Instagramda recalhealingle ilgilenen bir kadini takip ediyorum, travmayi bulduktan sonra iyileşme olana kadar cozumlemelere devam edilmeli diyor.Bu mesajların hepsi travma ile ilgili olduğu için toplu alıntıladım. Benim 3 tane travmam var fakat birini burda paylaşmak istemiyorum. Diğer ikisi şöyle:
Kardeşim intihar düşüncesi olduğunu söylerken ben hayatımın en önemli sınavına girmek üzereydim, master için bursluluk sınavı. Annem de sürekli gelip beni darlıyordu, kardeşimle ilgilenmem için. Kardeşimle ilgili en ufak bir olayda koşarak odama girip dersi bırakıp onunla ilgilenmemi istiyordu. O da çaresizdi çünkü şimdi anlayabiliyorum annemi. Ama ben çok sinirlenip yeter artık kardeşimle ilgili bir şey duymak istemiyorum her problemde bana koşma demiştim. Sanırım duymak istememe burada başladı.
İkincisi ise annem o bursluluk sınavını kazanamazsam parayla beni yurtdışına gönderemeyeceklerini, bu yaşıma kadar her desteği yaptıklarını ama artık bundan sonra kendi başımın çaresine bakmamı söylemişti. Bunu duyduktan sonra da ağlaya ağlaya allahım o sınavı bana kazandır onlara muhtaç etme diye ağlamıştım.
Ben bu iki travmamın üzerine de çalıştım. Ama işe yaramadı. Annemle barıştık bu arada. Sonrasında benden çok özür diledi, onun da evladı intihar eşiğindeydi psikolojisi iyi değildi bana sarmasını anlıyorum.
İşe yaramadıysa, kulağımın bu travmalarla ilgisi yok mu? Yoksa işe yarayana kadar çalışmam mı gerekiyor üzerine?
Duymak istemediğiniz pek çok şey duymuşsunuz, bu travmalarınıza çalışma yapmanız gerekiyor, detaylarını özelden belirttim zaten..Bu mesajların hepsi travma ile ilgili olduğu için toplu alıntıladım. Benim 3 tane travmam var fakat birini burda paylaşmak istemiyorum. Diğer ikisi şöyle:
Kardeşim intihar düşüncesi olduğunu söylerken ben hayatımın en önemli sınavına girmek üzereydim, master için bursluluk sınavı. Annem de sürekli gelip beni darlıyordu, kardeşimle ilgilenmem için. Kardeşimle ilgili en ufak bir olayda koşarak odama girip dersi bırakıp onunla ilgilenmemi istiyordu. O da çaresizdi çünkü şimdi anlayabiliyorum annemi. Ama ben çok sinirlenip yeter artık kardeşimle ilgili bir şey duymak istemiyorum her problemde bana koşma demiştim. Sanırım duymak istememe burada başladı.
İkincisi ise annem o bursluluk sınavını kazanamazsam parayla beni yurtdışına gönderemeyeceklerini, bu yaşıma kadar her desteği yaptıklarını ama artık bundan sonra kendi başımın çaresine bakmamı söylemişti. Bunu duyduktan sonra da ağlaya ağlaya allahım o sınavı bana kazandır onlara muhtaç etme diye ağlamıştım.
Ben bu iki travmamın üzerine de çalıştım. Ama işe yaramadı. Annemle barıştık bu arada. Sonrasında benden çok özür diledi, onun da evladı intihar eşiğindeydi psikolojisi iyi değildi bana sarmasını anlıyorum.
İşe yaramadıysa, kulağımın bu travmalarla ilgisi yok mu? Yoksa işe yarayana kadar çalışmam mı gerekiyor üzerine?
İki yıldır ayni durumdayım 3 tane kbb 2 nöroloji diş doktoru çene mr ı beyin emg gitmediğim doktor kalmadı. Yok hiçbirsey yok diyorlar. Ama bu basınç sinirlerimi bozuyor artık.
Özelikle stres zamanlarında ve kışın daha çok nüfus ediyor. Sadece sağ kulağımda benim sizin ikisindede mi var ?
Benim çınlamadan ziyade zaman zaman vapurda hani bi rüzgar hışırtısı olur ya gür bir ses o şekilde oluyor.
Konuyu takipteyim.
Benzer bir durumu psikolog bir arkadaşım yaşamıştı, babası ile yaşadığı bir tartışmadan sonra sağ kulağında geçici duyma kaybı olmuştu ve onun da psikoloğu şu soruyu yöneltmiş:'' kulakların duymaktan acı hissettiği birşey mi duydu?'' Arkadaşım bu sorudan yola çıkıp kısa zamanda çözmüştü. Aklıma onu getirdiniz.Herkese merhaba.
Bundan yaklaşık 3 ay önce inanılmaz stresli bir dönemdeydim. Kardeşim psikolojik tedavi görüyordu, intihar düşüncesi vardı, ve ben master için yurtdışı hazırlığındaydım.
Yurtdışına geldim. Ve hayatımın en kötü dönemi başladı. Geldikten 1-2 hafta sonra kulaklarımda bir basınç ve ağrı hissi başladı. Doktora gittim teşhis yok. "Kulağında hiçbir şey yok"
1 ay sonra basınçla beraber kulaklarım çınlamaya başladı. Ben yine doktora gittim. Doktor: "Çınlamanın maalesef tedavisi yok bununla yaşamayı öğreneceksin" Bunlar olurken babam aradı, "kardeşin intihar etti kızım"
Kendisi gelip itiraf etmiş, koşa koşa hastaneye gitmişler, midesi yıkanmış ve 2 gün gözetimde kalmış. Koşarak Türkiye'ye geldim.
Kulağım için hazır Türkiyeye gelmişken 3 farklı doktora göründüm. Üçü de kulağında görünüşte bir şey yok diyor. Nörolojiye yönlendirildim, ordan da bir şey çıkmadı. Gerçekten kafayı yemek üzereyim.
Kardeşimin durumuna ayrı kahroluyorum, ödevlerimin teslimine 25 gün kaldı ve ben daha başlayamadım bile buna ayrı üzülüyorum, sağlığımı kaybettim ve ortada ne olduğunu bile bilmediğim bir durum var buna ayrı üzülüyorum. Bugün oturdum salonda anne ve babamın karşısında hüngür hüngür ağladım. Nefessiz kalıncaya kadar ağladım. Ağlarsam geçer sandım. Geçmedi.
Birinin geçecek bunlar demesine o kadar ihtiyacım var ki. Lütfen bana dua edin bunu okuyorsanız...
Biraz detay verebilir misiniz nasıl tanı koyuldu sebebi neymiş ne kadar zaman aldı . Özellikle aniden yerinizden kalktığınızda sizinde o deniz uğultusu rüzgar gibi tuhaf sesler oluyor mu yada stres sinir anında o basınç daha da siddetleniyor mu ?bu benim senelerdir yaşadığım ve neticesinde otoskleroz tanısı konan hastalığım, beraberinde sinsice ilerleyen duyma kaybı, her doğumda işitme daha da azaldı....
sinir bozan, hayat kalitesini aşağı çeken bir hastalık, çınlamaya çoktan alıştım ama değişken sesler beni delirtiyor..
Biraz detay verebilir misiniz nasıl tanı koyuldu sebebi neymiş ne kadar zaman aldı . Özellikle aniden yerinizden kalktığınızda sizinde o deniz uğultusu rüzgar gibi tuhaf sesler oluyor mu yada stres sinir anında o basınç daha da siddetleniyor mu ?
Tedavisi var mı ? Sanki basinçla birlikte kulağımın derinliklerinde birşeyler oluyor bir de benim tek sağ kulağım.
Çok geçmiş olsun. Peki sizde de basınç varmıydı ?ilk olarak tüm muayeneler temiz çıkıyor, neden genelde genetik ( babamda da var ), ve ben kalktığımda falan değil devamlı uğultu, tren sesine benzeyen sesler, ya da nabız atışı gibi sürekli ama sürekli duyuyorum, çınlamaya alıştım ama bu sinir bozucu..
benim de tek kuşağım..
tedavisi ameliyat, olası risklerini kabul edemediğim, cesaret edemedim, ben işitme cihazı kullanıyorum, ama bu sesleri asla hiç bir şey durdurmuyor, dahası ameliyat sonrası da sesler bitmeyebilirmiş, bu da beni ameliyattan soğuttu zaten..
örneğin grip oldugumda, mevsim geçişinde, halsiz oldugumda sesler 2 katına yükseliyor....
sadece uyurken rahatım
Çok geçmiş olsun. Peki sizde de basınç varmıydı ?
Kulak mr çekilmiş miydiniz ?basınç değil benim hissettiğim şey.. o sadece uçakta falan olmaya devam ediyor, şükür ki bir de o yok
Kulak mr çekilmiş miydiniz ?
Merhaba geçmiş olsun umarım şifa bulmuşsunuzdur. Otosklorez için hangi ilacı kullandınız şimdi nasılsınızbu benim senelerdir yaşadığım ve neticesinde otoskleroz tanısı konan hastalığım, beraberinde sinsice ilerleyen duyma kaybı, her doğumda işitme daha da azaldı....
sinir bozan, hayat kalitesini aşağı çeken bir hastalık, çınlamaya çoktan alıştım ama değişken sesler beni delirtiyor..
Merhaba geçmiş olsun umarım şifa bulmuşsunuzdur. Otosklorez için hangi ilacı kullandınız şimdi nasılsınız
Aradan uzun zaman geçmiş ama konunuz üstlere taşınmış şu an iyi misiniz durumunuz nasılHerkese merhaba.
Bundan yaklaşık 3 ay önce inanılmaz stresli bir dönemdeydim. Kardeşim psikolojik tedavi görüyordu, intihar düşüncesi vardı, ve ben master için yurtdışı hazırlığındaydım.
Yurtdışına geldim. Ve hayatımın en kötü dönemi başladı. Geldikten 1-2 hafta sonra kulaklarımda bir basınç ve ağrı hissi başladı. Doktora gittim teşhis yok. "Kulağında hiçbir şey yok"
1 ay sonra basınçla beraber kulaklarım çınlamaya başladı. Ben yine doktora gittim. Doktor: "Çınlamanın maalesef tedavisi yok bununla yaşamayı öğreneceksin" Bunlar olurken babam aradı, "kardeşin intihar etti kızım"
Kendisi gelip itiraf etmiş, koşa koşa hastaneye gitmişler, midesi yıkanmış ve 2 gün gözetimde kalmış. Koşarak Türkiye'ye geldim.
Kulağım için hazır Türkiyeye gelmişken 3 farklı doktora göründüm. Üçü de kulağında görünüşte bir şey yok diyor. Nörolojiye yönlendirildim, ordan da bir şey çıkmadı. Gerçekten kafayı yemek üzereyim.
Kardeşimin durumuna ayrı kahroluyorum, ödevlerimin teslimine 25 gün kaldı ve ben daha başlayamadım bile buna ayrı üzülüyorum, sağlığımı kaybettim ve ortada ne olduğunu bile bilmediğim bir durum var buna ayrı üzülüyorum. Bugün oturdum salonda anne ve babamın karşısında hüngür hüngür ağladım. Nefessiz kalıncaya kadar ağladım. Ağlarsam geçer sandım. Geçmedi.
Birinin geçecek bunlar demesine o kadar ihtiyacım var ki. Lütfen bana dua edin bunu okuyorsanız...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?