- 6 Aralık 2009
- 6.153
- 2.766
- 723
- Konu Sahibi ipektuncer
-
- #141
İpekçim, çok üzüldüm yaşadıklarına.
Malum çocuktan dolayı pek giremiyorum ben de artık ama senin konunu ve duygularını tek tek okudum ve hissettim geç olsa da.
Herşey yaşanmış varacağı yere varmış ama yine de yazmak istedim.
Eğer benim başıma gelseydi emin ol senden daha farklı bir tepki vermezdim, benden birşey gizlemesi en dayanamayacağım şeylerden biri benim de.
Kredi olmasa da eşimin ufak tefek sakladığı şeyleri oldu benden, bana dürüst davranmadığı içinde hayatı birbirimize zehir ettiğimiz zamanlarda oldu,
tabi onun değil benim zehir ettiğim zamanlar oldu. Erkekler malesef bizim gibi düşünmüyorlar, malesef çok aptalca düşünüyorlar, akıl ermiyor mantıklarına.
Bizse bunu niye yaptı niye mantıklı bir açıklama bekliyoruz ama onlara göre mantıklı bir açıklaması zaten yok, tuhaf varlıklar, bazen anlamak bile istemiyorum, yorulmak istemiyorum çünkü çok basit düşünüyorlar, bizim gibi ayrıntıcı ve derin düşünmüyorlar.
Eşin bence de hata yapmış ama iyi bir eş, her erkek kadar saf ve düşüncesiz.
Sizi o akşam kapıda beklemesine o kadar sevindim ki anlatamam.
Şunu da söylemek isterim ki, hala babana değer veriyorsun. Bilmiyorum belki ben yanlış düşünüyorum, ben de baba sevgisi görmemiş ve babamı kaybettiğimde zerre üzülmemiş biriyim malesef, o yüzden mi bu kadar katı bakıyorum bilmyorum ama hala babanla ayda 1 filan görüşürüm demeni yanlış buluyorum kendi adıma.
Önemli olan senin içindeki ve yuvandaki mutluluğun, ayda 1 gideceğim mutlu olduğumu onlara göstereceğim demenin bana göre hiç bir anlamı yok,
seni yıpratmaktan başka ve bu hala onlara değer verdiğini gösteriyor bence.
Ben olsam yüzlerini bile görmez, onlara mutluluğumu ya da mutsuzluğumu gösterecek kadar bile değer vermez, yok gibi davranırdım.
Çünkü varlıkları yaralar böyle insaların beni. He diyeceksin ki, görmesem de bu eksiklik benim içimde, içimden nereye kaçayım, ama göz görmeyince, uzaklaşınca gönül daha kolay katlanır gibime geliyor, bana zararı dokunan herkesi silecek psikolojide bir insanım artık ben, ne kadar uzak olursam psikolojimi o kadar sağlam tutuyorum.
Bana kalırsa sadece adı baba olan bu varlıkla hiç görüşme, kendi hayatına bak, mutluluğundan bile bir haber yaşasınlar, zaten umurlarında olduklarını da sanmıyorum, malesef
sadece senin umrunda yine, yorma kendini hiç.
İçindeki boşluğu çok iyi anladığımı ve bazen birine sarılıp saatlerce ağlamak istediğim zamanlar olduğu bir boşluk bu kimsenin dolduramadığı, en çokta ihtiyacın olduğu zamanlarda koyuyor bu boşluk ama yok saymak en doğrusu bence artık.
Allahım evlatlarınla ve eşinle güzel günler göstersin inş.
Malum çocuktan dolayı pek giremiyorum ben de artık ama senin konunu ve duygularını tek tek okudum ve hissettim geç olsa da.
Herşey yaşanmış varacağı yere varmış ama yine de yazmak istedim.
Eğer benim başıma gelseydi emin ol senden daha farklı bir tepki vermezdim, benden birşey gizlemesi en dayanamayacağım şeylerden biri benim de.
Kredi olmasa da eşimin ufak tefek sakladığı şeyleri oldu benden, bana dürüst davranmadığı içinde hayatı birbirimize zehir ettiğimiz zamanlarda oldu,
tabi onun değil benim zehir ettiğim zamanlar oldu. Erkekler malesef bizim gibi düşünmüyorlar, malesef çok aptalca düşünüyorlar, akıl ermiyor mantıklarına.
Bizse bunu niye yaptı niye mantıklı bir açıklama bekliyoruz ama onlara göre mantıklı bir açıklaması zaten yok, tuhaf varlıklar, bazen anlamak bile istemiyorum, yorulmak istemiyorum çünkü çok basit düşünüyorlar, bizim gibi ayrıntıcı ve derin düşünmüyorlar.
Eşin bence de hata yapmış ama iyi bir eş, her erkek kadar saf ve düşüncesiz.
Sizi o akşam kapıda beklemesine o kadar sevindim ki anlatamam.
Şunu da söylemek isterim ki, hala babana değer veriyorsun. Bilmiyorum belki ben yanlış düşünüyorum, ben de baba sevgisi görmemiş ve babamı kaybettiğimde zerre üzülmemiş biriyim malesef, o yüzden mi bu kadar katı bakıyorum bilmyorum ama hala babanla ayda 1 filan görüşürüm demeni yanlış buluyorum kendi adıma.
Önemli olan senin içindeki ve yuvandaki mutluluğun, ayda 1 gideceğim mutlu olduğumu onlara göstereceğim demenin bana göre hiç bir anlamı yok,
seni yıpratmaktan başka ve bu hala onlara değer verdiğini gösteriyor bence.
Ben olsam yüzlerini bile görmez, onlara mutluluğumu ya da mutsuzluğumu gösterecek kadar bile değer vermez, yok gibi davranırdım.
Çünkü varlıkları yaralar böyle insaların beni. He diyeceksin ki, görmesem de bu eksiklik benim içimde, içimden nereye kaçayım, ama göz görmeyince, uzaklaşınca gönül daha kolay katlanır gibime geliyor, bana zararı dokunan herkesi silecek psikolojide bir insanım artık ben, ne kadar uzak olursam psikolojimi o kadar sağlam tutuyorum.
Bana kalırsa sadece adı baba olan bu varlıkla hiç görüşme, kendi hayatına bak, mutluluğundan bile bir haber yaşasınlar, zaten umurlarında olduklarını da sanmıyorum, malesef
sadece senin umrunda yine, yorma kendini hiç.
İçindeki boşluğu çok iyi anladığımı ve bazen birine sarılıp saatlerce ağlamak istediğim zamanlar olduğu bir boşluk bu kimsenin dolduramadığı, en çokta ihtiyacın olduğu zamanlarda koyuyor bu boşluk ama yok saymak en doğrusu bence artık.
Allahım evlatlarınla ve eşinle güzel günler göstersin inş.