Boşanmak sert değil, eşin değer vermemesi , insan yerine koymama sert değil, ama benim tamamen gerçekçi bir bakış açısıyla yazdığım sert öyle mi? Bazen gerçeklerin insanların suratına tokat gibi çarpılması gerekir. Yoksa koca kişisi şu an sosyal medyada , çevresinde güzel kadın var mı diye bakarken , kadın konu açar; neden özür dilemedi , benim hayallerimi nasıl yıkar, ben onun karısıydım nasıl terkeder, anasına uydu beni boşadı diye.
Siz onca zaman zulmüne katladınız kocanızın konu sahibi gibi, hala neden pişman değil , neden bana dönmedi diye sorular soruyor aynı sizin gibi.
Aslında psikoloji diyorsunuz ya , ben çok gördüm muvekkillerimde sizde ve konu sahibinde kendi mutluluğunu, kendi kişiliğini, hayattaki başarısını, kendine saygısını bir erkeğe bağlayınca, tabiki boşanma ve ayrılık süreci çok yıkıcı oluyor. O yüzden önce insanın kendini değiştirmesi lazım, ya da bu psikolojik yetersizlik hissinin neden kaynaklandığını bulmak lazım.
Gerçekler acıdır hanımefendi, alışın. Yoksa hayatta çok erkek eşiniz gibi terkeder , bırakır, sonra sorarsınız kendine ama ben çok iyi bir estim , herseye katlandım neden olmadı diye.
Sorun baştan sizi kullanacağı, kötü davranacağını belli olan erkeklerin aynen öyle davranmaları değil. Kadınların kendilerini baştan belli eden bu erkeklere bu kadar tavizde ( bence bunun adı taviz veya hoşgörülü olmak değil bildiğin ezilmeye ses cıkarmamak) bulunmanın sorun olduğunu kabullenmek.
Sizinde dediğinizi gibi söylediklerimin hepsi doğru, ama doğruları eğip büküp, yamultamazsınız, o yüzden size üslup sertmiş gibi geliyor , çünkü gerçekler ve doğrular serttir.