Bende çok büyük bişey var sandım. Gözüne pasta sokması çok normal. Tabiki istemiyoruz. Ama her ailede oluyor. Bende sürekli yetememe hissi ile bogusyorum. Ben insan degilmiyim diye bağırırken buluyorum kendimi. Altı yaşındaki oglum ona telefon vermiyorum artk diye bana sen kötü annesin seni sevmicrm falan dio. Bana bunu ilk söylediğinde ağladım. İkincisinde bağırdım. Üçüncü den sonra hadi ordan demeye başladım. Zamanın çocukları çok zor büyüyor. Anneler üstünde psikolojik baskı çok büyük. Eski nesil çocuk psikolojisi nedir bilmezdi. Yedirir içirir giydirir. Yaramazlık yapan dayak yerdi. Çocuklar çok sorun çıkarmazdi. İmkanlar yoktu. Çocuklar mutluydu. Dayağa her zaman karşıyım ama gerçekten bazen bağırırken kendi sesimi taniyamiyorum. Yapmam gerekeni yapip gerisini bosvermeye karar verdim ben. Yoksa altından kalkamiyorum artkOkul öncesi öğretmeniyim ama maalesef kendi çocuklarımı güzel yetiştiremedim bu durum beni çok üzüyor.
3 tane çocuğum var biri 3, ikizler 6 yaşında
Çalışan anneyim ikizler birinci sınıfa gidiyor ama Üçü sürekli kavga ve didişme halinde ne yapsam çözüm olmadı. Daha sabah uyanır uyanmaz başlıyor kavgalar huysuzluklar Sürekli ya kavga yada birinden birisi huysuzluk halinde.
Okul bu sene çok yoğun çok yoruluyorum öğrenci sayım fazla yardımcım yok birde evdeki bu durum birde ev işi yemek ödevler derken iyice sinirlerim bozuldu.
Mesela bu akşam olan bir şeyi anlatayım bu öğlen ikizler okuldan gelince açıktılar diye pasta vardı evde pasta koydum mutfakta yiyorlar bende küçük oğlanla etkinlik yapıyorum.
Beş dakika geçti bir ağlama sesi ama nasıl ağlamak gittim yanlarına ikizlerden erkek olanın eli gözünde çığlık çığlığa dedim gözü çıktı herhalde elini kaldırdım gözüne diğeri pasta sürmüş o panikle gözü çıktı zannettim gözü resmen böğürtlenli pastayla kaplanmış. Kardeşini gösterdi o yaptı dedi ve ben o panik korkuyla ikizine vurdum.
Baya sinirlerim bozuldu çok kızdım bağırdım. İlk defa böyle bişey yaptım. Ama artık gerçekten sabır kalmadı. Şuanda da bu duruma ağlıyorum. Ona şiddet uyguladığım için ne yaparsam yapayım onlara yetemediğim onları güzel yetiştiremediğim için…
Bir yandan da kendime üzülüyorum bu tür anlattığım şeye benzer kaç şey yaşıyorum günde artık sabır kalmadı tükendiğimi hissediyorum.
Önerisi olan varmı sizler çocuklarınızla nasıl başa çıkıyorsunuz özellikle 2 ve daha fazla çocuğu olan anneler…? Çok moralim bozuk derdimi anlatacağım kimsem yok
Amin canımBen 1saat 4lu oyun oynadıktan sonra pijamalarini giydirdigim gibi yatmaya götürüyorum. Odadan odaya bagiriyorlar artık birbirlerine. Tam totomu koltuğa koyuyorum oğlan geliyo anne hotopayka (otopark)oturmussun kalkaamışınkendi evimde fazlaligim allah yardımcımız olsun
Ben miÇünkü onların öğretmeni değil annesisiniz.Bizim buralarda "dişinin sayısını bilmek"derler.Cocuklariniz sizi otorite figürü değil anne olarak görüyor .Mümkün mertebe yardım almaya calisin
Amin ,inşallah gorebilirim o gunleriOff güldüm ya kusura bakmayın TV dizisi çocukları gibiler
İnşallah ilerde gülerek hatırlarsınız bugünleri onlar da durulmuş olurlar zaten
Benim kızlarım da huy, karakter, boy pos, yüz olarak tamamen farklılar.15 aylık ikizlerim var. Kız erkek. Huy, karakter hatta damak tadlarina varana kadar çok farklılar. Kızım zihinsel olarak ayından çok önde giden bir bebek. Algısal olarak şuan iki yaş çocuğu düzeyinde. Oğlum ayında gıdiyor. Oğlum kızımın saçını çekiyor. Nasıl vazgeçirecegimi bilemiyorum. Kızım çeken olsaydı anlıyor hayır dediğim de duruyor. Oğlum da aslında hayırin farkında çekmece dolap boşaltma gibi durumlarda hayır dediğim de duruyor ama saç çekmesini tamamen oyuna dönüştürdü. Kızım karşı koyamıyor sadece kaçabiliyorsa kaçıyor. Sürekli peşlerindeyim yalnız bırakmıyorum. Bir ara terk etmişti çok güzel oynuyorlardi ama şu iki haftadır tekrar başladı. Çok stres yapıyor bu durum bende. Sürekli onlarlayim. Ailelerle bakıyorum çocuklara yani tek yaptığım onlarla zaman geçirmek. Etkinlik kitapları var yapıyoruz oyun oynuyoruz ev içinde serbest bırakıyorum geziyorlar. Oyunda onlara serbest zaman veriyorum. Bakalım oğlum da kızım gibi anlayana kadar işimiz var
Gün içinde size yardımcı olabilecek bir abla tutsanız nasıl olur? Gerçekten 3 küçük çocukla zor anlar yaşıyorsunuzdur fakat elinizden geldiğince sabırlı olun.Okul öncesi öğretmeniyim ama maalesef kendi çocuklarımı güzel yetiştiremedim bu durum beni çok üzüyor.
3 tane çocuğum var biri 3, ikizler 6 yaşında
Çalışan anneyim ikizler birinci sınıfa gidiyor ama Üçü sürekli kavga ve didişme halinde ne yapsam çözüm olmadı. Daha sabah uyanır uyanmaz başlıyor kavgalar huysuzluklar Sürekli ya kavga yada birinden birisi huysuzluk halinde.
Okul bu sene çok yoğun çok yoruluyorum öğrenci sayım fazla yardımcım yok birde evdeki bu durum birde ev işi yemek ödevler derken iyice sinirlerim bozuldu.
Mesela bu akşam olan bir şeyi anlatayım bu öğlen ikizler okuldan gelince açıktılar diye pasta vardı evde pasta koydum mutfakta yiyorlar bende küçük oğlanla etkinlik yapıyorum.
Beş dakika geçti bir ağlama sesi ama nasıl ağlamak gittim yanlarına ikizlerden erkek olanın eli gözünde çığlık çığlığa dedim gözü çıktı herhalde elini kaldırdım gözüne diğeri pasta sürmüş o panikle gözü çıktı zannettim gözü resmen böğürtlenli pastayla kaplanmış. Kardeşini gösterdi o yaptı dedi ve ben o panik korkuyla ikizine vurdum.
Baya sinirlerim bozuldu çok kızdım bağırdım. İlk defa böyle bişey yaptım. Ama artık gerçekten sabır kalmadı. Şuanda da bu duruma ağlıyorum. Ona şiddet uyguladığım için ne yaparsam yapayım onlara yetemediğim onları güzel yetiştiremediğim için…
Bir yandan da kendime üzülüyorum bu tür anlattığım şeye benzer kaç şey yaşıyorum günde artık sabır kalmadı tükendiğimi hissediyorum.
Önerisi olan varmı sizler çocuklarınızla nasıl başa çıkıyorsunuz özellikle 2 ve daha fazla çocuğu olan anneler…? Çok moralim bozuk derdimi anlatacağım kimsem yok