İkinci evliliğimi kabullenemeyen kızım

Yani arkadaşlarımla bile paylaşamıyor beni diyorsunuz. Sorun aslında üvey baba değil.
Çocuğunuzu kendinize çok bağlı yetiştirmişsiniz. 15 yaşındayken anneyi arkadaşlarından dahi kıskanmak normal değil.
Hepimiz ergen olduk, kendinizden pay biçin siz annenize böyle bağlı mıydınız? Boşanmış annelere de soralım, çocuklarınız böyle mi? Sanmıyorum hepsinin böyle olduğunu.
Şimdi bu durumdayken bir anda çat diye evleri ayırmış oldunuz. Yani sorunu çözmeden ortamı ayırmış oldunuz. Doğal olarak sorun daha da büyüdü.
Keşke önce uzman yardımı alsaydınız, biraz sürece yayarak adım adım gitseydiniz. Nasıl olsa anlar beni diyerek dan diye evlenince sorunlar çözülmemiş işte.
Ve evet doğurduğumuz ve yetiştirdiğimiz çocuklardan biz sorumluyuz. Bugün size çocuk doğurursan beni sil diyen çocuğu siz yetiştirdiniz. Üzgünüm ama kızmaya hakkınız yok. Bunu düzeltmeye çalışmanız gerekiyor. Bir yerlerde bir şeyler doğru gitmemiş, onu bulup halletmeniz lazım. Ama kolay değil tabi, umarım düzelir.
 
Tek hatalı dediğin konu basit bir sey değil ki. Kızıyla evleri ayırmış konu sahibi bu evlilik için. Burayı halletmeden yine bir ciddi bir karar aşamasında. Yoksa evlenmesi,yeniden anne olmak istemesi anormal değil.
Tamam tek hatası değil mi sonuçta? Basit ya da değil. Muhtemelen ayrı evi de kız istemiştir. Belli ki fazla şımartılmış, her dediği yapılmış bir çocuk. Baba yokluğu böyle kapatılmaya çalışılmış. Önce bunun çözülmesi gerekiyor bence.
 
Tamam tek hatası değil mi sonuçta? Basit ya da değil. Muhtemelen ayrı evi de kız istemiştir. Belli ki fazla şımartılmış, her dediği yapılmış bir çocuk.
Bazen tek hata bir hayata mâl oluyor. Basit olup olmaması gayet önemli o yüzden.
Çocuğun her dediği yapılıp, şımartıldıysa da bu direkt onu suçu değil.
 
Mesajımın herhangi bir yerinde ömür boyu evlenme mi yazmisim? Kendi kızını bencillikle suçlaması ve konuya yapılan yorumlardan gittim hiçbir şeyin garantisi yok. Bugün iyi olan yarın kötü olabilir. Uzmanla hareket etmeliydi bu denli tepki almışsa kızından. Kızını ayırıyor evleniyor cocuk da yapacak peki o çocuğun yaşadıkları? Uzman desteği alsa daha sağlıklı olmaz mıydı?
Yaş almasını bekleyebilirdiniz demişsiniz. Ben de diyorum ki yaş alınca rıza göstereceğinin garantisi mi var? Rıza göstermezse ömür boyu evlenmeyecek mi diyorum? benim kvnin çocukları 30 yaşında bile rıza göstermedi mesela. Kaç yaşında rıza göstereceğini nerden bileceğiz?
 
Bazen tek hata bir hayata mâl oluyor. Basit olup olmaması gayet önemli o yüzden.
Çocuğun her dediği yapılıp, şımartıldıysa da bu direkt onu suçu değil.
Çocuğun suçu demedim zaten. Çocuğu bu şekilde yetiştiren anne hatalı. Hayata mal olacak bir durum yok, ergen kaprisi var sadece ortada. Bir uzman yardımıyla çözülür. Asıl 15 yaşında çocuğun aklıyla hareket edilirse hayata mal olur…
 
Cok genç bi bayansin dile kolay 15 yaşına kadar kızını buyutecem diye Kim bilir ne zorluklar cektin bu en doğal hakkın..olumsuz yorumlara daha doğrusu kırıcı yorumlara aldırış etme..ama benm görüşümde az kalmış üniversitesine kızın bu sekilde tepki veriyorsa biraz daha bekleseniz yada uzmanla görüsseniz çok daha mantıklı gibi diğer türlu kiiznizdan ayri kalmanın vicdanıyla sizinde İçiniz huzursuz olur mutlululgnzdan bisey anlamazsiniz..emin ol üniversiteye gittignde hiç annesi aklına gelmeyecek oda gezecek sevecek hayatina birini alıp sizden daha üst yere koyacak ve o zaman kizniz size diyecek evlen anne mutlu ol.diye..şuan evet ergen zor zamanlar sağlıklı düşünemiyor oda kendince haklı..ama sizinde yasadiklarinizn bi mükafatı olmali..
 
Bazen tek hata bir hayata mâl oluyor. Basit olup olmaması gayet önemli o yüzden.
Çocuğun her dediği yapılıp, şımartıldıysa da bu direkt onu suçu değil.
Şimdi zaten sorunlar silsilesi var ortada. Hiçbiri çözülmeden yenileri eklenmiş.
Kadın diyor ki beni arkadaşlarımdan kıskanıyor. Bu bir sorun mesela. Şimdi bu çözülmeden üvey baba çıkıyor. E sonra bir de üvey kardeş mevzusu kapıda.
Yani bu işin sonunda kızını kaybedebilir konu sahibi. Evet yeni kocası çok iyi biridir, bebekleri de olunca mutlu bir aile olabilirler. Ama işte ilk çocuğu savrulursa o zaman kendini tam hissedecek mi?
 
Tamam tek hatası değil mi sonuçta? Basit ya da değil. Muhtemelen ayrı evi de kız istemiştir. Belli ki fazla şımartılmış, her dediği yapılmış bir çocuk. Baba yokluğu böyle kapatılmaya çalışılmış. Önce bunun çözülmesi gerekiyor bence.
Tek hatası kızın tüm hayatı. Bir kadın olarak sevmek sevilmek ilişki yaşamak tabiki hakkı. Evlenmek çocuk doğurmakta öyle.
Yetişkin iki insan sevgililik bağı ilede ilişkisini yürütebilirdi bi kaç sene ha 39 ha 42 arada devasa yaş yok. Tekrar çocuk doğurmak istediği için sanırım evlilik ertelenmedi. Buda ikinci yanlış, hali hazırda çocuğu ile olan sorunu çözmeden ikinci bebek planı.
Kızı 18 yaşına geldiğinde sen üniversiteye gidiceksin yolunu çizeceksin, benimde x abinle bi hayatım olsun istiyorum diyip evlenmek ile ben her türlü evlencem sen ister bizle yaşa ister yaşama demek ap ayrı şeyler.
 
Allah yardımcınız olsun ikinize de hak verdim 15 yas tam ergenlik zamanı, abartılı tepkisi ondan, sizde doğru düzgün evlilik yaşamamissiniz, bir aile olmak, çocuk istemek tabiki hakkınız, arkadaşlarında dediği gibi bence de bir uzmandan destek alın.
 
Yaş almasını bekleyebilirdiniz demişsiniz. Ben de diyorum ki yaş alınca rıza göstereceğinin garantisi mi var? Rıza göstermezse ömür boyu evlenmeyecek mi diyorum? benim kvnin çocukları 30 yaşında bile rıza göstermedi mesela. Kaç yaşında rıza göstereceğini nerden bileceğiz?
Belki yok belki var ama olayların bu noktaya gelmesinde anne baba faktörü var. Sizin örneğinizle bu değişir. 15 yaşında bir çocuk söz konusu. Yetişkin biri zaten hayatını kurmustur burada annesiyle sağlıklı bir ilişki kuramamis ya da buna izin verilmemiş bir çocuk var bir de üstüne ev ayrılmış falan. Uzman desteğinden bahsediyorum ikidir mesela. Hayat kaçmaz aman evlenden daha önemli.
 
Kızınız içinde zor bir durum. Lütfen onu suçlamayın. Bencilce düşünüyor çünkü henüz olgun değil. Onu suçlamayın ve daha hassas yaklaşın. Üvey babası ile yaşamak istemiyor olabilir evleri nasıl ayırdınız o önemli. Nasip ederse gelecekteki çocuğunuz ve kızınızla, eşinizle denge kurmak tamamen sizin göreviniz. Sizin mutlu olmaya elbette hakkınız var. 3/4 yıl sabredin, kızınız elbet sizi bir gün anlayacak ama şuan çok çok hassas olmalısınız. Bugünki hatalarınız ilişkinize zarar verebilir. Kızınız açısından kolay değil. Denge kurmak zorundasınız. İnşallah hayırlısı olur.
 
Kızınızın yaşına göre yaptıkları ve söyledikleri normal,çünkü şuanda ergen.Siz bebek planlıyorsanız kızınızın geçici ergenlik sürecine fazla odaklanmayın bence aksi takdirde hem eşinize hem kendinize haksızlık edeceksiniz.Bulunduğunuz durum çok zor ama ergenliği geçtikten sonra rahata kavuşursunuz.
 
Çocuğun suçu demedim zaten. Çocuğu bu şekilde yetiştiren anne hatalı. Hayata mal olacak bir durum yok, ergen kaprisi var sadece ortada. Bir uzman yardımıyla çözülür. Asıl 15 yaşında çocuğun aklıyla hareket edilirse hayata mal olur…
Bu konu için hayatına mal olur demiyorum zaten hatanın tek olması değil etkisi önemli genel olarak. İkinci çocuk düşüncesinden önce uzman yardımı almalı bence de. Konu sahibi kızının genel sıkıntılarını çözmeden önemli kararlar almaya devam etmemeli en azından. Her şeye ragmen düzelme olmazsa ne yapacaksa yapar o zaman.
 
Son düzenleme:
Bence 15 yıl bekleyerek çok büyük fedakarlık yapmışsınız zamanla alışacaktır yarın o evlendiği zaman isiN içinde çok kötü olacak tu yoksa bu sefer siz ona bu şekilde yaklaşacaktınız bence piskolog yardımı ile bu zamanı atlatabilirsiniz çünkü sizinde taşınız geçmiş olurdu daha da bekleseydiniz o yüzden yazılan olumsuz yorumlar sizi üzmesin kimse kimsenin ne yaşadığını bilemez
 
Arkadaşlar ilk evliliğim iki yıl sürdü ve o evlilikten bir kızım var. Şu an 15 yaşında. Kızım bu yaşa gelene kadar evlilik düşünmedim. Ancak gerek toplum baskısı gerek iş hayatında bile yalnız bir kadın olduğunda yaşanan zorluklar, kısacası hayat beni çok yordu. Karşıma çocuğu olmayan, çok düzgün bir insan çıktı, sevdim de onu, ancak evlenmek istediğimde kızım buna çok karşı çıktı. Kıyametleri kopardı. Bana çok bağlı olduğu için beni kimseyle paylaşmak istemiyor. İleride beni anlayacağını düşünerek bu yaz evlendim. Evlendikten sonra da kızım bizimle yaşamayacağını söyleyince bir ev alıp bana yakınlarda anneannesi ile birlikte yaşaması için onlara ev düzenledim. Eşim ona ne kadar baba gibi yaklaşsa da o beni kız arkadaşlarımla bile paylaşamayan biri olarak beni ondan kopardığını düşünerek eşime çok kinli, yüzüne bile bakmıyor. Şimdilik bunu zamana bırakıyoruz. Yeni eşim çok iyi bir insan ve baba olmayı, yaşı geçmeden bir çocuk sahibi olmayı da çok istiyor. Kızım ise bugün bana şunu söyledi: "eğer benden başka bir çocuğun daha olursa beni hayatının sonuna kadar göremezsin" gibi cümleler sarf etti. 39 yaşındayım, yaşım geçmeden ben de bir daha anne olmak istiyorum. Ama çok ikilemde kaldım. Sizce kızımı kaybeder miyim böyle bir durumda? Ona kulak vermeli miyim?
Çok bencil davranıyor, sevmek sevilmek aile olmak benim de hakkım değil mi? Hayat içerisinde yaşadığım bütün zorluklara bizzat kendi şahit oldu oysa ki...
Kızınız 15 yaşında , ergenlik çağında bir kızın bunu anlaması mümkün değil ona bunu söylemeden önce neden profesyonel bir yardım almadınız ? Veya denediniz m? Aynısı bi akrabamın başına geldi yani kız şuan 18 ama yine de çok toy anlaması zor ve oda içten içe zor şeyler yaşıyor annem babam ayrı annem öz olmayan bir baba getirdi vs. Aklında çok değişik şeyler var aynısı şuanda babası evlense veya evli olsa aynı duyguları taşır diye düşünüyorum hiç bir çocuk anne babayı ayrı görmeye yaşamaya dayanamaz. Ona bunu söylemeden önce çocuk psikoloğuna götürmeliydiniz beraber Terapi alarak ilerlemeniz gerekirdi. Kız çocukları herzaman anlayışlı olamıyor yani ..

Bu arada bırakın kızınız ayrı yaşasın haberlerde neler dönüyor Allahım kötü insanlardan korusun okadar çok kötü vakalar arttı ki öz bile olsa insan güvenemiyor artık. Kızınız güvende ve mutlu olsun yeter gerisini zamana yayın. Eşiniz çocuk istiyor düşünüyorsa tabi ki yapın hemende söylemek zorunda değilsiniz hamile kalırsanız. Hiç çocuğu olmayan birinin en doğal hakkı bence.

Kızın tabi ki bencillik ediyor ama cahilliğine vermelisin 15 yaşındaki birine nasıl haklısın haksızsın tartışmasına girilir ki zaten. Kaybetmezsin merak etme ama yarından bugüne de hemen bişeylerin düzelmesini bekleme bence Annen büyük olarak biraz yumuşatabilir ama çok üstüne gitmeyin bu Sefer orda da rahat etmezse başka şeylere odaklanır.

Siz yanlış bir şey yapmadınız tekrar evlenip mutlu bir yuva kurmaya hakkınız var elbette. İletişimi kesmeyin kızınızla ilgisiz bırakmayın. İsterseniz siz bi psikoloğa danışın nasıl davranılır ne yapılır daha iyi yardımcı olabilirler bence. O yüzden aslında başta demiştim hani keşke psikolog eşliğinde açıklansaydı yada hazırlasaydı doktor onu.
 
Konu sahibi ilk sayfada acımasızca eleştirilmiş. 25 yaşında eşinden ayrılmış bir kadından bahsediyoruz. Evlenmeye meraklı olsaydı en genç, en hareketli yaşlarını harcamazdı diye düşünüyorum. Tek hatası kızını ikna etmeden, uzman yardımı almadan nikahı kıyması olmuş. Evlenmeye niyet ettiği andan başlamalıydı çocuğu işlemeye
 
Arkadaşlar ilk evliliğim iki yıl sürdü ve o evlilikten bir kızım var. Şu an 15 yaşında. Kızım bu yaşa gelene kadar evlilik düşünmedim. Ancak gerek toplum baskısı gerek iş hayatında bile yalnız bir kadın olduğunda yaşanan zorluklar, kısacası hayat beni çok yordu. Karşıma çocuğu olmayan, çok düzgün bir insan çıktı, sevdim de onu, ancak evlenmek istediğimde kızım buna çok karşı çıktı. Kıyametleri kopardı. Bana çok bağlı olduğu için beni kimseyle paylaşmak istemiyor. İleride beni anlayacağını düşünerek bu yaz evlendim. Evlendikten sonra da kızım bizimle yaşamayacağını söyleyince bir ev alıp bana yakınlarda anneannesi ile birlikte yaşaması için onlara ev düzenledim. Eşim ona ne kadar baba gibi yaklaşsa da o beni kız arkadaşlarımla bile paylaşamayan biri olarak beni ondan kopardığını düşünerek eşime çok kinli, yüzüne bile bakmıyor. Şimdilik bunu zamana bırakıyoruz. Yeni eşim çok iyi bir insan ve baba olmayı, yaşı geçmeden bir çocuk sahibi olmayı da çok istiyor. Kızım ise bugün bana şunu söyledi: "eğer benden başka bir çocuğun daha olursa beni hayatının sonuna kadar göremezsin" gibi cümleler sarf etti. 39 yaşındayım, yaşım geçmeden ben de bir daha anne olmak istiyorum. Ama çok ikilemde kaldım. Sizce kızımı kaybeder miyim böyle bir durumda? Ona kulak vermeli miyim?
Çok bencil davranıyor, sevmek sevilmek aile olmak benim de hakkım değil mi? Hayat içerisinde yaşadığım bütün zorluklara bizzat kendi şahit oldu oysa ki...
Aslında istekleriniz çok normal ama kızınızın yaşı itibarıyle böyle tepkiler vermiş 20 yaşında böyle düşünmez muhtemelen y da 10 yaşında da bu kadar tepki vermezdi
 
Tek hatası kızın tüm hayatı. Bir kadın olarak sevmek sevilmek ilişki yaşamak tabiki hakkı. Evlenmek çocuk doğurmakta öyle.
Yetişkin iki insan sevgililik bağı ilede ilişkisini yürütebilirdi bi kaç sene ha 39 ha 42 arada devasa yaş yok. Tekrar çocuk doğurmak istediği için sanırım evlilik ertelenmedi. Buda ikinci yanlış, hali hazırda çocuğu ile olan sorunu çözmeden ikinci bebek planı.
Kızı 18 yaşına geldiğinde sen üniversiteye gidiceksin yolunu çizeceksin, benimde x abinle bi hayatım olsun istiyorum diyip evlenmek ile ben her türlü evlencem sen ister bizle yaşa ister yaşama demek ap ayrı şeyler.
Yahu niye beklesin? Neden zaten yarısı gitmiş ömrünün 3-5-10 yılını daha heba etsin?
 
X