Yazmayayım dedim ama o kadar kötüyüm ki. biri ile konuşmazsam patlayacağım
5 yıllık evliyim eşimle sorunlarımız uzun süredir var. Ama dün akşamki olay çok incitti beni. anlatmak istiyorum. Tüm gece uyuyamadım ve hala aklımda ...
Eşimle cinsel sorunlarımız uzun süredir var. Ayda 1 kez falan desem anarsınız sanırım. Çoğunda da ben ısrar ediyorum. zevk aldığımdan değil de bu da bir özlem eşine dokunması insanın varlığını hissetmesi değil mi? Neysa konu bu değil. dün akşam şaka ile karışık bak bayağıdır görüşmüyoruz dedim. O da evet canım istemiyor falan dedi. Ama neden bak evliyiz gibisinden konu başladı ve sonuçta bana söylediklerini abartmadan hatırladığım kadarı ile yazmaya çalışacağım.
" Seni çekici bulmuyorum, çünkü şişmansın. yürürken arkandan bakıyorum yürüyüşün bile bir acayip. kocaman bir popon var. pantolon giydiğinde arkanada kocaman bir şey bağlı gibi duruyorsun. evlenirken bu kadar şişman değildin. kendini çok saldın çok çirkinleştin. Hiç bir cinsel caziben kalmadı. Kilo vermeni defalarca istedim ama yemek zevkinden vazgeçemedin bir türlü. Spor yapmıyorsun seninle spor merkezine gittiğimizde bile yürüyüş bandında yavaş yürüyorsun. kalori harcatacak şeyler yapmıyorsun. " ve daha bir sürü şey.
söylediği şeyler beni o kadar kırdıki anlatamam. kendimi çok küçük ve aşağılanmış hissettim. hala da çok kötüyüm. evet kilo sorunum var. ama bu yeni bir şey değil ben çocukluğumdan beri kiloluyum ve hep vermeye çalıştım. son 6 aydır hiç uğraşmadığım kadar uğraştım. her türlü dieti spor programını denedim. verdim aldım verdim aldım.
Ben anlamıyorum hayat bu mu bu kadar mı basit. kadın şişmansa her hakareti hak mı ediyor.
canımın istediği herşeyi yemiyorum zaten. 3-4 aydır kızartma yemedim hiç ve 3 aydır ilk kez makarna yedim. herşeyi kıstım herşeyi kıstım. zaten kilo vermek çok zor bir süreç ben bu konuda evet istekliyim ama yapmak bu kadar kolayda ben yapmıyor muyum.
neyse benim kırgınlığım kilo verme çalışmalarım değil. eşimin bana bu bakış açısı söylediği sözler. beni bu kadar aciz görmesi. Haykırmak istedim "sen kendini ne sanıyorsun diye bu kadar mı şekilcisin beni bu kadar mı sevmiyorsun ki olduğum gibi kabul edemiyorsun
"
evet 10 kilo fazlam var ama allahıma şükür yüzüne bakılmayacak bir kadın değilim. işim var gelirim iyi. meslek sahibiyim. iyi bir ailem var . geçmişim de bir ayıbım çekincem yok. Bu halimle beni kabul edecek hiç mi erkek yok sanki. benden daha kilolu kadınlar eşleri ile mutlu mesut yaşarken ben neyim de bu kadar küçük görülüyorum.
çok doluyum çok kırgınım
ne yazacağımı şaşırdım.
içim o kadar yoğun ki
nefret ediyorum şuan herşeyden ondan evlilikten kendimi bu hale soktuğum için kendimden. beni bu kadar küçültmesine izin verdiğim için nefret ediyorum kendimden...
evet kiloluyum ama bu benim sorunum evliliğimiz içindeki tüm uyumsuzlukları buna bağlaması adil mi? haksız mıyım. evlilik bu kadar basit ve şekilci birşeymi?
kilo aldın defol sakat kaldın defol hastasın defol işsiz kaldın defol... bu mu evlilik. kutsal bir şey yok mu hiç burada
Akşam ona dedim ki" kilo vereceğim 10-15 kilo ve o gün seni boşayacağım. çünkü sen buna layık değilsin" bu sözümü şaka olarak algıladı güldü geçti. ama içimde bir yerde o kadar ciddiydim ki. bu kadar küçük görülmeye aşağılanmaya dayanamam.