Merhaba hanımlar.. Bu kaçıncı kv konum bilmiyorum. Belki bakış açımı değiştirecek, belki de benim aklıma gelmeyen cümleleri buraya yazıp bana yardımcı olacak biri çıkar ümidiyle yazıyorum. Eşin bugün annesiyle konuştu, annesi bize gelmek istediğini söyledi. Eşim de gel dedi.annesi şimdi 2 kaynım ve kp ile birlikte bize 5 dakikalık filan yürüme mesafesinde oturuyor. Kaynımın biri çok huysuz annesine çok laf söylüyor aslında kısmen de haklı kv insanı çıldıracak duruma getiren, çileden çıkaran biri. Hayatımda hiç görmediğim cinsten zor bi insan. 1dakika bile susmaz, sessiz geçen bir anı bile yok neredeyse. O kadar bommmmboş saçma sapan konuşuyor ki duymazlıktan da gelsem gülüp geçiyim de desem bi süre sonra kafam kaldırmıyor. Tanımadığım bir sürü insanı anlatır o hamileymiş, bu nişanlanmış, şunun amcası ölmüş. Kim onla konuşsa her cümlesini anlatır. Evimin her yerini çekmecelerimi dolaplarımı kurcalar yiyecek, giyecek, deterjan, eşya ne varsa ister. Bi ara çantama cüzdanıma kadar kurcalıyordu. Başta ses çıkarmadım ne diyeceğimi bilemedim. Zamanla rahatsız olduğum şeyleri söylemeye başladım ama yine de yeterince pat pat söyleyemiyorum o yapmaya utanmıyor ben söylemeye utanıyorum. Bizde kalmaya bayılıyordu evlendiğimizin 3.günü kalmaya başladı evi var yatağı var hiç bir sebep yok çok üzülmüştüm eşimle hiç yalnız kalamadık diye çok ağlamıştım. Eşime söyledim ilk günlerimiz kalmasın diye. Napiyim annemi evden mi atiyim dedi. Annesi hayatımda gördüğüm en çok soru soran insan. Her şeyi ama her şeyi sorar ne olduğunu bildiği şeyleri bile elli kez sorar insanı bıktırır.hayatta 1 bardak bile kaldırmaz yemek iş her şeyi benden bekler kabul etseydim çorabını pijamasını bana giydirecekti.kendisi kaynana yüzü görmemiş bu yaşa kadar annesiyle yaşamış. En son ev taşıdığımız zaman bana sormadan yatılı geldi. Ona da eşime de bağırdım yatılı istemiyorum huzurum bozuluyor dedim ikisine de. Sonra eşime defaaaalarca söyledim annen çok konuşuyor kafam kaldırmıyor, huzursuz oluyorum aramıza yansıyor biz kötü oluyoruz kalmasın dedim. Şimdi hamileyim isteyerek olmadı o da. çok zor geçiyor kendime yetemiyorum. Sürekli gelip kalma mevzusunu açıyor annesi. Eşim virüs var gelme dedi daha önce. Bugün de kaynım la kavga etmişler kaynım onlara git demiş eşim de gel dedi. O gelince her an sıkıntıdan patlayacak gibi hissediyorum. Eşime de annesine de daha ne diyebilirim ki birlikte kalmak istemediğimi anlatmak için?
