Lohusalık dönemindeyken yapilanlar unutulur mu ? Veya nasil unutulur ? Sizler unuttunuz mu ?

maalesef unutulmaz. gerçi bence unutulmamalı da. herkes gerçek yüzünü o dönem gösteriyor.
sen canınla cebelleşirken minicik bebeğinle yeni hayata uyum sağlamaya çalışırken onlar her lafı sözü hareketin lafını yaparlar. normalde sorun olmayacak şeyleri büyütür alınırlar.
herkesin yeni anneyi bu dönem idare etmesi gerekirken sen herkesi idare edersin yine suçlu olursun.. ben affetmeyi allaha havale edip yoluma devam etmeyi seçtim tavsiye ederim hem sana da yük olmuyor.
 


Benim ilk lohusalığıma o kadar benziyor ki anlattıklarınız. Çocuk doğana kadar iyi bir ilişkimiz vardı
Doğumda kendi annem bizde kalacaktı, kv onu dışlıyormuşuz gibi hissetmesin diye onu da çağırdım evime. Ben sezaryenli, 2 kilo olmayan bir bebekle ilk anneliğimi sindirmeye çalışırken geceleri 2 saatte bir süt sağ bir kısmını bebeğe bir kısmını dolaba kendimden geçmişken yüzüne gülmemişim diye oğluna yani eşime ben bu evde istenmiyorum draması yaptı durmadan 2 hafta sonunda bir gün napmaya çalışıyorsun sen ya senle mi ilgileneceğim bebekle mi böyle devam edeceksen bebekle annemlerin evinde kalmak istiyorum yeter diye sinir krizi geçirdim sonra bir süre durdu ara ara yine yaptı ama hepsinde arama beni böyle yapacaksan dedim. Zaman zaman görüşmedim.

Ha ben unutur muyum, unutmam içim soğudu o olaylardan sonra. Yani koca kadın ağzından kaçan bir laf bir söz değil ki bile isteye günlerce beni üzdü kırdı neden unutayım. İlk yaptığı olaydan sonra içimde ona beslediğim iyi hislerin kopup gittiğini resmen hissettim. Şimdi hep mesafeliyim rahatsız oluyor bu durumdan ama kendi tercihi eden bulur.
 
 
Basit bir annesin dedi sen bebeğinin kiyafetlerindeki etiketleri çıkarmayı düşünemeyecek kadar basit birisin dedi iç etiketleri oluyor ya ondan bahsediyor bu söz hala kalbimi çok acıtıyor
Vay cadaloz. Ben de çıkarmıyorum. Zaten hiç çıkarmam niye hep rahata alıştırıyoruz? Ben rahatsız olduğu şeyleri de öğrensin kendisi aksiyon alsın istiyorum. Öyle büyütüyorum valla.
Ben olsam şey derdim “hadi ben akıl edemedim sen akıl etmişsin de yapmamışsın ne fenasın”
 
Kendim istemedim gelmesini evleri yakın ve geldi. Gelince de git demedim ki ben hiçbir şey yapmama rağmen triplere girdi gelme desem neler olurdu siz düşünün? Ben hiçbir zaman ondan yardım istemedim gel demedim
Kendim istemedim gelmesini evleri yakın ve geldi. Gelince de git demedim ki ben hiçbir şey yapmama rağmen triplere girdi gelme desem neler olurdu siz düşünün? Ben hiçbir zaman ondan yardım istemedim gel demedim
Maalesef sizi suçlu buldum.
Sessiz kalırsanız böyle üzer sizi işte.
 
Aynısı yaşadım bende oda oğluna gidip kendimi fazlalık gibi hissediyorum draması yapmıştı en küçük alınganlıgi eşime anlatıp triplere giriyordu ve sonra ben ne yaptım ki beni istemiyor musunuz diyip diyip kendini ön plana atıyordu. Ve kendini haklı çıkaracak bir neden olmadığından yıllanmış konuları açıp eskiyi gündeme getiriyordu şuan eskiyi konuşmak istemiyorum halimi görmüyor musunuz dediğimde; " Ben eski konuları açıp yüzleşmek istiyorum yüzleşelim" diyordu. Hiç kimse için önemli olmadığımı o an anlamıştım. Dikislerim var küçücük bir bebek var ve korkuyorum ona nasıl bakicam diye ben bunlarla meşgul olurken millet keyfinin derdindeyi
 
Maalesef sizi suçlu buldum.
Sessiz kalırsanız böyle üzer sizi işte.
Sessiz kalmadım inanın ki sessiz kalmış olsaydım şuan hala aynı tavrı yapıyor olurdu
İnanın ne kendimi ezdirdim ne de sessiz kaldım sadece saygımı bozmadım ona rağmen bunlar oldu sizce sessiz kalsaydım daha fazlasına cürret edemez miydi ? Benden degil eşimden yüz buluyor maalesef ve eşim ters bir şey söylediğinde de hasta oluyor oda annesini kırmamak için bizi kırıyor ve mutsuz oluyoruz
 

Eşine de ki "Sen öyle düşünüyorsun diye ben öyle düşünmek zorunda değilim. Bir gün annen sağlığıyla ilgili bir olay yaşadığında başına gideyim ne basit bir kadınsın diyeyim o unutursa söz ben de unutacağım." derdim.
 
Sen hiç kimseyle polemiğe girme araya öyle bir duvar ör ki bundan sonra ne eşin ne de anası seni üzemesin...
 
Zaten bu yol hep eşten geçiyor kuzum
 
Ben sanırım biraz eski kafalıyım. Benim de lohusa dönemim oldu. Normal zamandan farklı bir dönem olarak görmüyorum. Bu son 20 yılda çıktı zaten lohusa dönemi, regl dönemi, bilmem ne dönemi... Eskiden annelerimiz, annanelerimiz çocuğu doğurduğu gün işlere koyuluyordu. Ben büyüklerimden hep öyle gördüm, duydum.

Yeni nesil anneler sürekli kendilerine bir dönem çıkarıyorlar. Ben anneme ne kadar teşekkür etsem azdır beni böyle güçlü yetiştirdiği için.

Kadına geçmişte ne yaptığını yazmamışsın. Söylediği söz de büyük bir söz değil. Üstüne gelmiş özür dilemiş. Çok abarttığını düşünüyorum. Rahat ol biraz. Kafayı takmak için yer arıyorsun.

Ve ben gerçekten anlamıyorum bizim büyüklerimizin regl dönemi, lohusalık dönemi gibi dönemleri neden olmuyordu da bizim dönemin kızları sürekli bir döneme giriyorlar.
 

Unutursam kanım kurusun.
 
Siz tam bir babasının prensesi gibi yetiştirilmişsiniz. Bu kafayla giderseniz sizi daha çok üzerler.
 
Tavır almaya başladığında eşinle konuşup üslubunca evine yollaman gerekiyordu. Kimse size anneniz gibi yaklaşmaz. Ben böyle durumlarda mesafemi koruyor, hayatıma odaklaniyorum. Bu zamanlar bir daha gelmeyecek , kafamda onlara ayıracak yer yok. Eltimle aramizda büyük bir problem yok ama bayramdan bayrama görüşüyoruz, bazen varlığını bile unutuyorum ki iki mahalle ötede. Ben mutlu o mutlu.
 
Onlar zamanında başına gelen kötü olaylara susup haklarını aramadilarsa kendilerini ezdirdilerse ve bunların acısını bizlerden çıkarmaya calisiyorsa kusura bakmayın ama haklı falan değiller. Lohusalik diye bir döneme inanmıyor olabilirsiniz saygı duyarım zaten bende o dönemi yaşayamadım. Ameliyatlı halimle ev isi de yaptım bebekle de ilgilendim milletin saçma sapan tribinide çektim. Böyle bir dönem olmasa bile ki adı "lohusa" en azından vicdan sahibi herkes yeni doğum yapmış ameliyat geçiren bir anneye bunların söylenmeyecegini bilir bilmiyorsa da öğrenecek hiç kimsenin geçmiş deneyimleri, geçmişte ne yaşadığı beni ilgilendirmiyor çünkü kimse benim yüzümden onları yaşamadı ve kimsenin de bana böyle davranmaya hakkı yok. Özür diledi evet pişman da oldu bunu biliyorum ama dilini tutabilirdi son pişmanlık çare etmiyor bazen ki affetmek istediğimi ama unutamadığım belirttim bazen olmuyor.
 
İnşallah oğlun yoktur
 
Bende hamileliğimde yaptıklarını hiç unutamıyorum hep gözümün önünde sı
Dışarda sokakta tanımadıgım insanlar bile bana üzülürken onun yok saymasını u unutamıyorum yüzüne her bakışımda beynimde aynı düşünceler halbuki bu ara pek iyi bana
 
Siz zaten kafayı takmak için fırsat kollamışsınız. Fırsatı bulunca da değerlendirmişsiniz. Kardeşiniz, anneniz veya sevdiğiniz bir arkadaşınız bunu dese güler geçerdiniz.

Bu olayı affetseniz başka bir olaya takılırsınız. O yüzden bunu affetmeye çalışmayın boşuna. Sevgi böyle bir şey değil. Sevdiğiniz bir insan olsa affetmek için bin tane sebep bulurdunuz. Karşınızdaki insan sevmediğiniz bir insan olunca size iltifat etse bile altında sebep ararsınız ve küsersiniz
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…