Okudun mu ciddenAy ne yapacaksın iki insan tanıyıp bı çaya kahveye çıkacaksın mis gibi de unutacaksın, hiç sevmediğim manipülatif tiplerden, hep haklı, çabalayan olan, hep verici olduğunu düşünen bı b.ku da anlamayan bı tip, ne düşüneceksin yani, yoluna bakacaksın, bittiyse kafa bulandirmanin anlami yok, yeni hayatına ne kadar erken başlarsan kârdır
özet ne
Bacım buz dağının görünen kısmı bu gerisini sen düşün.. şu yoğunluğum biter bitmez prime dönemime geçiş yapacağımBacım deccalin oğlu bunun yanında melek kalırben ne okudum öyle ya?? Başka başka insanlarla tanışmanı tavsiye edeceğim iki saniye düşünmen bile çok çok büyük hata. hobilerine ağırlık ver ya da meditasyon yap işe yarıyor gerçekten, bağ kesme ve benzeri
Bi de bana asla manipülatör falan deme onlar karaktersiz o.evlatları derdi.
Kız okusan 5-6 dk sürerOkudun mu cidden
Kısa kesip atsam da ne olduğu tam anlasılmayacak
Kaç kaç kaçKız okusan 5-6 dk sürer
"Deccalin çocuğu" kelimelerini görünce istemsizce güldüm kusura bakmayınBöyle bir durumda siz ne yapardınız?
Merhaba, eski sevgilimle son 7-8 ayı problematik geçen bir ilişkimiz oldu. Ne zaman bir kavga etsek ya benim kırıldığım olayı küçümsüyordu ya da iş stresini bahane edip beni, onu daha da strese sokmakla suçluyordu. Bardağı taşıran noktalar ise babasının benim kılık kıyafetime, tırnağıma, makyajıma karışıp gelinim olmak istiyorsan bunlardan vazgeç demesi ve eski sevgilimin doğum günü için arkadaşının sevgilisine günler öncesinden beraber kutlayalım yazmama rağmen ben ona varmama 1 saat kalmışken (uzak mesafe ilişkisiydi) yazdığım kişilerin sanki nispet yaparcasına pasta alıp kapısına gitmeleri ve eski sevgilimin bu olayların hepsine tepkisiz kalıp normal karşılamasıydı.
Başka sıkıntılar da vardı. Kendisinin mitomani olabileceğini düşünüyorum. (yalan söyleme hastalığı). Mesela aldığı kazağın fiyatını fazla söylerdi, fişini bulunca anlardım ya da işe geç kaldıysa iş arkadaşların uyuyakaldım demek yerine arabayla geliyorduk kaza yaptı gibi hiç söylenmeyecek yanlar söylediğini yakaladım. Kilo aldığım bir dönem olmuştu (yaklaşık 10 kilo) bana hep kilonun onun sevgisini etkilemediğini söylerdi ancak bana karşı samimiyeti ve yakınlığı aşırı derecede değişmişti,hareketleri aksini ispatlıyordu. Snapchatten tüm flört potansiyellerini kendi isteğiyle çıkardığını söylemişti, bir kızı bıraktığını gördüm ve sohbete girdiğimde kızın ona attığı dağ,taş,orman snaplerini sohbete kaydettiğini, 2 yıl öncesine ait kaydedilmiş fotoğraflar olduğunu ve ben bu durumu yakalamadan 2 hafta önce sohbet ettiklerini gördüm ama snap olduğu için kaybolmuştu. Valizimi gitmek için hazırlarken ailesinin yanında ağladı zırladı ayaklarıma kapandı, istersen kızı arayalım diye diretti (tabii ki aratmadım) bir şekilde bana kendin affettirdi. (O an gitmem ve ilişkiyi sonlandırmam gerekirdi) ve en nihayetinde de ilişkimiz yukarıda bahsettiğim ve aklıma gelmeyen bir ton sebepten dolayı bitti. Bunları yazıyorum çünkü hem bana iyi bir ayar çekin hala bu herifle ilgili şuraya konu açıp vaktimi yediğim için hem de bir yol gösterin :)
Şu an eğitim ve iş olarak aşırı yoğun bir dönemdeyim öyle ki 10-12 saatlere kadar çıkıyor çalışmam. Duygusal zekamın (EQ) gerçekten düşük olduğuna inanıyorum çünkü duygularımı regüle edip de masanın başına full odak oturamıyorum bana 3 gün önce yazdığında beri.
Bitiş ise şöyle oldu, bir konu açıldı ve konu ileride bebeğimiz olursaya geldi. Paşam bebek bakamazmış o kadar çalışacakmış bu benim görevimmiş. Ben de çocuk yetiştirmek öyle bir mevzu değil anne-baba dayanışması şarttır benim eksik kaldığım yerleri sen tamamlarsın seninkileri ben çocuk ikisinin de ilgi ve bakımına ihtiyaç duyar dedim. Bu konu üzerinden tartışırken sürekli lafımı kesip araya girerdi, sözü tekrar almak için konuşmaya başladığımda sinirlenip laf kesme artık,konuşmayı bilmez misin sen diye söylenirdi. (Ne ironik değil mi? :)) Ve en sonunda kulaklarımı çınlatacak cinsten bana bağırdı 2. defa (İlkinde onu uyarmış ve şiddetin hiçbir türlüsüne tahammül edemediğimi, bağırarak sözlü şiddet bir daha göstermesi durumunda bu ilişkinin noktalanacağını söylemiştim) Dediğimi de yaptım ve telefonu suratına kapatarak onu engelledim her yerden. Tek çabasıysa 2. gün annemi aramak oldu. (o gün engelini kaldırdım ama o kadar, barışma niyetim de yoktu. Onun yaptığı saygısızlığa rağmen yine de böyle bitmesin dedim) Ama böyle bitti :) Ne yazdı ne aradı. Sonra da instagrama koşup hesabını aktive etti. O gün tiksindim ondan ve o günden beri bir daha onunla ilgili hiçbir şeyi asla kontrol etmedim ve bu bana o kadar iyi geldi ki. Stalkla gerçekten ayrılık sürecinde iyileşmeyi baltalıyoruz bence.
Ayrılğın üstünden 2 ay geçti ve beyefendi yırtık dondan fırlar gibi fırladı. Wpden mesaj atıp silmiş. O gece whatsapptan engelledim. Akşam da uçak modun aldım telefonu yatmadan. Gece 6 kere aramış ve "seni benim sevdiğim gibi kimse sevmeyecek" minvalinde mesajlar atmış.. Dayanamadım yazdım, içimdekileri döküp tamamen rahatlayıp bitirmek istedim. Paşamız çok çabalamış (şüpheli) bana mesajlar atmış ulaşmamış, cebinde kalan parayı da şehir değiştirecekti orada cep harçlığı yapması gerekmişmiş (yalan, şehir değiştirmeden önce yanıma gelip 4-5 gün kalacaktı öyle bir plan yapmıştık sonra kavga oldu ve ayrıldım). Gururuna yedirememiş engellememi ama beni silememiş de kahrolmuş her gün (her gün kahrolup 2 ay hiçbir şey yapmaması
konuyu okuyamadım başlıktan dolayı. Şimdi okuyorumValla haklısın bir cacık olmaz bundan. Bebişini sağlıkla kucağına almak nasip olsun bu arada
Okudum artık konu sahibi okuyuver diyinceUyudum geldim, şimdi gördüm özet geçecektim okudun heralde ben gelene kadar
Böyle bir durumda siz ne yapardınız?
Merhaba, eski sevgilimle son 7-8 ayı problematik geçen bir ilişkimiz oldu. Ne zaman bir kavga etsek ya benim kırıldığım olayı küçümsüyordu ya da iş stresini bahane edip beni, onu daha da strese sokmakla suçluyordu. Bardağı taşıran noktalar ise babasının benim kılık kıyafetime, tırnağıma, makyajıma karışıp gelinim olmak istiyorsan bunlardan vazgeç demesi ve eski sevgilimin doğum günü için arkadaşının sevgilisine günler öncesinden beraber kutlayalım yazmama rağmen ben ona varmama 1 saat kalmışken (uzak mesafe ilişkisiydi) yazdığım kişilerin sanki nispet yaparcasına pasta alıp kapısına gitmeleri ve eski sevgilimin bu olayların hepsine tepkisiz kalıp normal karşılamasıydı.
Başka sıkıntılar da vardı. Kendisinin mitomani olabileceğini düşünüyorum. (yalan söyleme hastalığı). Mesela aldığı kazağın fiyatını fazla söylerdi, fişini bulunca anlardım ya da işe geç kaldıysa iş arkadaşların uyuyakaldım demek yerine arabayla geliyorduk kaza yaptı gibi hiç söylenmeyecek yanlar söylediğini yakaladım. Kilo aldığım bir dönem olmuştu (yaklaşık 10 kilo) bana hep kilonun onun sevgisini etkilemediğini söylerdi ancak bana karşı samimiyeti ve yakınlığı aşırı derecede değişmişti,hareketleri aksini ispatlıyordu. Snapchatten tüm flört potansiyellerini kendi isteğiyle çıkardığını söylemişti, bir kızı bıraktığını gördüm ve sohbete girdiğimde kızın ona attığı dağ,taş,orman snaplerini sohbete kaydettiğini, 2 yıl öncesine ait kaydedilmiş fotoğraflar olduğunu ve ben bu durumu yakalamadan 2 hafta önce sohbet ettiklerini gördüm ama snap olduğu için kaybolmuştu. Valizimi gitmek için hazırlarken ailesinin yanında ağladı zırladı ayaklarıma kapandı, istersen kızı arayalım diye diretti (tabii ki aratmadım) bir şekilde bana kendin affettirdi. (O an gitmem ve ilişkiyi sonlandırmam gerekirdi) ve en nihayetinde de ilişkimiz yukarıda bahsettiğim ve aklıma gelmeyen bir ton sebepten dolayı bitti. Bunları yazıyorum çünkü hem bana iyi bir ayar çekin hala bu herifle ilgili şuraya konu açıp vaktimi yediğim için hem de bir yol gösterin :)
Şu an eğitim ve iş olarak aşırı yoğun bir dönemdeyim öyle ki 10-12 saatlere kadar çıkıyor çalışmam. Duygusal zekamın (EQ) gerçekten düşük olduğuna inanıyorum çünkü duygularımı regüle edip de masanın başına full odak oturamıyorum bana 3 gün önce yazdığında beri.
Bitiş ise şöyle oldu, bir konu açıldı ve konu ileride bebeğimiz olursaya geldi. Paşam bebek bakamazmış o kadar çalışacakmış bu benim görevimmiş. Ben de çocuk yetiştirmek öyle bir mevzu değil anne-baba dayanışması şarttır benim eksik kaldığım yerleri sen tamamlarsın seninkileri ben çocuk ikisinin de ilgi ve bakımına ihtiyaç duyar dedim. Bu konu üzerinden tartışırken sürekli lafımı kesip araya girerdi, sözü tekrar almak için konuşmaya başladığımda sinirlenip laf kesme artık,konuşmayı bilmez misin sen diye söylenirdi. (Ne ironik değil mi? :)) Ve en sonunda kulaklarımı çınlatacak cinsten bana bağırdı 2. defa (İlkinde onu uyarmış ve şiddetin hiçbir türlüsüne tahammül edemediğimi, bağırarak sözlü şiddet bir daha göstermesi durumunda bu ilişkinin noktalanacağını söylemiştim) Dediğimi de yaptım ve telefonu suratına kapatarak onu engelledim her yerden. Tek çabasıysa 2. gün annemi aramak oldu. (o gün engelini kaldırdım ama o kadar, barışma niyetim de yoktu. Onun yaptığı saygısızlığa rağmen yine de böyle bitmesin dedim) Ama böyle bitti :) Ne yazdı ne aradı. Sonra da instagrama koşup hesabını aktive etti. O gün tiksindim ondan ve o günden beri bir daha onunla ilgili hiçbir şeyi asla kontrol etmedim ve bu bana o kadar iyi geldi ki. Stalkla gerçekten ayrılık sürecinde iyileşmeyi baltalıyoruz bence.
Ayrılğın üstünden 2 ay geçti ve beyefendi yırtık dondan fırlar gibi fırladı. Wpden mesaj atıp silmiş. O gece whatsapptan engelledim. Akşam da uçak modun aldım telefonu yatmadan. Gece 6 kere aramış ve "seni benim sevdiğim gibi kimse sevmeyecek" minvalinde mesajlar atmış.. Dayanamadım yazdım, içimdekileri döküp tamamen rahatlayıp bitirmek istedim. Paşamız çok çabalamış (şüpheli) bana mesajlar atmış ulaşmamış, cebinde kalan parayı da şehir değiştirecekti orada cep harçlığı yapması gerekmişmiş (yalan, şehir değiştirmeden önce yanıma gelip 4-5 gün kalacaktı öyle bir plan yapmıştık sonra kavga oldu ve ayrıldım). Gururuna yedirememiş engellememi ama beni silememiş de kahrolmuş her gün (her gün kahrolup 2 ay hiçbir şey yapmaması
Babası baskıcı, kıyafetinize, makyajınıza karışan birisiymiş. Evlenseydiniz eski sevgilinizle birlikte hayatınızı zindana çevirirmiş.
Oyunculukta profesyonelleşmiş. Bu kadar kolay yalan söyleyen insanlar bana korkunç geliyor. Güvenilmez yani. Arkadaşlarına yalan söylediği gibi size de rahatlıkla yalan söylemiş.
Gözü dışarda, uzak mesafe ilişkisi zaten başlı başına zor.
Hayat müşterek bebek , çocuk bakımı birlikte yapılmalı bu annenin görevi değil. Çok cahil, öküz biriymiş. Allah kurtarmış sizi. Verilmiş sadakanız varmış cidden.
Hem kendisi sözünüzü bölüyor hem de üste çıkmaya çalışıyor.
Yalan dolan palavra hepsi. Hiç inanmayın, güvenmeyin ona.
Tabi canım "anlat sen seversin yalanı" repliği gelsin bu kısma.
Zaten adamın söylediği bütün sözleri burada yazmış, yani umut ışığı arar gibi görünüyor hâlâ.
Valla mükemmel analiz çıkarmışsınız okur okur dururum ben bunu. Gerçekten geçmişe bakınca ne kadar körmüşüm ve iyi ki kurtulabilmişim diyorum.
bence de. bunca şeyi duyup sindirmek hala dogumgununde organizasyon yapip sehir degistirmek, cocuk planlari yapmak da bir tercih. demek ki kendisini bu deccale bu ayiya layik görmüş.
Yok nolursa olsun bitirdim umut yok durumun vahametinin farkında olduğum için ve şu an çok stresli bi dönemde olup bunu yönetemediğimden farklı bakış açıları bana iyi gelir diye yazmak istedim. Aynı hataya tekrar düşmek istemiyorum hepimiz insanız
Umarım tekrar düşmezsin. Lütfen kendini sev
Valla layık görme kısmına katılıyorum özdeğer ve özgüven konusunda çok problem yaşadım hala aşmaya çalıştığım şeyler.. Doğum gününe kadar uzamasının sebebi de insan bir şeyleri bilir anlar biteceğini ama akıntıya yüzmeye çalışır bir süre o alışmışlık hissiyle. Özgüvenim o kadar düşmüştü ki doğruyu-yanlışı ayırt edemiyordum ve o bunun farkındaydı.Kendim dışında merkezime her şeyi koydum. Mental destek faydalı olabilir adım atacağım bu konuyla ilgili.
teşekkür ederim inan çabalıyorum. çocukluğumdan beri kilo problemleriyle savaşıyorum ve ailem o kadar bilnçsiz ki annem zayıflamadan çirkin olduğumu babam bir zayıflasam erkekleri kapıya dizeceğimi falan söylüyor.. Zayıflık=güzellik algısıyla büyütüldüm, sevilmeye layık görmedim uzun dönemler kendimi ve yeme bozukluğu geliştirdim. Bu kadar değersizlik empoze edilince insana, kendine ayıp edilmiş edilmemiş önemli değil sanki önemli olan karşıdakinin memnuniyeti gibi toksik bir algı oluşması kaçınılmaz oluyor
Kendinizi sevip kendinize değer verdikçe işte o zaman anlayacaksınız bazı insanların hayatınızda gereksiz yer kapladığını. Bu ilişki bir deneyim,ders oldu. İleriki zamanda karşınıza birisi çıktığında ne yapıp yapmayacağınızı görmüş oldunuz aslında.
