Ah sormayın, bakıyorum arkadaşlarımın ailesine birde kendiminkilere bakıyorum tüm akrabalarım birbirinden beter..
Elinde olan bu, ailen senin seçimin değildi.
Değiştirebileceğin şeyler vardır, kabul edeceğin ve yoluna bakacağın şeyler vardır.
Onları öyle kabul edecek ve kendini değiştireceksin.
Şunu aklınıza lütfen iyi yazın; kardeşinizin annesi değilsiniz. Onun nasıl ders çalışması gerektiğini söyleyecek kişi siz değilsiniz. Elbette bir abla olarak yardımcı olmak, kardeşinin iyiliğini isteyerek doğru olanı işaret etmek güzel bir davranış olurdu, ancak kardeşinizle böyle bir iletişiminiz yok. Siz onun dersi, çalışması üzerine çaba harcayarak neden kendi dikkatinizden veriyorsunuz? Hak ediyor mu kardeşiniz, size ablası gibi davranıyor mu, saygı gösteriyor mu? Hayır. O halde bırakın. Kendi çabasının ekmeğini yiyecek olan o, sizin önünüze tepsiyle sunulmadı, şiddet horlama gördünüz ama okudunuz değil mi? Demek ki yapılabiliyormuş, üstelik kardeşinizin üzerine düşüyor anneniz. Maçası yiyorsa yapar, sizi ilgilendirmiyor ve yardımınızı hak etmiyor.
Aynı şekilde anneniz için de böyle düşünmelisiniz. Hayatınızı zorlaştıracak her türlü şeyi yapıyor değil mi anneniz? Sürekli hakaret aşağılama yahut küçümsemeye maruz kalıyorsunuz, özgüveniniz kırılıyor. Bu, sosyal ilişkilerde hayata 0-1 yenik başlamak demek zaten. Defalarca şiddet göstermiş ve başkalarının da göstermesine izin vermiş anneniz. Sizin sınav zamanınızı bilinçsizce belki, belki bilerek sabote etmiş. O çalışıyorken, onun işini tamamlama görevini size sormadan yüklemiş. Zaten yeterince hakkınızı gasp etmişler. Sizin ne kötülüğünüz oldu onların işlerini kolaylaştırmak dışında ne zorluk çıkardınız da bunlar size yapıldı ceza gibi?
Suçluluk, minnet duyacağınız hiçbir şey bırakmamışlar. Ama anneniz suçluluk duygunuzu dürtmekten hiç geri durmamış "Sizin için çalışıyorum, ben ne cefalar çektim büyüttüm sizi, ben saçımı şöyle de süpürge ettim".. Etmeseydin. :) Siz mi zorladınız annenizi çocuk bakmaya? "Bak o çocuğa çalış kazan lan!" mı dediniz? Çalışıp kazandığı paranın üzerine mi çöktünüz? Hayır, bu annenizin tercihiydi ve kendi tercihlerini de sizi suçlu hissettirmek için kullandı.
İyi düşünün konu sahibi.
Sevgiyi vermek, gülümsemek, evladının saçını okşayıp sarılmak, iltifat etmek, gününün nasıl geçtiğini sormak, bir anne için zor şeyler midir? Çalışması, yorulması, kızına, pişirdiği yemek için "Ellerine sağlık bitanem, hayatımı kolaylaştırdığın için teşekkür ederim, iyi ki varsın. İnşallah kıymetini bilecek insanlarla olursun hep" demesine engel midir?
Sizi suçlu hissettirerek sömürmelerine izin vermeyin. Bunu öğrettiler size; kendinizi her şekilde-şartta suçlamayı öğrettiler. Bu suni suçlama halinin vicdanınızı gereksiz uyarıp durmasını kesin. Anneniz sizi öyle bir programlamış ki, siz paspas olursunuz o "İyi paspas olamadın" der, siz nasıl paspas olduğunuzu görmez çok daha iyi nasıl paspas olurum, olamadım! diye dövünürsünüz.
Kendi hayatınızdan daha fazla çalmalarına izin vermeyin, onlar bu değişmeyecekler, siz kendinizi korumakla yükümlüsünüz, ailenizi görün ve önleminizi alın.