Hiçbir ataerkil bir erkek sizin eşiniz gibi düşünmez ki benim eşim de fazlasıyla ataerkil ama bunların zerresi aklına gelmez ki ataerkil bir erkek genelde kadınım çalışmasın evde çoluğumun çocuğumun annesi evinin kadını olsun eviyle ilgilensin der ben mi yanlış biliyorum.siz bu sözleri hakediyor musunuz sizceBöyle bile yeterince tartışıyoruz o zaman daha çok tartışma çıkacak. Eşim okumuş falan ama şırnaklı. Ataerkil bir toplumun meyvesi. Bende alttan alıp eşşek yerine geçmem dediğiniz gibi ortak olsun isterim ama o öyle yapmaz. Yapsa da 1 yılı bulmaz.
Allah yardımcınız olsun diyebiliyorum sadece, çok zorNe yaptıysam ben hep kendime yapıyorum başkasına yapamıyorum. Ya saçımı başımı yoluyorum yada kendi tırnaklarım ile etimi koparıyorum. Ben başkasına zarar veremem. Veremiyorum. Zamanında annemde benim gibi bir evladı olduğu için utandığını söylerdi şimdi de eşim söylüyor. Galiba yalnız kalıp kimseye minnet etmemek en iyisi. Annemde çalışıp varımı yoğumu ona vermemi isterdi keza verdim de ama veremediğim zaman da ne ahlakım kaldı ne hayırsızlığım. İnsan istiyor ki eşi hep yanında olsun bunun için evleniyor. Bazıları erken yaşta evlenmemi rahata kavuşmak adına zannetmiş ben evlenmeden önce de rahattım. 17 yaşımdan 22 yaşıma kadar çalıştım.
Biraz şımarıklık bana göre arkadaşım da hemşire evlendıgınden beri nobet sıstemıyle calısıyor ustelık normal saatlerden cok daha avantajlı sız de bılıyorsunuz kı. Gayet de şikayetsız ve bır de bebek yaptı.. cogu zaman tatıl de fazla olabılıyor. Eşiniz de hatalı karısına bunları dıyen bır adamda da sorun vardırHerkese merhaba
Direkt konuya gireyim sizi yormadan. Evlenmeden önce özel sektörde haftada 45 saat (bazen 53 kadar çıkıyordu) çalışan bir hemşireydim. Gün aşırı 16 saat nöbet tutardım. Lojmanda kalırdım. Lojmanda hastanenin bahçesindeydi maksimum 5 dk işte olurdum. 3 yıl böyle çalıştım. Evlenince işi bıraktım. Ama evlendiğim için değil işte yaşadığım bir mevzu yüzünden. Yaklaşık 1.5 yıldır da çalışmıyorum. Eşimin geliri iyi. Evimiz kendimizin, araba da var. Ama eşim bulunduğumuz şehirde çakılı kalabilmesi için benim 3 yıl bir yerde sigortalı çalışmam gerektiğini söylüyor. Kendince haklı. Zaten eski işimden ayrılmasam çalışırdım ama şimdi öyle İyi maaşlı bir iş bulmam zor. Ve zaten gece vardiyasında 16-14 saat uykusuzlukla evliliği yürütebileceğime inanmıyorum. Bekarken bile ağır geliyordu bu çalışma saati bir sosyal hayatım yoktu şimdi evliyken daha zor geliyor. İşten çıkıp 8 saat uyuyup sonra yemek ev işi yapıp ertesi gün tekrar işe gidip birde üstüne bir gece evde olup bir gece olmayıp, haftada bir gün tatil ile evliliği yürütmek bana zor ve sıkıcı geliyor. Ama eşim bana oturduğun yerden yiyorsun, ben eşşek gibi çalışıyorum. Vasıfsızsın, ne işe yarıyorsun ki falan diyor kavga esnasında. Harcamalarım onu zora sokmuyor ama o istiyor ki biriksin. Harcamalarımdan rahatsız. Bunun yanı sıra annesi ve kardeşinin oturduğu evin kredisini ödüyor, annesine ayrı kardeşine ayrı bir bütçe ayırıyor her ay. Ama benim harcamalarım ona gereksiz geliyor. Git çalış kendi paranı çıkar diyor. Kapıyı çarpıp gitmek istiyorum. Bende çalışmak istiyorum ama eski çalışma sistemim ile bu evliliği yürütemem. Memur gibi sabah 8 akşam 5 işini bulmak da bizim sektör de çok zor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşime durumu izah ettim ama madem yürüyemiyorsın evlenmeseydin demeye getiriyor. Millet nasıl yürütüyor. Birsürü paramı yedin ve yiyorsun diyor. Kendimi çok eksik ve zayıf hissediyorum.
Kamu da cidden böyle mi? Ben daha esnek sanıyordumSenin yine iyiymiş 45 saat.Ben ayli k 60 saat fazlalikla haftada bir izin olmadan( ayda bir iki izin)çalışıyorum(kamuda)Aylik 40 saat fazladan az da calismadim.Bizim meslek bu calisma saatleriyle cok zor yıpratıcı.Resmen mutsuz ediyor.Bu mesleğin bir saat bile fazlası olmamalı.Hicbirmeslegin aslinda.Yasamaktan anlamiyorsun ki.Tukenmislik sendromuna giriyorsun.Bir ay değil yıllardır boyle çalışıyorum.Inanin evlenip bir lokma bir hırka yapasım var da kimse beni maaşsız kabul etmez malesef.
Evet aradı. Senin yerin benim yanım falan filan dedi. Sonra madem gittin sen bilirsin dediKonu sahibi evi terk edip arkadaşına gitmişti. Acaba eşi aradı mı merak ettim.
Size yaptıklarını falan söylemediniz mi??? Pişkin pişkin sen bilirsin dedi yani?Evet aradı. Senin yerin benim yanım falan filan dedi. Sonra madem gittin sen bilirsin dedi
Adama bak ya.Çocuk yok bende uzun bir süre istemiyorum. Bunu bile dile getirdiğim de “ ben çocuk istiyor muyum ki” sen istemiyorum diyorsun falan diyor
Evt çoğu insan gibi sende kendin ettin, kendin buldun. Ama yolunda gitmeyen birşeyler varsada bunun bedelini ömür boyu ödemek zorunda değilsin...Severek evlendim. O yüzden ne kadar söylememde kendim ettim kendim buldum diyorum
Herkese merhaba
Direkt konuya gireyim sizi yormadan. Evlenmeden önce özel sektörde haftada 45 saat (bazen 53 kadar çıkıyordu) çalışan bir hemşireydim. Gün aşırı 16 saat nöbet tutardım. Lojmanda kalırdım. Lojmanda hastanenin bahçesindeydi maksimum 5 dk işte olurdum. 3 yıl böyle çalıştım. Evlenince işi bıraktım. Ama evlendiğim için değil işte yaşadığım bir mevzu yüzünden. Yaklaşık 1.5 yıldır da çalışmıyorum. Eşimin geliri iyi. Evimiz kendimizin, araba da var. Ama eşim bulunduğumuz şehirde çakılı kalabilmesi için benim 3 yıl bir yerde sigortalı çalışmam gerektiğini söylüyor. Kendince haklı. Zaten eski işimden ayrılmasam çalışırdım ama şimdi öyle İyi maaşlı bir iş bulmam zor. Ve zaten gece vardiyasında 16-14 saat uykusuzlukla evliliği yürütebileceğime inanmıyorum. Bekarken bile ağır geliyordu bu çalışma saati bir sosyal hayatım yoktu şimdi evliyken daha zor geliyor. İşten çıkıp 8 saat uyuyup sonra yemek ev işi yapıp ertesi gün tekrar işe gidip birde üstüne bir gece evde olup bir gece olmayıp, haftada bir gün tatil ile evliliği yürütmek bana zor ve sıkıcı geliyor. Ama eşim bana oturduğun yerden yiyorsun, ben eşşek gibi çalışıyorum. Vasıfsızsın, ne işe yarıyorsun ki falan diyor kavga esnasında. Harcamalarım onu zora sokmuyor ama o istiyor ki biriksin. Harcamalarımdan rahatsız. Bunun yanı sıra annesi ve kardeşinin oturduğu evin kredisini ödüyor, annesine ayrı kardeşine ayrı bir bütçe ayırıyor her ay. Ama benim harcamalarım ona gereksiz geliyor. Git çalış kendi paranı çıkar diyor. Kapıyı çarpıp gitmek istiyorum. Bende çalışmak istiyorum ama eski çalışma sistemim ile bu evliliği yürütemem. Memur gibi sabah 8 akşam 5 işini bulmak da bizim sektör de çok zor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşime durumu izah ettim ama madem yürüyemiyorsın evlenmeseydin demeye getiriyor. Millet nasıl yürütüyor. Birsürü paramı yedin ve yiyorsun diyor. Kendimi çok eksik ve zayıf hissediyorum.
Çalışın ev işlerini de onla paylaşın yok öyle yağma ikinizde çalışıyosanız o da yemek ütü bulaşık çamaşır uğraşıcak...Herkese merhaba
Direkt konuya gireyim sizi yormadan. Evlenmeden önce özel sektörde haftada 45 saat (bazen 53 kadar çıkıyordu) çalışan bir hemşireydim. Gün aşırı 16 saat nöbet tutardım. Lojmanda kalırdım. Lojmanda hastanenin bahçesindeydi maksimum 5 dk işte olurdum. 3 yıl böyle çalıştım. Evlenince işi bıraktım. Ama evlendiğim için değil işte yaşadığım bir mevzu yüzünden. Yaklaşık 1.5 yıldır da çalışmıyorum. Eşimin geliri iyi. Evimiz kendimizin, araba da var. Ama eşim bulunduğumuz şehirde çakılı kalabilmesi için benim 3 yıl bir yerde sigortalı çalışmam gerektiğini söylüyor. Kendince haklı. Zaten eski işimden ayrılmasam çalışırdım ama şimdi öyle İyi maaşlı bir iş bulmam zor. Ve zaten gece vardiyasında 16-14 saat uykusuzlukla evliliği yürütebileceğime inanmıyorum. Bekarken bile ağır geliyordu bu çalışma saati bir sosyal hayatım yoktu şimdi evliyken daha zor geliyor. İşten çıkıp 8 saat uyuyup sonra yemek ev işi yapıp ertesi gün tekrar işe gidip birde üstüne bir gece evde olup bir gece olmayıp, haftada bir gün tatil ile evliliği yürütmek bana zor ve sıkıcı geliyor. Ama eşim bana oturduğun yerden yiyorsun, ben eşşek gibi çalışıyorum. Vasıfsızsın, ne işe yarıyorsun ki falan diyor kavga esnasında. Harcamalarım onu zora sokmuyor ama o istiyor ki biriksin. Harcamalarımdan rahatsız. Bunun yanı sıra annesi ve kardeşinin oturduğu evin kredisini ödüyor, annesine ayrı kardeşine ayrı bir bütçe ayırıyor her ay. Ama benim harcamalarım ona gereksiz geliyor. Git çalış kendi paranı çıkar diyor. Kapıyı çarpıp gitmek istiyorum. Bende çalışmak istiyorum ama eski çalışma sistemim ile bu evliliği yürütemem. Memur gibi sabah 8 akşam 5 işini bulmak da bizim sektör de çok zor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşime durumu izah ettim ama madem yürüyemiyorsın evlenmeseydin demeye getiriyor. Millet nasıl yürütüyor. Birsürü paramı yedin ve yiyorsun diyor. Kendimi çok eksik ve zayıf hissediyorum.
Çocuğunuz varsa bir kez daha konuyu değerlendirin. Ancak yoksa, ayrılmak en doğrusu hayat müşterek evlilikte kim ne derse desin. Benim paramı yedin benim param şöyle derse evliliğin ne anlamı kalır. Bence hayatınıza şekil vermek daha iyi olacak sizin için mutsuzsunuz çünkü.İş arıyorum. Ama birkaç görüşmem olumsuz geçti. Oturduğum eve yakın yerlerdi. İstanbul da ulaşım malum. Ben hem bu sıkıntıları çekip hemde bunlara rağmen bu evliliği yürütemem. Başkası yürütür belki ama ben yapamam. Ağır gelir bana. Boşanır eşşek gibi çalışır istediğim zaman yer istediğim zaman temizlik ütü yaparım daha iyi. Çaresiz hissediyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?