Onu fikrinden caydırsam, ancak ben caydırırım. İnşallah..:Saruboceq:
Şöyle diyor, "ben zaten boşanmıycam mevcut durumda, madem öyle ha 1 çocuk ha 2 çocuk,en azından Elife kardeş olsun"..
Canım inan biz kadınlar tuhafız, eğitimli de olsan, süper zeka da olsan çocuk konusunda beynimiz duruyor mu nedir? Ben ablamın durumunda olsam, eminim o da bana çocuk yapma derdi..
Ablam boşanmam derken şunu unutuyor.. Eniştem gene yanlış yapabilir. Veya eniştem kendisi boşanmak isteyebilir.. Asla boşanmam diye bişey yok ki?
Canım bu zamn ayıramam mevzuuna kesinlikle katılmıyorum.Aksine eşim bana ayırmıyordu.Ben böyle bi şey yapma ihtiyacı duymadı.Cinsellik falan olmadı zaten 10 günlük bişeydi.Bilgisayarda kadnın resimlerini gördüm.İnkar etti.Sonra para göndermiş kadına dekontu buldum.Onada bahaneler buldu.En son telefonunda ona gönderilmiş kayıtlı msları buldum.Duygusal bişey yaşamadığına eminim .Benimki biraz arkadaş kurbanı oldu.Sanırım millete özendi.Ama affedilecek hiç bir yanı yok bi açıklaması yok.Ama dedim ya bebeğim daha 50 günlükte beni hiç düşünmede.O psikolojı o kadar kötüki.Doğum yapmışsın zaten sıkıntılı bi dönem üstüne bide böyle şeylerle uğraşmak çok zor.Ben kadın kendine bakmamış,kocasıyla ilgilenmemiş bunları aldatılma sebebi olarak kesinlikle kabul etmiyorum.Bu sadece iradesİZLİK.Hanginiz kocası ilk günkü kadar bakımlı ve yakışıklı.Biz onları aldatıyomuyuz.nEYSE ÇOK UZADI AMA ÇOK İYİ DÜŞÜNÜP KARAR VERMELİ BENCE.KENDİ HAYATINI BELKİDE BÜYÜK BİR ÇIKMAZA SOKACAK.YİNEDE ALLAH KORUSUN YUVASI YIKILIRSA ENİŞTEN KEYFİNE BAKARKEN O TEK BAŞINA 2 ÇOCUĞUN SORUMLULUĞU İLE UĞRAŞACAK.
[/COLOR]
Bu düşünceyle olaya bakarsanız kimsenin çocuk sahibi olmaması gerekir fikrini de çıkarabiliriz ama... sonuçta bütün evli çiftler bigün boşanabilir...
ablanız olay tekrarlanmadığı sürece boşanmayacağını söylemiş, ha eğer ki olursa da ha 1 çocuk ha 2 çocuk çok farketmez diye düşünmüş... belki de doğru...
bir de şu yönden bakmak lazım, belki de 2. bebeği doğurup eşinin aynı hatayı yapmadığını görecek ve daha sağlıklı bi evliliğe dönüşecek evlilikleri...
Ablam, Elif olmasa o saniye boşanırdı. Hiç şüphem yok, %100.
Boşanma dilekçesi ile avukata da gitti, inanır mısın avukat aynen şöyle dedi "sms yüzünden kocandan ayrılırsan, benim daimi müşterim olabilirsin, bunu yapmayan erkek yok gibi.." Vallahi aynen de böyle dedi, çünkü yanındaydım..
Ve avukatın ismini versem, siz de internette arasanız, hiç öyle eften püften biri değil..
Hiç unutmuyorum, ablam çocuk yetiştirme üzerine bir kitap okuyordu, hatta sesli okuyordu, dinliyordum ben de. Daha o zaman ablam hamile, ben de nişanlı mıyım yeni evli miyim. Boşanma ve çocuk diye bir konuya geldi. Ve direkt atladı o konuyu, 3-4 sayfayı okumadan geçti.. Öyle güveniyordu kocasına.. Veya belki de çocuk var diye boşanma fikrine çok karşıydı. :sm_confused:
Kendine güveni gerçekten inanılmaz.. Ablam babamızdan da annemizden de kuruş almamıştır okurken, hep sınavlara girer, burs alır öyle okurdu. Kocasının da bir lokmasını yememiştir, hep çalışmıştır. Fakat kızına kıyamıyor işte, anlatmak zor belki.
Bir de ablam daha genç, güzel. Elini sallasa ellisi, abartmıyorum. Ama Elif de Elif..
açıkcası ben sizin gibi düşünmüyorum nedenn;
tek çocuk parasal durum yoksa ve eşiyle ayrılma gibi bi durum yoksa bencillik olarak görüyorum..bakın siz ablanız için ne güsel çaba gösteriyosunuz ALLAH korusun sizinde çocuğunuz büyür ve bu sorunlarla karşılaşırsa sığınacak anlatacak kimsesi olmayacak.arkadaş,akraba,dost emin olun biyere kadar sizin bu çabanızı emin olun ne akraba ne arkadaş nede dostunuz yapar kardeş gibi yoktur kötüde olsa iyide olsa kardeş kardeştir..hem kötü olcak diede bişey yok bana kalırsa siz gerçekten çok plancısınız eğer çocuk yapıyosanız vede onun için ölürüm diyebiliyosanız bu düşüncenizle çocuğunuzu yeteri kadar sevmiyosunuzdur tek çocuk bencildir tek çocuk herzamn sorunludur ben 3 kardeşim vede iiki karedeşşlerim var diyorum ilerde 20 yaşına geldiği zamn çocuk neden bana kardeş yapmadın dediğindde ve o evlilik hala devam ediyosa ne cevap verilcek üzülmeyecekmisiniz ve bu hayatta ilk önce kime ne olcağı bellimi etrafımda çok örnek var kimin öleceği kimin yalnız kalacağı belli değil bu hayatta ya size bişey olursa yada ona ALLAH korusun..neyse bu konu uzar gider ablanız için diyebileceğim tek şey hakkında hayırlısı olsun :Saruboceq::Saruboceq:
canımmm okadar güzel yazmışsınki bazen bende ikinci çocuk istemiyorum (parasal yönden) ama bizde 4kardeşiz ve onlar olmasa ben napardım diye hep düşünüyorum tek çocuk gerçekten zor gibi bugün yarın tek kalıcak oğlum kardeş gibisi yok gerçekten bende istemiyorum diyorum ama yapamicam sanırım ne hakkımız var onu yanlız bırakmaya şimdilik erteledik biraz zaten oğlum 3 yaşında daha herkesin hakkında hayırlısı olsun ne diyelimaçıkcası ben sizin gibi düşünmüyorum nedenn;
tek çocuk parasal durum yoksa ve eşiyle ayrılma gibi bi durum yoksa bencillik olarak görüyorum..bakın siz ablanız için ne güsel çaba gösteriyosunuz ALLAH korusun sizinde çocuğunuz büyür ve bu sorunlarla karşılaşırsa sığınacak anlatacak kimsesi olmayacak.arkadaş,akraba,dost emin olun biyere kadar sizin bu çabanızı emin olun ne akraba ne arkadaş nede dostunuz yapar kardeş gibi yoktur kötüde olsa iyide olsa kardeş kardeştir..hem kötü olcak diede bişey yok bana kalırsa siz gerçekten çok plancısınız eğer çocuk yapıyosanız vede onun için ölürüm diyebiliyosanız bu düşüncenizle çocuğunuzu yeteri kadar sevmiyosunuzdur tek çocuk bencildir tek çocuk herzamn sorunludur ben 3 kardeşim vede iiki karedeşşlerim var diyorum ilerde 20 yaşına geldiği zamn çocuk neden bana kardeş yapmadın dediğindde ve o evlilik hala devam ediyosa ne cevap verilcek üzülmeyecekmisiniz ve bu hayatta ilk önce kime ne olcağı bellimi etrafımda çok örnek var kimin öleceği kimin yalnız kalacağı belli değil bu hayatta ya size bişey olursa yada ona ALLAH korusun..neyse bu konu uzar gider ablanız için diyebileceğim tek şey hakkında hayırlısı olsun :Saruboceq::Saruboceq:
benim fikrim evet kardeşsizlik eksiklik olur bence şimdi kendimi düşünüyorum ablamı kardeşimi bir gün göremezsem mutlaka tlf laşıyoruz misal eşimle bir sorunum olsa hemen ablamın yanında alıyorum soluğu o na anlatmak fikrini almak çok rahatlatıyo beni bunun gibi bir sürü örnek daha ne arkadaş ne dost ne akraba hiç biri keardeş gibi olurmu asla olmaz ablacın için hayırlısı olsun canım:1hug:Tek çocuk değil, düzgün yetiştirilmeyen çocuk bencil olur. O noktada hemfikir değilim.
Ancak ileride kardeşsizlik eksiklik olur mu, kardeşi olmayan yalnız mı kalır, üzülür mü bilmiyorum? Var mı başka bu konuda fikri olan?
Tek çocuk değil, düzgün yetiştirilmeyen çocuk bencil olur. O noktada hemfikir değilim.
Ancak ileride kardeşsizlik eksiklik olur mu, kardeşi olmayan yalnız mı kalır, üzülür mü bilmiyorum? Var mı başka bu konuda fikri olan?
canımmm okadar güzel yazmışsınki bazen bende ikinci çocuk istemiyorum (parasal yönden) ama bizde 4kardeşiz ve onlar olmasa ben napardım diye hep düşünüyorum tek çocuk gerçekten zor gibi bugün yarın tek kalıcak oğlum kardeş gibisi yok gerçekten bende istemiyorum diyorum ama yapamicam sanırım ne hakkımız var onu yanlız bırakmaya şimdilik erteledik biraz zaten oğlum 3 yaşında daha herkesin hakkında hayırlısı olsun ne diyelim
ipek'çiğim merhaba...
merhaba canım, teşekkür ederim yorumun için öncelikle..
hayır, fazla duygusal değil, aksine mantıklı..
"birgün bitecek" demişsin ya.. ablam da bunu tıbben şöyle açıklıyor. Ben çok iyi algılayamadım, ama anlatmaya çalışayım.
İnsan psikolojisinde bir tükenme noktası varmış, esaslı bir ismi var, latince, 100 kere duysam aklımda kalmaz..
Kararsız kaldığın bir konu var diyelim.. Bırakmak, terk etmek istediğin bir konu, bir insan, bir eşya, herhangi birşey. Ama radikal karar alınca acı çekiyor ve uygulayamıyorsun. Aynen bu olaya benziyor işte.
O zaman o tükenme noktasını beklemek gerek diyor ablam. "Beklemek bişey kaybettirmez, geri dönüşü olmayan kararlar çok şey kaybettirir" der hep ablam. yani senin yaptığın, boşanmamak, ama alıcıları açık bir şekilde olayı sürekli analiz etmeyi sürdürüp tükenme noktasını beklemek oluyor.
Fakat ben bu süreci çok fazla acı verici buluyorum..
benimde anlatmak istediğim eksiklik aslında.. ne kadar düzgün yetirştirmeye çalışırsan çalış olmuyo çünkü aldığın yada yapacağın tek kişi var paylaştıracağın kimse yok zor bi durum gerçekten ama ben herzaman karşıyımdır tek çocuğa kimsenin ne olcağı belli değilkiii kimsede çok düzgün giden bi evliliği olsa dahiii bozulmayacak diye bi garantisi yokk...
ipek'çiğim merhaba...
belki yorumumu gereksiz derecede duygusal bulacaksın ama artık kendi adıma iki sebebim var ikinci çocuk düşünmemek için.
birincisi bildiğin üzere yaşadığım derin ihanet.
ama bu ihanetin öncesinde de, "artık yaşamanın oldukça zorlaştığı bu dünyaya, gözümün arkada kalacağı bir parçamı bırakmak istemediğim" fikri bana çok hakimdi.
ama bir oğlum oldu.
bazen "iyi ki oldu" bazen de "keşke düşünmemeye devam etseydim" diyorum.
yaşadığımız, daha doğrusu yaşamaya çalıştığımız dünyaya bir baksana?
ekolojik denge diye birşey kalmadı, afetler, savaşlar, haksızlıklar, insanın insana yaptıklarını geç, milletlerin milletlere yaptığını görüp kahrolmuyor muyuz?
öldüğümde gözüm, kalbim, mutlaka oğlumun olduğu yerde kalacak.
hiç huzura kavuşamayacağım hissi var, ölünce bile!
eşim çok istiyor.
yaptığını unutamayacağım gerçeği de bu kararımda çok etkin.
ben de tam tersini düşünüyorum ablanın düşündüğünün.
bir gün mutlaka bitecek. ihanetin ateşi, aşkımı da sabrımı da "oğlum babasıyla büyümeli" dayatmasını da eritecek biliyorum.
ama bunun da ötesinde, yaşadığımız dünyayı "çocukları" haketmeyecek kadar kirlettiğimizi düşünüyorum.
anne olmanın onca güzelliğine rağmen...
ipek'çiğim merhaba...
merhaba canım, teşekkür ederim yorumun için öncelikle..
hayır, fazla duygusal değil, aksine mantıklı..
"birgün bitecek" demişsin ya.. ablam da bunu tıbben şöyle açıklıyor. Ben çok iyi algılayamadım, ama anlatmaya çalışayım.
İnsan psikolojisinde bir tükenme noktası varmış, esaslı bir ismi var, latince, 100 kere duysam aklımda kalmaz..
Kararsız kaldığın bir konu var diyelim.. Bırakmak, terk etmek istediğin bir konu, bir insan, bir eşya, herhangi birşey. Ama radikal karar alınca acı çekiyor ve uygulayamıyorsun. Aynen bu olaya benziyor işte.
O zaman o tükenme noktasını beklemek gerek diyor ablam. "Beklemek bişey kaybettirmez, geri dönüşü olmayan kararlar çok şey kaybettirir" der hep ablam. yani senin yaptığın, boşanmamak, ama alıcıları açık bir şekilde olayı sürekli analiz etmeyi sürdürüp tükenme noktasını beklemek oluyor.
Fakat ben bu süreci çok fazla acı verici buluyorum..
"tükenme noktası"nı beklerken, ilişkiden vazgeçmeyi, bitirmeyi zorlaştıracak bir "ikinci çocuk" daha da mantıksız hale getirmiyor mu bu bakış açısını?
evet gayet de acı verici, ama diğer taraftan da insanı oldukça güçlendiren bir süreç.
o süreci doğru kullanmak demek, psikolojini hazırlamak demek bence.
bu hazırlık yeni bir sorumluluğu ya da vicdani hesaplaşmayı peşinden sürüklememeli.
yine zararlı çıkacak kişi maalesef ablan olacaktır.
anladığım kadarıyla Elif yalnızlık çekiyor.
bunu farklı yollarla da giderebilir.
mesela ne bileyim, eve bir kedi ya da sevdiği bir hayvan getirmek gibi.
belki geçici bir çözüm ama bir süre etkili olabilir.
babasının ve annesinin ailesiyle de güçlü bir bağ oluşturmaya daha fazla çaba göstermesi de doğru olur.
onu koruyup kollayacak, gelecekte destek olacak akrabalarıyla bu açığı kapatamaz mı?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?