İkinci evliliğimi kabullenemeyen kızım

Bizim bir akrabamız var. İki çocuğu varken bekar bir adamla evlendi, ondan da bir çocuğu oldu. Büyük kızı ne adamı ne annesinin evliliğini kabullendi. Defalarca evden kaçmalara kalktı kendine zarar verdi en son annesi de ben çocuğumu kaybetmek üzereyim dedi boşandı eşinden. Eşi çok iyi bir adamdı üstelik. Aradan uzun yıllar geçti kızı yurt dışında yaşıyor, şimdi bin pişman. İnsanların dolduruşuna geldim anneme neler yaptım benim yüzünden tek kaldı diye dert yanıyor.

Ben konu sahibinin evlenmesinde bir yanlışlık görmüyorum. Tek hatası bu süreci uzman desteğiyle yönetmeliydi. Hayat sizin hayatınız dünyaya bir kere geliyoruz. Kızınızın ergen bencilliği yüzünden bir ömür yalnız geçirmek bana doğru gelmiyor.
 
ya arkadaslar hepiniz kizi dusunerek yazdiniz ama anneyi dusundunuzmu 15 yas idrak icin gayet iyi bir yas bencilce dusundugunun farkina varmali peki o evlenecegi zaman annesi olmaz benle yasa derse kabul edecekmi bu kadin omrunun sonuna kadar tekmi yasasin elbetteki yeni evlendigi esiyle kizinin ayni evde olmasini bende onaylamam ama omrunun sonuna kadar da tek yasamasinida onaylamam sonucda bu kadininda bir hayati var o kizi evlenme yasina kadar beklese kendi cocugu olmiycak yasi gececek belkide dogru insan bulamayacak vs vs kizina evlenme cocuk yapma dede peki kiz kabul edecekmi birini sevse gitse annsini gozu bile gormicek hadi gordu diyelim esi nasil bir insan olacak annesine nekdr destek olabilecek bence detayli dusunmeli bence kizinla konus hatta bir psikologa beraber gidin yavasca alismasini saglayin insallah gonlunuzce olur
Bencilce düşünen kim bana kalırsa anne, size kalırsa çocuk. Kiminle empati yaptığınıza göre değişir. Ben boşanmış aile çocuğuyum ve çocuk gözünden bakıyorum maalesef. Anneyi bencil buldum. Anne, kızına senin fikrinin önemi yok diyerek istemediğini söylemesine rağmen evlenmiş. Asıl tam bu noktada psikolojik destek alınmalıydı. Kız istemiyorum dediğinde. Bir kere kızı kaybetmiş bundan sonraki psikolojik desteğin çözüm olacağını düşünmüyorum.
 
Arkadaşlar ilk evliliğim iki yıl sürdü ve o evlilikten bir kızım var. Şu an 15 yaşında. Kızım bu yaşa gelene kadar evlilik düşünmedim. Ancak gerek toplum baskısı gerek iş hayatında bile yalnız bir kadın olduğunda yaşanan zorluklar, kısacası hayat beni çok yordu. Karşıma çocuğu olmayan, çok düzgün bir insan çıktı, sevdim de onu, ancak evlenmek istediğimde kızım buna çok karşı çıktı. Kıyametleri kopardı. Bana çok bağlı olduğu için beni kimseyle paylaşmak istemiyor. İleride beni anlayacağını düşünerek bu yaz evlendim. Evlendikten sonra da kızım bizimle yaşamayacağını söyleyince bir ev alıp bana yakınlarda anneannesi ile birlikte yaşaması için onlara ev düzenledim. Eşim ona ne kadar baba gibi yaklaşsa da o beni kız arkadaşlarımla bile paylaşamayan biri olarak beni ondan kopardığını düşünerek eşime çok kinli, yüzüne bile bakmıyor. Şimdilik bunu zamana bırakıyoruz. Yeni eşim çok iyi bir insan ve baba olmayı, yaşı geçmeden bir çocuk sahibi olmayı da çok istiyor. Kızım ise bugün bana şunu söyledi: "eğer benden başka bir çocuğun daha olursa beni hayatının sonuna kadar göremezsin" gibi cümleler sarf etti. 39 yaşındayım, yaşım geçmeden ben de bir daha anne olmak istiyorum. Ama çok ikilemde kaldım. Sizce kızımı kaybeder miyim böyle bir durumda? Ona kulak vermeli miyim?
Çok bencil davranıyor, sevmek sevilmek aile olmak benim de hakkım değil mi? Hayat içerisinde yaşadığım bütün zorluklara bizzat kendi şahit oldu oysa ki...
baska bir aile buyugu kizinizla konussun. yasi cok kucuk degil. ileride sizi boyle kistladigi icin cok pisman olur
 
X