- Konu Sahibi karmakarisik_
-
- #1
Eşimle 13 senelik evliyiz. Flört dönemimizde uzun senelerce savaşıldı iki aile ile. Tek fark vardı. Eşimin ailesi BENİ sevmiyordu, benim ailem eşimi seviyor AİLESİNİ sevmiyordu. Biri almam der öbürü vermem. (mal var ya ortada alıyorlar veriyorlar). Velhasıl evlenildi uzun seneler sonunda. (başa çıkamayacaklarını anladılar bizimle). Kına gecemde çıkan bir tartışma sonucu (o tartışmada kesinlikle bizim suçumuz yoktu) kayınvalide tabii ki olayı kendi yönünden anlattı ve eşim benim ailemle 1.5 sene görüşmedi. (ben görüştüm eşim görüşmedi). 4 aylık hamileyken tuttu elimden götürdü beni annemlere ve öptü ellerini dün gibi hatırlarım kurduğu cümleyi “balayından dün geldik önce elinizi öpelim istedik”.
Hemen annemlerin sitesinde bir eve taşındık. Bebek doğacaktı. Kira idi ev. Kızımız 2 yaşına geldiğinde ev satışa çıktı. Ev sahibi ilk bize teklif etti. Eşim kabul etti gitti kredi çekmeye. Babam dedi ki “ne gerek var bankaya dünya faiz vermeye ben vereyim siz bana ödeyin”. Eşim kabul etmek istemedi ben üsteledim. (hatalar başlıyor). Ev alındı. (babam tapuyu üstüne yapmış). 9 ay boyunca ayda 600 USD para ödedik. O arada başka bir ev vardı kooperatifin 4 duvar teslim ettiği, o evin de içi yapılmaya başladı . 9 ay sonra bür gün babam geldi dedi ki “para lazım. Paranın hepsini ödemeniz lazım”.
Sonuca geliyorum… Eşim seneler boyu bana bu işin sonunun …a saracağını söyledi, göremedim, konduramadım aileme, yapmazlardı onlar neden yapsınlardı ki? Damat değil oğuldu eşim onlara. Her başları sıkıştığında koşarak yardım eden damatlarına, biricik torunlarına ve tek kızlarına yapmazlardı. AMA YAPTILAR!!! Her bir şeye bahaneleri var siz sordukça anlatırım…
Eşim hiç bir zaman YA AİLEN YA BEN demedi. Onun tek istediği bu olaylar başladığı anda (kirayı ödemeye başladık o filmin sonunu gördü) o evden taşınmamızdı. Ben ödediğimiz paralar olduğunu ve onların vereceğini söyledim. (babama güvendim yani). O ise inatla bu evin bir gün satılacağını ve bizim hiç bir şey alamayacağımızı, benim bu kadar insanlara güvenmemem gerektiğini söyledi.
Hatta bana en son dedi ki:
"Senin gözün kapının önüne konulduğumuz gün açıldı."
ahhh ahh.
annemlerle kavgada eşimi, eşimle tartışmalarda ailemi korudum.
eşimin kinini bildiğimden, 1.5 sene görüşmediğinden, annemin hastalığından, çektiğim vicdandan hep korktum. gene görüşmez torunu da görüştürmez diye.
Burda benim en büyük zaafım annemin çok ağır hastalıklarının olmasıydı, torunlarının onlara onların da torunlarına başlılığı. Eşim bunları bilmesin, kızı göstermez annemin ölümüne sebep olurum derken sanırım evliliğimin sonuna sebep olmak üzereyim.
Aslında ortalarda sonlarda daha bir sürü olaylar var onları konuştukça anlatabilirim aksi takdirde çok uzun olur bu konu ve okuyamazsınız. Ancak şu anda feci bir kördüğümün içindeyim.
BU DA HEPİMİZE DERS OLSUN....
Hemen annemlerin sitesinde bir eve taşındık. Bebek doğacaktı. Kira idi ev. Kızımız 2 yaşına geldiğinde ev satışa çıktı. Ev sahibi ilk bize teklif etti. Eşim kabul etti gitti kredi çekmeye. Babam dedi ki “ne gerek var bankaya dünya faiz vermeye ben vereyim siz bana ödeyin”. Eşim kabul etmek istemedi ben üsteledim. (hatalar başlıyor). Ev alındı. (babam tapuyu üstüne yapmış). 9 ay boyunca ayda 600 USD para ödedik. O arada başka bir ev vardı kooperatifin 4 duvar teslim ettiği, o evin de içi yapılmaya başladı . 9 ay sonra bür gün babam geldi dedi ki “para lazım. Paranın hepsini ödemeniz lazım”.
Sonuca geliyorum… Eşim seneler boyu bana bu işin sonunun …a saracağını söyledi, göremedim, konduramadım aileme, yapmazlardı onlar neden yapsınlardı ki? Damat değil oğuldu eşim onlara. Her başları sıkıştığında koşarak yardım eden damatlarına, biricik torunlarına ve tek kızlarına yapmazlardı. AMA YAPTILAR!!! Her bir şeye bahaneleri var siz sordukça anlatırım…
Eşim hiç bir zaman YA AİLEN YA BEN demedi. Onun tek istediği bu olaylar başladığı anda (kirayı ödemeye başladık o filmin sonunu gördü) o evden taşınmamızdı. Ben ödediğimiz paralar olduğunu ve onların vereceğini söyledim. (babama güvendim yani). O ise inatla bu evin bir gün satılacağını ve bizim hiç bir şey alamayacağımızı, benim bu kadar insanlara güvenmemem gerektiğini söyledi.
Hatta bana en son dedi ki:
"Senin gözün kapının önüne konulduğumuz gün açıldı."
ahhh ahh.
annemlerle kavgada eşimi, eşimle tartışmalarda ailemi korudum.
eşimin kinini bildiğimden, 1.5 sene görüşmediğinden, annemin hastalığından, çektiğim vicdandan hep korktum. gene görüşmez torunu da görüştürmez diye.
Burda benim en büyük zaafım annemin çok ağır hastalıklarının olmasıydı, torunlarının onlara onların da torunlarına başlılığı. Eşim bunları bilmesin, kızı göstermez annemin ölümüne sebep olurum derken sanırım evliliğimin sonuna sebep olmak üzereyim.
Aslında ortalarda sonlarda daha bir sürü olaylar var onları konuştukça anlatabilirim aksi takdirde çok uzun olur bu konu ve okuyamazsınız. Ancak şu anda feci bir kördüğümün içindeyim.
BU DA HEPİMİZE DERS OLSUN....