- 15 Haziran 2008
- 8.871
- 37.266
-
- Konu Sahibi Melek04140
- #121
Aynen yaa...Bosanali 3 yıl oldu, yaş 45, ilk günden beri keyfim okkaddar yerinde ki bırak yeniden evlenmeyi, daha bı kere ay hadi şununla oturup bı çay içsem nolur ki dediğim tek bır adam bile olmadı ... Ha canım çok çekerse görüşürüm , sevişirim, arkama bile bakmam , hiç öyle toplum baskısı işleyen bı tıp değilim yani, sosyal cevrem de gayet uygun, sevişene de saygı duyarım ama büyük konusmaksa büyük konuşmak; çocuğu ve ekonomik gücü olup ikinci kez o imzayı atan kadınları asla anlamayacagim sanırım ...
valla haklısın
47 yaşındayım erkek sinek bile bacım olur
erkekler kapatılsın
Bir zahmet anne olmayın evleneceğim diye çocuğunuzdan vazgecmissinizArkadaşlar ilk evliliğim iki yıl sürdü ve o evlilikten bir kızım var. Şu an 15 yaşında. Kızım bu yaşa gelene kadar evlilik düşünmedim. Ancak gerek toplum baskısı gerek iş hayatında bile yalnız bir kadın olduğunda yaşanan zorluklar, kısacası hayat beni çok yordu. Karşıma çocuğu olmayan, çok düzgün bir insan çıktı, sevdim de onu, ancak evlenmek istediğimde kızım buna çok karşı çıktı. Kıyametleri kopardı. Bana çok bağlı olduğu için beni kimseyle paylaşmak istemiyor. İleride beni anlayacağını düşünerek bu yaz evlendim. Evlendikten sonra da kızım bizimle yaşamayacağını söyleyince bir ev alıp bana yakınlarda anneannesi ile birlikte yaşaması için onlara ev düzenledim. Eşim ona ne kadar baba gibi yaklaşsa da o beni kız arkadaşlarımla bile paylaşamayan biri olarak beni ondan kopardığını düşünerek eşime çok kinli, yüzüne bile bakmıyor. Şimdilik bunu zamana bırakıyoruz. Yeni eşim çok iyi bir insan ve baba olmayı, yaşı geçmeden bir çocuk sahibi olmayı da çok istiyor. Kızım ise bugün bana şunu söyledi: "eğer benden başka bir çocuğun daha olursa beni hayatının sonuna kadar göremezsin" gibi cümleler sarf etti. 39 yaşındayım, yaşım geçmeden ben de bir daha anne olmak istiyorum. Ama çok ikilemde kaldım. Sizce kızımı kaybeder miyim böyle bir durumda? Ona kulak vermeli miyim?
Çok bencil davranıyor, sevmek sevilmek aile olmak benim de hakkım değil mi? Hayat içerisinde yaşadığım bütün zorluklara bizzat kendi şahit oldu oysa ki...
Neyi yumuşatmışım tam olarak? Ben daha ilk yorumumda kızıyla arasını nasıl düzelteceğine dair akıl verirken üyeler Allahın cezası nasıl evlenirsin falan yazıyordu. Çocukla aranı düzelt diye akıllıca yorum yapan birkaç kişi vardı sadece. Adam çocuğu istismar etmiştir yoksa çocuk bu kadar karşı çıkmaz gibi histerik yorumlar yapanlar bile oldu. 15 yaşında çocuk istemiyor diye ebeveyninin evlilikten vazgeçme veya erteleme gibi bir mecburiyetinin olmadığını söylüyorum ana fikir bu. Konu sahibini eleştirenlere de hak veriyorum ama senin çocuğun var evlenemezsin diyenlere hak vermiyorum.Süreci kötü yönetmiş diye yumuşattığınız şey kadının çocuğunu evinden atması. Daha da açık yazayım yeni kocayla daha rahat sevişmek için kızını sepetlemesi. Çoğu ergen ebeveyniyle sorun yaşıyor, senden nefret ediyorumlar havada uçuşuyor ama hiçbir sorumluluk sahibi anne çocuğunu evden göndermez.
İşte burda anlaşamıyoruz Mirta... Çocuğun babasını seçen de, doğurma kararını veren de , evlilik birliğini yurutemeyen de bensem, o çocuğu bu koşullarda büyütmek zorunda kaldım diye çocuk bana değil, aksine ben çocuğa borçluyum... Bu yüzden maddi manevi tek başına büyütmeyi göze almadan hiçbir kadın dogurmamali bence... Çünkü bizim ülkemizde iyi babalık vasfına sahip erkek sayısı , sağlıklı evlilik müessesesi ve sürprizsiz bir hayat büyük ikramiye kadar nadir bulunuyor.. Bunu hepimiz çok iyi biliyoruzEvlilik birliği içinde çocuk büyütmekle boşanıp, babasının suratına bile bakmadığı bir çocuğa tek başına bakıp hem anne hem baba olmak aynı şey değil. Ve evet hem anne hem baba olan anneler fedakar annedir ve standart bir annenin yaptığından fazlasını yapmıştır.
Sen de piyasan daralacak diye korkuyosunGenç kadın genç kadın, aman da ihtiyaçlar cart curt deyip duruyor bazı üyeler de.genç falan değil arkadaş.gelmiş 40 yaşına.5 sene sonra bitti gitti işte.ne bu abartı yani.yok sevmek yok sevilmek yok arzulanmak...bak bak laflara bak.buradakiler de kafayı erkeklerle ve arzulanmakla bozmuş. Eee ölümüne arzulanmak istiyorsunuz madem yapmayın çocuk mocuk.ömür boyu arzulanin istediğiniz gibi.gelmişsin gidiyorsun işte.bu ne hırs ya.yok o hakkım yok bu da hakkım.bir kudurmayın yani.haddinizi bilin biraz.herkeste bir afralar tafralar egolar...
Asla büyük konuşmak değil. Evde Bi kız çocuğu varkenValla ben de size iyi cesarer diyorum bu kadar büyük konuşmalar şoklar filan :))
Konu sahibi sizin gibi boşanma sürecinde değil koskoca 13 yıl sonra düşünüyor evliliği :))
Tabi ki boşanma sürecinde olan bir insan bir daha tövbe der
Kızınız sırf şu yüzden daha da aksi olacakEvlendikten sonra da kızım bizimle yaşamayacağını söyleyince bir ev alıp bana yakınlarda anneannesi ile birlikte yaşaması için onlara ev düzenledim
Şimdiye kadar aldığı kararlara ve uyguladığı yönteme bakilirsa hiç de çocuğunu gozetmemis kocam da kocam mottosuyla uzman desteği, alıştırma süreci falan umursmaadan çocuğu anneanneye postalayip evlenmiş, şimdi de bebek yapacagim çocuğumu kaybeder miyim diyor ? Çocuk şuan annesini kaybettiğini düşünüyor, bebek olursa gerçekten kaybedecek çocuk annesini çünkü o aile de bu kıza yer yok !Adamla ilgili bir sorun yok ki.
Valla saçını süpürge etse ilerde sen bana ne yaptın ki cümlesiyle %99 karşılaşacağı için ben beklemeyi anlamlı bulmadım. Zaten çocuk aklıyla karar verilmez böyle şeylere. Anne çocuğu gözeterek karar verir. Konu sahibi de gözetmiştir sanıyorum.
Burada yalnız bir fark var sizin kendi anne babanızdan evlilik birliğinden olan kardeşten bahsediyorsunuz konuda bahsi geçen kızın psikolojisini de iyi anlamak lazım çok hassas yaşlar ileride büyük sorunlar oluşturur bir annenin önceliği evladıdır ikinci evliliğini sağlam temeller üzerine kurmalı ikinci eş ile evlat arasında ilişkiyi iyileştirmeli evladın annesinin evlendiği takdirde onu kaybetmeceğini hissedebilmeli ama burada yapılan ise çocuğun evini ayırmak olmuş çocuk hem annesiyle olan ortamdan uzaklaşmış hem de başkasıyla paylaşıyor annesini elbette anne çocuğa göre hayatını yaşamayacak ama birinci çocuğun da ikinci evliliğe iknası mümkün hale getirilecek ortamlar oluşturulmalıHa şu da var mesela annem ben ergenken öz babamdan yani kocasından hamile kaldığında ben isyanlardaydım inşallah düşer bebek diye dua ediyordum. Ergendim işte o yoğun öfkeler filan puf oldu gitti daha kardeşim doğmadan. Napsaydı annem ben etkilenmeyeyim diye çocuğu mu aldırsaydı?
Konu sahibi 2018 de ev almış. Kızı yeni eşiyle aynı eve girmek istemeyince yeni alınmış bir ev değil muhtemelen bahsedilen.15 yaşında, henüz reşit olmasa da belli bir yaşa gelmiş bir bireyin, kendisine tamamen yabancı bir adamla aynı eve girmeyi istememesi de çok anormal değil.Tamam tek hatası değil mi sonuçta? Basit ya da değil. Muhtemelen ayrı evi de kız istemiştir. Belli ki fazla şımartılmış, her dediği yapılmış bir çocuk. Baba yokluğu böyle kapatılmaya çalışılmış. Önce bunun çözülmesi gerekiyor bence.
Biz yalnız bir hayat sürsün demiyoruz ki kıza ev alıp yerleştirene kadar terapist psikolog yoluyla ikinci eş ve evladı arasında bir bağı oluşturmaya çalışması gerekirdi tamamen yanlış yapılan bir durum var çocuk bunalıma girecek ergen yaşında anneden hem ayrı eve geçmiş hem anneyi başkasıyla paylaşıyor olmak bunu kabullenmek büyük travmaKonu sahibine "fedakar anne" denmesinin sebebi gencecik yaşında eşinden ayrılıp yıllarca evlenmeden çocuğunu büyütmüş olması. "Annelik yaptı diye fedakar mı oluyor" değil mevzu. Evlenerek de annelik yapabilirdi ama o yıllarca kızını tek büyütmüş. Fedakar olması da burdan geliyor.
Süreci kötü yönetmiş evet. Ama 15 yaşındaki kızının aklıyla hareket edip yapayalnız bir hayat mı sürsün? Kızı sevgili bulacak, bir süre sonra evlenecek, o zaman "annem benle kalmazsa olmaz" diyecek mi eşine mesela? Eşi bunu kabul edecek mi?
Kadın zaten yıllarca bekar kalmış. Bir zahmet onca yıl sonra kalbinin çarptığı birini bulunca da evlensin yani.
Süreci kötü yönetmiş evet. Ama 15 yaşındaki kızının aklıyla hareket edip yapayalnız bir hayat mı sürsün?
Size katılıyorum. İlk sayfalardaki anneyi gömen mesajlara katılmıyorum. Orta yol bulunabilirdi, bu yol seçilmeden ne yardan ne serden geçmeden.Burada yalnız bir fark var sizin kendi anne babanızdan evlilik birliğinden olan kardeşten bahsediyorsunuz konuda bahsi geçen kızın psikolojisini de iyi anlamak lazım çok hassas yaşlar ileride büyük sorunlar oluşturur bir annenin önceliği evladıdır ikinci evliliğini sağlam temeller üzerine kurmalı ikinci eş ile evlat arasında ilişkiyi iyileştirmeli evladın annesinin evlendiği takdirde onu kaybetmeceğini hissedebilmeli ama burada yapılan ise çocuğun evini ayırmak olmuş çocuk hem annesiyle olan ortamdan uzaklaşmış hem de başkasıyla paylaşıyor annesini elbette anne çocuğa göre hayatını yaşamayacak ama birinci çocuğun da ikinci evliliğe iknası mümkün hale getirilecek ortamlar oluşturulmalı
Süreci kötü yönetmiş derken bu kısmı da kastediyordum zaten. Evet o konuda hata yapmış. Ama yorumlar sen nasıl annesin nasıl tekrar evlenmeyi düşünürsün minvalinde olunca o yorumlara karşı çıkıyorum ben. Sözlerimin de arkasındayım.15 yaşındaki kızın aklına uyup , çocuğu anneannesiyle yaşamaya yollaması hakkında ne düşünüyorsunuz peki? İşimize gelince çocuğun isteklerine uyup işimize gelmeyince çocuğu bencil şımarık ilan edip başımızdan atmak ne kadar güzel değil mi? Ama herkes yemiyor işte...Kendim de 15 yaşında bir kız annesi olarak, konu sahibinin " bizimle yaşamak istemedigi için annenesiyle yaşamayı istedi" cümlesine baya bı sesli güldüm , o kadar diyeyim Kendi çocuğumun 18 yaşından önce , hele ki böyle kırgın, bütün düzenini bozup , gidip benden ayrı anneannesiyle, babannesiyle bilmem kimle filan yaşayabilmesinin tek yolu ancak ve ancak benim ölümüm olabilir, aksi takdirde cesedimi çiğnemeden olmaz yani net...Asla Bırakmam, Bırakana da inanmam, kimse kusura bakmasın....
Bu yorumlara katılıyorum. Katılmadığım kısım bu durumdan bağımsız olarak "çocuğun var otur oturduğun yerde, evlenmek senin neyine??" içerikli kısımlar.Biz yalnız bir hayat sürsün demiyoruz ki kıza ev alıp yerleştirene kadar terapist psikolog yoluyla ikinci eş ve evladı arasında bir bağı oluşturmaya çalışması gerekirdi tamamen yanlış yapılan bir durum var çocuk bunalıma girecek ergen yaşında anneden hem ayrı eve geçmiş hem anneyi başkasıyla paylaşıyor olmak bunu kabullenmek büyük travma
Psikolog desteği ile bu durumu aşmaya çalışsanız. Mutlaka yardımı olacaktır.Arkadaşlar ilk evliliğim iki yıl sürdü ve o evlilikten bir kızım var. Şu an 15 yaşında. Kızım bu yaşa gelene kadar evlilik düşünmedim. Ancak gerek toplum baskısı gerek iş hayatında bile yalnız bir kadın olduğunda yaşanan zorluklar, kısacası hayat beni çok yordu. Karşıma çocuğu olmayan, çok düzgün bir insan çıktı, sevdim de onu, ancak evlenmek istediğimde kızım buna çok karşı çıktı. Kıyametleri kopardı. Bana çok bağlı olduğu için beni kimseyle paylaşmak istemiyor. İleride beni anlayacağını düşünerek bu yaz evlendim. Evlendikten sonra da kızım bizimle yaşamayacağını söyleyince bir ev alıp bana yakınlarda anneannesi ile birlikte yaşaması için onlara ev düzenledim. Eşim ona ne kadar baba gibi yaklaşsa da o beni kız arkadaşlarımla bile paylaşamayan biri olarak beni ondan kopardığını düşünerek eşime çok kinli, yüzüne bile bakmıyor. Şimdilik bunu zamana bırakıyoruz. Yeni eşim çok iyi bir insan ve baba olmayı, yaşı geçmeden bir çocuk sahibi olmayı da çok istiyor. Kızım ise bugün bana şunu söyledi: "eğer benden başka bir çocuğun daha olursa beni hayatının sonuna kadar göremezsin" gibi cümleler sarf etti. 39 yaşındayım, yaşım geçmeden ben de bir daha anne olmak istiyorum. Ama çok ikilemde kaldım. Sizce kızımı kaybeder miyim böyle bir durumda? Ona kulak vermeli miyim?
Çok bencil davranıyor, sevmek sevilmek aile olmak benim de hakkım değil mi? Hayat içerisinde yaşadığım bütün zorluklara bizzat kendi şahit oldu oysa ki...
Yani şu kadına sadece "süreci kötü yönetmiş" demek, 150 promille frenleri tutmayan araçla direksiyona geçip 200 basarken otobanda zincirleme kazaya sebep olan sürücüye " hafif kusurlu" demekle aynı şey bence ama, siz bilirsiniz...Süreci kötü yönetmiş derken bu kısmı da kastediyordum zaten. Evet o konuda hata yapmış. Ama yorumlar sen nasıl annesin nasıl tekrar evlenmeyi düşünürsün minvalinde olunca o yorumlara karşı çıkıyorum ben. Sözlerimin de arkasındayım.