdim sonra bir süre durdu ara ara yine yaptı ama hepsinde arama beni böyle yapacaksan dedim. Zaman zaman görüşmedim.

Ha ben unutur muyum, unutmam içim soğudu o olaylardan sonra. Yani koca kadın ağzından kaçan bir laf bir söz değil ki bile isteye günlerce beni üzdü kırdı neden unutayım. İlk yaptığı olaydan sonra içimde ona beslediğim iyi hislerin kopup gittiğini resmen hissettim. Şimdi hep mesafeliyim rahatsız oluyor bu durumdan ama kendi tercihi eden bulur.
 
Benim ilk lohusalığıma o kadar benziyor ki anlattıklarınız. Çocuk doğana kadar iyi bir ilişkimiz vardı
Doğumda kendi annem bizde kalacaktı, kv onu dışlıyormuşuz gibi hissetmesin diye onu da çağırdım evime. Ben sezaryenli, 2 kilo olmayan bir bebekle ilk anneliğimi sindirmeye çalışırken geceleri 2 saatte bir süt sağ bir kısmını bebeğe bir kısmını dolaba kendimden geçmişken yüzüne gülmemişim diye oğluna yani eşime ben bu evde istenmiyorum draması yaptı durmadan 2 hafta sonunda bir gün napmaya çalışıyorsun sen ya senle mi ilgileneceğim bebekle mi böyle devam edeceksen bebekle annemlerin evinde kalmak istiyorum yeter diye sinir krizi geçirdim sonra bir süre durdu ara ara yine yaptı ama hepsinde arama beni böyle yapacaksan dedim. Zaman zaman görüşmedim.

Ha ben unutur muyum, unutmam içim soğudu o olaylardan sonra. Yani koca kadın ağzından kaçan bir laf bir söz değil ki bile isteye günlerce beni üzdü kırdı neden unutayım. İlk yaptığı olaydan sonra içimde ona beslediğim iyi hislerin kopup gittiğini resmen hissettim. Şimdi hep mesafeliyim rahatsız oluyor bu durumdan ama kendi tercihi eden bulur.
 
Basit bir annesin dedi sen bebeğinin kiyafetlerindeki etiketleri çıkarmayı düşünemeyecek kadar basit birisin dedi :KK43: iç etiketleri oluyor ya ondan bahsediyor bu söz hala kalbimi çok acıtıyor
Vay cadaloz. Ben de çıkarmıyorum. Zaten hiç çıkarmam niye hep rahata alıştırıyoruz? Ben rahatsız olduğu şeyleri de öğrensin kendisi aksiyon alsın istiyorum. Öyle büyütüyorum valla.
Ben olsam şey derdim “hadi ben akıl edemedim sen akıl etmişsin de yapmamışsın ne fenasın”
 
Kendim istemedim gelmesini evleri yakın ve geldi. Gelince de git demedim ki ben hiçbir şey yapmama rağmen triplere girdi gelme desem neler olurdu siz düşünün? Ben hiçbir zaman ondan yardım istemedim gel demedim
Kendim istemedim gelmesini evleri yakın ve geldi. Gelince de git demedim ki ben hiçbir şey yapmama rağmen triplere girdi gelme desem neler olurdu siz düşünün? Ben hiçbir zaman ondan yardım istemedim gel demedim
Maalesef sizi suçlu buldum.
Sessiz kalırsanız böyle üzer sizi işte.
 
Aynısı yaşadım bende oda oğluna gidip kendimi fazlalık gibi hissediyorum draması yapmıştı en küçük alınganlıgi eşime anlatıp triplere giriyordu ve sonra ben ne yaptım ki beni istemiyor musunuz diyip diyip kendini ön plana atıyordu. Ve kendini haklı çıkaracak bir neden olmadığından yıllanmış konuları açıp eskiyi gündeme getiriyordu:KK66: şuan eskiyi konuşmak istemiyorum halimi görmüyor musunuz dediğimde; " Ben eski konuları açıp yüzleşmek istiyorum yüzleşelim" diyordu. Hiç kimse için önemli olmadığımı o an anlamıştım. Dikislerim var küçücük bir bebek var ve korkuyorum ona nasıl bakicam diye ben bunlarla meşgul olurken millet keyfinin derdindeyi
 
Maalesef sizi suçlu buldum.
Sessiz kalırsanız böyle üzer sizi işte.
Sessiz kalmadım inanın ki sessiz kalmış olsaydım şuan hala aynı tavrı yapıyor olurdu
İnanın ne kendimi ezdirdim ne de sessiz kaldım sadece saygımı bozmadım ona rağmen bunlar oldu sizce sessiz kalsaydım daha fazlasına cürret edemez miydi ? Benden degil eşimden yüz buluyor maalesef ve eşim ters bir şey söylediğinde de hasta oluyor oda annesini kırmamak için bizi kırıyor ve mutsuz oluyoruz
 
Ben zaten hep siz diye hitap ediyorum ve ben de bıraktım anne demeyi geçenlerde ağız alışkanlığı ile yanlislikla anne demiş bulundum ve kendime çok sinirlendim. Aynı siz gibi düşünüyorum beni aramadı hiç telefonla evimiz yakın gelir gider ama ararsa bile açmayı düşünmüyorum sadece eşim üzerinden muhatap olmak istiyorum. Gelince de sadece hosgeldiniz diyorum yanina bile çok gitmiyorum ve eşim bana o anne olur böyle şeyler abartma seni seviyor pisman oldu diyor ama kendisini benim yerime koyup olaylara öyle bakmıyor. İstediği kadar sevsin ben onun öz kızı olsaydım belki unuturdum annem derdim ama oda yok

Eşine de ki "Sen öyle düşünüyorsun diye ben öyle düşünmek zorunda değilim. Bir gün annen sağlığıyla ilgili bir olay yaşadığında başına gideyim ne basit bir kadınsın diyeyim o unutursa söz ben de unutacağım." derdim.
 
Kavga olduktan sonra tüm gün ağladım gözlerim kıpkırmızı oldu ve o gün bebeğimle ilgilenemedim kendi annem baktı :KK43: eşim bu süreçte yanimda oldu ama kendi annesi ben bir daha size gelmicem hoscakall dediğinde onun peşinden gitti anne gel öyle şey olmaz diye;( o an ayrılmayı düşündüm eşime de hala çok kırgınım bir gün sonra doktor kontrolüne gittim. Sadece dogum sürecinde beni tanıyan özel hayatımı bilmeyen, paylaşım yapmadığım doktorum bile çok mutsuz duruyorsun keşke elimden bir şey gelse sana yardım edebilsem diyip bana sarilmıştı:KK43: psikolojik olarak eşimden daha çok destek olmuştu o sarılma. Twk kırgınlığım kv de değil eşim. Eşim bana değer veriyor ama ailesinin böyle yapmasına da çok tepki göstermedi...
Sen hiç kimseyle polemiğe girme araya öyle bir duvar ör ki bundan sonra ne eşin ne de anası seni üzemesin...
 
Sessiz kalmadım inanın ki sessiz kalmış olsaydım şuan hala aynı tavrı yapıyor olurdu
İnanın ne kendimi ezdirdim ne de sessiz kaldım sadece saygımı bozmadım ona rağmen bunlar oldu sizce sessiz kalsaydım daha fazlasına cürret edemez miydi ? Benden degil eşimden yüz buluyor maalesef ve eşim ters bir şey söylediğinde de hasta oluyor oda annesini kırmamak için bizi kırıyor ve mutsuz oluyoruz
Zaten bu yol hep eşten geçiyor kuzum🥺
 
Ben sanırım biraz eski kafalıyım. Benim de lohusa dönemim oldu. Normal zamandan farklı bir dönem olarak görmüyorum. Bu son 20 yılda çıktı zaten lohusa dönemi, regl dönemi, bilmem ne dönemi... Eskiden annelerimiz, annanelerimiz çocuğu doğurduğu gün işlere koyuluyordu. Ben büyüklerimden hep öyle gördüm, duydum.

Yeni nesil anneler sürekli kendilerine bir dönem çıkarıyorlar. Ben anneme ne kadar teşekkür etsem azdır beni böyle güçlü yetiştirdiği için.

Kadına geçmişte ne yaptığını yazmamışsın. Söylediği söz de büyük bir söz değil. Üstüne gelmiş özür dilemiş. Çok abarttığını düşünüyorum. Rahat ol biraz. Kafayı takmak için yer arıyorsun.

Ve ben gerçekten anlamıyorum bizim büyüklerimizin regl dönemi, lohusalık dönemi gibi dönemleri neden olmuyordu da bizim dönemin kızları sürekli bir döneme giriyorlar.
 
Bu süreçte kayinvalidemin yaptıklarını unutamıyorum:KK43: aslında iyi, anlayışlı ve yardımsever bir kayinvalidem var onu kötülemek ve kötü birisi demek istemiyorum ama bu süreçte yaptığı şeyleri asla unutamıyorum ve onu affedemiyorum biraz uzun yazacağım belki lütfen kusura bakmayın. Sezaryen dogum yaptım dogumdan 3 saat sonra zar zor toparlanıp bebegime ve kendime bakmaya başladım bu süreçte kayinvalidem yanımdaydı destek olmak için hastaneden eve geldiğimizde kayinvalideme evde istediğiniz gibi hareket edebilirsiniz kendi eviniz gibi çekinmeyin dedim o gün kendimi iyi hissettim ama sonraki günlerde dikis ağrılarım ve başka ağrılarım olduğu için çok sohbet muhabbet edemedim yapım gereği de soğuk duruyorum disardan aslında öyle değilim 3. Gün kayinvalidem alınmaya trip atmaya başladı sana bir şey mi yaptım neden böylesin diye ben kendimi fazlalık hissediyorum dedi ki ona asla saygısızlık yapmadım ve dedim ki kendimi kötü hissediyorum bu süreçte bana alınmayın tavrım size değil ki anlayışlı olun bazen kendimi bile çekemiyorum dedim sadece bu nedenlerden dolayı olayı çok büyüttü farklı yerlere çekti geçmiş konuları da açıp benimle kavga etti yuksek sesle bağırarak hareket seviyesinde kavga etti ben o an ağlamaya başladım zaten çok hassastım böyle bir dönemde bunları hakettim mi diye çok sorguladım hala daha sorguluyorum çok üzülüyorum ve sinirleniyorum. İçten içe affetmek istiyorum ama kavga esnasında anneligimle ilgili çok kalp kırıcı bir sözü oldu ( üstelik daha 5 günlük bir anneyken) ne zaman affetmek istesem o söz aklıma gelip vazgeçiyorum. Böyle bir süreçte haklı bile olsa ki asla değil sabır gösterip yeni dogum yaptı kız en iyisi susayım üstüne gitmeyeyim diyebilirdi. Ben lohusalik döneminde bana prensesler gibi davranırlar diye düşünürken bu süreçte yıprandım dogum yapan kendileriymis gibi davrandılar. Sonradan pişman oldu özür diledi evime de gelir yemek yapar bir seyler getirir yardımcı olmaya çalışıyor ama yok unutamıyorum:KK43:

Unutursam kanım kurusun.
 
Kavga olduktan sonra tüm gün ağladım gözlerim kıpkırmızı oldu ve o gün bebeğimle ilgilenemedim kendi annem baktı :KK43: eşim bu süreçte yanimda oldu ama kendi annesi ben bir daha size gelmicem hoscakall dediğinde onun peşinden gitti anne gel öyle şey olmaz diye;( o an ayrılmayı düşündüm eşime de hala çok kırgınım bir gün sonra doktor kontrolüne gittim. Sadece dogum sürecinde beni tanıyan özel hayatımı bilmeyen, paylaşım yapmadığım doktorum bile çok mutsuz duruyorsun keşke elimden bir şey gelse sana yardım edebilsem diyip bana sarilmıştı:KK43: psikolojik olarak eşimden daha çok destek olmuştu o sarılma. Twk kırgınlığım kv de değil eşim. Eşim bana değer veriyor ama ailesinin böyle yapmasına da çok tepki göstermedi...
Siz tam bir babasının prensesi gibi yetiştirilmişsiniz. Bu kafayla giderseniz sizi daha çok üzerler.
 
Bu süreçte kayinvalidemin yaptıklarını unutamıyorum:KK43: aslında iyi, anlayışlı ve yardımsever bir kayinvalidem var onu kötülemek ve kötü birisi demek istemiyorum ama bu süreçte yaptığı şeyleri asla unutamıyorum ve onu affedemiyorum biraz uzun yazacağım belki lütfen kusura bakmayın. Sezaryen dogum yaptım dogumdan 3 saat sonra zar zor toparlanıp bebegime ve kendime bakmaya başladım bu süreçte kayinvalidem yanımdaydı destek olmak için hastaneden eve geldiğimizde kayinvalideme evde istediğiniz gibi hareket edebilirsiniz kendi eviniz gibi çekinmeyin dedim o gün kendimi iyi hissettim ama sonraki günlerde dikis ağrılarım ve başka ağrılarım olduğu için çok sohbet muhabbet edemedim yapım gereği de soğuk duruyorum disardan aslında öyle değilim 3. Gün kayinvalidem alınmaya trip atmaya başladı sana bir şey mi yaptım neden böylesin diye ben kendimi fazlalık hissediyorum dedi ki ona asla saygısızlık yapmadım ve dedim ki kendimi kötü hissediyorum bu süreçte bana alınmayın tavrım size değil ki anlayışlı olun bazen kendimi bile çekemiyorum dedim sadece bu nedenlerden dolayı olayı çok büyüttü farklı yerlere çekti geçmiş konuları da açıp benimle kavga etti yuksek sesle bağırarak hareket seviyesinde kavga etti ben o an ağlamaya başladım zaten çok hassastım böyle bir dönemde bunları hakettim mi diye çok sorguladım hala daha sorguluyorum çok üzülüyorum ve sinirleniyorum. İçten içe affetmek istiyorum ama kavga esnasında anneligimle ilgili çok kalp kırıcı bir sözü oldu ( üstelik daha 5 günlük bir anneyken) ne zaman affetmek istesem o söz aklıma gelip vazgeçiyorum. Böyle bir süreçte haklı bile olsa ki asla değil sabır gösterip yeni dogum yaptı kız en iyisi susayım üstüne gitmeyeyim diyebilirdi. Ben lohusalik döneminde bana prensesler gibi davranırlar diye düşünürken bu süreçte yıprandım dogum yapan kendileriymis gibi davrandılar. Sonradan pişman oldu özür diledi evime de gelir yemek yapar bir seyler getirir yardımcı olmaya çalışıyor ama yok unutamıyorum:KK43:
Tavır almaya başladığında eşinle konuşup üslubunca evine yollaman gerekiyordu. Kimse size anneniz gibi yaklaşmaz. Ben böyle durumlarda mesafemi koruyor, hayatıma odaklaniyorum. Bu zamanlar bir daha gelmeyecek , kafamda onlara ayıracak yer yok. Eltimle aramizda büyük bir problem yok ama bayramdan bayrama görüşüyoruz, bazen varlığını bile unutuyorum ki iki mahalle ötede. Ben mutlu o mutlu.
 
Ben sanırım biraz eski kafalıyım. Benim de lohusa dönemim oldu. Normal zamandan farklı bir dönem olarak görmüyorum. Bu son 20 yılda çıktı zaten lohusa dönemi, regl dönemi, bilmem ne dönemi... Eskiden annelerimiz, annanelerimiz çocuğu doğurduğu gün işlere koyuluyordu. Ben büyüklerimden hep öyle gördüm, duydum.

Yeni nesil anneler sürekli kendilerine bir dönem çıkarıyorlar. Ben anneme ne kadar teşekkür etsem azdır beni böyle güçlü yetiştirdiği için.

Kadına geçmişte ne yaptığını yazmamışsın. Söylediği söz de büyük bir söz değil. Üstüne gelmiş özür dilemiş. Çok abarttığını düşünüyorum. Rahat ol biraz. Kafayı takmak için yer arıyorsun.

Ve ben gerçekten anlamıyorum bizim büyüklerimizin regl dönemi, lohusalık dönemi gibi dönemleri neden olmuyordu da bizim dönemin kızları sürekli bir döneme giriyorlar.
Onlar zamanında başına gelen kötü olaylara susup haklarını aramadilarsa kendilerini ezdirdilerse ve bunların acısını bizlerden çıkarmaya calisiyorsa kusura bakmayın ama haklı falan değiller. Lohusalik diye bir döneme inanmıyor olabilirsiniz saygı duyarım zaten bende o dönemi yaşayamadım. Ameliyatlı halimle ev isi de yaptım bebekle de ilgilendim milletin saçma sapan tribinide çektim. Böyle bir dönem olmasa bile ki adı "lohusa" en azından vicdan sahibi herkes yeni doğum yapmış ameliyat geçiren bir anneye bunların söylenmeyecegini bilir bilmiyorsa da öğrenecek hiç kimsenin geçmiş deneyimleri, geçmişte ne yaşadığı beni ilgilendirmiyor çünkü kimse benim yüzümden onları yaşamadı ve kimsenin de bana böyle davranmaya hakkı yok. Özür diledi evet pişman da oldu bunu biliyorum ama dilini tutabilirdi son pişmanlık çare etmiyor bazen ki affetmek istediğimi ama unutamadığım belirttim bazen olmuyor.
 
Ben sanırım biraz eski kafalıyım. Benim de lohusa dönemim oldu. Normal zamandan farklı bir dönem olarak görmüyorum. Bu son 20 yılda çıktı zaten lohusa dönemi, regl dönemi, bilmem ne dönemi... Eskiden annelerimiz, annanelerimiz çocuğu doğurduğu gün işlere koyuluyordu. Ben büyüklerimden hep öyle gördüm, duydum.

Yeni nesil anneler sürekli kendilerine bir dönem çıkarıyorlar. Ben anneme ne kadar teşekkür etsem azdır beni böyle güçlü yetiştirdiği için.

Kadına geçmişte ne yaptığını yazmamışsın. Söylediği söz de büyük bir söz değil. Üstüne gelmiş özür dilemiş. Çok abarttığını düşünüyorum. Rahat ol biraz. Kafayı takmak için yer arıyorsun.

Ve ben gerçekten anlamıyorum bizim büyüklerimizin regl dönemi, lohusalık dönemi gibi dönemleri neden olmuyordu da bizim dönemin kızları sürekli bir döneme giriyorlar.
İnşallah oğlun yoktur
 
Bende hamileliğimde yaptıklarını hiç unutamıyorum hep gözümün önünde sı
Dışarda sokakta tanımadıgım insanlar bile bana üzülürken onun yok saymasını u unutamıyorum yüzüne her bakışımda beynimde aynı düşünceler halbuki bu ara pek iyi bana
 
Onlar zamanında başına gelen kötü olaylara susup haklarını aramadilarsa kendilerini ezdirdilerse ve bunların acısını bizlerden çıkarmaya calisiyorsa kusura bakmayın ama haklı falan değiller. Lohusalik diye bir döneme inanmıyor olabilirsiniz saygı duyarım zaten bende o dönemi yaşayamadım. Ameliyatlı halimle ev isi de yaptım bebekle de ilgilendim milletin saçma sapan tribinide çektim. Böyle bir dönem olmasa bile ki adı "lohusa" en azından vicdan sahibi herkes yeni doğum yapmış ameliyat geçiren bir anneye bunların söylenmeyecegini bilir bilmiyorsa da öğrenecek hiç kimsenin geçmiş deneyimleri, geçmişte ne yaşadığı beni ilgilendirmiyor çünkü kimse benim yüzümden onları yaşamadı ve kimsenin de bana böyle davranmaya hakkı yok. Özür diledi evet pişman da oldu bunu biliyorum ama dilini tutabilirdi son pişmanlık çare etmiyor bazen ki affetmek istediğimi ama unutamadığım belirttim bazen olmuyor.
Siz zaten kafayı takmak için fırsat kollamışsınız. Fırsatı bulunca da değerlendirmişsiniz. Kardeşiniz, anneniz veya sevdiğiniz bir arkadaşınız bunu dese güler geçerdiniz.

Bu olayı affetseniz başka bir olaya takılırsınız. O yüzden bunu affetmeye çalışmayın boşuna. Sevgi böyle bir şey değil. Sevdiğiniz bir insan olsa affetmek için bin tane sebep bulurdunuz. Karşınızdaki insan sevmediğiniz bir insan olunca size iltifat etse bile altında sebep ararsınız ve küsersiniz
 
X