Sizi çok iyi anlıyorum. Yaklaşık 3 ay önce erkek arkadaşım aramızda zihniyet farkı var diyerek benden ayrıldı. Sebepler çok benzer. İkimizin de yaşı 38-40 arasında. Aynı işe sahibiz. Yaklaşık bir yıldır tanışıyorduk ama son 5 aydır daha yakındık. İkimiz de çok sakin olmamıza rağmen evdeki sorumluluklar konusu açılınca birbirimize biraz tepkisel konuştuk. Ne olduysa oldu ve bu tür konular açılınca 15 günde ilişkimiz bitti. Çünkü ben de çalışıyorum, eve yorgun geleceğim senin de sorumluluk almanı, yardım etmeni isterim şeklindeki konuşmalarıma ama ben erkeğim, ailem de pek hoş bakmaz dedi, çevremdeki kadınlar da çalışıyor ama yapıyor şeklinde örnekler verdi. Sizin sevgiliniz gibi sorumluluk almam, yardım ederim dedi. Ben de yardımın lütuf olmadığını söyledim, kadın olarak çalışmayı seçtiğim için kadın da olsam bu işleri yapmamın beni tatmin etmediğini ve herşeye yetişemeyeceğimi zamanla mutsuz olacağımı söyledim.
Bu konuyu ben açtığım için çok pişman olmuştum, evlenince sizin gibi bir şekilde düzene zaten girer diye düşünmeye başlamıştım. Sizin de dediğiniz gibi bu meselelere adil yaklaşan erkek çevremde az ya da konuşmaya gelince eşitlikçi konuşsalar bile eylemde birşey yok. Hiç değilse sevgilim dürüst dedim.Sonraki her buluşmalara bu konuyu toparlarım ev işi yapmak problem değil ama erkek-kadın söylemlerin hoşuma gitmiyor diye açıklama yapayım diye gittim daha kötü söylemler işittim şaşkınlıktan susup durdum. Örneğin annemi annen gibi sevecek misin, anneme gittiğimizde ona yardım edecek misin, annem yalnız kalmaktan korkar ileride bizde yaşar gibi. Bir terslik olduğunu düşünüyordum ama aylardır her konuda gayet mantıklı düzgün akıl yürüten adam nasıl konuşuyor diye kal geliyordu. Kendimce bazen makul cevaplar veriyordum bazen sözlerinin mantıksız olduğunu anlatmaya çalışıyordum. Meğer sizinki gibi yenge ile de problemleri varmış son buluşmamızda söyledi ve sonra anladım ki aylarca herşeye uyum sağlayacak gibi duran adam evlilik konuları açılınca kaygılandı, annesinin yıllarca yenge ile yaptığı yorumlardan zihnine yerleştirdiği cümlelerle konuşmaya başladı. Her ne kadar lafımı söylesem de söylediği her şeye eninde sonunda tamam dedim sadece ev ev üstüne olmaz deyip ailenle uzun süre aynı evde kalamam gerekirse bakıcı tutulur dedim. Ben annemi bırakamam, bakıcı eve gelir dedi.
O ayrılmak istese de kaygıdan stresten yenge travmasından anneden deyip, her çift bunları konuşmuyor bile herkesle yapılacak tartışmalar zaten deyip tekrar barışalım diye mesaj bile attım. Ama o yeniden denemeyi reddetti.
Benimki gerçekten daha açık sözlüydü son buluşmada evin reisi benim istersen bana geri kafalı de bile dedi. Ama aynı kişi kendi evinden daha güzel diye benim evimde oturmaya tamamdı. Sizinki daha yumuşak cümlelerle aynı zihniyetten konuşuyor gibi.
Şimdi buradaki üyeler ben değil o ayrıldı diye bana kızarlar biliyorum. Ama bazen insan seviyor ve belki de yalnızlıktan sıkılıp evlilik için demek ki birşeylere tolerans göstermek gerekiyor deyip dengeyi kaçırıyor bilmiyorum. Daha gençken bu tür adamlardan çok kaçtım. Ama sonra benim eşim de böyleydi zamanla değişti erkekler somut yaşantı ile öğreniyor hikayelerini çok dinledim. Tamam ben de böyle kabul edeyim desem de her seferinde ilerlemedi.
Ama son zamanlarda buraları çok okudum artık iyi ki bu konular açılmış da evlilik olmamış diyebiliyorum. Çünkü aslında sorun ev işi değil erkeklerin annelerini memnun etme isteği. Ve bunlar birbirine çok bağlı konular. Kaygılı, beklentili anneler ve erkek erkek diye büyütülmüş annelerini memnun etme derdinde olan çocukları.
Konu sahibi ben de ona laf söyletmiyorum hala. Evet onların da gerçekliği bu. Kötü insanlar değiller belki ama adil değiller. Bu koşullarda işe gitmeyen dolayısıyla ev işi ile uğraşmaya vakti, gücü olacak bir kadınla evlenmek isteyebilirler. Ama belli ki para da gelsin istiyorlar. Yani kısaca çalışan kadınla evlenmek isteyip, paraya gelince olsun kadın çalışır işe gelince erkekligi tutan kişiler bulmuş bizi. Yani çevremdeki erkeklerin de çoğu öyle maalesef. Benim bir can yoldaşı bulma umudum kalmadı. Siz daha gençsiniz umarım karşınıza iyi insanlar çıkar.