Ayni evde bakma fikri cok zor. Hak veriyorum size ama dusununce o da fedakarlık yapiyor. Gerçekten cocuk buyutmek cok zorSelamlar. Ben 7 aylık hamileyim. Eşimin ailesi de benim ailem de uzakta yaşıyor. Ben çalışıyorum hala ve bebek doğunca 4 aylık yasal iznim var. Daha sonra işe geri döneceğim. Mühendisim masa başı çalışıyorum ve haftada sadece 2 gün ofise gidiyorum 3 gün evden çalışıyorum.
Beni aşırı strese sokan bir konu var. Kayınvalidem bebeğe bakmak için gelmek istiyor. Bakıcı tutmayın ben bakarım diyor. Kayınvalidemle bir sorunumuz yok, kararlarıma saygı duyar beni sever. Evdeyken yemeği temizliği o yapar (biraz da ben yapı olarak tembelim iş sevmiyorum). Yani kadın gayet iyi aslında.
Ama beni asıl sıkıntıya sokan evimde sürekli bulunacak bir misafir. Evde rahat edemiyorum kendi annem bile olsa uzun süreli rahat edemem. Bir iki yıldan bahsediyor kreşe gidene kadar filan. Bir kaç kez bakıcı da tutarım yanına yardımcı olur filan dedim ama yok ne gerek var ben hallederim her şeyi diyor.
Çok strese girdim. Gelme istemiyorum desem çok bozulur çünkü çok hevesli. Bir de kalbini kırmamı gerektirecek bir kötülük yapmadı bana hep iyi davrandı.
Kendi annem de kayınvaliden bakmak istiyorsa gelsin baksın engel olma diyor. Ama düşündükçe fenalık geçiriyorum 1 sene misafir mi olur evimde rahatça kocamla sevişemem bile. Ne diyorsunuz? Zamanla alışır mıyım yoksa daha en baştan gelme mi demeliyim? Bebek doğunca fikrim değişir mi?
İşten ayrılmayı düşünmüyorum.İşe başladıktan sonra 4 aylık bebeğinizle bakıcı bulamaz iseniz ücretsiz izne ayrılmayı düşündünüz mü? Maddi olarak zor bir süreç olmayacaksa işten ayrılabilirsiniz.
Bakıcı elbet bulunur ama aklınız kalmadan acaba çocuğuma nasıl davranıyor diye düşünmeden gönlünüz rahat bir şekilde bırakabileceğiniz kişi babaanne yada anneannesİdir genelde. Ama aynı evin içinde bilemiyorum... bende sever sayarım kayınvalidemi, uzağız birbirimize yılda bir kez birbirimizi görürüz. aynı evin içinde muhtemelen olmazdı. Yani hakkınıza hayırlısı ne diyeyim bilemedimSelamlar. Ben 7 aylık hamileyim. Eşimin ailesi de benim ailem de uzakta yaşıyor. Ben çalışıyorum hala ve bebek doğunca 4 aylık yasal iznim var. Daha sonra işe geri döneceğim. Mühendisim masa başı çalışıyorum ve haftada sadece 2 gün ofise gidiyorum 3 gün evden çalışıyorum.
Beni aşırı strese sokan bir konu var. Kayınvalidem bebeğe bakmak için gelmek istiyor. Bakıcı tutmayın ben bakarım diyor. Kayınvalidemle bir sorunumuz yok, kararlarıma saygı duyar beni sever. Evdeyken yemeği temizliği o yapar (biraz da ben yapı olarak tembelim iş sevmiyorum). Yani kadın gayet iyi aslında.
Ama beni asıl sıkıntıya sokan evimde sürekli bulunacak bir misafir. Evde rahat edemiyorum kendi annem bile olsa uzun süreli rahat edemem. Bir iki yıldan bahsediyor kreşe gidene kadar filan. Bir kaç kez bakıcı da tutarım yanına yardımcı olur filan dedim ama yok ne gerek var ben hallederim her şeyi diyor.
Çok strese girdim. Gelme istemiyorum desem çok bozulur çünkü çok hevesli. Bir de kalbini kırmamı gerektirecek bir kötülük yapmadı bana hep iyi davrandı.
Kendi annem de kayınvaliden bakmak istiyorsa gelsin baksın engel olma diyor. Ama düşündükçe fenalık geçiriyorum 1 sene misafir mi olur evimde rahatça kocamla sevişemem bile. Ne diyorsunuz? Zamanla alışır mıyım yoksa daha en baştan gelme mi demeliyim? Bebek doğunca fikrim değişir mi?
Şöyle kıssadan hisse yapayım: arkadaşım kadın doğum doktoruydu, ayıp olmasın diye hamile kalınca ona gitmeye başladım. Sonra hamileliğimde bir sıkıntı oldu ve ona gğvenimi kaybedip başka nir doktora geçtim ve arkadaşlığımız tamamen bitti. Oysa en baştan başka bir doktora gitsem belki gönül koyacaktı ama arkadaşlığımız büyük ihtimalle bitmeyecekti. Yani bence bu tip olaylarda daha sonra daha büyük kırılmalar yaşamaktansa en baştan reddetmek daha makul. Anneye “senin için de bizim için de çok zor olacaktır ortak bir düzen kurmak. Hem bebeğin 1-2 yaş dönemi çok zorlayıcı olabiliyor. ” minvalinde bir konuşma yapıp en baştan hiç başlamamak bence çok mantıklıSelamlar. Ben 7 aylık hamileyim. Eşimin ailesi de benim ailem de uzakta yaşıyor. Ben çalışıyorum hala ve bebek doğunca 4 aylık yasal iznim var. Daha sonra işe geri döneceğim. Mühendisim masa başı çalışıyorum ve haftada sadece 2 gün ofise gidiyorum 3 gün evden çalışıyorum.
Beni aşırı strese sokan bir konu var. Kayınvalidem bebeğe bakmak için gelmek istiyor. Bakıcı tutmayın ben bakarım diyor. Kayınvalidemle bir sorunumuz yok, kararlarıma saygı duyar beni sever. Evdeyken yemeği temizliği o yapar (biraz da ben yapı olarak tembelim iş sevmiyorum). Yani kadın gayet iyi aslında.
Ama beni asıl sıkıntıya sokan evimde sürekli bulunacak bir misafir. Evde rahat edemiyorum kendi annem bile olsa uzun süreli rahat edemem. Bir iki yıldan bahsediyor kreşe gidene kadar filan. Bir kaç kez bakıcı da tutarım yanına yardımcı olur filan dedim ama yok ne gerek var ben hallederim her şeyi diyor.
Çok strese girdim. Gelme istemiyorum desem çok bozulur çünkü çok hevesli. Bir de kalbini kırmamı gerektirecek bir kötülük yapmadı bana hep iyi davrandı.
Kendi annem de kayınvaliden bakmak istiyorsa gelsin baksın engel olma diyor. Ama düşündükçe fenalık geçiriyorum 1 sene misafir mi olur evimde rahatça kocamla sevişemem bile. Ne diyorsunuz? Zamanla alışır mıyım yoksa daha en baştan gelme mi demeliyim? Bebek doğunca fikrim değişir mi?
Aa niye rafa kalksın sevişmek. Zaten az fırsat bulunuyor evde bebek olunca, eve bir kişiyi daha sokup fırsatları daha da kısıtlamak hiç isteyeceğim bir şey değil.Ay bebek doğunca sevişme olayları filan baya bi süre rafa kalkıyor zaten.Kadın anlattığınız gibi biriyse gelsin yardımcı olsun rahat edersiniz gözünüz de arkada kalmaz hem derim
İşte az fırsat bulunuyor bende onu diyorum.Eski sıklıkta olmuyor belli bir süre.Aa niye rafa kalksın sevişmek. Zaten az fırsat bulunuyor evde bebek olunca, eve bir kişiyi daha sokup fırsatları daha da kısıtlamak hiç isteyeceğim bir şey değil.