Ben öyle sanmıyorum da yine de o şekilde ısınmak bana zor geliyor.çok kaliteli kişilerin de görücü usulüne kalmayacağını düşündüğüm için.ama sizinki öyle değilmiş demek ki.ne güzel.
Ben öyle sanmıyorum da yine de o şekilde ısınmak bana zor geliyor.çok kaliteli kişilerin de görücü usulüne kalmayacağını düşündüğüm için.ama sizinki öyle değilmiş demek ki.ne güzel.Görücü usulü ile arkadaş ortamında tanışmanın bir farkı yok benim gözümde aslında. İlk tanışma yine bi kafede, evde, ortamda vs oluyor. Sonrası zaten kadın ve erkeğe kalmış.
Eskiden ben de görücü usulü denince kocamı nikah günü göreceğim falan sanırdım
Evlen pişman olursun diyen olsa evlenecek aday olacak mı onu anlamadım ben? Hem imkanım da olmadı diyorsun hem de pişman olur muyum diyorsun? Zaten eline fırsat geçmemiş ki.çelişkili oluyor biraz.uygun biri olursa tabi ki evlenmek daha iyidir.Kesinlikle istemekle çok alakalı. Pek istediğimi de sanmıyorum açıkçası. Bu hayatı iyi bir insan olarak yaşama isteğimden başka hayalim de yok. Tembel bir insanım, evlilik, eş, çocuk sorumluluğu alabilecek bir yapım da yok ama pişmanlığını yaşar mıyım onu da bilmiyorum. Hep örnek verdiklerinde evlenmediği için çok pişman olan kişileri örnek veriyorlar, o zaman onlar da benim gibi mi düşünüyorlardı acaba diye de merak ediyorum.
Evliliklerin sonsuza kadar sürecek garantisi yok ki, ben boşanmış bir kadınım 48 yaşındayım sizin yaşınızdayken boşanmıştım, yıllardır kendi ayaklarim üzerinde duruyorum hiç evlenmemiş biri gibiyim ben de, öyle hiç bir yere sığamama, kabullenilmeme gibi bir durum yaşamadım, bana benzer yönleriniz çok ben de günlerce evde kalsam bunalmam, tek başına yaşamaktan zevk alırım arkadaşlarımla da görüşürüm.Karamsarlık değil de ben verilen örneklerin ne kadar gerçekçi olup olmadığını merak ediyorum açıkçası. Evlenmediği için herkes pişman olur mu, her evlenmeyen bir başkasına yük mi olur? Evlilik mutlak ilerisi için yalnız kalmama garantisi gibi mi görülüyor insanlar için?
Niye sığılmasın ki. Erkek kadın farketmez evlilik karşılıklı istek ve duygular oluşursa gerçekleşir. Sırf dayanağım olsun gibi bir sebeple yanlış evlilikler yapan onlarca insan var.Öncelikle mutlu günler diliyorum herkese. 33 yaşındayım, memurum 12 sene oldu atanalı, ailemin yanında yaşıyorum. Bekarım, herhangi bir nişan, söz durumu geçmedi başımdan. Şimdiye kadar evimize benim için bir tane bile görücü gelmedi. Arkadaşlarım vesilesi ile tanıştığım birkaç kişi oldu ancak bazen karşı taraf devam etmedi, bazen de ben devamını getirmek istemedim ısınamadığım için. İkinci görüşme olmadı yani hiçbiriyle. Geçen senelerde ara ara kederlenirdim etrafımda emsallerimin çoluk çocuğa karıştığını görünce, ancak artık kabullendim üzülmüyorum. Yalnızlığı, sessizliği seven bir yapım var zaten. Günlerce evde otursam, bir yerlere gitmesem, kimselerle konuşmasam sıkılmam. İş hayatında arkadaşlarımla iletişimim iyidir, sevdiğim arkadaşlarım vardır ancak genelde onlar gelirler yanıma, bir arada olalım, bir şeyler yapalım isterler, uyum sağlarım, ama hiç arkadaşım olmasa da yalnız hissetmem kendimi, tek başıma bir şeyler yapmaktan daha çok keyif alırım. Yaşım ilerleyince etrafımdaki yetişkin insanlar sürekli evlilik telkinlerinde bulunmaya başladılar. Annen baban başında şimdi, ancak sonrasında kimsenin yanına sığamazsın, bir yuvan olsun, çocukların olsun, şu kişi taliplerini hep reddetti de şimdi sürünüyor, kimsenin yanına sığmıyor, eziliyor, hor görülüyor vs.
Ben kadere inanıyorum, varsa kaderimde evlilik, mutlaka bir şekilde gerçekleşecektir. Olmadı veya olmayacak diye kederlenmek istemiyorum, artık kaygılanmıyorum da, kendimi de tanıyorum. Sorumluluk almak isteyen bir yapım da yok zaten, çocuk yetiştirmek, eş ve aile sorumluluğunu kaldırabilme gücünü bulamıyorum kendimde. Çocuk sevgisini yeğenlerimle alıyorum, sorumluluğu olmadığı için stressiz doya doya seviyorum. Hiç evlenmemiş olmak ilerisi için çok mu travmatik bir durum sizce? Evlenmemiş kadınlar başkalarına yük mü oluyor, bir yere sığamıyorlar mı? Etrafınızda hiç evlenmemiş orta/ileri yaşlara gelmiş kadınlar var mı, nasıl bir yaşayış halindeler?
Bence bu durum kişiden kişiye değişir. Benim bir akrabam var hiç evlenmedi, evlenmek istiyordu ama kısmet olmadı hep mutsuz oldu. Çevresindekilerin hepsinin ailesi var çocuğu var vs. Ama o çalışmıyor ve sosyal çevresi yok. Şimdi yaşlı kardeşleri bakımını üstlendi. Siz çalışıyorsunuz sosyal hayatınız var illa evleneyim diye bir durumunuz yok. O nedenle pişman olmazsınız gibi geliyor. Bir de şöyle bir durum var şimdi annemlerin bir çok arkadaşından boşanan vs var. Evlenince sonsuza kadar evli kalacağınızın da garantisi yok. Birini severseniz evlenirsiniz. Ama benden size tavsiye evlenmek için evlenmeyin. İnsanlar aşkından ölerek evleniyor da sonra kocalarından nefret ederek boşanıyorlar keşke evlenmeseydim diyorlar. Sevmeden evlilik hiç çekilmez. İnsanların söylemlerine de hiç takılmayın. Sevmek sevilmek aile kurmak güzel şey tabi doğru kişi çıkarsa karşınıza evlenirsiniz yaşınız daha genç zaten.Öncelikle mutlu günler diliyorum herkese. 33 yaşındayım, memurum 12 sene oldu atanalı, ailemin yanında yaşıyorum. Bekarım, herhangi bir nişan, söz durumu geçmedi başımdan. Şimdiye kadar evimize benim için bir tane bile görücü gelmedi. Arkadaşlarım vesilesi ile tanıştığım birkaç kişi oldu ancak bazen karşı taraf devam etmedi, bazen de ben devamını getirmek istemedim ısınamadığım için. İkinci görüşme olmadı yani hiçbiriyle. Geçen senelerde ara ara kederlenirdim etrafımda emsallerimin çoluk çocuğa karıştığını görünce, ancak artık kabullendim üzülmüyorum. Yalnızlığı, sessizliği seven bir yapım var zaten. Günlerce evde otursam, bir yerlere gitmesem, kimselerle konuşmasam sıkılmam. İş hayatında arkadaşlarımla iletişimim iyidir, sevdiğim arkadaşlarım vardır ancak genelde onlar gelirler yanıma, bir arada olalım, bir şeyler yapalım isterler, uyum sağlarım, ama hiç arkadaşım olmasa da yalnız hissetmem kendimi, tek başıma bir şeyler yapmaktan daha çok keyif alırım. Yaşım ilerleyince etrafımdaki yetişkin insanlar sürekli evlilik telkinlerinde bulunmaya başladılar. Annen baban başında şimdi, ancak sonrasında kimsenin yanına sığamazsın, bir yuvan olsun, çocukların olsun, şu kişi taliplerini hep reddetti de şimdi sürünüyor, kimsenin yanına sığmıyor, eziliyor, hor görülüyor vs.
Ben kadere inanıyorum, varsa kaderimde evlilik, mutlaka bir şekilde gerçekleşecektir. Olmadı veya olmayacak diye kederlenmek istemiyorum, artık kaygılanmıyorum da, kendimi de tanıyorum. Sorumluluk almak isteyen bir yapım da yok zaten, çocuk yetiştirmek, eş ve aile sorumluluğunu kaldırabilme gücünü bulamıyorum kendimde. Çocuk sevgisini yeğenlerimle alıyorum, sorumluluğu olmadığı için stressiz doya doya seviyorum. Hiç evlenmemiş olmak ilerisi için çok mu travmatik bir durum sizce? Evlenmemiş kadınlar başkalarına yük mü oluyor, bir yere sığamıyorlar mı? Etrafınızda hiç evlenmemiş orta/ileri yaşlara gelmiş kadınlar var mı, nasıl bir yaşayış halindeler?
Öncelikle mutlu günler diliyorum herkese. 33 yaşındayım, memurum 12 sene oldu atanalı, ailemin yanında yaşıyorum. Bekarım, herhangi bir nişan, söz durumu geçmedi başımdan. Şimdiye kadar evimize benim için bir tane bile görücü gelmedi. Arkadaşlarım vesilesi ile tanıştığım birkaç kişi oldu ancak bazen karşı taraf devam etmedi, bazen de ben devamını getirmek istemedim ısınamadığım için. İkinci görüşme olmadı yani hiçbiriyle. Geçen senelerde ara ara kederlenirdim etrafımda emsallerimin çoluk çocuğa karıştığını görünce, ancak artık kabullendim üzülmüyorum. Yalnızlığı, sessizliği seven bir yapım var zaten. Günlerce evde otursam, bir yerlere gitmesem, kimselerle konuşmasam sıkılmam. İş hayatında arkadaşlarımla iletişimim iyidir, sevdiğim arkadaşlarım vardır ancak genelde onlar gelirler yanıma, bir arada olalım, bir şeyler yapalım isterler, uyum sağlarım, ama hiç arkadaşım olmasa da yalnız hissetmem kendimi, tek başıma bir şeyler yapmaktan daha çok keyif alırım. Yaşım ilerleyince etrafımdaki yetişkin insanlar sürekli evlilik telkinlerinde bulunmaya başladılar. Annen baban başında şimdi, ancak sonrasında kimsenin yanına sığamazsın, bir yuvan olsun, çocukların olsun, şu kişi taliplerini hep reddetti de şimdi sürünüyor, kimsenin yanına sığmıyor, eziliyor, hor görülüyor vs.
Ben kadere inanıyorum, varsa kaderimde evlilik, mutlaka bir şekilde gerçekleşecektir. Olmadı veya olmayacak diye kederlenmek istemiyorum, artık kaygılanmıyorum da, kendimi de tanıyorum. Sorumluluk almak isteyen bir yapım da yok zaten, çocuk yetiştirmek, eş ve aile sorumluluğunu kaldırabilme gücünü bulamıyorum kendimde. Çocuk sevgisini yeğenlerimle alıyorum, sorumluluğu olmadığı için stressiz doya doya seviyorum. Hiç evlenmemiş olmak ilerisi için çok mu travmatik bir durum sizce? Evlenmemiş kadınlar başkalarına yük mü oluyor, bir yere sığamıyorlar mı? Etrafınızda hiç evlenmemiş orta/ileri yaşlara gelmiş kadınlar var mı, nasıl bir yaşayış halindeler?
Kadın 98 yaşına kadar yaşamış bak demek ki bekarlık ömrü uzatıyorÖncelikle evde oturup birilerinin gelmesini bekleyip bu benim kaderim demek ki demek baştan yanlış.
Evlilik niyetiniz yoksa evlenmezsiniz. Evet evlilik sorumluluk istiyor bekarlıkla farklı kulvardalar.
Yalnızlığı seven birisi için hiç evlenmemek sorun değil bence. Ben mesela iki günden fazla süren yalnızlığı sevemiyorum.
Bir örrnek vermek gerekirse komşum 98 yaşında öğretmen bir teyze. 45 yaşında evlenmiş çocuğu olmamış. İster istemez hüzünleniyor üvey çocukları var ama sürekli ziyaretine gelmiyorlar. Bu benim etrafımdaki bir örnek herkes böyle olacak diye bir şey yok. Bazı insanlar böyle daha huzurludur belki de. Önemli olan bu hayatı ne şekilde yaşamak istediğin.
İnşallah hayatınızın geri kalanını mutlu ve huzurlu bir şekilde yaşayın, anladığım kadarıyla evliliğiniz yeni bitmiş zamanla alışacak çok mutlu olacaksınızBakın evlenmeden önce özgür gezen okuyan sosyal bir kişiliktim hep - çevrem bu kız evlenmez derdi. İse girdikten hemen sonra eşimle tanıştım ve beraber atanabilmek için evliliğimiz biraz aceleye geldi. Ailem dahi şaşırmıştı benim evleniyor olmama - yaş 28di. Bana göre artık mesleğimi almış sevdiğim adamla evlenmiştim. Hersey tamamdı yani , düzen de zamanla oturuyordu … derken 2.5 sene sonra eşimden ayrıldım. Tabiki pat diye bir anda olmadı. Ama benim için çok büyük bir yıkım oldu. Bireyselliğe alışa ben ilk sene evliliğe de alışmıştım hoşuma da gitmişti fazlasıyla.. ancak 2.5 senenin sonunda tekrar bireyselligime dönünce o eski ben değildim. 4 aydır bireysel hayatımın içindeyim ve halen daha o kadar zor geliyor ki adapte olmak. Hayatta hersey yaşanıyor - insan kabullendikce daha az üzülüyor , daha az zarar görüyor. Bunlari neden anlattın derseniz - evlilik içinde zamanla bekar hayatımın ozlemini çekeceğimi hiç ummamistim çünkü. Ama dedim ya .. insan herseyi yaşıyor bu hayatta. Yeter ki kalkabilsin düştüğü yerden.
Siz de öyle - mutluluk sizsiniz. Kendinize kıymet verin olur muİnşallah hayatınızın geri kalanını mutlu ve huzurlu bir şekilde yaşayın, anladığım kadarıyla evliliğiniz yeni bitmiş zamanla alışacak çok mutlu olacaksınız
Siz de öyle - mutluluk sizsiniz. Kendinize kıymet verin olur mu