- 29 Mayıs 2021
- 2.720
- 5.278
- 39
- Konu Sahibi ecedemir32
- #61
ben asla unutmayacağımı biliyordum. Onun da bi olay çıkarmadan edebiyle adabıyla oturup yardımcı olmayacağını da biliyordum.
O yüzden hamileliği öğrendiğim zamandan başlayarak doğuma kadar “ben sadece annemi istiyorum başkası gelmeyecek” i çok net işledim kocama. Burdaki herkese tavsiye ederim.
Eşim annesine lisanı münasip ile söylemiş herkes kendi annesi ile rahat eder diye. O yüzden gelemedi Allah’ıma şükür. Ama anneme ağlamış durmuş ah ben de isterdim gelmek diye
O yüzden hamileliği öğrendiğim zamandan başlayarak doğuma kadar “ben sadece annemi istiyorum başkası gelmeyecek” i çok net işledim kocama. Burdaki herkese tavsiye ederim.
Eşim annesine lisanı münasip ile söylemiş herkes kendi annesi ile rahat eder diye. O yüzden gelemedi Allah’ıma şükür. Ama anneme ağlamış durmuş ah ben de isterdim gelmek diye
aslında iyi, anlayışlı ve yardımsever bir kayinvalidem var onu kötülemek ve kötü birisi demek istemiyorum ama bu süreçte yaptığı şeyleri asla unutamıyorum ve onu affedemiyorum biraz uzun yazacağım belki lütfen kusura bakmayın. Sezaryen dogum yaptım dogumdan 3 saat sonra zar zor toparlanıp bebegime ve kendime bakmaya başladım bu süreçte kayinvalidem yanımdaydı destek olmak için hastaneden eve geldiğimizde kayinvalideme evde istediğiniz gibi hareket edebilirsiniz kendi eviniz gibi çekinmeyin dedim o gün kendimi iyi hissettim ama sonraki günlerde dikis ağrılarım ve başka ağrılarım olduğu için çok sohbet muhabbet edemedim yapım gereği de soğuk duruyorum disardan aslında öyle değilim 3. Gün kayinvalidem alınmaya trip atmaya başladı sana bir şey mi yaptım neden böylesin diye ben kendimi fazlalık hissediyorum dedi ki ona asla saygısızlık yapmadım ve dedim ki kendimi kötü hissediyorum bu süreçte bana alınmayın tavrım size değil ki anlayışlı olun bazen kendimi bile çekemiyorum dedim sadece bu nedenlerden dolayı olayı çok büyüttü farklı yerlere çekti geçmiş konuları da açıp benimle kavga etti yuksek sesle bağırarak hareket seviyesinde kavga etti ben o an ağlamaya başladım zaten çok hassastım böyle bir dönemde bunları hakettim mi diye çok sorguladım hala daha sorguluyorum çok üzülüyorum ve sinirleniyorum. İçten içe affetmek istiyorum ama kavga esnasında anneligimle ilgili çok kalp kırıcı bir sözü oldu ( üstelik daha 5 günlük bir anneyken) ne zaman affetmek istesem o söz aklıma gelip vazgeçiyorum. Böyle bir süreçte haklı bile olsa ki asla değil sabır gösterip yeni dogum yaptı kız en iyisi susayım üstüne gitmeyeyim diyebilirdi. Ben lohusalik döneminde bana prensesler gibi davranırlar diye düşünürken bu süreçte yıprandım dogum yapan kendileriymis gibi davrandılar. Sonradan pişman oldu özür diledi evime de gelir yemek yapar bir seyler getirir yardımcı olmaya çalışıyor ama yok unutamıyorum
ancak kimse de mükemmel değil. Bence, özellikle karşında özür dilemiş ve sürekli aynı hatayı tekrar eden bir kadın yokken affet gitsin
ben yapmam sen yapmazsın, keşke o da yapmasaydı ancak lohusayken yapılan unutulur mu diyerek hayatın boyunca yük edinme kendine bir olayı. İnan aşırı büyük bir şey de yok. Hoş olaylar değil ancak herkesin başına gelebilecek olaylar. Ayrıca affetmen, sevgi ve huzur duyman sütüne de işler çocuğuna da
