Kendimizi boğsak günaha girmiş olur muyuz?

mugehatun .!.:
Haklısın şimdiki bebeler daha problemli ama benim de onlardan aşağı kalır yanım yok ki. Hakkımı yemiyim :KK70:



hehe ay tşk ederim, yazmaya kalksam ben onuda yarıda bırakırım kesin :KK70:



:KK70: Her türlü sorun da günahsa bide gittiğim yerde çekmeyim diye şeyettim :KK70:



İşin bitince oku da bi güzel patakla döv sonrada sev beni ihtiyacım var :KK43: bende çok seviyom seni, kolay gelsin öptüm.




Çocuğu benden ötürü istemiyor yani öyle mi. Vay anam.
Babamda kocanın sana garezi var diyordu, haklı adam sanırım.





Biliyorum da hayatım ah verebilsem keşke. Becerebilsem.



Sağolasın <3



Ankaradayım, ya söyledim yeme olayını da kadın çok üstüne düşmedi, dönünce devam edicem tekrardan bunu bir daha vurgulayım ben en iyisi.
Tatil için başka yere gitmiştim sorunlarımız olunca burnu sürtsün diye anneme geçmiştim.




Ay ne iyi yaptın, bitanesin sağol.
Bende böyle yapsam,yapabilsem becersem keşke. Başlarım bir heves bir gaz, üçüncü gün tüm gün yatarım.
Zaten benden bi b.k olmaz diye
Genişletmek için tıkla...
Bence cok tatlisin :KK66: bak bu sirf kendini bogmaman icin bile bir bahane sayilabilir bence
 
pinoli .!.:
Ben de 10 kilo verdim.
Sen 7. takımdın sanırım.:spor:
Genişletmek için tıkla...
evet 3. takım ile başladım 10 kilo orda verdim sonra izne ayrıldım, izin dönüşü 7. takıma geçtim 7 kilo orda verip izne ayrıldım. son 6-7 kilo kaldı işte cesaretimi toplayıp bir gazla daha girsem takıma onu da atıp bekarlık kiloma ulaşıcam da gözüm kesmiyo hala:olamaz:

not: ayyy takımlardan emin olamadım hangisi önce hangisi sonraydı ama iki takımda da bulundum sanki
 
Geçmişe uzulmek sadece seni bir adım daha depresyona sürükler.unut geçmişi kimin iyi işi var kimin iyi eşi var boş ver.
Hayatını bit yerinden yakala hiç bir şey için geç değil.insan isterse herşeyi yapabilir sen kendini başarısız olarak adlandırmişssin bile ama su sorununı bile o kadar akıcı ve derli toplu yazmışsın ki bir solukta okudum.belki bu konuda basarılısındır.ben insanın yeteneklerinin keşfedilmemiş olduğunu ve geliştirilebilir olduğunu düşünüyorum.
Mesela ben :-)bir ara karakalem çalışmaları o kadar hoşuma gidiyordu ki bayılıyordum resmen ama resim yeteneğim sıfır cin ali serisi çizerim sadece bir merak çıktım yola tabi kursa falan gidemedim ama internetten nasıl cızılir nasıl yapılır araştırdım ve kendi capımda güzel şeyler basardım.bence iste yeter:-)
 
a
mugehatun .!.:
Cidden bazen kendimi boğmak istiyorum. Çünkü zaten kendim kendimi itinayla boğuyorum.
O kadar sıkıcı bir iç dünyam var ki.
Kızlar ben depresyonumdan kurtulamıyorum. Pskologa gidiyorum, gayet iyiydim iyi geldiğini düşünüyordum bana, terapiye tatil şu bu derken ara verdim. Yine aynı konularla boğuşuyorum.
Depresyonum ağır değilmiş pskologuma göre, ilaçlık filan bir durumum yoktu. Toparlarsın sen dedi aslansın kaplansın. İyiydim ya iyiydim. Yine aynı yerde aynı şeylerle boğuşuyorum.

Devamlı şu sorular beynimde: Neden ben böyleyim? Nolurdu azıcık normal insan olsaydım? Nolurdu hayatımdaki her şey sırasıyla normal bir şekilde devam etseydi?

Yıllardır kilo vermeye çalışıyorum, veremiyorum. Olmuyor lanet olası, beceremiyorum. Şu boğazımı tutamıyorum ya, bir ay yemesem ikinci ay ipini koparmış it gibiyim. Kendimi kafesinde aynı yerde koşup duran hamster gibi hissediyorum.
Hiç bir başarım yok hayatımda. Geçen gün akraba toplantısı vardı babama "müge napıyor çalışıyor mu bir yerlerde diye soruyolar. Söylediği şey şu : "müge yiğiti kazandı evde çalışıyor işte hahahah. Durumum bundan ibaret.
Değiştiremiyorum kendimi. Hayatımı. Yapmam gerekenleri biliyorum ama yapamıyorum. Olmuyor.
Hırslansamda o hırs bitiyor, isteğim olsa da sönüveriyor. Hemen umutlarım bitiyor. Hiç bir şeyi başaramayacağım gibi geliyor. Hepsi anlamsızlaşıyor.Her şey bir zaman sonra anlamsızlaşıyor. Kendimi 80 yaşındaki teyze gibi hissediyorum çoğu zaman. "Amaaan yapsam da nolcak" kafasındayım. Hatta seksenlik teyzeler böyle değildir bence.

Depresyon genetik midir acaba? Annemin kuzeni depresyondaydı ve intihar etti. Bende annemin sülalesine benzerim. Bazen acaba genlerimde mi problem var acaba diyorum.

Kocam malumunuz zaten problemli, çocuk işini annemin tüm baskılarına rağmen erteledim. Diyorum ki bari bu adam adam olana kadar bende kendime iş bulayım, nolursa olsun bir işe gireyim. Biraz zayıflayayım, kendime bakayım. Üç gün bu kararlılıkla yaşıyorum, üçüncü gün diyeti bozuyorum. Tüm umutlarım da işe güce dair bitiyor. Yemin ediyorum emrahın annesi moduna bürünüyorum, sanki kötü yola düştüm de kurtulma şansım yok.

Yine tam şuanda öyleyim. Bir aydır öyle böyle diyet yapıyordum.Becersemde beceremesemde. Yok yine bozdum. Yarın artık eve dönücem, bu adamın düzelmeyeceğini de biliyorum. Boşuna konuşmalar yapacağım. Bir de gidip kayınvalidemlerin filan triplerini çekerim, ne zaman anneme gitsem gelsem illa surat asıp trip atarlar kayınailegiller. Sonra tek başıma kalırım. Kendi kendime sözler veririm yine. Diyete başlarım, iş ararım. Hayatımda yara açmış arkadaşlarımın başarı haberlerini duyar, bir ben mal gibi kaldığım için bir posta daha depresyona girerim. Böyle arkadaşlarım var hep. Vakti zamanında yediğimiz içtiğimiz bir olan, sonra aramız bozulan arkadaşlarım. Bu günkü çoğu başarısızlığımın yardımcı mimarları. Hepsi atandı evlendi çoluk çocuğa karıştı. Bir ben mal gibi kaldım. Bir ben.Hepsi güzel, hepsinin çocuğu oldu. Ben? Ben! Kaç yaşıma geldim. Kafam hala 16.Her şeyden korkuyorum, hepsinden nefret ediyorum. Neden hayatıma girdiler, b.k mu vardı!
Sinirden oturur yerim yerim yerim patlayana kadar yerim işte. Sanki ben yedikçe dünyadan insanlardan kendimden intikam alıyorum. Geçmişimden hatalarımdan değiştiremediğim şeylerden. İnsanlar laf etmesin diye, gizli gizli yerim. Akşam yerim sabah yerim. Boğazımın derdinden ölücem bir gün. Ne yazık!

Ne doğru dürüst bir bölüm kazandım, ne doğru dürüst bir iş bulabildim, evlendim. Ne adamı adam edebildim ne kendimi değiştirebildim. Çocuk bile yapmayı beceremedim ya...

Çok bunaldım. Ölsem gam yemem dediğim anlardan birtanesi daha.

Destan oldu kusura bakmayın, yazmam rahatlamaya çalışmam birilerine anlatmam gerekiyordu. Artık kimseye bir şey anlatamıyorum en son arkadaşıma böyle dert yanarken bana " müge sende hep depresyondasın zaten" dedi. Ne diyim, haklı. Hayatımdaki insanlarda benden bıktı.

Kk bıkana kadar yazarım :)

Sabırla okuyan, iki kelam yazan,beni bağrına basan herkesi öptüm, mıncırdım.
Genişletmek için tıkla...


arkadasım yazını okudum öncelıkle Allah yardımcın olsun amaaaaa bence sen hemen yazarlık işine giriş.
bak ne dicem wattpad diye bır sıte var ınsanlar oraya hıkayelerını romanlarınıyada ne bılım yazılarını gunden gune yazıyor oyle oturup saatlerce yaz babam yaz gıbıde degıl sonra onu sıteye gırenler okuyorlar ve puanlıyorlar yayın
vlerı bu sıteyı sureklı takıp edıyor veee sonuc olarak ücretsiz herseyıyle ücretsiz bir sekılde kıtabın basılıyor.büşra kucuk/kötü çocuk yada 4n1k yada sevgili gelecekteki kocam örneklerini verebılırım sana arastır ıstersen netten sadece aksamları yazarsın hem senın sıkıntın dagılır hemde orda yuksek puanlar aldıkca moralın yerıne gelır e bıde beyenı cogalır kıtabın basılırsa para kazanırsın.
bu anlatım degerı boşa gıtmesın bence.
 
mugehatun mugehatun
mugecigim ankara'da uygun fiyatli ve iyi spor salonlari var. bunlardan birine yazil. hatta yurume mesafesinde olan yerlerden birini sec. yuruyerek git gel.
sabah esinle cik. spordan sonra oglene dogru gel; islerini gor, yemegini yap. dusunu al esini bekle.
bir bakmissin hem gucun artmis, hem kilon azalmis; hem de dunya varmis.
 
xpreiaZ .!.:
evet 3. takım ile başladım 10 kilo orda verdim sonra izne ayrıldım, izin dönüşü 7. takıma geçtim 7 kilo orda verip izne ayrıldım. son 6-7 kilo kaldı işte cesaretimi toplayıp bir gazla daha girsem takıma onu da atıp bekarlık kiloma ulaşıcam da gözüm kesmiyo hala:olamaz:

not: ayyy takımlardan emin olamadım hangisi önce hangisi sonraydı ama iki takımda da bulundum sanki
Genişletmek için tıkla...


7 . takıma uğramıştım ben bir ara.
Ordan aşina geldin.
Ama benim kilom az olduğu için girememiştim sanırım.
 
Yorumlarına arada denk geliyorum ve genelde pozitif bir insan imajı uyandırıyorsun bende.

Bu depresyon falan yalan dolan. Evde durmaktan sıkılmışsın. Ne iş olduğu farketmez seveceğin bir iş bulsan kafanı kaşıyacak vaktin olmasa depresyon falan kalmaz canım.. Yoğunluktan kilo falan da verirsin ayrıca.
 
ALLAH IYILIGINIZI VERSIN
Basligi okuyunca gulmekten alamadim kendimi
fakat konuyu okuyunca sıkïntılı oldugunuzu ankadim sabir herseyin ilacidir umarim iyi olursunuz
 
Merhaba. Önce bi sakin.. Depresyonun genetik olsa da olmasa da eğer bu denli içinden çıkamadığın bi durumdaysan hafif de olsa bi antidepresan kullanabilirsin. Kilonu kafana takmışsın bi kere hayatında geri kalan herşey yolunda olsa bile sadece bu seni depresyona sokmaya yeter. O sinirlenip üzülüp Yemeğe saldırma sonra suçlulukla tekrar yeme sonra da kilolarına üzülüp tekrar yeme döngüsünü çok iyi biliyorum. Bende yaptım sonuç 132 kilo oldu. Bu arada o hayatımın içine edenler gayet mutlu devam ettiler tabi. Sonra diyetle 120 ye sonra da tüp mide ameliyatıyla 80 e indim. Midemi kestirdim ama bitti mi? Hayır bitmedi. Mutluluğu çikolatada tatlı da bulmaya alışmışım beslenme alışkanlıklarım yanlış bi kere. Şimdi 86-87 oldum tekrar. Ve tekrar diyet spor moduna geçtim. Şimdi kendime Söylediklerimi sana da söyleyeceğim .. O bozduğun diyetler var ya canım devam et. 1 gün yaptın ertesi gün kaçamak yaptın diyelim hiçbişey yokmuş gibi devam et diyetine. Birde bişeyi yerken ne kadar az kalori alsam kârdır de mesela. Koca bi çikolataya başladın diyelim ve 1 lokma kaldı amaaan olan oldu demek yerine bu 1 parçanın kaloriside eksik Kalsın de at çöpe. Gün içinde fazladan atacağın 20-30 adım bile kârdır de yakındaki markete değil bi sonrakine git mesela. Herşeyden önce seni mutlu edecek bi uğraş bul kendine. Inan sen iyi olduğunda senden başkasının ne dediği ne yaptığı çok da umrunda olmayacak..
mugehatun .!.:
Cidden bazen kendimi boğmak istiyorum. Çünkü zaten kendim kendimi itinayla boğuyorum.
O kadar sıkıcı bir iç dünyam var ki.
Kızlar ben depresyonumdan kurtulamıyorum. Pskologa gidiyorum, gayet iyiydim iyi geldiğini düşünüyordum bana, terapiye tatil şu bu derken ara verdim. Yine aynı konularla boğuşuyorum.
Depresyonum ağır değilmiş pskologuma göre, ilaçlık filan bir durumum yoktu. Toparlarsın sen dedi aslansın kaplansın. İyiydim ya iyiydim. Yine aynı yerde aynı şeylerle boğuşuyorum.

Devamlı şu sorular beynimde: Neden ben böyleyim? Nolurdu azıcık normal insan olsaydım? Nolurdu hayatımdaki her şey sırasıyla normal bir şekilde devam etseydi?

Yıllardır kilo vermeye çalışıyorum, veremiyorum. Olmuyor lanet olası, beceremiyorum. Şu boğazımı tutamıyorum ya, bir ay yemesem ikinci ay ipini koparmış it gibiyim. Kendimi kafesinde aynı yerde koşup duran hamster gibi hissediyorum.
Hiç bir başarım yok hayatımda. Geçen gün akraba toplantısı vardı babama "müge napıyor çalışıyor mu bir yerlerde diye soruyolar. Söylediği şey şu : "müge yiğiti kazandı evde çalışıyor işte hahahah. Durumum bundan ibaret.
Değiştiremiyorum kendimi. Hayatımı. Yapmam gerekenleri biliyorum ama yapamıyorum. Olmuyor.
Hırslansamda o hırs bitiyor, isteğim olsa da sönüveriyor. Hemen umutlarım bitiyor. Hiç bir şeyi başaramayacağım gibi geliyor. Hepsi anlamsızlaşıyor.Her şey bir zaman sonra anlamsızlaşıyor. Kendimi 80 yaşındaki teyze gibi hissediyorum çoğu zaman. "Amaaan yapsam da nolcak" kafasındayım. Hatta seksenlik teyzeler böyle değildir bence.

Depresyon genetik midir acaba? Annemin kuzeni depresyondaydı ve intihar etti. Bende annemin sülalesine benzerim. Bazen acaba genlerimde mi problem var acaba diyorum.

Kocam malumunuz zaten problemli, çocuk işini annemin tüm baskılarına rağmen erteledim. Diyorum ki bari bu adam adam olana kadar bende kendime iş bulayım, nolursa olsun bir işe gireyim. Biraz zayıflayayım, kendime bakayım. Üç gün bu kararlılıkla yaşıyorum, üçüncü gün diyeti bozuyorum. Tüm umutlarım da işe güce dair bitiyor. Yemin ediyorum emrahın annesi moduna bürünüyorum, sanki kötü yola düştüm de kurtulma şansım yok.

Yine tam şuanda öyleyim. Bir aydır öyle böyle diyet yapıyordum.Becersemde beceremesemde. Yok yine bozdum. Yarın artık eve dönücem, bu adamın düzelmeyeceğini de biliyorum. Boşuna konuşmalar yapacağım. Bir de gidip kayınvalidemlerin filan triplerini çekerim, ne zaman anneme gitsem gelsem illa surat asıp trip atarlar kayınailegiller. Sonra tek başıma kalırım. Kendi kendime sözler veririm yine. Diyete başlarım, iş ararım. Hayatımda yara açmış arkadaşlarımın başarı haberlerini duyar, bir ben mal gibi kaldığım için bir posta daha depresyona girerim. Böyle arkadaşlarım var hep. Vakti zamanında yediğimiz içtiğimiz bir olan, sonra aramız bozulan arkadaşlarım. Bu günkü çoğu başarısızlığımın yardımcı mimarları. Hepsi atandı evlendi çoluk çocuğa karıştı. Bir ben mal gibi kaldım. Bir ben.Hepsi güzel, hepsinin çocuğu oldu. Ben? Ben! Kaç yaşıma geldim. Kafam hala 16.Her şeyden korkuyorum, hepsinden nefret ediyorum. Neden hayatıma girdiler, b.k mu vardı!
Sinirden oturur yerim yerim yerim patlayana kadar yerim işte. Sanki ben yedikçe dünyadan insanlardan kendimden intikam alıyorum. Geçmişimden hatalarımdan değiştiremediğim şeylerden. İnsanlar laf etmesin diye, gizli gizli yerim. Akşam yerim sabah yerim. Boğazımın derdinden ölücem bir gün. Ne yazık!

Ne doğru dürüst bir bölüm kazandım, ne doğru dürüst bir iş bulabildim, evlendim. Ne adamı adam edebildim ne kendimi değiştirebildim. Çocuk bile yapmayı beceremedim ya...

Çok bunaldım. Ölsem gam yemem dediğim anlardan birtanesi daha.

Destan oldu kusura bakmayın, yazmam rahatlamaya çalışmam birilerine anlatmam gerekiyordu. Artık kimseye bir şey anlatamıyorum en son arkadaşıma böyle dert yanarken bana " müge sende hep depresyondasın zaten" dedi. Ne diyim, haklı. Hayatımdaki insanlarda benden bıktı.

Kk bıkana kadar yazarım :)

Sabırla okuyan, iki kelam yazan,beni bağrına basan herkesi öptüm, mıncırdım.
Genişletmek için tıkla...
 
Yazınız çok ekikedi beni evlilik dışında kendi içimi dinledim sanki caresi olsa keske insanın kendi içiyle boğuşmasi ben mesela dışardan öyle böyle okuyorum size de tavsiye ederim bana yazabilirsiniz ozelden dertlesiriz :işsiz:
 
Hangimiz normaliz canım ya:silah:
Öncelikle eğer eşinle ayrılmak istiyorsan, sana iyi gelmiyorsa ayrıl. Sorunu bilmiyorum ama senin ruh durumun daha önemli. Atanmak, iş bulmak, çocuk yapmak her zaman olur. Bunları bu kadar büyütme. Bir yıl gece gündüz ders çalışırsın kazanırsın, bir yıl diyet yaparsın verirsin kiloları. Önemli olan o gücü kendinde bulmak. Milletin dediğine bakarsak zaten ölmüşüz, kadının biri annemin yanında bana sen de bi ekmeğini eline alamadın be kızım dedi:KK45: sanki o vermiş yıllardır ekmeğimi.
 
Hani tok tutan yiyecekler vardır onlardan tüketsen
Bolca yeşillik ot yesen , emin ol öne vücuttaki su gider
Önce senin kendine saygın ve sevgin olacak
İstersen başaramayacağın birşey yok
Havalar güzelleşti bol bol yürü, galeta al ondan tüket elinden geleni yap sonrası tevekkül
 
Ben sizi hep okuyorum KK'da . Bana her zaman olumlu , hayatı takmayan bir kadınmışsınız gibi gelirdi. Ama şu yazdıklarınızı okuyunca "vay be" dedim. Müge'nin içinde ne fırtınalar kopuyormuş. Cidden şaşırdım.
Ama biraz da kendimi buldum. Ben de aynıyım senelerdir ( kilo ve çocuk dışında) .Size gelen yorumları dikkatle okuyacağım .Bakalım neler olacak :)
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

narintanyeri
Çok uzun bir yazı oldu farkındayım ama ne yapsam okuyan olursa bana bir yol gösterin 😭😭😭
2 3
Yorumlar
42
Görüntüleme
2K
narintanyeri
narintanyeri
E
Ellerimle mi bitirdim kafayı yiyeceğim yardım edin bana
2 3 4
Yorumlar
62
Görüntüleme
2K
Mutlak Butlan
M
A
Duygusal ilişkilerde sağlıklı bağ kuramıyorum. Kendimi çok değersiz hissediyorum. Bu döngü kırılır mı?
2
Yorumlar
20
Görüntüleme
1K
garciaas
garciaas
E
Kaynanam yüzünden mutsuzum
3 4 5
Yorumlar
86
Görüntüleme
5K
Toyumvar
Toyumvar
Z
Merhabalar kızlar. Erkek arkadaşımla ilgili ileriye dönük düşünüyoruz ama aklıma takılan şeyler var lütfen bana yardımcı olabilir misiniz
5 6 7
Yorumlar
122
Görüntüleme
8K
darkmore
darkmore
X